تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835796320
یادداشت‌نویسان کشور از ۹ دی نوشتند ریشه‌ها، ماهیت و ضرورت تبیین «روز جمهور»
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت‌نویسان کشور از ۹ دی نوشتند
ریشه‌ها، ماهیت و ضرورت تبیین «روز جمهور»
در پنجمین سالگرد حماسه ۹ دی، یادداشت نویسان جبهه انقلاب اسلامی به بررسی «ریشه‌ها»، «ماهیت» و «ضرورت» تبیین این روز پرداختند.
به گزارش خبرنگار فضای مجازی خبرگزاری فارس، بسیاری از روزنامه‌های کشور، امروز سه شنبه 93/10/09 و در پنجمین سالروز حماسه یوم الله 9 دی، ستون یادداشت خود را به این موضوع اختصاص دادند. در ادامه تعدادی از یادداشت‌های امروز روزنامه‌های کشور را میخوانید: * ماهیت فتنه 88
محمدکاظم انبارلویی، روزنامه رسالت: فتنه سال 88 یک نقطه عطف در نبرد نرم دشمن علیه ملت ما بود. طی 8 ماه آشوب و اغتشاش، حوادثی به وجود آمد که صدها کتاب در مورد آن در داخل و خارج کشور نوشته شده است.هزاران گزارش صوتی و تصویری در رسانه‌های غربی و فضای مجازی وجود دارد تا از نزدیک ماهیت این حادثه مورد بررسی و مداقه قرار گیرد. اسناد مشهود این توطئه به قدری گویاست که نیازی به اسناد غیرمشهود برای اثبات ادعاها نیست. ما در انتخابات دوره دهم ریاست‌جمهوری با یک ضلع رقیب روبه‌رو نیستیم. اگر دقیق بخواهیم نگاه کنیم با یک "جنبش" روبه‌رو هستیم. شناسایی رهبران این جنبش در داخل و خارج، واکاوی شعارهای آنان، تحلیل سازماندهی و تقسیم کار آنها، ارتباط آنها با سرویسهای بیگانه و بالاخره بررسی اهداف آنها کمک می‌کند پس از 5 سال تصویر روشن‌تری از فتنه سال 88 داشته باشیم؛ 1- فتنه، کودتا علیه رای ملت بود هنوز رای‌گیری پایان نیافته بود و مردم در تهران و برخی شهرهای بزرگ در پای صندوق‌های رای بودند که آقای موسوی طی مصاحبه‌ای با خبرنگاران داخلی و خارجی، خود را پیروز انتخابات معرفی کرد. با اعلام نتایج انتخابات، "دروغ تقلب" رمز فرمان آشوب شد و کشور را هشت ماه دچار تلاطم اردوکشی‌های خیابانی کرد. آشوب برای غلبه بر حریف نبود. بازخوانی شعارهای شورش‌های خیابانی نشان می‌دهد آنها اسلامیت و جمهوریت نظام را هدف قرار داده‌اند. لذا فتنه 88 ضربه توامان به جمهوریت و اسلامیت نظام بود. به شعارهای زیر توجه کنید و ببینید کدامین آنها ناظر به اعلام نتایج انتخابات بود؛ - مرگ بر جمهوری اسلامی - استقلال، آزادی، جمهوری ایرانی - نه شرقی، نه غربی، دولت سبز ملی - نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران - مرگ بر اصل ولایت فقیه - انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است هرکسی که کوچکترین هوش سیاسی داشته باشد، می‌فهمد این شعارها معطوف به براندازی نظام است و هیچ یک ناظر به مسائل و اشکالات مطرح در مورد نتایج انتخابات نیست. موسوی و کروبی می‌خواستند رئیس‌جمهور کشوری شوند که آرزوی مرگ آن را داشتند. شعارهای یادشده محترمانه‌ترین شعارها بود. در درگیری‌های خیابانی، شعارهای موهنی داده شد که نمی‌توان آنها را در اینجا ذکر کرد. این شعارها نشانگر عمق کینه و لجاجت و دشمنی کسانی بود که حب جاه، آنها را کر و کور کرده بود و حاضر نبودند ببینند چه اتفاقی در کشور رخ می‌دهد. 2- فتنه یک همگرایی تمام‌عیار با اهداف دشمنان اسلام بود کنگره آمریکا بارها خبر تصویب کمک به اپوزیسیون داخلی را عنوان و منتشر کرده بود. بنیادهای آمریکایی مانند سوروس، کارنگی، صندوق حمایت از دموکراسی (NED) و ... رسما بدون پرده‌پوشی، حمایت خود را از جنبش سبز اعلام کردند. یحیی کیان تاجبخش نماینده سوروس در آشوب‌های 18 تیر 78 و فتنه 88، در دادگاه، نقش این بنیادها را در براندازی نظام جمهوری اسلامی توضیح داد. او از ارتباط خود با تاجزاده و حجاریان در دادگاه پرده‌برداری کرد. در دادگاه از ارتباط جان‌کین مغز متفکر سرویس اطلاعات خارجی انگلیس مربوط به ام‌آی6 رونمایی شد. شمار زیادی از اعضای سفارت انگلیس در آشوب‌های خیابانی دستگیر شدند. اظهارات محمدحسین رسام تحلیلگر ارشد بخش سیاسی سفارت انگلیس در تهران و متهم به جاسوسی برای بیگانگان، بسیاری از حقایق پشت پرده آشوب‌های خیابانی را روشن کرد. او توضیح داد به همراه توماس برن دبیر دوم سیاسی سفارت انگلیس و خانم شون مورفی دیپلمات سفارت استرالیا در دفاتر تبلیغاتی موسوی تردد داشته و در آشوب‌های خیابانی نیز مشارکت داشته است. آقای دومینیک روودز دبیر سوم سفارت انگلیس در دو مقطع لباس سبز پوشید و در میان اغتشاشگران ظاهر شد. او گفت: سایمون گس سفیر انگلستان هر روز صبح با اعضای سفارت و تمام بخش سیاسی سفارت جلسه داشت و گزارش اغتشاشات را دریافت می‌کرد و دقیقا دستور می‌داد چه باید بکنند. هر کسی که مشروح اظهارات دادگاه فتنه 88 در مورد محاکمه جاسوسان و وابستگان به سفارتخانه‌ها را دنبال کرده باشد، می‌تواند جرم مشهود آنها را در کف خیابان هم ببیند. در حقیقت می‌توان گفت فتنه، دعوت از بیگانگان برای براندازی نظام بود. بی‌بی‌سی و رادیو آمریکا سنگ تمام گذاشتند و اخبار بیرون روی موسوی و کروبی از خیمه انقلاب را به روز منتشر می‌کردند. 3- فتنه، رونمایی از همکاری منافقین، مارکسیست‌ها، سلطنت‌طلب‌ها و بهائی‌ها با سران فتنه بود شمار زیادی از منافقین و بهائی‌ها و سلطنت‌طلب‌ها در آشوب‌های خیابانی در حین ارتکاب جرم آتش زدن اموال عمومی و خصوصی و قتل و غارت دستگیر شدند. آنها در محاکمات علنی به جرم خود اعتراف کردند. آنان که مجالی در خارج از کشور داشتند، با بی‌بی‌سی و رادیو آمریکا و شبکه‌های امپریالیستی و صهیونیستی رسانه‌های دشمن هر روز مصاحبه داشتند و علیه نظام و مردم، هتاکی و اهانت می‌کردند. این امر مخفی نیست که وزیر ارشاد دولت اصلاحات به همراه برخی روزنامه‌نگاران، زینت‌بخش صفحه تلویزیون بی‌بی‌سی بودند و رسما نقش براندازی جمهوری اسلامی را مطابق طراحی سرویسهای امنیتی انگلیس در بعد رسانه‌ای ایفا می‌کردند. محصول همکاری موسوی و کروبی با گروه‌های ضدانقلاب ده‌ها کشته و 22 شهیدی است که از فتنه بر روی دست مردم باقی ماند. این روی فتنه و حوادث دلخراش آن در حقیقت اتهام قتل را به جرایم سران فتنه افزود. نتیجه این همکاری این شد که در خارج، صفوف ضدانقلاب از گوگوش تا سروش در یک خط علیه نظام قرار گرفتند. 4- خسارت‌های مادی فتنه88 برآورد خسارت‌های مادی فتنه 324 هزار میلیارد تومان است که می‌توانست دو میلیون و 162 هزار فرصت شغلی پدید آورد. - فتنه سرمایه‌گذاری خارجی را به خطر انداخت. - در ایجاد رابطه اقتصادی با دنیا اخلال ایجاد کرد. - از همه مهمتر تحریم‌ها را تشدید کرد که نمی‌توان خسارات آن را احصا نمود. 5- سازمان فتنه و رجال سیاسی سبز فتنه سال 88 از روی انقلابات رنگی در جهان که توسط سیا مدیریت می‌شود، کپی‌برداری شده بود. رنگ سبز، رنگی بود که این جنبش را فارغ از هر طرز تفکری در کنار هم قرار می‌داد. وقتی منافقین، سلطنت‌طلب‌ها و بهائیان در کنار حزب مشارکت، سازمان مجاهدین انقلاب و مجمع روحانیون مبارز برای اتصال به هم از این رنگ استفاده می‌کردند، خود به خود در یک سازمان به نام "فتنه" در کنار هم قرار می‌گرفتند. مجمع روحانیون مبارز روز 30خرداد 88 رسما اعلام راهپیمایی به عنوان اعتراض به نتایج انتخابات کرد. این روز درست همان روزی بود که منافقین با نظام در زمان امام(ره) اعلام جنگ مسلحانه کرده بودند. آنها زمانی متوجه خبط خود شدند که دیگر دیر شده بود. در هیچ مقطعی از آشوب، موسوی و کروبی حاضر نشدند مرز خود را با ضدانقلاب و سرویسهای اطلاعاتی دشمن مشخص کنند و از آنها تبری جویند. آنها برعکس مشتاق این پیوند نانوشته بودند و عملا از فتنه‌گری‌ها و آشوب‌آفرینی خط نفاق و کفر و الحاد سود می‌بردند بدون اینکه بخواهند هزینه‌ای پرداخت کنند. این رسوایی آنقدر بالا گرفت که در تیرماه 88 نتانیاهو اعلام کرد: "ما موسوی و جریان سبز را تحسین می‌کنیم. آنها مورد احترام ما هستند." کمی نگذشت که اوباما رئیس‌جمهور آمریکا نیز گفت: "موسوی منشا الهام‌بخش آن دسته از هموطنان خود شده که خواهان گشایش به سوی غرب هستند." اکنون 5 سال از آن حوادث تلخ می‌گذرد، غبارها فرونشسته است، چهره خائنین به ملت را بهتر می‌توان دید و دشمنان نظام، نان تحریم را در تنور فتنه پختند و اقتدار و امنیت ملی را به چالش کشاندند. هرکسی که اندک اطلاعی از فقه و قانون داشته باشد، می‌داند که جرم اصلی سران فتنه، بغی و افساد فی‌الارض است. آنها باید روزی در محکمه الهی محاکمه و به اتهام همین جرایم، مجازات شوند. هرکس که کمترین فهم سیاسی داشته باشد، می‌داند که سران فتنه هنوز بر سر موضع خود هستند. کسانی هم که برای رفع حصر می‌کوشند، دنبال بازتولید فتنه می‌باشند، چرا که آنها کمترین کاری درباره اینکه موتور فتنه را خاموش کنند، در کارنامه سیاسی خود ندارند. لذا باید هوشیار بود و تحرکات این جماعت را رصد کرد و به دنبال مجازات سران فتنه بود. انقلاب نباید از یک سوراخ 10 بار گزیده شود. امروز 5 سال است که از قیام حماسی و تاریخی 9 دی می گذرد.ارزش کار بزرگی که مردم در 9 دی ماه در پاسداشت جمهوریت و اسلامیت نظام و طرد فتنه‌گران انجام دادند در تاریخ ایران ماندنی و به عنوان یک نقطه عطف یاد می شود.یاد شهدای مظلوم فتنه سال 88 و حضور حماسی ملت در این روز بزرگ را گرامی می داریم. * 9 دی یوم‌الله اکبر
یدالله جوانی، روزنامه جوان: همه چیز و از جمله تمامی روزها متعلق به خداوند متعال است. اما در این میان، در بعضی از روزها به دلیل وقوع یک امر، آن روز از دیگر روزها متمایز و به یوم‌الله معروف می‌شود. به مومنین امر شده تا ایام الله را پاس دارند و با یادآوری ایام الله از کنار آن درس‌ها بگیرند و عبرت‌ها بیاموزند.
روز 9 دی از این روزهای خاص الهی است و به حق می‌توان آن را «یوم‌الله اکبر» نامید.
دلیل نامگذاری 9 دی به «یوم‌الله»، این است که در روز 9 دی سال 1388، جهانیان شاهد تجلی قدرت خداوند در سرزمین ایران بودند، در این روز ملت ایران با هدایت الهی و در پرتو نصرت حضرت حق بزرگترین، پیچیده‌ترین و شکننده‌ترین توطئه علیه انقلاب اسلامی را در هم شکست و دشمنان اسلام، انقلاب و نظام ولایی را ناکام کرد.
فتنه 88، توطئه‌ای بزرگ علیه انقلاب اسلامی و ملت ایران بود، توطئه‌ای متفاوت از تمامی توطئه‌های پیشین که تا آن مقطع علیه انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی طراحی شده و به مرحله اجرا درآمده بود. حوادث سال 88 به دنبال انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری با یک دروغ بزرگ آغاز شد و این حوادث کشور آرام و با ثبات ایران را به وادی ناآرامی‌ها و در‌گیرشدن با یک بحران عمیق سوق داد.
هدف اصلی از دروغ بزرگ، متهم‌سازی نظام دینی به فساد سیاسی و غیرقابل اعتماد‌بودن مسئولان در امانت‌داری از آرای مردم در انتخابات و در نهایت ضروری بودن انجام یک تغییرات اساسی در حوزه قدرت سیاسی به دست مردم بود. دشمنان خارجی برای شکل‌گیری چنین حوادث و بحرانی در ایران، قریب دو دهه کار کرده بودند.
برنامه‌ریزی دشمنان برای این امر از زمانی آغاز شد که تمامی توطئه‌ها و ترفند‌هایشان برای شکست انقلاب و فروریختن جمهوری اسلامی با دستان پرتوان ملت ایران خنثی شد. شکست تمامی توطئه‌های دشمنان علیه انقلاب و نظام در دهه اول عمر جمهوری اسلامی، آنان را به این جمع‌بندی رساند که جمهوری اسلامی را تنها و تنها همان نیرویی می‌تواند به زیر بکشد که آن را بر پا ساخته است و آن نیرو چیزی نیست مگر ملت ایران؛ ملتی که بزرگترین انقلاب مردمی دوران معاصر را پدید آورده و بر اساس مبانی، اصول و آرمان‌های انقلابش، جمهوری اسلامی را در ایران مستقر کرده است.
دشمنان بر اساس یک برنامه‌ریزی بلندمدت به دنبال آن بودند مردم ایران را از موقعیت پشتیبانی و همراهی با نظام اسلامی و پیروی از ولایت فقیه با ترفندها و خدعه‌های رنگارنگ خارج سازند و آنان را در مقابل نظام و ولایت، آن هم با شعار آزادی‌خواهی، عدالت‌طلبی و حق‌خواهی قرار دهند.
دشمنان و در رأس آنان امریکایی‌ها و صهیونیست‌ها، به‌خوبی این مطلب را فهم کرده بودند تا زمانی که مردم در ایران، پشتیبان ولایت فقیه باشند، ایران در برابرشان فرونخواهد ریخت و تسلیم زیاده‌خواهی‌ها و خواسته‌های آنان نخواهد شد.
آری اساس فتنه و توطئه 88 جداسازی مردم از نظام ولایی با ترفند دروغ بزرگ مبنی بر انجام «تقلب» در انتخابات بود. هدف این دروغ، فروریختن اعتماد عمومی نسبت به نظام و مسئولان آن و علامت سؤال گذاشتن بر عدالت و مشروعیت الهی ولی‌فقیه زمان بود. اولین بیانیه میرحسین موسوی در روز شنبه 23 خرداد 88، در بردارنده نکاتی است که تأمل در آن این نقشه شیطانی را آشکار می‌سازد.
موسوی در این بیانیه از موضع حق‌طلبی و دفاع از حقوق مردم با ادعای انجام تقلب در انتخابات می‌نویسد: مردم اکنون به دنبال آنند تا ببینند این تقلب با دستور کدام مقامات انجام گرفته است! در واقع موسوی، انجام تقلب را قطعی گرفته و مردم را ضمن فراخوان به اردوکشی خیابانی برای واداشتن نظام به پذیرش «ابطال انتخابات»، آنان را برای شناسایی عاملان اصلی این تقلب ادعایی، جهت می‌دهد. اما در این صحنه موسوی تنها نیست. عمده احزاب و گروه‌های مدعی اصلاح‌طلبی و چهره‌های برجسته این جریان، موسوی و کروبی را در به ثمر نشستن این دروغ بزرگ همراهی می‌کنند. این جریان در این میدان، دو نیروی دیگر را همراه دارد، یکی نظام سلطه و متحدانش با تمام توانشان در حوزه‌های تبلیغاتی، رسانه‌ای، سیاسی و حتی کمک‌های مالی و دیگری تمام اپوزیسیون و جریان ضدانقلاب خارج و داخل که از یک طرف مدعیان انجام تقلب در انتخابات و خواسته آنان مبنی بر ابطال انتخابات را تأیید و از طرف دیگر تمام توان و ظرفیت‌های خود را برای ایجاد اغتشاش، ناآرامی و بر هم زدن ثبات ایران فعال می‌کنند.
بنابراین فتنه 88 سه بازیگر اصلی دارد؛ نظام سلطه و متحدانش، جریان ضدانقلاب داخل و خارج کشور و جریانی که با عبارت‌هایی چون «تجدیدنظرطلبان»، «استحاله شده‌ها»، «ریزش‌های انقلاب» و «انقلابیون فرسوده و پشیمان از مبارزه» قابل توصیف هستند. در این صحنه بسیار پیچیده، طراح اصلی نظامی سلطه است و افراد جریان سوم، خواسته و ناخواسته، آگاهانه یا ناآگاهانه در پیوند با دشمنان اسلام و انقلاب و همچنین جریان ضدانقلاب روی نظام شمشیر کشیده و با ادعای دروغین «تقلب»، مردم را برای مقابله با نظام، به صحنه فرا می‌خوانند. نقش‌آفرینی جریان سوم دراین توطئه بزرگ، به توطئه ماهیت فتنه داد.
بازیگری موسوی، خاتمی و کروبی با سوابقی روشن در انقلاب و اداره کشور از یک طرف و همراه شدن احزاب و گروه‌هایی چون مجمع روحانیون مبارز، سازمان مجاهدین، حزب مشارکت و کارگزاران با این افراد از طرف دیگر در پازل دشمنان قسم خورده انقلاب و نظام اسلامی، تشخیص توطئه را برای عده‌ای دشوار ساخت. سکوت برخی از خواص و سخنان مبهم و دوپهلوی برخی دیگر از آنان، امر را بر بخشی از جامعه مشتبه نمود. مردم ایران با نفاق پیچیده‌ای در سال 88 مواجه شدند؛ نفاقی که نمونه‌هایش در تاریخ اندک است.
برای پدید آمدن چنین نفاقی در جامعه انقلابی ایران، دو نیروی شیطانی دست در دست یکدیگر نهاده و سالیان متمادی کار کردند. شیطان بزرگ، امریکا و ایادی‌اش از یک طرف و شیطان درونی هر انسان از طرف دیگر، کار را به جایی رساندند که با نفوذ روی انسان‌های ضعیف الایمان قدرت‌طلب، از افراد با سابقه خدمت، افراد خائن به انقلاب، نظام اسلامی و ملت درست کردند و این خائن‌های دست پرورده دو شیطان درون و برون، با رویکردی منافقانه، فتنه 88 را در یک پیوند نانوشته با دشمنان خارجی پدید آورده و تأمل در اعترافات عطریان‌فر، عضو برجسته کارگزاران در دادگاه حوادث پس از انتخابات مبنی بر اینکه آنان به یک نفاق سازمانی مبتلا شده بودند از یک طرف و اعترافات عضو دیگر کارگزاران یعنی آقایی مبنی بر پدید آمدن یک انحراف فکری از 10 یا 11 سال قبل در جریان مدعی اصلاحات از طرف دیگر، اهداف فتنه و فتنه‌گران را آشکار می‌سازد.
دقت در این بخش از اعترافات آقایی که می‌گوید، ریشه این حوادث و مشکلات به آنجا بر می‌گردد که انحرافات فکری ما به «پروژه» تبدیل شد و برای پیاده‌سازی این پروژه، از خطوط قرمزی مانند استفاده از کمک خارجی عبور کردیم و اموری اینچنین مباح گردید، عمق فتنه و توطئه را آشکارتر می‌سازد. آری فتنه‌ساز، از دشمنان خارجی برای رسیدن به اهداف شیطانی خود، کمک‌هایی را دریافت کرد که افرادی چون کیان تاجبخش در دادگاه بخش‌های اندک از آن را افشا کردند.
اما این توطئه بزرگ و پیچیده هم با بصیرت عاشورایی ملت ایران در روز 9 دی 88 در هم شکسته شد. مدعیان حق‌طلبی در روز عاشورای 88 ماهیت یزیدی خود را نمایان ساختند و در پی این رسوایی بزرگ فتنه‌گران بود که ملت همیشه در صحنه بار دیگر حماسه‌ای بزرگ خلق کرد و 9 دی را به روز بصیرت و میثاق با ولایت تبدیل کرد. در روز 9 دی ملت ایران لیاقت خود را در برخورداری از نصرت الهی به نمایش گذاشت و با نزول نصرت الهی، پیروزی ملت بر فتنه رقم خورد. این یوم‌الله اکبر بر همه حق‌طلبان مبارک باد.
* ریشه اصلی فتنه 88
محمد صفری، روزنامه سیاست روز: برخی در تلاش هستند ریشه اتفاقات فتنه 88 را در جای دیگری جست‌وجو کنند و دنبال آن هستند القا کنند ریشه آن اغتشــاشات و آشــوب‌هــای سـاختــار‌شکن و ضــدارزشی اقدامات سران فتنه و افراطیون اصلاح‌طلب نبوده بلکه طرف مقابل یعنی رئیس‌جمهور پیروز انتخابات 88 است. مستند آنهارا هم مناظره‌هایی می‌دانند که میان موسوی و احمدی‌نژاد در صدا و سیما پخش شد.
البته این اشکال و انتقاد جدی به هر دوطرف مناظره وارد است که اظهارات آنها باعث تحریک احساسات افکار عمومی و هواداران دو طرف شد. هر دو طرف باید شرایط حساس انتخابات را درک می‌کردند و از بیان برخی مسائل پرهیز می‌نمودند که آنها خود نیز اسیر فضای احساسی شدند. اما ادامه آن دیگر رفتاری احساسی نبود. در این زمینه هم رهبر معظم انقلاب اسلامی در آیین گرامیداشت سالگرد رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی در مرقد امام راحل(ره) تذکر جدی و قاطع به نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دادند. اما ریشه فتنه 88 جای دیگری است که در ادامه به آن اشاره خواهد شد.
فتنه 88 همچون فتنه 78 تبعات منفی برای کشور به همراه داشت. بذر فتنه در سال 78 سر از خاک بیرون زد و در آن سال زمینه‌های آن برای سال 88 آماده شد. 10 سال برنامه‌ریزی برای چنین اتفاقی، زمان کمی نیست. بزنگاه در انتخابات 88 مهیای ایجاد فتنه شد و جرقه آن هم بهانه مناظره‌هایی بود که برای نخستین‌بار صدا و سیما برگزار کرده بود.
در حالی که جمهوری اسلامی ایران گفت‌وگوهای هسته‌ای را هم همراه داشت و این گفت‌وگوها در زمان ریاست جمهوری پیشین مراحل حساس و دشواری را سپری می‌کرد، چنین اتفاقی می‌توانست، ایران اسلامی را در شرایط ضعف و سرنوشت‌سازی قرار دهد. توان جمهوری اسلامی ایران در مدتی که کشور دچار آشوب و فتنه بود، صرف پایان دادن به آن شد. حتی پس از فروکش کردن «فتنه» هزینه‌های آن همچنان بر دوش کشور سنگینی می‌کند، اما مردم و نظام اسلامی توانستند از آن اغتشاشات سربلند بیرون بیایند.
نکته مهم آن اتفاقات، که البته بسیار ناراحت‌کننده و سنگین بود، سردمداری افراد و شخصیت‌هایی بود که، چهره موجهی داشتند و حتی مسئولیت‌های حساسی را هم پیش از آن برعهده داشتند. زخم خنجر از خودی، سنگین و طاقت‌فرسا است و این زخم هیچگاه از یاد نمی‌رود و درد آن همیشه با زخم کهنه همراه است.
حال آن شخصیت‌ها، بازی خوردند و فریب بزرگی را باور کردند، یا این که مهره‌هایی بودند تا اهداف پلید و توطئه‌های دشمنان خارجی و داخلی را پیاده کنند، در اصل موضوع و ماجرا تفاوتی ایجاد نمی‌کند، چرا که، نتیجه هر یک از آنها فتنه‌ای بود که هزینه‌های بسیاری را به کشور تحمیل کرد.
حضور 40 میلیون نفر از مردم پای صندوق رأی انتخابات ریاست جمهوری و مشارکت 85 درصدی مردم، بی‌سابقه و بی‌نظیر بود. اما چنین فرصت مغتنمی برای نشان دادن اقتدار نظام اسلامی تبدیل به فتنه شد.
وضعیت امنیت کشور به هم ریخت، همه دستگاه‌های امنیتی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مستقیم درگیر آن شدند و انرژی بسیاری صرف شد تا به سرانجام مطلوب برسد. در این میان برخی افراد و مسئولین هم به خاطر رفتارها و عملکرد نامناسب خود، باعث شدند تا فتنه طولانی‌تر هم شود، به گمان این که برخوردهای تند آنها آتش فتنه را زودتر خاموش خواهد کرد.
از سوی دیگر برخی شخصیت‌ها و مسئولینی هم بودند که اگر نگوییم با فتنه همراهی کردند، اما فتنه را هم تقبیح ننمودند که این رفتار هم باعث طولانی‌تر شدن آن شد.
سیاست براندازی نظام اسلامی که سال‌هاست در دستور کار دشمنان داخلی و خارجی قرار دارد، جان گرفت و با قوت بیشتری پیگیری شد.
و از همه مهمتر در اتفاقات فتنه 88، شناخته شدن ماهیت برخی افراد، شخصیت‌ها و گروه‌های سیاسی در کشور بود. پرده از چهره آنها افتاد و پرده‌دری سران فتنه، چهره آنها را نمایان ساخت.
پس از گذشت 5 سال از آن اتفاقات تلخ و ناگوار اصلاح‌طلبان و سران فتنه هنوز متنبه نشده‌اند. گذشت زمان هم نمی‌تواند این زخم را کهنه کند و به فراموشی سپرده شود. فتنه 88 یک اتفاق و رخداد تلخ و ناهنجار بود که با اعلام برائت و عذرخواهی هم از یاد نخواهد رفت. اگر اصلاح‌طلبان اعتقاد دارند که هزینه هسته‌ای شدن از جنگ 8 ساله بیشتر بود، باید به آنها گفت و فهماند که فتنه‌هایی که در سال‌های 78 و 88 و به ویژه 88 ایجاد شد و باعث و ریشه اصلی آن هم اصلاح‌طلبان افراطی بودند، هزینه آنها از جنگ و دفاع‌مقدس که هیچ، از کل سال‌های تحریم‌های آمریکا علیه ایران بسیار بیشتر است. اصلاح طلبان تندرو توجه داشته باشند که فتنه 88 باعث شد تحریم‌ها علیه ایران افزایش یابد و توطئه‌های سیاسی و امنیتی هم گسترش پیدا کند. این روند اکنون هم ادامه دارد و تبعات آن را مردمی تحمل می‌کنند که در 9 دی ماه که امروز سالروز گرامیداشت آن است، به صحنه آمدند و خواب‌های پلید و فتنه دشمنان داخلی و خارجی را پریشان کردند.
اصلاح‌طلبان از هر چه که تصورش را بکنید سخن می‌گویند اما از سخن گفتن درباره 9 دی ماه ابا دارند. چرایی این سکوت معنا‌دار را باید از زبان خود اصلاح‌طلبان شنید، شاید فردا روزی لب به سخن بگشایند. * روز جمهور
محمد ایمانی، روزنامه کیهان: رویداد روز 9 دی 1388 پاسخ متقارن و متناسب انقلاب اسلامی به طرح انقلاب مخملی در ایران است. در این روز دو مدعا به هم رسیدند و در ترازوی واقعیت نهاده شدند. آمریکا و غرب تا آن زمان انقلاب‌های مخملی و رنگی متعددی را در کشورهایی مانند اوکراین، گرجستان، قرقیزستان، لبنان و...- با شدت و ضعف‌ها و تشابه و تمایزهایی- به پیش برده بودند. رسانه‌های غرب با اتفاقات تلخی که قبل از انتخابات 22 خرداد 88 تدارک شد و بعد از آن به مدت 8 ماه تداوم پیدا کرد، این انگاره از پیش مهیا را برساختند که جنبش تازه‌ای در مقابل انقلاب اسلامی پدید آمده و حاکی از دگرگونی اعتقادی ملت ایران است. همان سال نشریه اکونومیست با بررسی رفتار یکی از سران فتنه و حامیان وی نوشت «او قصد دارد بنیان‌های انقلاب اسلامی را به چالش بکشد.»
رویداد 9 دی 88 به عنوان روز «جمهور» و «جمهوری اسلامی» در چنین متنی اتفاق افتاد. البته طی روزهای اخیر طیف‌ها و رسانه‌هایی- مثل همان روزها- دوست دارند پشت به واقعیت بنشینند یا به روش استتار کبک از تمام هیکل خود، چشم خویش را بپوشند و نبینند و با این سبک به انکار و کتمان بپردازند. اما رویداد 9 دی آن قدر پرارتعاش و اثرگذار بود که رسانه‌ها را در غرب مبهوت و مقهور خود کرد. روزنامه نیویورک تایمز چند روز بعد اذعان کرد «این تظاهرات، بزرگترین اجتماع در تهران از زمان تشییع پیکر آیت‌الله خمینی در سال 1989 [1368] به این طرف است... سیاستمداران آمریکایی تحلیل اشتباهی نسبت به ثبات ایران دارند و خیال می‌کنند حکومت رو به نابودی است. یک نکته روشن است. بخش اعظم جامعه ایران از اتفاق روز عاشورا ناراضی‌اند. بسیاری در غرب به خاطر تمرکز زیاده از حد روی مخالفان، چشم بر حقیقت مسلم بسته‌اند. وجود یک اپوزیسیون جدی در ایران محل تردید است... نظرسنجی دانشگاه مریلند و واکنش‌های گسترده به حوادث عاشورا نشان می‌دهد اکثریت مردم ایران حامی جمهوری اسلامی هستند.» فوران واقعیت و بروز و ظهور اجتماعی یک ملت بزرگ در نهم دی در حالی بود که جریان فتنه مدعی جنبش، آرایه‌ها و شاخ و برگ خود را فرو ریخته می‌یافت و حقیقت گروهکی آن به همراه برخی عناصر افراطی حزبی به شکلی انگشت‌نما به نمایش درمی‌آمد. از 25 خرداد تا 18 تیر و از 27 شهریور (روز قدس) تا 6 دی (روز عاشورا) همه دیدند که چگونه کاریکاتور جنبش آب رفت و باد دمیده در کالبد ادعای تقلب تهی شد. اکنون می‌شد واقعیت و مجاز «انقلاب» و «جمهور» را نظاره کرد که مردم واقعی کجا ایستاده‌اند و برای چه دست به بسیج اجتماعی زده‌اند.
جمعیت 40 میلیونی که 22 خرداد تشخیص دادند رفتن آنها «پای صندوق»- فارغ از رای به این یا آن نامزد- سرمایه‌گذاری برای اقتدار و امنیت و پیشرفت و سربلندی ملی است، در مدت 8 ماه به چشم دیدند که کسانی از دل این حماسه و فرصت بزرگ می‌خواهند تهدید علیه امنیت ملی بسازند و آن را پای جمهور بنویسند و به نام جمهور به جنگ اسلام بروند؛ چنان‌که علنا در روز 13 آبان روی هویت «اسلامی» در عبارت جمهوری اسلامی خط کشیدند. بنابراین همان عقبه ملی با بصیرت و تشخیص و اقدام به موقع این‌بار در «کف خیابان» حاضر شد تا فرصت‌طلبان و بدخواهان و دشمنان نتوانند «جمهور» را مصادره به مطلوب کنند. برای یک ملت بزرگ که مقدسات اسلامی و امام حسین علیه‌السلام را همه چیز خود می‌داند و پای آن بهترین عزیزان خود را فدیه داده تا برای شعار «بابی انت و امی یا حسین»(ع) گواه از جنس جان آورده باشد، پذیرفتنی نبود که طایفه‌ای نگون‌بخت به بهانه رای و انتخابات و ادعای تقلب، به قتل عام برترین ارزش‌ها و فضیلت‌ها دست یازند. خبط و خباثت روز عاشورا، به دردناکی خنجرزدن به قلب یک ملت و آتش افکندن در جان او بود. فتنه‌گران در رویداد روز عاشورا و سپس مردمان خداجو خواندن اوباش حرمت‌شکن، گور خود را کندند. «لعن علی عدوک یا حسین- خاتمی و کروبی و میرحسین»، بروز اجتماعی چنان انزجاری بود.
بنابراین باید به ماجرای سال 88 و 9 دی آن سال از منظر دقیق‌تری نگریست. فتنه خط قرمز نظام است چون خط قرمز جمهور است. فتنه خطر قرمز نظام است چون به تصریح قرآن کریم «الفتنهًْ اکبر من القتل» و «الفتنهًْ اشدّ من القتل». فتنه قتل عام ارزش‌ها و فضیلت‌ها و منافع و مصالح یک ملت بود، همچنان که دشمن‌ترین دشمنان ملت ایران در آمریکا و انگلیس و اسرائیل را امیدوار کرد که می‌توانند منفذی در داخل پیدا کنند و شبیخون بزنند. فتنه خط قرمز است چون یک فرصت و سرمایه‌گذاری بزرگ ملی را تبدیل به نقطه طمع و طراحی‌های تازه دشمنان و ایجاد تهدیدهای بزرگ کرد. فتنه خط قرمز است چون به تصریح رهبر معظم انقلاب، «رای مردم حق‌الناس است». همان مقتدای حکیمی که در مقابل برخی اشرافیت‌طلبان و انحصارطلبان سیاسی- از جمله در دوره سازندگی و بعد از آن- همواره بر مشارکت حداکثری و حضور همه سلایق تاکید کردند، با دو تعبیر در حقیقت دو روی یک سکه را بازگو کردند.
«فتنه خط قرمز است»، روی دیگر تعبیر «رای مردم حق‌الناس است» می‌باشد. اینکه سیاست‌بازان وقتی پیروز یک انتخابات می‌شوند، رای مردم را حق‌الناس بدانند اما هنگامی که شکست می‌خورند زیر میز بازی و قواعد دموکراسی و اخلاق و انصاف و مصلحت ملی بزنند، در حقیقت با مردم دروغ می‌گویند. اینکه فلان رجل سیاسی- با سابقه ریاست جمهوری- و قبیل او در خفا بگویند تقلب را قبول ندارند اما پای ادعای تقلب بایستند و به التهاب و هیجان عمومی دامن بزنند تا به آن بی‌ثباتی و آشوب‌افکنی بزرگ ختم شود فقط یک معنا می‌تواند داشته باشد و آن اینکه در حضیض فتنه سقوط کرده‌اند و حاضرند جمهوریت و اسلامیت- جمهوری اسلامی- را یکجا پیش پای هواپرستی و جاه‌طلبی خود قربانی کنند که امیر مومنان(ع) فرمود «انما بدأ وقوع الفتن اهواء تُتّبع و احکام تبتدع... جز این نیست که شروع فتنه‌ها، هوا و هوس‌هایی است که پیروی می‌شود و بدعت‌هایی که می‌آورند.» چنین کسانی که به قانون تن نمی‌دهند و برای مصالح عمومی و منافع ملی نیز کمترین ارزشی قائل نیستند و خودخواهی و خودکامگی پیشه می‌کنند طبعا «خط قرمز نظام» و «خط قرمز جمهوریت» هستند. آنها با زیر پا نهادن حق‌الناس، خود را منعزل از چارچوب جمهوریت و اسلامیت کرده‌اند. بنابراین از تعبیر و حکم حکیمانه «رای مردم حق‌الناس است» دقیقا حکم «فتنه خط قرمز نظام است» استخراج می‌شود. و البته منع حضور فتنه‌گران در مناصب «جمهوری اسلامی»، کف محدودیت‌ها برای این طیف است چه اینکه ارتکاب گناه بزرگی که از قتل بزرگ‌تر و شدیدتر شمرده شده و دست یازیدن به جرم بغی- سرکشی علیه حاکمیت و مردم- مستوجب مجازات‌های بزرگ است. بنابراین نمی‌شود مدعی جمهوریت و مشارکت حداکثری بود اما به «حق‌الناس» و «خط قرمز حاکمیت» بی‌اعتنایی کرد.
از سوی دیگر کاربست تحریم‌ها علیه ملت ایران، هم یکی از نتایج بد عملی گروهی از فتنه‌گران و هم نشأت گرفته از آدرس‌ها و گراهایی بود که برخی دیگر از سران فتنه به دشمنان دادند؛ گروهی دشمن را تشجیع کردند و گروهی گرای دقیق دادند. چنان که رابرت گیتس وزیر وقت دفاع آمریکا (رئیس اسبق سیا) پس از حوادث روز قدس اعلام کرد «ما چنین شکاف‌هایی را در 30 سال گذشته ندیده بودیم. به همین دلیل احتمالا تحریم بیش از گذشته جواب می‌دهد» و روزنامه لس‌آنجلس تایمز و مجله تایم با اشاره به مواضع برخی عناصر فراری نماینده جنبش سبز در خارج نوشتند «برخلاف غرور ملی ایرانی‌ها، اپوزیسیون سبز از فشار تحریم‌های غرب راضی است» و «سبزها از آمریکا خواستند برای کمک به آنها بر فشار تحریم‌های اقتصادی بیفزاید.» لس‌آنجلس تایمز بود که نوشت «نمایندگان جنبش سبز می‌گویند تحریم‌ها باید هرچه شدیدتر اعمال شود اما نه به صورت تدریجی عمل کند بلکه برای اثرگذاری باید به صورت شوک وارد شود که فلج کند و نه به صورت واکسن.»!
این هم جرم بزرگ و خیانت کم‌سابقه‌ای است که یک طبقه سیاسی خودکامه و خودخواه، غیر از کشیدن ترمز پیشرفت ملت و تبدیل اتحاد آن به تفرقه، گرای فشار و خرابکاری اقتصادی را برای تنگ کردن زندگی جمهور (مردم) بدهند. بنابراین به این معنا آنان حتی در نقطه معارضه دولت جدید نیز قرار می‌گیرند هر چند که مدعی و متظاهر به حمایت از او هستند. با چنین طایفه‌ای نمی‌توان از سر تغافل مواجه شد بلکه بر اساس منطق قرآنی باید منافقین را دشمن داشت. «هم‌العدو فاحذرهم قاتلهم‌الله. آنان دشمنند پس از آنان برحذر باش، خدا آنان را بکشد.» خداوند منافقان را «مذبذبین بین ذلک»- سرگردان میان ایمان و کفر- معرفی می‌کند که حاضر نیستند جبهه خود را مشخص کنند و به جبهه مومنان بپیوندند. بنابراین حکم می‌کند «انّ المنافقین فی الدّرک الاسفل من النار» جایگاه آنها در پست‌ترین و عمیق‌ترین جای جهنم است «الاالذین تابوا و اصلحوا... مگر آنها که بازگردند و جبران و اصلاح کنند و به خدا پناه ببرند و دین خود را خالص کنند.» (آیات 143 تا 146 سوره نساء)
صورت مسئله شفافی با مقدمات و اجزای روشن وجود دارد که بر اساس آن می‌توان به نتایج و استدلال‌ها و احکام صریح رسید. تحریم‌های خصمانه و ظالمانه را همان رژیم‌های مستکبری (از جمله آمریکا و انگلیس) علیه ملت ایران اعمال کرده‌اند که در طول 2 دهه گذشته از افراطیون مدعی اصلاح‌طلبی و سران فتنه سبز و تجدید نظرطلبان پشیمان از انقلاب حمایت کرده‌اند. مفهوم این واقعیت این است که طیف مذکور در نگاه دشمنان ملت ایران در تراز دیگر ابزارهای خصومت غرب (تحریم، ترور، حمله نظامی و...) ارزیابی می‌شوند. آیا می‌شود گفت آمریکا از سر اعتدال و انسان‌دوستی و خیرخواهی به انواع این گزینه‌ها دست یازیده است؟ اگر آمریکا، «مستکبر» و دشمن شماره یک ملت‌هاست بنابراین باید نتیجه گرفت طبقه سیاسی فزونخواه و نقش‌آفرین فتنه‌های 78 و 88، ابزار استکبار برای «استضعاف» و اجحاف و ستم علیه ملت ایران است که مورد حمایت متکبران قرار گرفته است. چنین طایفه‌ای را باید در انزوا نگاه داشت و معامله دشمن با او کرد. مگر اینکه در تراز قرآنی توبه کنند و طمع شیاطین را ناامید سازند؛ اتفاقی که معکوس آن رخ داده و حاکی از حرکت در سراشیبی اسفل‌السافلین می‌کند. * 9 دی! به‌گوشی یوم‌الله؟!
حسین قدیانی، روزنامه وطن امروز: از سررسیدم که پر از عکس پرکشیده‌هاست، «غدیر» را با تقدیر غم ورق زدم، «عاشورا» را با آشوب اشک، «تاسوعا» را بی‌دست، «زینب» را با پیام، «رقیه» را با عشق و چند برگ آن طرف‌تر، صفحه «9/10» را برداشتم و با آن موشک درست کردم و انداختمش از پنجره اتاق بیرون تا بلکه «بچه‌های کربلای 4» امشب در شلمچه، خیلی هم بی‌دفاع نباشند. آه! دل من امشب پیش «حاج‌حسین خرازی» است. چند روز دیگر در «کربلای 5» همه بدنش می‌پیوندد به آن دست شهیدش. به موشکم گفتم هوای بچه‌های آدم را داشته باش. در شرق ابوالخصیب، محسن و محمد و حبیب دارند پرپر می‌شوند. آری! از پنجره اتاق، موشکم را انداختم بیرون تا «بیرونی» در تقاطع «انقلاب ـ ابوریحان» قبل از آنکه بمیرد، معنای «بصیرت عاشورایی» را بفهمد. ابوریحان به موشک من گفت: آن زمان که «حکیم بوعلی» نسخه «شفا» می‌پیچید، غربی‌ها در صف بیمارانش بودند. موشک من رفت و از راسته کتابفروشی‌ها، کتاب وصیتنامه شهدا را پیدا نکرد اما یک جلد «نهج‌البلاغه» خرید که ترجمه هیچکس نبود؛ تجربه «این عمار» بود به زبان روزگار. بعضی‌ها «علی» را «ترجمه سلیس» می‌کنند به زبان مادری اما موشک من، مردی را می‌شناسد که «علی» را «تجربه نفیس» می‌کند، منتها نه در کوچه تاریخ «کوفه» بلکه در همین خیابان انقلاب اسلامی. جای «بلال» خالی! موذن‌زاده داشت اذان می‌گفت به لهجه ایرانی. همان حوالی، موشک من رفت و افتاد حیاط خانه «آقا» و از قول من به «سیدعلی» که داشت وضوی نماز ظهر را با همان دست مجروحش می‌گرفت، گفت: من مستاجر نیستم؛ خانه‌ام «بیت رهبری» است اما «آقا»! «دشمن به آتش می‌کشم، گر تو لبت را تر کنی، من چون گلی در دست تو، کاش مرا پرپر کنی، بر رشته‌های معجر زهرا، قسم سیدعلی، خنجر به حنجر می‌زنم، گر تو هوای سر کنی». موشک من که روز «9 دی» سرنشینش بود، رفت و رفت و رفت تا رسید بهشت زهرا؛ قطعه سرداران. نشست کنار مزار «حسن طهرانی‌مقدم» و گذاشت تا سیدالشهدای غدیر برایم فاتحه بخواند. «حسن باقری» همان‌جا به موشک من گفت: گاهی زنده‌ها برای مرده‌ها فاتحه می‌خوانند و گاهی شهدا برای «زنده/ مرده‌ها» اما موشک من هر چه گشت، «حاج احمد» را پیدا نکرد. سراغش را گفتم از «عباس کریمی» بگیرد. آمارش را داشتم از پشت پنجره. «حاج عباس» گفت: برادر احمد رفته، پرچم اسلام را بکوبد انتهای افق. سرش خیلی شلوغ است. تا «ظهور»، به ما گفته که به هیچکس وقت ملاقات ندهیم. گاهی با خدا جلسه دارد، گاهی با خون خدا، گاهی با بقیه..الله، گاهی با حضرت ماه، گاهی هم با «برادران دستواره». بهشت هست و نیست. از ما هم زنده‌تر است «متوسلیان».
