واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: تحقير قدرت نرم جمهوري اسلامي؟!
اصطلاح ديپلماسي عمومي را ميتوان نتيجه مستقيم تئوريزه كردن واقعيتي دانست كه امروز به نام قدرت نرم در محافل دانشگاهي مطرح است. قدرت نرم در مقابل قدرت سخت به عنوان ابزاري براي بهرهگيري از انرژي نهفته در بن يك جامعه همچون فرهنگ، يا قدرت متحد كردن اقشار مختلف جامعه مطرح ميشود و هم اكنون نيز به شدت مورد توجه كشورهاي مختلف دنيا براي بهرهگيري قرار دارد.
نویسنده : مهدي پورصفا
اصطلاح ديپلماسي عمومي را ميتوان نتيجه مستقيم تئوريزه كردن واقعيتي دانست كه امروز به نام قدرت نرم در محافل دانشگاهي مطرح است. قدرت نرم در مقابل قدرت سخت به عنوان ابزاري براي بهرهگيري از انرژي نهفته در بن يك جامعه همچون فرهنگ، يا قدرت متحد كردن اقشار مختلف جامعه مطرح ميشود و هم اكنون نيز به شدت مورد توجه كشورهاي مختلف دنيا براي بهرهگيري قرار دارد.
قدرت نرم به دليل دوريگزيدن از چارچوبهاي معمول قدرت، همچون توان نظامي يا عملياتهاي جاسوسي قابليت نفوذ بسيار بالايي در اقشار مختلف مردم را دارد و نميتوان با بهانههاي معمول جلوي آن را گرفت. از همين رو نهادهاي گوناگوني در سرتاسر دنيا به منظور تاثيرگذاري در حوزه فوق وارد عمل شدهاند.
جمهوري اسلامي ايران به عنوان كشوري كه پايه آن بر اساس يك انقلاب تودهاي و عاملي همچون دين براي متحد كردن مردم قرار دارد، توان و ظرفيت بسيار بالايي براي تاثير گذاري دارد و حتي برخي انقلاب اسلامي ايران را بيش از آن كه يك انقلاب سياسي يا اقتصادي بنامند، آن را انقلابي فرهنگي ميدانند.
هم اكنون توان تأثيرگذاري بالاي ايران در سطح منطقه بيش از آن كه مديون نفوذ قدرت نظامي يا ابزارهاي سخت باشد، بيشتر نتيجه نفوذ آرمانهاي ضد ظلم و تبعيض نظام جمهوري اسلامي ايران در سطح افكار مردم منطقه است.
طبيعي است در چنين شرايطي هر اقدامي كه بخواهد قداست و پايه اين قدرت نرم را كه عملا در عمق جان مردم اين كشور ريشه دارد، مورد هجوم قرار دهد با واكنش سخت مردم روبهرو خواهد شد.
توهين نشريه شارلي ابدو به پيامبر گرامي اسلام عملا هجومي روشن به پايه اعتقادي مردم ايران و كشورهاي اسلامي است كه به طور حتم صرفنظر از واكنشهاي دولتي نسبت به آن عملا قلب بيش از يك ميليارد مسلمان را در سرتاسر دنيا جريحه دار كرد و واكنشهايي همچون حمله به سفارتخانههاي فرانسه در سرتاسر دنيا كاملاً طبيعي است.
در اين ميان مردم مسلمان ايران نيز همگام با ساير مسلمانان دنيا اقدام به تجمع در مقابل سفارتخانههاي كشورهاي غربي كردند و البته به صورت كاملاً مسالمتآميز اقدام نشريه فرانسوي را محكوم كردند. در اين ميان آنچه جالب به نظر ميرسد، واكنش برخي مقامات دولتي به اين اعتراضات بود.
گذشته از اينكه نحوه واكنش دولت به خصوص وزارت امورخارجه محل انتقاد است و دستگاه سياست خارجي بايد با همكاري ساير كشورهاي اسلامي واكنشي مناسب به اين مسئله نشان ميداد، احساسي خواندن واكنش مردم به اين اقدام فرانسه از سوي دولت كمي دور از انصاف است.
دولت حتي اگر اعتقاد داشته باشد كه نياز به واكنشي در برابر اقدام فرانسه در وزارت امور خارجه وجود ندارد، نميتواند مانع اعتراضات مردمي عليه اين اقدام فرانسويها شود.
تجمع مردم در برابر سفارت فرانسه را واقعاً ميتوان اقدامي احساسي عنوان كرد، البته احساسي نه از آن جهت كه منظور سخنگوي دولت است. اتفاقاً اين اقدام مردم نشان از باور مردم ايران اسلامي به توان خود در رساندن صداي خود به مرزهاي حاكميتي غرب است، آنجا كه توهين به پيامبران آزادي انسان تعريف ميشود و غرب ميتواند هر ارزشي كه مبتني بر احساسات مردم باشد را زيرپا بگذارد.
تجمع مردم در برابر فرانسه نشان از همان چيزي است كه قدرت نرم و اصليترين محور مقاومت در برابر نظام سلطه محسوب ميشود؛ مبارزه با ظلم و توهين كه از عمق جان ملت ايران برخاسته است اما سؤال اينجاست كه آيا دولت نبايد از چنين سرمايهاي به عنوان ابزاري در مقابل محكوميت هتاكي وقيحانه غربيها در توهين به پيامبر گرامي اسلام(ص) استفاده كند و دست به تحقير آن در تريبونهاي مختلف بزند.
واقعيت اين است كه دولت به جاي اينكه به نفي اين توان مردمي بپردازد، بايد از آن به عنوان وسيلهاي در راستاي سياستهاي نظام جمهوري اسلامي استفاده كند. تقويت اين حركت مردمي بايد مصداق عيني دستور كار دولت باشد، چراكه امكان محكوم كردن آن به عنوان عملي دولتي وجود ندارد. در دنياي غرب مثالهاي متعددي وجود دارد كه ميتواند الگوي دولت قرار بگيرد. بسياري از بنيادهاي دستساخته غرب كه امروز در عرصه جهاني به عنوان تشكلهايي مردمي معرفي ميشود، دقيقاً توسط دولتهاي غربي يا نهادهاي جاسوسي كنترل ميشوند.
ميتوان در اين باره به گروه «اتحاد عليه ايران هستهاي» اشاره كرد كه با حمايت لابي يهودي به دنبال مبارزه با ايران اسلامي به عنوان يك حقيقت موجود در عرصه جهاني است و زماني كه طبل رسوايي اين گروه به اصطلاح مردمي با شكايت يكي از شركتهاي امريكايي در حال اوج گرفتن بود، اوباما با دستور مستقيم خود از انتشار برخي اسناد مرتبط با آن خودداري كرد.
در اين ميان حالا زمان اين است كه دولت نيز همانند همتايان غربي خود به فكر استفاده از اين توان مردمي باشد و آن را تقويت كند نه اينكه به تحقير آن بپردازد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۲ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۰:۵۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]