واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، در دنياي ماشيني و پيچيده امروزي كه متناسب با سليقه هاي وآب وهواي خاص فروشگاهها انواع كفش هاي زنانه و مردانه با مدلها و قيمتهاي متفاوت عرضه كرده اند ، ديگر در بازارها جايي براي لباسها و پاي افزارهاي سنتي باقي نمانده است. در اين بين گيوه كه زماني بهترين پاي پوش براي افراد با سلايق متفاوت بودو در برخي مناطق يك منبع اقتصادي محسوب مي شد اينك جزئي از صنايع دستي رو به نابودي شمرده مي شود. با توجه به نوع زندگي عشايري، روستايي، كشاورزي، دامداري و ساختار جغرافيايي منطقه، بافت گيوه از زمانهاي گذشته تا كنون در اكثر شهرها و روستاهاي چهارمحال و بختياري رايج بوده است. محمد حسين زينليان با 86 سال سن، در بازار اصلي شهر بروجن مغازه گيوه دوزي دارد اما كهولت سن او را از كار و كوشش براي امرار معاش و گذران زندگي از پاي در نياورده و هنوز به كار بافت و دوخت گيوه مشغول است. وي با بيان اينكه از 10 سالگي در كنار پدرش به كار گيوه دوزي مشغول بوده است، مي گويد : گيوه دوزي درگذشته به علت زندگي عشايري، كوهستاني بودن منطقه و نياز مردم به پاي افزار راحت و سبك، داراي رونق زيادي بود. زينليان مي افزايد: پاي پوش گيوه به علت بافت نخي و درزهاي بين بافت رويه كفش مانع ايجاد بوي بد پا مي شود. وي با اشاره به مراحل دوخت گيوه بيان مي كند: آماده كردن رويه گيوه توسط تخت كش، بافت رويه گيوه با نخ پنبه اي و ابريشمي و دوختن رويه به تخت گيوه مراحل اصلي گيوه دوزي است. زينليان اظهار مي كند: در گذشته بافت گيوه و بازار خريد آن رونق زيادي داشت به حدي كه اكثر زنان و دختران در خانه ها به بافت رويه گيوه مشغول بودند و نوعي شغل خانگي براي آنان محسوب مي شد. وي تصريح مي كند: در حال حاضر اين كار در خانه توسط زنان و دختران استان صورت نمي گيرد و گيوه دوزان را مجبور به تهيه رويه گيوه از استان فارس كرده است. زينليان اظهار مي كند: تا چندي پيش در هر محله از شهر، دكان هاي متعدد تخت كشي، گيوه دوزي يا فروش گيوه به چشم مي خورد اما در حال حاضر گيوه دوزها انگشت شمارند. وي با بيان اينكه گيوه چپ و راست ندارد، مي گويد: اين يكي از ويژگي هاي منحصر به فرد گيوه است كه استفاده از آنرا براي مصرف كنندگان مقرون به صرفه كرده است. زينليان تصريح مي كند: چنانچه يك لنگه از گيوه، به دليلي فرسوده، سوراخ يا پاره شود، به راحتي مي توان لنگه ديگري را جايگزين آن كرد. وي مي گويد: در سال هاي اخير با رواج استفاده از كفش هاي ماشيني، كه حتي بازارهاي روستايي را نيز پر كرده است، توليد گيوه محدود شده و بازار فروش آن رونق سابق را ندارد. زينليان مي افزايد: درحال حاضر، فقط برخي سالخوردگان برحسب عادت يا به دليل آشنايي با خواص گيوه از آن استفاده مي كنند . وي تصريح مي كند: هم اكنون بيشترين مشتريان گيوه بختياريهاي ساكن استان هستند كه داشتن اين پاي پوش را نوعي سنت قومي مي دانند و براي مجالس عروسي براي استفاده همراه با چوقا مي خرند. زينليان بيان مي كند: هنر گيوه بافي و گيوه دوزي مغلوب كفشهاي ماشيني و تغيير عادات مصرف مردم شده و رو به فراموشي رفته و در اين بين عدم حمايت دولت از دست اندركاران اين حرفه و نا آشنايي مردم با خواص و مزاياي گيوه از دلايل ركود بازار آن است. وي مي گويد: با وجود آن كه گيوه بافي كاري پرزحمت است، اما بافندگان گيوه، به دليل گراني قيمت مواد اوليه و كاهش تقاضا، از درآمد پاييني برخوردار هستند و به همين جهت، جوانان كمتر به انجام اين كار گرايش نشان مي دهند. زينليان مي گويد: زمينه براي احياي هنر گيوه بافي فراهم است و سازمان ميراث فرهنگي، در صورت تامين مواد اوليه ارزان قيمت براي بافندگان، تحت پوشش بيمه قراردادن آنان و همچنين ايجاد تعاوني هاي توليد براي بافندگان و انجام تبليغات مناسب براي بازاريابي اين محصول مي تواند آن را از مرگي كه تهديدش مي كند، نجات دهد. وي تاكيد مي كند: گيوه دوزي و بافت رويه آن مي تواند با حمايت دولت نوعي شغل خانگي و روش ايجاد اشتغال براي قشر زيادي از زنان باشد كه درآمد حاصل از آن نقش مهم و موثري در اقتصاد خانواده ها خواهد داشت. زينليان مي گويد: قيمت انواع گيوه در بازار فعلي بين 300هزار ريال تا گيوه تخت چرمي مرغوب دو ميليون ريال در نوسان است. كارشناس صنايع دستي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري چهارمحال و بختياري مي گويد: دوال كشان و تخت كشي سنتي گيوه دو مرحله از گيوه دوزي هستند كه منسوخ شده اند و استفاده از گيوه هاي تخت پلاستيكي به جاي تخت سنتي مرسوم شده است. محمدرضا طاهرپور در گفت و گو با خبرنگار ايرنا مي افزايد: رويه بافي گيوه در شهرستان بروجن به صورت توليدات خانگي و محدود انجام مي شود و به طور كلي اين صنعت به صورت خيلي محدود رايج است. وي اظهار مي كند: 11 گارگاه گيوه دوزي با 60 صنعت گر كه بالاي 65 سال سن دارند در استان فعال است. وي با بيان اينكه 20 درصد از آمار گيوه بافان مذكور تحت پوشش بيمه قرار دارند، تصريح مي كند: مابقي گيوه بافان به اين علت كه سنشان بالاي 50 سال است تحت پوشش بيمه قرار ندارند. طاهرپور با بيان اينكه شهرستان بروجن يك شهر اصيل در زمينه توليد گيوه است، بيان مي كند: به دليل عدم فرهنگ سازي لازم در گذشته علي رغم ايجاد كارگاه هاي آموزشي هنرجو جذب اين كارگاه هاي آموزشي نشده است و ميراث فرهنگي استان با پرپايي تمهيداتي درصدد احياي اين هنر- صنعت است. وي تصريح مي كند: هنر گيوه دوزي صرف نظر از جنبه اقتصادي آن، يك ميراث فكري و فرهنگي است وحفظ اين ميراث كهن در سايه آموزش آن بيش از پيش مورد توجه علاقمندان به اين حرفه است. طاهرپور با بيان اينكه گيوه پاي افزاري سنتي است كه به رغم كهنسالي همچنان در كشور ما بافته و پوشيده مي شود، گفت: گيوه بافي يكي از صنايع استان است كه تعدادي از ساكنان روستاهاي همچنان به توليد آن مشغولند. وي بابيان اينكه در شهركرد، بروجن و فرخشهر گيوه دوزي توسط مردان سالخورده انجام مي شود، تصريح مي كند: در روستاهاي شمس آباد، نقنه، گندمان،معموره، فرادنبه، سفيد دشت، هفشجان، چالشتر و روستاهاي شهرستان كيار رويه بافي گيوه توسط بانوان مسن انجام مي شود. 7363/671
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 337]