***
در سررسیدم که پر از عکس پرکشیده‌هاست، شهیدی هست اما صفحه کوچک سررسید، گنجایش سرش را نداشت. به موشکم گفتم برو «جزیره» و سلام نسل مرا به «محمدابراهیم» برسان. «موشک 9 دی» هنوز به «طلائیه» نرسیده بود که «مجنون» شد. موج، او را گرفت، کنترلش از دستم خارج شد و از اوج آسمان افتاد روی زمین. آخر، نقطه صفر مرزی چشمش به استخوانی افتاد که از دل خاک بیرون زده بود. موشک من گفت: کدام مادر، جگرگوشه‌اش را اینجا جا گذاشته است؟! گفتم: پلاک ندارد؟! گفت: نه! گفتم: آن مادر را می‌شناسم؛ «مادر شهید گمنام». از سررسیدم، گشتم و گشتم تا شماره «طهرانی‌مقدم» را پیدا کردم. زنگ زدم بهشت‌زهرا که هوای موشک ما را داشته باش. در «جزیره» حسابی «مجنون» شده. گفت: ولش کن! بگذار راحت باشد! گفت: از تهران تا «اتاق بیضی» چند کیلومتر است؟! گفتم: نمی‌دانم! گفت: اندازه‌اش دست ماست؛ موشک 9 دی، الان دارد سوختگیری می‌کند. کارش که تمام شد، بردش را می‌رسانیم هر کجا که «آقا» بخواهد.
***
از سررسیدیم که پر از عکس پرکشیده‌هاست، نگاه می‌کنم به جای خالی یک برگ... خدایا! چقدر دلم برای «9 دی» تنگ شده. چند شب بعد که از جنوب برگشت، برایش می‌خواهم «جشن تولد» بگیرم با 2 شمع؛ یکی به نام «عباس» و یکی به نام «حسین».
***
9 دی، 9 دی، 9 دی... به گوشی یوم‌الله؟! * ضرورت تبیین زوایای حماسه 9 دی
محسن کوهکن، روزنامه خراسان: روز 9 دی به معنی واقعی حکم اجابت دعاهای مقام معظم رهبری برای استقلال و سربلندی کشور بود. معنا و مفهوم کلمه فتنه این است که حق و باطل را در هم می آمیزد و تشخیص حق از باطل برای مردم عادی و حتی برای کسانی که بعضاً مدعی هستند بسیار سخت می شود و تصمیم گیری را سخت تر می کند و امکان دارد که از این ماجرا موفق بیرون نیایند. حرکت مردم در روز 9 دی دست رد زدن به سینه وابستگی و کسانی بود که در مقابل استقلال و جمهوریت و اسلامیت کشور ایستاده بودند. باید جریان فتنه 88 را در ابعاد مختلف هم چنین از زوایای پشت پرده آن برای مردم و اقشار مختلف به خصوص برای جوانان و نوجوانان روشن و ادله خود را ارائه بدهیم. به نظرم این یک امر ضروری است. اکتفا کردن به محکوم کردن آن اقدامات کافی نیست و باید مردم، جوانان و نوجوانان را از زوایا و مسائل مختلف فتنه 88 مطلع و آگاه کنیم. ملت باید بدانند که چرا و به چه دلیل فتنه 88 رخ داد تا کشور در مقابل اقدامات و توطئه های احتمالی دشمنان خارجی و نادانان داخلی بیمه شود.این به معنای نفی محکوم کردن فتنه 88 نیست بلکه تأکید بر تبیین تفهیم آن برای مردم است. در این راستا یکی از مواردی که باید در این فضا به آن پرداخت شفاف کردن ضررها و زیان هایی است که کشور و منافع ملی از قبال این قانون شکنی ها متحمل شد . در دو سه روز اول جریان فتنه مرحوم عسکر اولادی به اتفاق آقایان میرسلیم، آل اسحاق، باهنر و خود بنده نزدیک به یک ساعت و نیم با آقای موسوی در ستادش در خیابان ولیعصر صحبت کردیم و هر یک از این عزیزان ابعاد و ضررها و پیامدهای اقدامات قانون شکنانه و خواسته های غیرمنطقی را به وی یادآوری کردند. در آن جلسه آقای آل اسحاق به واسطه این که مسئولیتی در اتاق بازرگانی و صنایع و معادن داشت تأکید کرد: «اقداماتی که شما انجام می دهید برای غربی ها و دشمنان، کشور را بی ثبات نشان می دهد که از نظر اقتصادی به ضرر و زیان کشور خواهد بود» و دیدیم که این اتفاق از سوی دشمنان ایران پیش آمد. اقدامی که درسال 88 انجام شد موجب امیدواری بیشتر دشمن و در نتیجه پافشاری بیشتر آن ها روی تحریم ها گردید، فشارهایی که ضرر و زیان های اقتصادی برای کشور و مردم به دنبال داشت.وقتی آقای آل اسحاق این مسئله را مطرح کرد آقای موسوی نتوانست با این موضوع مخالفت کند. لذا قطعاً و یقیناً جریان فتنه سال 88 ضررهای زیادی را در حوزه های اقتصادی بر کشور تحمیل کرد و در نتیجه شیرینی حضور 85 درصد را به کام مردم تلخ کرد. بعد از انقلاب بارها تجربه شده است که هر گاه در کشور علم اقتدار برافراشته می شود و حرکتی انجام می شود که نشان دهنده اقتدار انقلاب و حکومت اسلامی است دشمن خارجی و به ویژه آمریکایی ها و صهیونیست ها مأیوس می شوند و هر گاه احساس کنند که روزنه امیدی پیدا شده بر فشارهای شان می افزایند.در این میان وقتی جریان فتنه پیش آمد قبل از آن آیا جمله ای با صراحت و بالاتر از این دارند که شیمون پرز و نتانیاهو رسماً در سخنان شان از فتنه در کشور حمایت کردند و بعضاً گفتند امیدشان به جریان فتنه و گروه های سیاسی حامی آن است. متأسفانه این جریان نیامد این لکه ننگ را از خود پاک کند و سکوت کردند. در چنین شرایطی وقتی پیام ها و پالس هایی از داخل کشور به سمت آن ها می رود، طبیعی است امید به موفقیت واهی که یک خواب برای غربی ها نبود آن ها را با تصور بی ثبات بودن ایران به سمت فشارهای سیاسی و اقتصادی بیشتر سوق داد. انتهای پیام/
93/10/09 - 10:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها