محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842139865
یادداشت اختصاصی/ سفر پوتین به ازبکستان و تضعیف مواضع آمریکا در منطقه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت اختصاصی/
سفر پوتین به ازبکستان و تضعیف مواضع آمریکا در منطقه
به اعتقاد کارشناس سیاسی روس، سفر ولادمیر پوتین به تاشکند معنای تضعیف مواضع آمریکا و غرب در منطقه را دارد.
«الکساندر کنیازف» کارشناس سیاسی روس در یادداشتی اختصاصی که در اختیار خبرنگار خبرگزاری فارس در دوشنبه قرار داد، به بررسی انگیزه‌های سفر ولادمیر پوتین به تاشکند پرداخته و آن را برای منطقه مهم عنوان کرده است. به اعتقاد این کارشناس مسائل سیاسی منطقه، راه‌اندازی انقلاب‌های رنگی و یا حداقل ایجاد بی‌ثباتی در برخی از کشورهای آسیای مرکزی شامل ازبکستان در دستور کار آمریکا قرار داشته و در جهت جلوگیری از تحقق چنین سناریویی روسیه شریک مناسبی دانسته می‌شود. کنیازف در این یادداشت افزایش توجه تاشکند به همکاری با روسیه، چین و کشورهای آسیای مرکزی را دلیل بازنگری سیاست خارجی ازبکستان دانسته است. متن کامل این یادداشت را در ادامه بخوانید. البته از سفر ولادمیر پوتین به ازبکستان این انتظار وجود نداشت که منجر به اتفاق خارق‌العاده‌ای شود، هرچند تمایل 2 کشور به تقویت همکاری‌ها از مدت‌ها پیش قابل مشاهده بود و برخلاف دیدگاه‌های بسیاری از ناظران روابط مسکو-تاشکند هیچ گاهی به صورت نگران‌کننده نبوده است. روسیه به طور ثابت بیش از یک چهارم از مبادله تجاری ازبکستان را به خود اختصاص داده و ازبکستان نیز از جمله شرکای مهم تجاری روسیه به شمار می‌رود. در روابط 2 کشور همکاری‌های نظامی - فنی همیشه دارای جایگاه ویژه بوده و باز هم برخلاف باورهای کلیشه‌ای موجود در رسانه‌های روسی و روسی‌زبان و همچنین جوامع کارشناسی، ارتش و نیروی انتظامی و امنیتی ازبکستان طی بیش از 2 دهه استقلال کشورشان به سلاح‌های تولید روسیه اولویت قائل شده و پیشنهاد انتقال به استانداردهای ناتو را نپذیرفتند. از فهرست بزرگ تجهیزات نظامی غرب که برای تاشکند معرفی شده است فقط تعداد ناچیزی (دستگاه‌های دید در شب، مخابراتی و...) مورد تائید قرار گرفته است. در جریان این سفر پوتین به تاشکند نیز به همکاری‌های نظامی - فنی توجه ویژه مبذول شد که این موضوع را نمی‌توان تنها با بحث منافع تجاری مرتبط دانست. چرا که حتی در دهه 90 که فضای پساشوروی گرفتار هرج و مرج فراوانی بود، مشکل «افغانستان» این 2 کشور را در مسائل تامین امنیت منطقه‌ای به متحد هم تبدیل داد. ضمنا بحث وضعیت افغانستان یکی از محورهای اصلی مذاکرات پوتین و کریم‌اف بود. تغییر شکل حضور نظامی آمریکا و غرب در افغانستان منجر به تشدید اوضاع در این کشور و از جمله در مناطق شمالی خواهد شد که با جمهوری‌های آسیای مرکزی هم‌مرز می‌باشد. البته برای ازبکستان مشکل امنیتی زیادی در رابطه به مرز خود با افغانستان وجود نداشته بلکه همانند روسیه تهدیدات دارای «جنبه افغانی» را از طریق کشورهای ثالث احساس می‌کند. این مورد قابل اشاره است که روسای جمهور روسیه و ازبکستان ضمن پرداختن به مسائل امنیت منطقه‌ای روی نقش سازمان همکاری‌های شانگهای تاکید داشتند. فکر می‌کنم که این تاکید به آن معناست که تجدید نظر تاشکند در رابطه با تعلیق عضویت در سازمان پیمان امنیت جمعی امکان‌پذیر نخواهد بود که طرف روسی نیز با این وضعیت موافق می‌باشد. چرا که روسیه سازمان پیمان امنیت جمعی را به عنوان مکانیسم منطقه‌ای (قبل از همه برای تاجیکستان و قرقیزستان) می‌داند که قادر به تاثیرگذاری روی وضعیت کل منطقه نمی‌باشد. به‌ویژه با داشتن ترکمنستان به عنوان کشوری با وضعیت بی‌طرفی. بنابراین سازمان همکاری‌های شانگهای (با مشارکت چین) یک پیمان نظامی نبوده و ازبکستان نیز نیاز خاصی به کمک‌های نظامی ندارد. در چنین شرایطی عمدتا بحث همکاری‌های سیاسی و تعاملات میان نهادهای اطلاعاتی بیشتر مطرح خواهد بود. استقرار ساختار منطقه‌ای ضد تروریستی سازمان همکاری‌های شانگهای در تاشکند به تحقق این بعد همکاری‌های تاشکند کمک می‌کند. از سویی هم تقویت مناسبات دوجانبه ترکمنستان با چین زمینه جذب عشق‌آباد به مسائل امنیت منطقه‌ای را بیشتر فراهم می‌کند. توجه ازبکستان به سازمان همکاری‌های شانگهای در زمینه مسائل امنیت منطقه‌ای متناسب با پارادایم‌های اصلی سیاست خارجی این کشور می‌باشد: روابط دوجانبه از اولویت برخوردار بوده و عضویت تاشکند در سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی در صورتی امکان خواهد داشت که در کنار موثر بودن، چنین عضویتی نباید تعهداتی را بر دوش کشور بگذارد که خارج از محدوده منافع ملی باشد. از این نظر سازمان پیمان امنیت جمعی برای ازبکستان جذابیت زیادی ندارد. قابل یادآوری است که رئیس جمهور ازبکستان در ماه سپتامبر سال جاری با همتای چینی خود و در 2 هفته پیش با نظربایف رهبر قزاقستان مسائل امنیت منطقه‌ای را مورد بحث و بررسی قرار داده بود. به نظر می‌رسد در تاشکند بر این باورند که نتایج توافقات دوجانبه موثرتر از حضور در سازمان پیمان امنیت جمعی به عنوان اتحاد نظامی می‌باشد که مشکلاتی را در زمینه‌های حقوقی به همراه دارد. البته بحث همکاری‌های اقتصادی یک مقدار متفاوت است. ازبکستان عضو موافقتنامه مربوط به ایجاد منطقه آزاد تجاری کشورهای مستقل مشترک‌المنافع بوده و تصمیم فعلی در خصوص ایجاد منطقه تجارت آزاد با همکاری اتحاد اقتصادی اوراسیا که احتمالا با نظربایف نیز هماهنگ شده است، برای ازبکستان بهترین گزینه دانسته می‌شود. در بیانیه مطبوعاتی اسلام کریم‌اف در رابطه با نتایج سفر ولادمیر پوتین به تاشکند، تاکید ویژه روی ضرورت فعال کردن همکاری‌ها در چارچوب کشورهای مستقل مشترک‌المنافع صورت گرفت. به نظر می‌رسد که طرح این موضوع به آن ارتباط دارد که رهبری ازبکستان نمی‌خواهد وابستگی زیادی به یک و یا گروه محدودی از طرف‌های خارجی داشته باشد. فعال شدن ازبکستان در جامعه کشورهای مستقل مشترک‌المنافع امکان می‌دهد تا این کشور در روابط 2 و چندجانبه خود تعادل ایجاد کرده و مسائل پیچیده و حساس را در قالب گسترده‌تری مطرح کند. با توجه به ویژگی مواضع سیاست خارجی خود، ازبکستان هنوز هم می‌تواند از سیاست چندبعدی و چندسویه پیروی کند هرچند احساس می‌شود که تاشکند درک وجود محدودیت‌های در این زمینه قرار گرفته است. به اعتقاد من یکی از عوامل اصلی که اسلام کریم‌اف را وادار به داشتن توجه نسبت به روسیه، اتحاد اقتصادی اوراسیا، چین و در کل کشورهای غیر غربی کرده است، درک فرآیندهای در حال شکل‌گیری در جهان بوده و بحران اوکراین به طور واضح آن را بازگو می‌کند. در بیانیه مطبوعاتی اسلام کریم‌اف هدف دیدار وی با ولادمیر پوتین ضرورت «توجه به وضعیت در حال تغییر سریع در جهان پیرامون، افزایش بیش از پیش اختلافات، تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپولیتیکی در سطح جهانی و منطقه ای» عنوان شده است. امتناع آمریکا از حمایت اسلام کریم‌اف برای حضور در انتخاب ماه مارس سال 2015 ریاست جمهوری و مخالفت ازبکستان با استقرار تاسیسات نظامی آمریکا در قلمرو خود، باعث ایجاد تنش در روابط تاشکند با واشنگتن شده است. در مثال اوکراین می‌توان اهداف آمریکا برای ایجاد نظم مورد نظر در کشورها و مناطق مختلف را بهتر تشخیص داد. احتمالا در حال حاضر در تاشکند تهدید تحقق سناریوی «انقلاب رنگی» (یا در کل بی‌ثباتی) از سوی آمریکا را احساس می‌کنند. و در چنین شرایطی بازنگری سیاست خارجی ازبکستان صورت می‌گیرد. سفر اسلام کریم‌اف به پکن، شرکت در نشست ماه سپتامبر سران سازمان همکاری‌های شانگهای در دوشنبه، بازدید اخیر وی از آستانه و اینک دیدار ولادمیر پوتین از تاشکند علایم روشنی از اتفاق افتادن این امر است. در این راستا روسیه به چند دلیل دارای جایگاه ویژه‌ای می‌باشد که سطح بالایی حضور مهاجرین کاری ازبک در روسیه (و به شدت سیاسی شدن مهاجرین و افزایش تندروی در میان بخش قابل توجهی از آنها)، نیاز به سرمایه‌گذاری مسکو (به عنوان وزنه متقابل سرمایه گذاری‌های چین)، علاقه‌مندی تاشکند نسبت تداوم همکاری‌های نظامی - فنی با مسکو و درک طرف روسی از نقش رهبری ازبکستان برای منطقه از آن جمله دانسته می‌شود. انتهای پیام/.
93/09/27 - 11:51
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها