تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835504385
چرا هیچ کس نمی گوید «من فلسطینی یا نیجریه ای هستم» -
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
چرا هیچ کس نمی گوید «من فلسطینی یا نیجریه ای هستم»
شناسهٔ خبر: 2465772 پنجشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۳ - ۱۷:۰۵
بین الملل > خاورمیانه و آفریقای شمالی
فعالان غربی در حالی دم از همدلی با نشریه فکاهی «شارلی ابدو» می زنند که تا کنون کسی از آنان به کشتار هزاران انسان بی گناه در خاورمیانه و آفریقا واکنش نشان نداده است. خبرگزاری مهر-گروه بین الملل: واکنش هایی که امروز در سطح رسانه های غربی و شبکه های اجتماعی به حمله مسلحانه به یک نشریه فرانسوی دیده می شود بار دیگر پرده از نگاه دو گانه غرب به مفاهیمی مانند آزادی، انسانیت و تروریسم برداشته است.هر چند اعمال خشونت علیه عوامل یک نشریه امری مذموم بوده و مورد تایید هیچ عقل سلیمی نیست اما نوع رفتار و واکنش مقامات و رسانه های غربی به این اتفاق سوالات زیادی را در اذهان مردم جهان ایجاد می کند. چگونه می شود حمله ای مسلحانه که در آن شمار اندکی کشته می شوند، به یکباره به عاملی برای یکدلی کشورهای غربی و جزم شدن عزم آنها برای مبارزه با تروریسم، آن هم با چاشنی همیشگی بنیادگرایی اسلامی تبدیل می شود. آیا تروریسمی که در عراق و سوریه جریان دارد و جنایاتی که گروه هایی مانند بوکو حرام و الشباب در آفریقا مرتکب می شوند، با تروریسمی که اروپا و آمریکا را تهدید می کند، متفاوت است؟چرا کشته شدن چند خبرنگار و پلیس در پاریس انقدر مهم می شود و مقامات غربی برای آن سینه چاک می کنند، اما کشته شدن دهها انسان دیگر در مناطقی مانند سوریه، عراق، افغانستان، یمن و نیجریه برای آنها اهمیتی ندارد؟ تنها دلیلی که برای توجیه این تناقض آشکار می توان یافت، بهره برداری سیاسی و تبلیغاتی از حوادث پاریس در راستای اهداف و منافع غرب است. چنین به نظر می رسد که حمله به مجله شارلی ابدو دستاویز جدیدی برای کشورهای غربی شده است تا در جبهه ای که پس از حملات 11 سپتامبر 2001 علیه تروریسم (با تعریف غربی از آن) تشکیل دادند، از نو صف آرایی کنند.
هفته گذشته شمار زیادی از مقامات غربی و عربی در پاریس گردهم آمده و در راهپیمایی نمادین حمایت از آزادی بیان و مبارزه با تروریسم شرکت کردند. در کنار این مقامات صدها هزار نفر از مردم فرانسه و اروپا به خیابان های پاریس آمده و با شعار «من شارلی هستم» حمله به مجله فرانسوی را محکوم کردند. آیا تا کنون کسی از این به اصطلاح دلسوزان بشریت پیدا شده که شعار مشابهی را در مورد قربانیان داعش در عراق و سوریه و یا قربانیان بوکو حرام در نیجریه به زبان بیاورد؟بی شک نفس چنین تجمعی که برای نخستین بار به این شکل مشاهده می شود با وجود انتقادهای بسیاری که به برخی شرکت کنندگان در آن وارد شده، قابل احترام است. حتی تصور این که چنین همدلی بین مقامات جهان برای مبارزه با تروریسم وجود داشته باشد، دلگرم کننده است. اما با توجه به واقعیت های کنونی جهان باید گفت چنین اقدامی به دلیل این که فاقد صداقت است، در از بین بردن تروریسم واقعی بی نتیجه است. این اقدامات بیشتر به یک شو تبلیغاتی می ماند که در پس آن باید منتظر دور جدیدی از اقدامات هتاکانه به نام آزادی بیان علیه ارزش های اسلامی و افزایش سخت گیری ها نسبت به مسلمانان بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها