محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803238985
برای ابطال مجوز کشتار خرس، باید به کوه زد! |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: برای ابطال مجوز کشتار خرس، باید به کوه زد!
در حالی که انبوه سمن های زیست محیطی مشغول نامه نگاری به رئیس جمهور و محکوم کردن تندوری های برخی هم قطاران، دعوت یکدیگر به اعتدال و البته جعلی خواندن مستندات و ادعاهای هم هستند، اخباری به گوش می‌رسد که اگر بگوییم کم کاری این سمن ها در پس آنها آشکار است، سخنی به اغراق نگفته‌ایم.
کد خبر: ۴۶۹۸۴۹
تاریخ انتشار: ۰۵ بهمن ۱۳۹۳ - ۲۳:۰۱ - 25 January 2015
از انتشار نامه سرگشاده پنجاه تشکل محیط زیستی به رئیس جمهور تا منتشر شدن جوابیه سی تشکل محیط زیستی در محکوم کردن آنچه استفاده غیر قانونی از لوگویشان در نامه خوانده شده، در روزهای گذشته آنقدر از سمن های محیط زیستی خبر منتشر شده که کارکرد این تشکل های پر شمارِ مردم نهاد برایمان سوال برانگیز شود.
این بار پیرمرد مجروح شد؛ دفعه بعد نوبت کیست؟
به گزارش «تابناک»، در حالی که انبوه سمن های زیست محیطی مشغول نامه نگاری به رئیس جمهور و محکوم کردن تندوری های برخی هم قطاران، دعوت یکدیگر به اعتدال و البته جعلی خواندن مستندات و ادعاهای هم هستند، اخباری به گوش می‌رسد که اگر بگوییم کم کاری این سمن ها در پس آنها آشکار است، سخنی به اغراق نگفته‌ایم.
از جمله این اخبار، حمله حیواناتی چون خرس در مناطق کوهستانی نقاط مختلف کشورمان به روستانشینان و به ویژه چوپانان است که به توجه به سرمای هوا و کاهش منابع غذایی در طبیعت که موجب نزدیک شدن ساکنان حیات وحش به محدوده زندگی انسان ها، همواره در فصول سرد سال بر شمارشان به شدت افزوده می‌شود.
طی روزهای گذشته، زمانی که تیم‌های امدادی هلال احمر در شهرستان ایذه برای نجات سومین مصدوم حمله خرس راهی روستای لنده شدند، شاید این فکر در ذهنشان بود که راه پیشگیری از بروز چنین حوادثی چیست؟ آیا براستی راهی برای جلوگیری از درگیری حیواناتی چون خرس و روستانشینان وجود ندارد؟
تماشای جنگ تن به تن حیاتِ وحش و مردم!
این پرسش ها در حالی مطرح می‌شود که اخبار رسیده حکایت از آن دارد که پیرمرد مجروح، توسط تیم های امدادی اعزام شده به منطقه، پس از کمک های اولیه، به هر ترتیب بود به مراکز درمانی منتقل شده و خوش بختانه خطر جانی وی را تهدید نکرده است، ولی آیا همیشه این گونه است؟
پر واضح است که حتی اگر حمله هیچ خرسی به کشته شدن هیچ فردی منجر نشود، صرف بروز چنین رویدادهایی، علاوه بر آنکه خسارات جانی و مالی به برخی هموطنانمان تحمیل می‌کند، منجر به شکل گیری تفکراتی چون درنده بودن خرس ها شده و احتمال کشتار آنها در مواجهه های بعدی با شبانان و روستاییان را افزایش می‌دهد.
بدین ترتیب به نظر می‌رسد که گویی جنگ تن به تن حیوانات و مردم، اتفاقی غیرقابل گریز و لاجرم است که می‌بایست رخ دهد. به این صورت که گاهی از حمله حیوانات به مردم و مجروح شدن ایشان می‌شنویم و گاهی شاهد و ناظر اخبار تلافی این مردم زخم خورده هستیم که نتیجه آن، مجروح و کشته شدن حیوانات است؛ حیواناتی که ممکن است در معرض انقراض، ارزشمند و کمیاب هم باشند اما پیش از اینها، به عنوان حیوانات مهاجم و خطرناک معرفی و شناخته شده‌اند.
بیانیه می‌دهم، پس هستم؟!
این در حالی است که اگر کمی در ماجرا دقیق شویم، درخواهیم یافت که نه تنها مقابله با شکل گیری چنین اتفاقاتی ممکن است، بلکه وظیفه داریم برای مراقبت از جان عزیز هم وطنانمان و همچنین مراقبت از گونه های جانوری، هر چه سریعتر برای توقف وقوع این دست حوادث چاره‌ای بیاندیشیم.
با این رویکرد، در وهله نخست کم کاری نهادهایی چون سازمان حفاظت از محیط زیست، رسانه ملی و امثال آنها را می‌توان نتیجه گرفت که اگر در آموزش و اطلاع رسانی به وظایف خود عمل کنند، از شمار چنین حوادثی به شدت کاسته خواهد شد و بعد به موازات ایشان، فقدان نقش آفرینی نهادهای مردم نهاد آشکار خواهد شد که ظاهرا هدف خود را گم کرده‌اند.
شاهد این مدعا، بیانیه نویسی های اخیر سمن های محیط زیستی له و علیه یکدیگر است که از حضور استوار ایشان در پیگیری برخی دغدغه هایشان خبر می‌دهد اما متاسفانه یا به عرصه آموزش عمومی و مراقبت عملی از این میراث ارزشمند تسری نیافته، یا آنقدر اثرگذاری اندکی در این زمینه ها از ایشان در یادها مانده که قابل اغماض به نظر می‌رسد!
محل کار سمن های محیط زیستی کجاست؟
به عبارت بهتر، در حالی که از تشکل های زیست محیطی، به ویژه انواع مردمی آنها توقع می‌رود که پرچمدار رفع چنین مشکلاتی بوده و حتی فراتر از آن، چشم ناظر مردم بر نهادهای دولتی در این عرصه ها باشند، به نظر می‌رسد که تمام توان خود را صرف پرداخت به کلیاتی فراگیر کرده و اینقدر در مسیر اشتباه گام برداشته‌اند که حالا فرسخ ها با آنچه خاستگاه شکل گیری سمن هاست، فاصله دارند.
این فاصله زمانی هویدا می‌شود که بدانیم بسیاری از سمن های محیط زیستی در جهان، پیشرو در ارائه آموزش های محیط زیستی به مردمان مجاور حیات وحش بوده و مانع از رو در رو شدن ایشان با یکدیگر –که زیان هر دو و در نهایت زیان به محیط زیست و کشور را در پی خواهد داشت- می‌شوند اما متاسفانه چنین رویکردی را از سمن های ثبت شده در کشورمان سراغ نداریم.
اینجاست که می‌توان به ایشان زنهار زد که آیا با کارکردهایی که می‌توانند داشته باشند، اشنایی دارند که اینچنین محل کار خود را در ساختمان های واقع در شهرها یافته اند؟ آیا نمی‌شود با تدارک آذوقه برای حیوانات در فصول سرما و آموزش به روستانشینان، چوپانان و حتی شهرنشینانی که ممکن است با اطلاعات اندک، گذرشان به کوه و دشت ها افتاده و در مواجهه با حیوانات به مشکل بخورند، از خطر حمله امثال خرس ها به انسان ها و پیرو آن، صدور مجوز کشتار این حیوانات درنده جلوگیری کرد؟!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها