تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868265873
«بهداشت»؛ کار دیروزی که به امروز سپرده شد...
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۷ دی ۱۳۹۳ - ۱۳:۵۳
سازمان جهانی بهداشت از ٢٠ سال پیش به طور مداوم از سازمان‌های مسئول سلامت خواست که به دنبال شرکای خود در عرصه سلامت باشند، آنها را شناسایی و سازماندهی کنند و به همه حرکت‌های مرتبط با سلامت، سمت و سو و نظم دهند. به گزارش سرویس سلامت خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این سازمان همچنین هشدار داد، حفظ و ارتقای سلامت جوامع، از طریق یک وزارتخانه ممکن نخواهد بود و همکاری بین بخشی برای سامان حوزه سلامت، یکی از راه‌های برقراری عدالت در این عرصه است. همزمان و در کنار این موارد، سازمان جهانی بهداشت به دفعات، عوامل تاثیرگذار بر سلامت مردم یک جامعه را نیز متذکر شد، عواملی همچون اقتصاد، اشتغال، امنیت، فرهنگ، آداب و رسوم، صنعت، کشاورزی، آموزش، روابط اجتماعی، محیط زیست، شیوه زندگی و ده‌ها مورد دیگر در این مجموعه جای می‌گیرند. از آنجا که فعالیت اکثر قریب به اتفاق سازمان‌ها (اجتماعی، اقتصادی، صنعتی و...) در چگونگی شکلگیری این عوامل موثر هستند، می‌توان نتیجه گرفت که همه این سازمان‌ها در قبال گسترش مناسب نظام سلامت و یا برعکس، در بروز ناهنجاری‌های اجتماعی مسئول می‌باشند. اما چه میشود که در برخی موارد، متولیان سلامت کشورها نسبت به این موضوعات مهم بی‌توجهی نشان می‌دهند و چه چیز موجب میشود که همکاری‌های بین بخشی در زمینه سلامت نتواند شکل اجرایی و سازمان یافته‌ای به خود بگیرد تا حوزه بهداشت مغفول نماند؟ در پاسخ به این سوال باید به مواردی چون نبود مدل ذهنی یکسان در عرصه سلامت و مفاهیم مرتبط با آن، عدم تعریف وظایف و انتظارات روشن برای سازمان‌های گوناگون در قبال شاخص‌های سلامت و برداشت‌های متفاوت از واژه همکاری اشاره کرد. هدف از این مقدمه به نسبت طولانی در خصوص اهمیت توجه به بهداشت و پیشگیری در گذشته کشور ما این است که دریابیم این موضوع تا چه حد در گرفتار شدن سیستم بهداشتی درمانی امروز نقش داشته و اجبار کارشناسان وزارت بهداشت به نگاه درمان محوری چه ریشه‌ای در این گذشته دارد. به سخن دیگر چرا امروز به اجبار گرفتار حوزه درمان هستیم؟ چه اتفاقی سبب شده که امروزه بار مراجعات و هزینه‌های درمانی ناشی از ابتلا به بیماری‌های غیرواگیر، افزایش یابد؟ می‌دانیم که توجه به حوزه بهداشت نقش مهمی در پیشگیری از ابتلا به بیماری‌هایی دارد که با اصلاح سبک زندگی و تغذیه مناسب می‌توان به آنها مبتلا نشد. آیا سهل انگاری در حوزه بهداشت طی سال‌های مختلف، مجبورمان نکرده تا حوزه درمان اولویت نخست امروز ما باشد؟ همه ما واژه سهل انگاری را به خوبی می‌شناسیم. سهل انگاری عبارت از کار امروز را به فردا انداختن، یا به معنای تاخیر غیرمنطقی در شروع یک عمل هدفمند است. تاخیری که بدون شک با ضرر و زیان‌های بسیار زیادی همراه بوده و باعث میشود انسان بزرگ‌ترین سرمایه خود را که زمان است، از دست بدهد. از منظری دیگر، رفتار سهل انگارانه همواره فرصت‌های تصمیم‌گیری صحیح بین خوب و بد را از انسان می‌گیرد، درست مانند وضعیتی که اکنون در آن قرار داریم که با علم بر این که حوزه بهداشت اهمیت بیشتری دارد مجبوریم به درمان مردم بیشتر توجه داشته باشیم. پیش بینی سازمان جهانی بهداشت از افزایش روند مرگ و میر ناشی از بیماری‌های غیر واگیر نظیر مشکلات قلبی - عروقی، دیابت، فشار خون بالا، سکته‌های مغزی، بیماری‌های تنفسی مزمن، بیماری‌های مفصلی و استخوانی مزمن و سرطان‌ها بخصوص در کشورهای در حال توسعه، باعث شد که از حدود دو دهه گذشته بیماری‌های غیر واگیر را جزو اولویت‌های بهداشتی در کشورهای در حال توسعه اعلام کند. حال باید از خود بپرسیم که 20 سال قبل ما چقدر به این اولویت سازمان جهانی بهداشت توجه کردیم؟ و برای دست‌یابی به عدالت در حوزه سلامت چه برنامه‌هایی داشتیم و چه اقداماتی انجام دادیم؟ انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها