واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
گزارش روزنامه گاردین از داعش؛
زندانی که انسان های خونخوار تربیت می کند
ابو احمد عقیده دارد که گرچه بغدادی خود را در مقام میانجی معرفی کرده بود، ولی مرکز برخی از مشکلات خودش بود. در واقع او با بهکارگیری سیاست «تفرقه بینداز و حکومت کن» برای خود منزلتی خاص در زندان دست و پا کرده بود که بسیار هم موفق بود.
به گزارش سرویس بین الملل جام نیوز به نقل از وب سایت "رادیو زمانه" در گزارشی که روزنامه «گاردین»، منتشر کرده است، یک شبهنظامی ارشد داعش با نام مستعار «ابواحمد» مطالبی را درباره شکلگیری هسته اولیه داعش در بوکا فاش کرده است. به گفته او، زندان «بوکا» تحت سرپرستی نیروهای آمریکایی، مکانی فوقالعاده مهم برای شکلگیری هسته اصلی «داعش» بود.
زندان بوکا در جنوب عراق و در دو کیلومتری امالقصر، مهد هستههای اولیه داعش معرفی میشود. ابواحمد یک دهه پیش، در تابستان ۲۰۰۴، به کمپ بوکا در جنوب عراق فرستاده شد، جایی که دربارهاش میگوید: «بهتر از آن بود که انتظارش را داشتم!» علیرغم ترس اولیه از این زندان و هشدارهای سایر زندانیان، از همان آغاز برای او مشخص شد که نمیتوانستند در بغداد یا هر جا دیگری، همه به این کیفیت در کنار یکدیگر جمع شوند. اما در این زندان، آنها فقط چند صد متر از ستاد فرماندهی القاعده فاصله داشتند. حتی ابوبکر بغدادی، رهبر فعلی داعش نیز از مهمانان این کمپ بوده و ابواحمد او را در این زندان ملاقات کرده است، گرچه آن زمان «هیچکس گمان نمیبرد که سرنوشت او رهبری باشد.» ابو احمد ازجمله کسانی است که با اشغال عراق از سوی آمریکا به فعالیتهای شبهنظامی روی آورد. انتقال او به زندان بوکا و نقشاش در شکلگیری هسته اولیه داعش، جایگاه فرماندهی ارشد در «دولت اسلامی» را برای او تضمین کرد. نگرانیهای او درباره مسیری که داعش اکنون طی میکند یکی از علل افشاگری او در مصاحبه با گاردین است. این افشاگری بیشتر در رابطه با شخصیت «ابوبکر بغدادی»، رهبر فعلی «دولت اسلامی» و حوادث تعیینکننده برای جهادیهای عراق بین سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۱۱ است. ابواحمد دیگر آن اعتماد سابق را نسبت به داعش ندارد، با اینحال معتقد است که این گروه، اینک بزرگتر از کسانی است که هسته اولیه آن را پیریزی کردهاند. او به خاطر نگرانی نسبت به سرنوشت خود و خانوادهاش، و همچنین نداشتن گزینه جایگزین، تصمیم گرفته است علیرغم این سخنان، به همکاری خود با دولت اسلامی ادامه دهد. ابوبکر بغدادی در سال ۲۰۰۴، در ۳۳سالگی دستگیر و به بوکا منتقل شد. دستگیری او چند ماه بعد از همکاریاش در تشکیل گروه شبهنظامی «جیش اهل سنت و الجماعه» رخ داد. نه گروه او و نه خودش، هیچکدام جزء مهمترین و شناختهشدهترینهای این زندان نبودند. در سال ۲۰۰۴، مهمترین «مَلِک»ها کسانی بودند که بیشترین نزدیکی را با «ابومصعب الزرقاوی» رهبر وقت القاعده داشتند. بغدادی یکی از ۲۴۰۰۰ زندانیای بود که در ۲۴ کمپ مجزا در بوکا به سر میبردند. در اداره این زندان، نوعی ساختار سلسله مراتبی رعایت میشد: زندانیها لباسهایی با رنگهای متفاوت بر تن داشتند که نشان میداد جایگاهشان را در این سلسله مراتب چیست. به گفته ابواحمد «رنگ قرمز نشان میداد که چه کسی در حین اسارت مرتکب خطا شده است، رییس زندان رنگ سفید به تن داشت، رنگ سبز نشان از دوره بلند محکومیت داشت، و رنگ لباس زندانیان عادی زرد و نارنجی بود.» در سخنان ابواحمد، به جلسات منظم «مَلِک»ها در زندان و مناسبات آنها با زندانیان اشاره شده است. زندانیان از زمان آزادی که زندان در اختیار آنها قرار داده بود استفاده میکردند، و با یکدیگر ارتباط میگرفتند. قابلیتهای یکدیگر را به خوبی شناخته بودند و میدانستند که برای چه موضوعی باید به چه کسی رجوع کرد. به خصوص پس از ۲۰۰۹، بیشتر جهادیها با بازگشت به شهر خود فعالیت علیه دولت عراق را همچون گذشته ادامه دادند. اما این بار به نیرو و امکاناتی مجهز بودند که پیش از آن در اختیار نداشتند. شمارههای افراد مورد نظر خود را که بر روی درز لباس زیرشان نوشته بودند، جدا کردند و با یکدیگر تماس گرفتند. اکنون آمار دولت عراق نشان میدهد که ۱۷ تا ۲۵ تن از مهمترین رهبران دولت اسلامی، بین سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۱۱، عمر خود را در زندانهای آمریکا گذراندهاند. برخی از آنها از زندانهای آمریکایی به زندانهای عراقی منتقل شدند. بسیاری از آنها در سالهای اخیر، با تسخیر و ازادسازی زنجیرهای برخی از زندانها، توانستند فرار کنند و به گروههای جهادی بپیوندند. ابوغریب یکی از این زندانها بود. ۵۰۰ نفر از زندانیان آن در سال ۲۰۱۳ و با حمله نیروهای دولت اسلامی موفق به فرار شدند که بسیاری از آنها افراد ارشد جهادی بودند. ابو احمد میگوید بغدادی چنان مورد احترام ارتش آمریکا بود که حتی اجازه داشت به کمپهای دیگر سر بزند؛ اجازهای که هیچ یک از دیگر زندانیان نداشتند. ابو احمد عقیده دارد که گرچه بغدادی خود را در مقام میانجی معرفی کرده بود، ولی مرکز برخی از مشکلات خودش بود. در واقع او با بهکارگیری سیاست «تفرقه بینداز و حکومت کن» برای خود منزلتی خاص در زندان دست و پا کرده بود که بسیار هم موفق بود. در پایان سال ۲۰۰۴، زندانبانان به این نتیجه رسیدند که بغدادی خطری متوجه آمریکا نمیکند و او را آزاد کردند. به گفته ابو احمد، اگر هیچ زندان آمریکایی در عراق نبود، دولت اسلامی اکنون وجود نمیداشت: «بوکا یک کارخانه بود. همه ما را ساخت. ایدئولوژی ما را شکل داد.» ابو احمد، الزرقاوی را بهترین استراتژیستی میداند که القاعده تا به خال به خود دیده بود. به نظر او، «ابوعمر البغدادی»، جایگزین الزرقاوی، که با حمله امریکا در سال ۲۰۱۰ کشته شد، فردی بی رحم بود و «ابوبکر [بغدادی] حتی خونخوارتر از هر دوی آنها.» زرقاوی عقیده داشت یک یازده سپتامبر دیگر برای شکل دادن به جنگ لازم است. در فوریه و آوریل ۲۰۰۶ دو حمله به «حرمین عسکریین» در سامرا، صورت پذیرفت که به جنگ و اختلاف داخلی در عراق دامن زد. در این فاصله زمانی، ابوبکر بغدادی نیز توانسته بود به مشاور مورد اعتماد ابوعمر بغدادی بدل شود. او پیامرسان و مشاور مخصوص ابوعمر بود و حتی پیشنویس برخی از نامههای او به اسامه بن لادن را تهیه میکرد. در واقع پس از کشته شدن ابوعمر در سال ۲۰۱۰ هیچ کس به اندازه ابوبکر بغدادی به او نزدیک نبود. به عبارتی، ابوبکر و سایر فارغالتحصیلان کمپ بوکا به خوبی توانستند جای رهبران کشته شده در عراق را پر کنند. 310
۲۳/۰۹/۱۳۹۳ - ۱۹:۳۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]