محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802939921
پاسخ جان استوارت میل به نخست وزیر امروز کشورش درباره آزادی بیان و حق توهین هجوم «حق توهین» به مرزهای آزادی بیان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: پاسخ جان استوارت میل به نخست وزیر امروز کشورش درباره آزادی بیان و حق توهین
هجوم «حق توهین» به مرزهای آزادی بیان
«جان استوارت میل» می‌گوید: «شرایط آزادی بیان باید رعایت شود. کسی نگفته است که اعمال باید به‌اندازۀ عقاید آزاد باشد؛ برعکس، وقتی اوضاع و شرایطی که عقاید در آن ابراز می‌شود چنان باشد که اظهار عقیده را به‌صورت نوعی تحریک برای انجام کاری مخل مصالح مشروع دیگران درآورد، آن‌گاه حتی اظهار عقاید هم مصونیت خود را از دست میدهد.»
بی‌تردید «آزادی» و انواع آن که «آزادی بیان»، «آزادی اجتماع»، «آزادی عقیده» و «آزادی نشر عقیده» برشمرده شده است، اساسی‌ترین حقوق انسان و وجه تمایز انسان با دیگر موجودات است؛ به‌این معنا که در میان مخلوقات خداوند فقط انسان است که حق انتخاب دارد و در برابر انتخاب‌های خود باید پاسخ‌گو باشد و حق انتخاب یعنی آزادی. این همان مفهومی است که اکثریت انسان‌های جهان بر آن اتفاق‌نظر دارند و همۀ منشورهای بین‌المللی بر اساس آن تدوین شده است. مهم‌ترین نوع آزادی «آزادی بیان» است؛ چراکه این نوع از آزادی به‌دلیل ارتباط دوسویه با عقیده و رفتار، نقطۀ عطف به‌شمار می‌رود و در جهان امروز تقریبا همۀ کشورهایی که حکومتی مشروع و مردمی دارند، در مقام عمل یا ادعا، به این نوع از آزادی اظهار پای‌بندی می‌کنند. «آزادی بیان» را «آزادى افراد در بیان عقیده بدون ترس از دخالت دولت» تعریف کرده‌اند. در دین اسلام نیز مفهوم «آزادی بیان» اهمیت بسزایی دارد. خداوند در قرآن کریم (سورۀ زمر) می‌گوید: «فبشّر عباد الذین یستمعون القول فیتّبعون أَحسنه أولئک الذین هداهم الله…» (بشارت بده بندگان را؛ کسانی که گفته‌ها را می‌شوند و از بهترین آنها پیروی می‌کنند، آنها کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده است…» همچنین شهید مطهری در کتاب «پیرامون انقلاب اسلامی» می‌نویسد: «هر کس می‌باید فکر و بیان و قلمش آزاد باشد… اگر در جامعۀ ما محیط آزاد برخورد آرا و عقاید به‌وجود بیاید، به‌طوری که صاحبان افکار مختلف بتوانند حرف‌هایشان را مطرح کنند و ما هم در مقابل، آرا و نظریات خودمان را مطرح کنیم، تنها در چنین زمینة سالمی خواهد بود که اسلام هرچه بیشتر رشد می‌کند.» همان‌طور که در ابتدا اشاره کردیم، درست است که انسان آزاد است، اما این آزادی به‌شرط پذیرش مسئولیت و پاسخ‌گویی انسان تعریف شده است. هم در میان اندیشمندان غرب و هم در اسلام، موضوعی به‌نام «تعیین حد و مرز آزادی بیان» وجود دارد که از دهه‌های پیش محل بحث و تبادل‌نظر بوده است. البته عده‌ای از اندیشمندان غرب «آزادی بیان» را مطلق و نامحدود تلقی کرده‌اند که این سخن با ذات «آزادی» منافات دارد. اگر «آزادی» یک انسان به‌حدی باشد که «آزادی» انسان دیگری را محدود یا «احترام» انسانی را خدشه‌دار کند، بی‌شک ناقض آزادی و انسانیت خواهد بود. در ادامه نظر برخی صاحب‌نظران و اندیشمندان غربی را درباره حدود «آزادی بیان» مرور می‌کنیم. تلاش اندیشمندان غربی برای تعیین مرزهای آزادی بیان «دیوید وان میل» می‌گوید: «نخستین نکته‌ای که در هر بحث منطقی دربارۀ آزادی بیان باید مورد توجه قرار بگیرد این است که آزادی بیان باید محدود باشد. امروزه توافقی عمومی وجود دارد که باید برای آزادی بیان حد و مرز مشخص کرد. همۀ جوامع بشری محدودیت‌هایی را بر آزادی بیان وضع می‌کنند و دلیل این امر این است که اعمال آزادی بیان همواره عملا در رقابت با ارزش‌های دیگر قرار می‌گیرد… از آنجا آزادی بیان در قالب فوایدی که به‌همراه می‌آورد ارزشمند می‌شود، محدود کردن آن نیز باید به‌وسیلۀ فوایدی که به‌همراه دارد توجیه شود.» «جان لاک» می‌گوید: «قوانین طبیعی خدا ایجاب می‌کند که هیچ‌کس به حیات، سلامتی، اموال و آزادی دیگران تجاوز نکند و بنابراین حق طبیعی هر انسانی است که کسی به حیات، اموال یا آزادی‌های او تجاوز نکند.» «جان استوارت میل» می‌گوید: «شرایط آزادی بیان باید رعایت شود. کسی نگفته است که اعمال باید به‌اندازۀ عقاید آزاد باشد؛ برعکس، وقتی اوضاع و شرایطی که عقاید در آن ابراز می‌شود چنان باشد که اظهار عقیده را به‌صورت نوعی تحریک برای انجام کاری مخل مصالح مشروع دیگران درآورد، آن‌گاه حتی اظهار عقاید هم مصونیت خود را از دست میدهد.» «اسپیونزا» می‌گوید: «شهروندان می‌توانند حق داوری‌کردن و بیان آشکار داوری‌های خویش را به‌شرط آنکه معارض با صلح نباشد، حفظ کنند.» «موریس دوورژه» می‌گوید: «آیا با اعطای آزادی به دشمنان آزادی، به آنها اجازه داده نمیشود که آزادی را در هم بکوبند؟ دموکراسی به مخالفان خود اجازۀ بیان عقایدشان را میدهد، ولی تا وقتی که این کار را در چارچوب روشهای دموکراتیک انجام دهند.» در عین حال با توجه به اینکه نمی‌توان «آزادی بیان» را به‌طور کامل محدود کرد و این محدودیت نیز باید توجیه منطقی داشته باشد، پیشنهادهایی ازسوی اندیشمندان غرب برای محدود کردن آن شده است؛ برخی اصل «زیان» را مطرح می‌کنند و برخی دیگر اصل «اهانت» را پیشنهادی برای حدود «آزادی بیان» می‌دانند. بر این اساس اگر «آزادی بیان» به «زیان» انسان‌ها یا «اهانت» به آنها منجر شود، دیگر نه‌تنها ارزشمند نخواهد بود، بلکه باید قوانینی برای مقابله با آن وضع شود. حق توهین؛ آزادی بیان نیست در دین اسلام نیز محدودیت‌هایی برای «آزادی بیان» برشمرده شده است که یکی از مهم‌ترین آنها ممنوعیت توهین به مقدسات انسان‌هاست. خداوند در قرآن کریم (سورۀ انعام) می‌گوید: «و لاتسبّوا الذین یدعون من دون الله…» (به کسانی که [مردم] را به‌سوی غیر خدا فرا می‌خوانند [=کافران] دشنام ندهید…) امام علی(ع) نیز وقتی یکی از یارانش در جنگ صفین به دشمن دشنام داد، فرمود: «نمىپسندم که شما در این پیکار دشنام دهید…» (نهج‌البلاغه) اکنون لازم است سخنان چند روز پیش دیوید کامرون (نخست‌وزیر انگلیس) را بازخوانی کنیم. وی گفته بود: «من فکر می‌کنم حق توهین به دین دیگران در جامعۀ آزاد وجود دارد… باید قبول کنیم که روزنامه‌ها و نشریات می‌توانند حتی نکات توهین‌آمیز نیز منتشر کنند…» رفتار دوگانه غربی ها در مساله آزادی بیان وقتی سخنان این سیاستمدار انگلیسی را در کنار نظرات بسیاری از اندیشمندان غربی، شرقی، مسلمان، غیر مسلمان و… بگذاریم، خواهیم دید در هر صورت سخنان نادرستی است و تجربه ثابت کرده که بی‌غرض گفته نشده است، بلکه نوعی حمایت از هتاکان به پیامبر اسلام(ص) به‌شمار خواهد رفت. البته می‌توان از نخست‌وزیر انگلیس پرسید که آیا انتقاد و اعتراض به جنایات اسرائیل در فلسطین نیز در مطبوعات انگلیس آزاد است یا به‌دلیل اینکه منافع اقتصادی مشترک سناتورها با صهیونیست‌ها ایجاب می‌کند، منتقدان و معترضان حق هیچ‌گونه انتقاد و اعتراض به اسرائیل را نباید داشته باشند؟ در پایان لازم است مادۀ۵۵ منشور ملل متحد را بازخوانی کنیم: «احترام جهانی و مؤثر، حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه بدون تبعیض از حیث نژاد، جنس، زبان یا مذهب» و یادآوری کنیم که «احترام» یک‌میلیارد انسان مسلمان که دین اسلام را برگزیده‌اند، بر اساس منشور ملل متحد واجب است و کسی حق ندارد به‌بهانۀ «آزادی بیان» این «احترام» را «هتک» کند. یوسف بینا رصد
93/11/04 - 02:27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها