محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832214047
وقتی زیرساخت‌های لازم برای هزینه‌کرد مناسب اعتبارات تحقیقاتی وجود ندارد تقویت نظام پژوهش، نیازمند «بودجه درمانی» نیست
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: وقتی زیرساخت‌های لازم برای هزینه‌کرد مناسب اعتبارات تحقیقاتی وجود ندارد
تقویت نظام پژوهش، نیازمند «بودجه درمانی» نیست
بیست و پنجم آذر درحالی در تقویم کشور ما به نام روز پژوهش نامگذاری شده که فرآیند تحقیق و پژوهش در کشور از وضعیت چندان مناسبی برخوردار نیست.
ابتدا باید با اصلاح نظام آموزشی، شبکه تربیتی محقق در کشور را تقویت کرد و خروجی دانشگاه‌ها را متناسب با نیازهای پژوهشی، کاربردی ساخت. روشن است وقتی که نظام آموزشی به‌جای محقق، بانک‌های اطلاعاتی تحویل جامعه می‌دهد که قادر به تولید علم نیستند، نمی‌توان با تزریق بودجه از این فارغ التحصیلان، پژوهشگر ساخت. هرچند در مقام نظر، مسئولان کشور همواره بر اهمیت پژوهش تاکید کرده و تاکیدات رهبر انقلاب بر جنبش نرم‌افزاری و تولید علم در کشور باعث شده تا شتاب آماری تولیدات علمی در حوزه‌های مختلف افزایش یابد، اما پژوهش‌های عملی که با بودجه قابل توجهی به یک تصمیم، محصول یا خدمات محسوس تبدیل شود، هنوز آنقدر زیاد نیست که بتوان از غلبه فرهنگ پژوهش‌محوری در ایران سخن گفت. فرهنگ یا بودجه؛ حلقه مفقوده کدام است؟ در آسیب‌شناسی چرایی ضعف نظام پژوهش، دلایل متعددی به بحث گذاشته می‌شود. از فقدان فرهنگ تحقیق و پژوهش در کشور تا نبود بودجه لازم برای تسریع در فعالیت‌های پژوهشی. برخی نیز فقدان زیرساخت‌های پژوهشی و بعضی دیگر بی‌توجهی مدیریتی به نتایج پژوهش‌های صورت گرفته را باعث ضعف تصمیم‌گیری‌ها در این حوزه می‌دانند. با وجود اینکه وزن هر یک از این دلایل مطروحه درباره علل رونق نگرفتن پژوهش، یکسان نیست، ولی روشن است که نمی‌توان در یک سیستم تک‌عاملی، ضعف‌های پژوهشی در کشورمان را رصد کرد و باید به این مساله به‌عنوان یک خلاء چند عاملی نگریست و اگر چه نمی‌توان از عامل تخصیص اعتبارات پژوهشی به‌عنوان یک شاخص مهم انگیزشی در حوزه پژوهش غفلت کرد، اما تحقیقات به‌عمل آمده نشان می‌دهد که مشکل فقط در نبود بودجه و اعتبارات لازم، نیست. مقایسه سهم پژوهشی ایران از تولید ناخالص ملی با اروپا و آمریکا براساس آمارهای موجود در سال 2000 پانزده کشور اروپایی در نشست لیسبون تصمیم گرفتند که سهم پژوهش را از تولید ناخالص ملی تا آخر سال 2010 به سه درصد برسانند. همین سیاستگذاری باعث شد تا در سال 2007، در کشورهای عضو اتحادیه اروپا، واحدهای تحقیق و توسعه در کشورهای سوئد با 60/3 درصد و فنلاند با 47/3 درصد، بیشترین سهم از تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص داده و کشورهای اتریش (56/2)، دانمارک (55/2) و آلمان (54/2) در ادامه این فهرست قرار گرفته‌اند. همچنین کارشناسان با بررسی بودجه‌های اختصاص یافته به امر تحقیقات در اروپا و مقایسه آن با آمریکا دریافته‌اند که اختلاف بین سهم 9/1 درصدی بودجه تحقیقاتی در اروپا و سهم 7/2 درصدی آمریکا رقمی معادل 120 میلیارد یورو در سال را بالغ می‌شود و این به آن معنی است که اروپا بیش از آنچه به‌نظر می‌رسد در تخصیص بودجه تحقیقاتی از آمریکا عقب‌تر است. این درحالی است که سهم سه دهم درصدی پژوهش از تولید ناخالص ملی کشورمان، حتی از پایین ترین رده جدول کشورهای اروپایی هم کمتر است و حتی اگر با نگاهی خوش‌بینانه، برآورد سهم پژوهش را 6/0 درصد بدانیم، باز هم در این عرصه فاصله‌ای بسیار با کشورهای توسعه یافته داریم. فاصله‌ای که در سال‌های آتی، پیامدهای خود را نشان خواهد داد. سهم پایین پژوهش از تولید ناخالص ملی در کشورمان درحالی است که براساس اهداف سند چشم‌انداز توسعه، ایران باید تا سال 1404 سهم پژوهش از GDP را به 25/1درصد برساند. با این حال روند تخصیص اعتبارات پژوهشی از سال 1380 تاکنون نشان می‌دهد که سهم پژوهش نه تنها در مسیر سند چشم‌انداز افزایش نیافته، بلکه کاهش نیز یافته است. ضعف‌های زیرساختی و راهکارهای بودجه‌ای با این وجود چنان که گفته شد، نمی‌توان مشکلات حوزه پژوهش را تنها با تزریق اعتبارات بیشتر از بین برد، چراکه در فقدان زیرساخت‌های لازم برای توسعه امر پژوهش، افزایش بودجه این بخش حتی می‌تواند زیان‌بار نیز باشد. به‌همین منظور ابتدا باید با اصلاح نظام آموزشی، شبکه تربیتی محقق در کشور را تقویت کرد و خروجی دانشگاه‌ها را متناسب با نیازهای پژوهشی، کاربردی ساخت. روشن است وقتی که نظام آموزشی به‌جای محقق، بانک‌های اطلاعاتی تحویل جامعه می‌دهد که قادر به تولید علم نیستند، نمی‌توان با تزریق بودجه از این فارغ التحصیلان، پژوهشگر ساخت. در کنار این، موسسات مستقل، قدرتمند و کارآمدی که بتوانند در کنار دولت، سیاستگذاران را برای اخذ تصمیمات درست یاری دهند نیز کمتر وجود دارند. هرچند برخی نهادهای حکومتی چون مرکز تحقیقات ریاست‌جمهوری، مجمع تشخیص مصلحت نظام، مرکز پژوهش‌های مجلس و نهادهایی از این دست در کنار نهادهای دانشگاهی به امر پژوهش مشغول هستند، اما به‌نظر می‌رسد نیاز به مراکز غیردولتی به‌ویژه در حوزه علوم انسانی بیشتر احساس می‌شود. نهادهایی که بتوانند بیرون از بدنه کارشناسی و حقوق‌بگیر دولت، پژوهش‌هایی کارآمد تولید کرده و ارائه دهند. علاوه بر این، از نظر سیستمی، ارتباط میان نهادهای تصمیم‌گیر و بدنه پژوهشگران نیز برقرار نبوده و نهادهای قانون‌گذار، ناظر یا مجری، با شبکه گسترده‌ای از پژوهشگران – فارغ از بدنه کارشناسی سازمانی خود – در ارتباط نبوده و همین امر اجازه طرح پژوهش‌های مستقل را به پژوهشگران نمی‌دهد. به همه این ها باید ضعف در فرهنگ پژوهش و بی‌توجهی جامعه به تحقیقات علمی را هم اضافه کرد که عملا به تشریفاتی شدن مفهوم پژوهش انجامیده و رسانه‌ها را نیز به این مقوله بی‌توجه ساخته است. توسعه پژوهش، نیازمند اراده بالای سیاستگذاران بنابراین هرچند تصمیم‌گیرندگان در پاسخ به چرایی سهم اندک پژوهش از اعتبارات کشوری، فقدان بودجه و اعتبارات را بهانه می‌کنند، اما به‌نظر می‌رسد پیش از تزریق بودجه به حوزه پژوهش، لااقل بنابر همان سهم پیش‌بینی شده منطبق با سند چشم‌انداز، این عرصه نیاز به اصلاحات زیرساختی دارد. اصلاحاتی که نیازمند اراده جدی مسئولان و نیز نهادهای پژوهشی برای توسعه تحقیقات در کشور است. بی‌تردید تا زمانی که پژوهش‌های کاربردی متوقف به دفاتر تحقیق و توسعه سازمان ها و وزارتخانه‌ها بوده و پویایی لازم در میان نهادهای خصوصی فعال در این حوزه ایجاد نشود، نمی‌توان امیدوار به بهبود اوضاع پژوهش در کشور بود. اوضاعی که در شرایط فعلی حتی با تزریق اعتبارات بیشتر نیز به جایی نمی‌رسد. در همین راستا همزمان با بررسی لایحه بودجه 94 در مجلس، باید از قوای مقننه و مجریه خواست تا در کنار تخصیص اعتبار به نهادهای علمی، اصلاح زیرساخت‌های پژوهشی در کشور را نیز مورد توجه قرار دهند تا اعتبارات هرچند اندک هزینه شده، به خروجی کاربردی و مناسبی تبدیل شود. محمود هرندی منبع: رصد انتهای متن /
93/09/26 - 08:39
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها