واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: سبك زندگي در خوابگاه ساخته ميشود؟!
براساس آمار وزارت علوم در حال حاضر بيش از 250 هزار دانشجو در سطح كشور در خوابگاههاي دولتي اسكان دارند كه اين ميزان برابر با 40 درصد دانشجويان روزانه محسوب ميشود. از ميان دانشجويان متأهل نيز 27 هزار نفر در حال حاضر از خوابگاههاي متأهلي استفاده ميكنند.
نویسنده : مرتضي جمشيدي
استفاده از خوابگاههاي دولتي توسط دانشجويان در سال 90 حدود 200 هزار نفر بوده است كه در اين فاصله با رشدي 25 درصدي مواجه شده است. در كنار اين آمار، اگر خوابگاههاي شخصي و گروهي دانشجوياني كه به دلايل مختلف تمايلي به استفاده از خوابگاه دانشگاهي را ندارند، بيفزاييم، با ارقام بسيار بزرگتري روبهرو خواهيم بود كه براي برنامهريزيهاي فرهنگي و اجتماعي براي اين قشر از جامعه كه در دوره گذار تحصيلي به سر ميبرند ضرورتي اجتنابناپذير احساس ميشود. در سال 89 در شهر تهران 16 هزار دانشجوي دختر به شكل خوابگاهي تحصيل ميكردند. براساس پژوهشي كه در همان سال به بررسي مشكلات اين جامعه آماري پرداخته شده بود، اطلاعات قابل توجهي ارائه شد. اين پژوهش با مطالعه بر يك جامعه آماري 313 نفره به اين نتيجه رسيد كه بيش از 61 درصد دانشجويان دختر اعلام كردهاند زندگي خوابگاهي آنها تأثير مستقيمي بر شكلگيري سبك زندگي آنها داشته است. همين طور مهمترين مشكل خوابگاهي براي اين جامعه آماري با نسبت 34 درصد مربوط به مشكلات رفاهي و بهداشتي بوده است. 36 درصد از آنها معتقد بودند كه زندگي خوابگاهي به ميزان بسيار زياد موجب بروز ناهنجاريهاي رفتاري شده است. اين نتايج با توجه به كيفيت دانشگاههاي شهر تهران نسبت به اغلب شهرهاي كشور، نشان ميدهد كه دانشجويان خوابگاهي با تهديدهاي جدي و خطرناكي مواجه هستند. براساس نتايج تحقيقي ديگر، بيش از 90 درصد دانشجويان خوابگاهي معتقدند بهرهمندي آنها از باورهاي ديني در حد متوسط قرار دارد و به ميزان مطلوب نرسيده است. بيش از 13 درصد از دانشجويان خوابگاهي با درجات مختلف از مشكلات روحي رنج ميبرند. بيش از 45 درصد از آنها نگران اهداف و آينده خود هستند. گرايشات فمينيستي به شدت در پي رواج سيگار كشيدن ميان دختران دانشجوي خوابگاهي است. خودكشي دومين علت مرگ دانشجويان خوابگاهي است و بيش از 8 درصد از آنها به نوعي به فكر صدمه زدن به خود هستند. در كنار صدها عنوان تهديد و آسيب ثبت شده براي زندگي خوابگاهي به روشهاي مختلف، ميتوان براي مقابله با اين آسيبها برنامهريزي كرد. بخشي از فعاليتهاي پيشگيرانه متوجه نهادهاي بالا دستي و طرحهاي كلان است. مشكلاتي نظير كمبود خوابگاه به ميزان لازم و با كيفيت مناسب، به ميزان بسيار بالايي بر تمركز رواني دانشجويان تأثير ميگذارد. دانشجويان جديدالورود كه در سنين 18 و 19 سالگي وارد يك شهر غريب ميشوند و محيط ساده، كوچك و بسته مدرسه را رها كرده و به يك محيط جديد با شاخصهاي بسيار متفاوت نسبت به دبيرستان وارد ميشوند، اولين دغدغه و نگراني خود را در محل زندگي خويش ميبينند. اگر محل اسكان آنها، امكانات، امنيت و آرامش لازم را نداشته باشد در نتيجه مقدمات ايجاد آسيبهاي روحي و نيز شكلگيري انواع انحرافات براي آنها به وجود ميآيد. اتاقهاي خوابگاه در شرايطي كه به طور استاندارد ظرفيت دو، سه دانشجو را دارند متأسفانه در برخي دانشگاهها از آنها براي ظرفيت هفت، هشت دانشجو استفاده ميشود. بخش ديگري از طرحهايي كه به شكل كلان بايد به آن پرداخت موضوع بوميگزيني دانشجويان است. اگر چه در حال حاضر به دليل نامتوازن بودن توزيع امكانات دانشگاهي در شهرهاي كشور نميتوان طرح بوميگزيني دانشجو به ويژه دانشجويان دختر را به صورت مطلق در دستور كار قرار داد، اما رسيدن به اين هدف نياز به برنامهريزي مسئولان براي تأمين زيرساختهاي مورد نظر دارد. تمركز بيش از حد دانشگاههاي برجسته كشور در تهران در عمل امكان اجراي بوميگزيني در سطح دانشگاههاي دولتي را با اختلال مواجه ساخته است. در كنار اين اقدامات كلان، ترويج نگاه فرهنگي در مديريت دانشگاهها و واحدهاي دانشگاهي در سطح كشور با اين هدف كه دغدغه پرداختن به مسائل فرهنگي اجتماعي دانشجويان خوابگاهي جزو اولويتهاي مديران دانشگاهي قرار بگيرد، ميتواند با هزينههايي بسيار اندك مانع شكلگيري بحرانهايي بسيار پرهزينه باشد. دانشجويان خوابگاهي به دليل فاصلهاي كه ميان آنها و خانوادههايشان ايجاد ميشود، زمينهاي بسيار مستعد براي يادگيري سبك صحيح زندگي را دارند. در محيط دانشگاه و براي دانشجويان خوابگاهي برنامههاي فرهنگي و مذهبي نقش بهسزايي در ايجاد آرامش رواني دارد. حضور كارشناسان فعال مذهبي و فرهنگي كه بتوانند در ميان دانشجويان خوابگاهي حاضر باشند و به عنوان يك همراه هميشگي در جريان مشكلات و مسائل آنها قرار بگيرند علاوه بر آنكه از بروز تنهاييهاي مخرب در فضاي زندگي خوابگاهي ميكاهد، موجب راهنمايي دانشجويان در طول زندگي خوابگاهي ميشود. براساس يكي از تحقيقات صورت گرفته از دانشجويان دانشگاه خوابگاهي، اكثر آنها اعلام كردهاند كه نميدانند يا نميتوانند تشخيص بدهند كه چه كسي خوب و چه كسي بد است. ناگفته پيداست كه رها كردن دانشجويان در فضاي گسترده دانشگاه و عدم برنامهريزي براي زمانهاي طولاني اوقات فراغت آنها زمينهساز شكلگيري آسيبهاي متعدد رواني و اخلاقي خواهد بود.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۶ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۳:۱۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]