تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835949334
بلای جان دست؛ سندروم کانال کارپال
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
مراقب دست تان باشید؛
بلای جان دست؛ سندروم کانال کارپال
دست‌ها یکی از پرکارترین اعضای بدن به شمار می‌روند که در طول عمر، فعالیت‌های زیادی را با آنها انجام می‌دهیم؛ اما گاهی فراموش می‌کنیم این عضو هم مانند انسان تحملی دارد و ممکن است زمانی فرا رسد که دیگر نتواند همانند گذشته کارهای سنگینی انجام دهد.
به گزارش سرویس علمی جام نیوز به نقل از جام جم ، کار زیاد با رایانه، انجام ورزش های سنگین، انجام کارهای خانه به مدت طولانی و خلاصه هر گونه فعالیتی که فشار زیادی را به دست ها و مچ وارد آورد، می تواند باعث بروز مشکلی به نام «سندروم کانال کارپال» شود. سندروم کانال کارپال؛ بیماری ای است که ناحیه مچ و کف دست را درگیر کرده و باعث بی حسی، احساس سوزن سوزن شدن و ضعف در انگشت شست، اشاره و انگشتان میانی دست شده و عصب میانی قسمت مچ را تحریک می کند. مچ دست با نواری از بافت های رشته ای احاطه شده که در حالت طبیعی از مفاصل اطراف مچ حمایت می کند. فضای محکمی که بین این نوارهای رشته ای و استخوان مچ قرار گرفته به «کانال کارپال» معروف بوده و این عصب میانی برای گرفتن حس از انگشتان دست از میان کانال کارپال عبور می کند. هر شرایطی که باعث تورم یا ایجاد تغییر در وضع بافت این کانال شود، به آن فشار وارد کرده و عصب میانی را تحریک پذیر کند و نتیجه آن سوزن سوزن شدن و بی حسی انگشت اشاره، شست و انگشتان میانی شود به آن «سندروم کانال کارپال» گفته می شود. مراقب دست تان باشید علت اصلی بروز سندروم کانال کارپال در بسیاری از بیماران ناشناخته است ولی به طور کلی هر شرایطی که به عصب میانی این کانال فشار وارد کند، می تواند به ایجاد این سندروم منجر شود. چاقی، بارداری، کم کاری تیروئید، آرتروز، دیابت و صدمات وارده به عضو از جمله موقعیت هایی است که می تواند این بیماری را ایجاد کند. انجام کارهایی که به دفعات زیاد انجام می شود مانند تایپ کردن که موجب التهاب تاندون ها می شود نیز می تواند چنین حالتی را ایجاد کند. ابتلا به برخی بیماری ها هم مانند سرطان خون و تومورهای مغز استخوان باعث رسوب مواد غیر طبیعی در اطراف این کانال و بروز این سندروم می شود. این بیماری معمولا خود را با بی حسی و سوزن سوزن شدن نواحی انگشتان و مچ دست بویژه شب ها نشان می دهد که حتی ممکن است بیمار را از خواب بیدار کند. دردهای شبانه ممکن است به خاطر خم ماندن مچ هنگام خواب یا تجمع مایعات در اطراف مچ دست در طول مدت شب باشد. با پیشرفت روند بیماری، فرد احساس سوزش یا کشیدگی عضلات و ضعف در نواحی دست و مچ می کند و به مرور بیمار توانایی نگهداشتن اجسام را در دست های خود از دست داده و رفته رفته توانایی عضلانی دست ها، انگشتان و کف دست کاهش می یابد. این دردها گاهی از ناحیه مچ دست ها و انگشتان فراتر رفته و تا آرنج هم ادامه می یابد. تشخیص و درمان را جدی بگیرید سندروم کانال کارپال از آن نوع بیماری هایی است که اگر در هفته ها و ماه های اول تشخیص داده و درمان شود با روش های خانگی و ساده قابل درمان است و نیازی به درمان های دارویی ندارد؛ ولی با پیشرفت روند بیماری ممکن است درمان کمی پیچیده تر شود. در کنار کارهای پیشگیرانه ای که برای جلوگیری از ابتلا به این سندروم می توانید انجام دهید، پزشکان داروهای ضد التهابی ـ استروئیدی و کورتیکواستروئیدهای تزریقی یا خوراکی که بیشتر به صورت تزریقی مورد استفاده قرار می گیرند، تجویز می کنند که درد ناشی از این بیماری را سریع کاهش می دهد. همیشه آخرین راه حل برای درمان، عمل جراحی است و زمانی پزشک این شیوه را پیشنهاد می دهد که روش های غیر جراحی پاسخگو نبوده و درد ناشی از سندروم بیش از شش ماه ادامه یابد. این اقدام از بروز عوارض طولانی مدت بیماری جلوگیری می کند. گاهی استفاده از طب سوزنی هم موثر بوده و به کاهش درد کمک می کند. پیشگیری و دیگر هیچ یکی از بهترین راه هایی که به پیشگیری از سندروم کانال کارپال کمک می کند، یادگیری چگونگی استفاده از دست ها و مچ هاست تا کمترین فشار به آنها وارد شود. قرار گرفتن دست و مچ در حالت صحیح، ورزش دادن این نواحی و تقویت انگشتان، دست ها و مچ، بازوها، سرشانه ها و گردن در کاهش احتمال ابتلا به این سندروم موثر است. اگر به مدت طولانی و پشت سر هم کاری را با دست هایتان انجام می دهید، سعی کنید قبل از شروع به کار، دست ها و مچ را گرم کرده و تا جای ممکن به عضلات این نواحی استراحت دهید. چگونگی نشستن صحیح بخصوص در میان افرادی که با رایانه کار می کنند، کمک زیادی به جلوگیری از ابتلا به این بیماری می کند. در زمان نشستن روی صندلی، ستون فقرات باید به پشت صندلی چسبیده و شانه ها کاملا صاف قرار گیرد. آرنج باید در کنار بدن و مچ دست کاملا صاف باشد. پاها ثابت روی زمین یا روی زیر پایی قرار گیرد. متنی را که تایپ می کنید باید کاملا در مقابل چشم قرار داشته باشد تا مجبور نشوید برای مشاهده آن گردن را خم کنید. هنگام کار مدام حالت گردن خود را تغییر دهید و سرتان را به اطراف بچرخانید تا بی تحرک نماند اگر با رایانه کار می کنید، صفحه کلید و ارتفاع صندلی باید کاملا در یک زاویه قرار گیرد. تا جایی که می توانید از انجام کارها و فعالیت های تکرار شونده ای که به مچ آسیب می زند، خودداری کنید. خمیده نگه داشتن گردن و شانه ها به مرور باعث آسیب دست ها و مچ می شود. اشیا را محکم در دست تان نگه ندارید. اگر جزو افرادی هستید که دست هایتان همیشه سرد است، بیشتر در معرض ابتلا به سندروم کانال کارپال قرار دارد و بهتر است برای حل این مشکل دست هایتان را گرم نگه دارید اگر از کاربران رایانه هستید، سعی کنید ساعدتان در زمان کار همسطح با صفحه کلید قرار گیرد. همیشه هنگام کار با ماوس رایانه و صفحه کلید دست هایتان را صاف قرار دهید و از ایجاد هرگونه زاویه ای در دست ها و مچ جدا خودداری کنید. ورزش دادن دست ها به ویژه مچ یکی از موثرترین راه های عدم ابتلا به سندروم کانال کارپال به شمار می رود. انجام حرکات چرخشی ناحیه مچ با تمرکز روی رباط های مچ دست و حرکات کششی و تقویتی، خطر ابتلا را کاهش می دهد. این کار را می توانید با خم کردن مچ دست به سمت داخل یا خارج انجام دهید. پنجه های دست را به ساعد برسانید و کشش لازم را ایجاد کنید. حرکت و کشش انگشتان و کف دست هم از روش های مطلوب دیگر محسوب می شود. برای این حرکت، دست هایتان را از پهلو باز کنید تا کششی در بازوها ایجاد شود، سپس سعی کنید انگشت کوچک و شست را به هم برسانید. این حرکت کشش زیاد و مناسبی را در ساعد و مچ فراهم می آورد که انجام مرتب آن می تواند از این سندروم پیشگیری کند. این کشش را با هر یک از انگشتان دست و رساندن هر کدام به شست دست می توانید انجام دهید و در طول روز بارها آن را تکرار کنید. استفاده از توپ های لاستیکی و منعطف یا رینگ (حلقه) های لاستیکی برای تقویت عضلات ساعد و دست ها مفید بوده و موقع انجام هر کاری می توانید این کار را انجام دهید. در حرکت دیگر دست ها را طوری باز کنید که روی ساعد به سمت بالا بوده و در این هنگام مچ را به سمت بالا و پایین خم کنید. به مرور که مچ و ساعد دست قوی تر می شود، می توانید از اجسام کمی سنگین تر برای بالا بردن قدرت ساعد و مچ استفاده کنید. 2019
۰۱/۱۱/۱۳۹۳ - ۱۶:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها