واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۳ دی ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۳
یک روانشناس گفت: کودک تصورات واهی خود را جانشین استدلال میکند و از اینرو در گفتههای او حکم و تفاوت به چشم نمیخورد. «علی سلیمانی» در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی کردستان، اظهار کرد: کودک در ابتدای زندگی با توجه به کمبود تجربه و اطلاعات نمیتواند استدلال کند، چون استدلال به تجربه و آگاهیهای نخستین نیاز دارد. وی افزود: این برتری تصور بر واقعیت امری فیزیولوژیک و مربوط به رشد است و همزمان با رشد کودک نقصان مییابد و استدلال جانشین تصور قاطع میشود. این روانشناس خاطرنشان کرد: بنابراین مسألهی دروغگویی کودکان در یک حد(معمولاً حدود سنین چهار تا شش سالگی) برای همه امری عادی است و مطابق تمایلات سرشتی آنان است و اطلاق کلمهی دروغگو برای آنان چندان مناسب نیست. سلیمانی تصریح کرد: آنچه که بهعنوان رفتار نابهنجار در زمینهی دروغگویی کودکان مطرح است، مراحل شدیدتری از رفتار دروغگویی کودکان در سنین بیش از شش سال است. وی ادامه داد: دروغگویی در کودکان انواع مختلفی دارد که از آن جمله میتوان به دروغ بازی، دروغ مبهم، دروغ پوچ، دروغ انتقامجویانه، دروغ محدود، دروغ خودخواهانه، دروغ عرفی یا وفادارانه اشاره کرد. این روانشناس در رابطه با علل دروغگویی کودکان گفت: عمدهترین علت دروغگویی در کودکان کم سن، جنبهی خیالبافی و رؤیا اندیشی آنان است. سلیمانی افزود: اجتناب از ناراحتی و مدرسه و تعقیب، جلب توجه دیگران(به علت کمبود عاطفی)، فریب دادن دیگران برای نفع شخصی، به خاطر جاه و مقام و جبران احساس حقارت، فشار به گفتن جزئیات دقیق یک امر از طرف بزرگسالان، جهت دوری از مورد مخالفت و استهزاء واقع شدن همچنین وجود الگوهای ناباب در اطراف کودک یا تقلید از دروغگویی والدین از جمله علل دروغگویی در کودکان است. وی در رابطه با نحوهی درمان کودکی که دچار دروغگویی است، خاطرنشان کرد: باید ابتدا تجزیه و تحلیل دقیقی از لحاظ نوع عواملی که دروغگویی را به وجود آوردهاند انجام دهیم و سپس علل اصلی دروغگویی را مورد معالجه و درمان قرار دهیم. این روانشناس تصریح کرد: در بسیاری از موارد کمبودهای عاطفی علت اصلی دروغگویی کودکان هستند و در این مورد توجه و محبت کردن به کودک چارهی درد است. سلیمانی خاطرنشان کرد: بهترین شیوه برای پیشگیری این است که از همان اول دوران کودکی وقتی کودکی دروغ گفت به او تذکر بدهیم و از تکرار امر جلوگیری کنیم، چون اگر کودک به خاطر دروغگویی مورد مؤاخذه قرار نگیرد از کار خود هیچگونه احساس گناه و ناراحتی نمیکند و کار خود را نه تنها تکرار میکند بلکه تشدید هم میکند. وی یادآور شد: بر والدین و جامعه است که وجدان فردی کودکان را بهتدریج تقویت کنند و به جای کنترل بهوسیله تنبیه و قانون و مقررات، کنترل شخصی را جایگزین آنان کنند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]