محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831140294
-ماجرای یک خودافشایی کنترل شده
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های ماجرای یک خودافشایی کنترل شده روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «ظهور عشق در حریم عاشورا»،«پا به پای زینب(س) در اربعین میلیونی»،«پیام های راهبردی پیاده روی اربعین»،«ماجرای یک خودافشایی کنترل شده»،«چه کربلاست که آدم به هوش می‌آید»،«ما هنوز به دوران نرسیده‌ایم!»،3« اسلام سیاسی»،«رستاخیز حسینی»،«لزوم عبور از فضاهای مه آلود»،«سایه مداوم بی‌ثباتی»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
جام جم:ظهور عشق در حریم عاشورا «ظهور عشق در حریم عاشورا»عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قم مهدی فضائلی است که در آن می خوانید؛خلق ظرفیت از نشانه های پویایی یک مکتب است و اگر مکتبی از چنین ویژگی بی بهره باشد نمی تواند به تداوم خود امیدوار باشد. ظرفیت سازی البته حوزه های مختلفی را می تواند دربر گیرد؛ از حوزه های انسانی یعنی پرورش انسان هایی برای انجام کارهای بزرگ گرفته تا حوزه های علم و دانش، حماسه و شور، معنویت و سیر الی الله، نشاط و بهجت انقلابی و پیش برنده، فرهنگ و... مکتب الهام بخش اسلام ناب نیز در اعلا درجه ممکن از چنین ویژگی برخوردار است و اربعین یکی از این مناسبت های ظرفیت ساز اسلام ناب و مکتب علوی است. ظرفیت ساز برای جبهه حق و ضد ظلم و ظرفیت سوز برای جبهه باطل و ظالم. در فرهنگ تشیع، برگزاری مناسک اربعین جز برای حسین بن علی(ع) برای هیچیکدام از معصومین علیهم السلام پیش بینی نشده و رمز آن به عظمت واقعه عاشورا از سویی و رفتار شگفتی ساز کاروان اسرا از سوی دیگر برمی گردد. عاشورا آن قدر ظرفیت داشت و دارد تا در یک روز و یک دهه خلاصه نشود و اربعین اش نیز بتواند غوغا به پا کند و بیداری بیافریند. درباره اربعین این روزها زیاد گفته ایم و شنیده ایم، اما نگاهی به بزرگ ترین اجتماع بشری ما را وامی دارد باز هم در باره آن بیشتر تأمل کنیم و بیشتر بیندیشیم. اجتماعی که انسان هایی را از سطوح مختلف اجتماعی، از نخبگان و صاحب منصبان و تجار گرفته تا انسان های (ظاهرا) معمولی و از زن و مرد گرفته تا پیرمردان و پیرزنان و جوانان و کودکان، از پنج قاره جهان و به رغم تهدیدات تروریستی تکفیری های جاهل و کمبود امکانات به این نقطه می کشاند تا فقط ولو به توقفی کوتاه عرض ارادتی کنند و بازگردند. مشابه چنین نمونه ای را کجا می شود دید و تکرار کرد؟ آیا هیچ انگیزه غیرالهی و هیچ آرمان مادی از چنین ظرفیتی برخوردار است؟ قطعا نه، پس اربعین خود به تنهایی می تواند دلیل و حجت مسلمانی ما باشد، چرا که حسین(ع) حجت مسلمانی ماست. اگر رسانه های خبری دنیا که گاهی سخیف ترین موضوعات را به خبر تبدیل و به دنیا مخابره می کنند در برابر اربعین با همه ارزش های خبری اش سانسور یا شبه آن را اختیار کرده اند باید پی برد که اربعین برای آنها چقدر نگران کننده است و تا چه حد بیم دارند از اطلاع افکار عمومی دنیا از این رویداد؛ و این ترس و دلواپسی از ظرفیت سازی این رویداد است و همان قدر که دشمنان اسلام و انسانیت از انعکاس اخباری اینچنین واهمه دارند و خوف، ما باید برای انتشار آن همت کنیم. اسلام ناب، عاشورا و اربعین ظرفیت ساز است؛ حماسه خلق می کند، شور و عشق می آفریند و عقلانیت و شعور را ارتقا می بخشد، چرا که عقل و عشق در حریم عاشورا ممزوج و به هم آمیخته اند و این دانسته نشود مگر به معرفت و حکمت الهی. حرکت و قیام حسین بن علی(ع) و بخشیدن خون جگرش اساسا برای رهایی انسان از جهالت بود (بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیک لِیسْتَنْقِذَ عِبادَک مِنَ الجَهالَهِ) مگر می شود با رفتار غیرعقلانی انسان را از جهالت رهانید! و حرکت و قیام حسین بن علی(ع) سراسر شور بود و عشق؛ عشقی که در این جمله تاریخی و تکان دهنده زینب کبری(س) آن هم در اسارت و در بارگاه ظلم نهفته است که: ما رَأَیتُ الّا جَمیلاً! آری، عقل و عشق در حریم عاشورا، دو روی یک سکه اند؛ عقلی که عشق می آفریند و حماسه و شور خلق می کند و عشقی که آگاهی بخش است. و اربعین فرصت دوباره است برای مرور و شناخت این حریم. کیهان:پا به پای زینب(س) در اربعین میلیونی «پا به پای زینب(س) در اربعین میلیونی» عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم سعدالله زارعی است که در آن می خوانید؛راهپیمایی ده ها میلیونی اربعین در عراق یک اجتماع مذهبی سیاسی است که نمونه ای از آن در جهان دیده نشده است. این راهپیمایی برای بزرگداشت یک شخصیت بزرگ از اهل بیت مطهر پیامبر عظیم الشان اسلام که حکایت او فراحکایت و روایت از سرگذشت او فراروایت به حساب می آید. از این رو «اربعین» اختصاص به او دارد و برای شهادت یا رحلت هیچ پیامبر یا امام دیگر روا شمرده نشده است. بزرگداشت اربعین در لسان ائمه معصومین یکی از چند علامت مومن واقعی است. از این منظر راهپیمایی چند ده میلیون نفری اربعین، امروز پژواک سخن امام معصوم و اجابت بلند دعوتی است که به اندازه ای که شایسته آن بوده، تا پیش از این ادا نشده است. بعضی براساس اندازه قدرت درک و تحلیل خود برای اهداف این راهپیمایی ده ها میلیونی نکاتی را گفته اند از جمله بعضی گفته اند این اجتماع بزرگ انسانی پاسخی به «داعش» به حساب می آید و حال آنکه داعش آنقدر بزرگ نیست که دفع آن به چنین راهپیمایی بزرگی و توسل به حسین(ع) بزرگ و عباس(ع) صف شکن احتیاج داشته باشد. کما اینکه پیش از این و در یک فاصله کوتاه بخشی اندک از انرژی متراکم شده در اربعین، بساط داعش را از دیاله، بابل، صلاح الدین، الانبار، حلب و... جمع کرده است. در جریان جنگ 33 روزه هم که اسرائیل از همه امکانات زمینی، هوایی و دریایی خیره کننده خود استفاده کرد تا مقاومت لبنان را به زانو درآورد، همین اربعینی های لبنانی با کمتر از پنج صدم درصد راهپیمایان اربعین امسال عراق بر رژیم صهیونیستی غلبه کرده و دولت ایهود اولمرت را روانه جهنم کردند. بنابراین جای تاسف است که کسانی بخواهند راهپیمایی ده ها میلیونی اربعین را مصاف شیعیان با داعش لقب دهند 10 درصد این جمعیت کافی است تا به وسیله آنان بساط آمریکا، انگلیس، وهابی های نوکر آمریکا و انگلیس در عربستان و هر دم و دنباله آمریکا و انگلیس برای همیشه از منطقه برچیده شود اما البته این موضوعی است که عملیاتی شدن آن به شرایطی نیاز دارد که زمان آن را فراهم می کند کمااینکه در تابستان سال 1367 که شعله های جنگ بین ایران و عراق خاموش شد، امام راحل عظیم الشان که دیده ای تیز و آخربین داشت فرمودند از نتایج این جنگ، عراق، فلسطین و... فتح خواهد شد. امروز اعتراف به این پیش بینی امام بزرگوار در بسیاری از مقالات منطقه ای نقش بسته است. راهپیمایی بزرگ اربعین، راهپیمایی مردمی بود که با خود پیام های آشکاری را برای جهانیان به همراه داشتند. در این راهپیمایی بزرگ زنده بودن و پرتحرک بودن و سازنده بودن و پرطنین بودن اسلام به اثبات رسید و یک بار دیگر توجه جهانیان به اصل اسلام و حرکت شتابان آن جلب شد، غرب به خصوص طی دو دهه گذشته تلاش زیادی بکار بسته تا اسلام را عامل تفرقه و دشمنی میان ملت ها معرفی کرده و پیروان آن را در حال سرخورده شدن از آن و رها کردن دین جلوه دهد. غرب طی سالهای اخیر از یک سو با استناد به شکست طرح اخوان المسلمین در منطقه و از سوی دیگر با برجسته سازی جایگاه گروه های تروریستی نظیر داعش وانمود می کرد اسلام در حال منزوی و مطرود شدن در جغرافیای خود است چه رسد به اینکه بخواهد در جغرافیای غیر اسلامی توجهی را برانگیزد. راهپیمایی چند ده میلیونی اربعین در عراق که در مقیاس های دیگری در بعضی دیگر از کشورهای اسلامی منطقه تکرار شده است، نشان داد که «اسلام بالنده» به شکلی توفنده در صحنه حضور دارد و از قضا در کشوری که بیش از سایر کشورها با دو مقوله اشغال نظامی غرب و تروریزم دست به گریبان بوده و فدائیان بیشتری داده است، توفنده تر است. تظاهرات عظیم اربعین به خوبی بالندگی بیداری دینی مردم را به تصویر کشید و از این رو باید گفت برخلاف آنچه تصور و تبلیغ می شود، جوامع اسلامی در مسیر بیداری اسلامی دچار تردید و سستی نشده اند و آنچه در خیال غرب خلجان می کند، توهمی است که با تبلیغات رسانه ای، واقعیت معرفی می شود. راهپیمایی بزرگ اربعین عراق عمدتاً توسط شیعیان خلق شده است ولی ماهیت فرامذهبی دارد اگر به شعارهای مردمی که برخاسته از شعارهای حضرت سیدالشهدا- علیه الصلواهًْ والسلام- بود، توجه کنیم درمی یابیم که آشناترین و فراگیرترین شعاری که در مراسم راهپیمایی دهها میلیونی اربعین عراق شنیده شد ناظر بر عزت طلبی و ذلت گریزی بود. هیچکس از امام مظلوم ما در سال 61 هجری نشنید که بگوید من برای احیاء شیعه و اعتلای شیعه قیام کرده ام، حضرت می فرمودند قیامشان برای احیای اسلام است اسلامی که اگر مردمش به شخصی مثل یزید مبتلا شود، از جامعه رخت برمی بندد و از آن جز لقلقه ای در زبان ها یافت نمی شود و در این صورت جا دارد که برای بازگرداندن اصول، معارف و اسلام دین محمد(ص)، شمشیرها مرا در میان گیرند. بلندترین فریاد حضرت سیدالشهدا- علیه السلام- در جریان سفر به کربلا، «امر به معروف و نهی از منکر» و «احیاء سنت و سیره پیامبر و علی» بود و این ها همه دارای هویتی دینی هستند و جنبه مذهبی- به معنای تمرکز بر موارد اختلاف مذاهب- نداشته است و از این رو اربعینیان در راهپیمایی دهها میلیونی خود حامل لوای اسلام بودند و هر مؤمن شیعه و یا سنی، آمال و اهداف خویش را در کانون این تظاهرات و اجتماعات بزرگ جستجو کرده است. غرب بیش از همه از این راهپیمایی دهها میلیونی حساب برده است. شک نکنید که آمریکا تا مدت های مدید در اغماء ناشی از ضربه اربعین باقی می ماند. غرب بیش از همه از این راهپیمایی بزرگ تاریخی لطمه خورده است و از این روست که بیش از همه درصدد برآمده تا از بازتاب رسانه ای آن در غرب جلوگیری کند و تنها در معدود رسانه هایی نظیر «هافینگتون پست» که آنهم به جریانات معارضه غربی تعلق دارند، عظمت و معنای عمیق آن را بازتاب داده است. راهپیمایی دهها میلیونی مسالمت آمیز اربعین عراق که با حوادث تهدید آمیز چندانی هم مواجه نشد، جنبه سازنده اجتماع دینی اربعین را به خوبی نشان داد این اجتماع همدلانه و عاشقانه نشان داد که عراق برای ساخته شدن و رهایی از مشکلات فراوان کنونی در جنبه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی زیرساخت های انسانی خود را دارد، مردمی که با همه فقر مادی خود طی دو هفته میلیونها زائر را به نحو عجیب و تحسین برانگیزی اداره کردند و در این رابطه نقش مستقیم دولت حالت حاشیه ای پیدا کرده بود، می توانند در یک دوره کوتاه، کشور خود را به اعتلا برسانند کما اینکه توجه مردم ایران به عتبات عالیات در عراق بیانگر آن است که در ایران هم ظرفیت بزرگی وجود دارد و می تواند به کمک عراق بیاید. شرکت میلیونی مردم ایران در راهپیمایی اربعین عراق و تداخل پرچم های عراق و ایران و تصاویر مشترک حضرت آقا و حضرت آیت الله سیستانی نشان داد که رابطه ایران و عراق در سطوح ملی نیز تا چه اندازه عمیق و مداوم است. از امروز نوبت دولت های دو طرف و بخش های خصوصی دو کشور است که از این ظرفیت استفاده مطلوب کنند. خراسان:پیام های راهبردی پیاده روی اربعین «پیام های راهبردی پیاده روی اربعین»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم امیرحسین یزدان پناه است که در آن می خوانید؛
1 - «البته بایستی روضه خوانی کنند و ممانعت نمی شود. ولی روضه خوانی بایستی در مساجد و تکایا باشد آن هم مرتب و با قاعده و در روی نیمکت ها مستمعین بنشینند[مشابه سوگواری های غربی در کلیساها]و آقایان محدثین و متخصص، روضه خوانی کنند. سینه زنی و از این قبیل کارهای سابق به کلی ممنوع است.» این جملات را رضاخان در سال 1314در پاسخ نامه ستاد ارتش درباره چگونگی برگزاری عزاداری ایام محرم نوشت. (داود امینی، چالش های روحانیت با رضاشاه؛ ص 239). پهلوی اول البته 2 سال بعد پایش را فراتر نهاد و وزارت داخله در اطلاعیه محرمانه ای عزاداری محرم را رسما «ممنوع» کرد و دلیل آن را نیز چنین نوشت: «جلوگیری از روضه خوانی و خارج کردن خرافات [!] از سر مردم و آشنا نمودن به اصول تمدن، امروزه رسالت اساسی داخلی دولت است...» (خشونت و فرهنگ: اسناد محرمانه کشف حجاب 1322- 1313؛ ص 19) 2- این روزها عراق جلوه گاه شوق مداوم میلیون ها عاشق اهل بیت (ع) است که پای پیاده قدم در جاده ها و راه های کشوری گذاشته اند که با حساب شاخص های سازمان ملل جزو نا امن ترین کشورهای جهان است. راهپیمایی میلیون ها نفر از کشورهای مختلف جهان که تلاش کرده اند خود را به نجف اشرف، رسانده و از آنجا راهی سرزمین نینوا شوند. اما چگونه است که در فاصله کمتر از 80 سال، عزاداری امام حسین(ع) از ممنوعیت در کشور شیعه ایران به شرایط کنونی می رسد و پیاده روی اربعین از حالت مخفیانه به راهپیمایی میلیونی مقابل دوربین های زنده تلویزیونی تبدیل می شود؟ و این تحولات مرهون چیست؟ الف- آمریکا طی دهه های گذشته با عناوین مختلف ضمن لشکرکشی به منطقه تلاش کرد تا با بیان شعارهای جذاب، هژمونی ارزشی خود را به این منطقه بیاورد. جورج بوش در بامداد 20 مارس 2003 دلیل اصلی حمله به عراق را ایجاد دموکراسی در عراق دانست. دموکراسی که قرار بود با موشک های کروز و بمب های چندتنی و... به عراق وارد شود با کشته شدن بیش از نیم میلیون انسان بی گناه و استفاده از بمب های شیمیایی علیه زنان و کودکان عراقی، رنگ باخت و هوشمندی مرجعیت عالی عراق به پشتوانه حمایت مردم در این کشور سبب شد حکومتی مردمی تحت نظر مرجعیت عالی عراق در بغداد شکل بگیرد. گفتنی درباره عراق زیاد است و در این مجال نمی گنجد، به این ترتیب تجربه عراق نیز پس از ویتنام و افغانستان به آمریکا ثابت کرد که کشوری که تهاجمی را به کشوری دیگر آغاز می کند، پایان دهنده آن نخواهد بود و در حالی که لشکرکشی های آمریکا به حدود 40 کشور در دهه های گذشته با تغییر حکومت ها در برخی از این کشورها همراه شده بود اما در لشکرکشی به عراق، تمسک مردم به ارزش های اسلامی، با تاسی از انقلاب اسلامی، سبب شد تا زیر بار هژمونی ارزش های غربی نروند و از تهدیدی که آمریکا با حمله به عراق ایجاد کرده بود، فرصتی برای ساخت حکومت اسلامی برپایه اسلام ناب محمدی (ص) بنا کنند. اتفاقی که در یمن نیز شکوفه های آن دیده می شود. ب- اما درکنار مبانی ارزشی و اعتقادی، آن چیزی که در منطقه غرب آسیا، اقتدار نظامی آمریکا و متحدانش در حمله به عراق را به چالش کشید، اقتدار نظامی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران بود. نظامی که 8 سال جنگ را در ماه های اول برپایی تجربه کرده بود، پس از 2 دهه به اندازه ای از اقتدار رسید که در چند جنگ مهم منطقه (از جنگ 33 روزه تا مقاومت 51 روزه غزه) اقتدار نظامی ماشین جنگی غرب در منطقه، یعنی اسرائیل را شکست و آن را با چالش جدی مواجه کرد. این اقتدار تا آن جا بود که حتی خود آمریکایی ها در چند نوبت برای خروج از باتلاق هایی که در افغانستان و عراق برای خود ساخته بودند، به صورت محرمانه به سوی ایران دست دراز کردند و در نهایت نیز ایران با پشتیبانی کامل از دولت سوریه، نه تنها اجازه سقوط دولت قانونی این کشور را نداد که با تهدید منافع آمریکا در منطقه، اجازه دخالت نظامی در سوریه را نداد و امروز نیز با تغییر استراتژی خود به تهدید متقابل، حمایت از جریان های ضدآمریکایی و ضد صهیونیستی را آشکارا اعلام می کند. 3 - به این ترتیب 2 عامل مقاومت مردم منطقه مقابل آمریکا و تمسک به ارزش های اسلامی در مقابل هژمونی ارزش های غربی و نیز اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران باعث شده تا این روزها عراق مظهر هندسه ای جدید(1) از قدرت در منطقه باشد. در این هندسه جدید سهم انقلاب اسلامی و امام خمینی (ره) از همه بیشتر و تاثیرگذارتر است. مردی که از یک حجره کوچک در قم نهضتی تاریخ ساز را بنا کرد و پس از سال ها، در اتاق کوچک خود در تهران جنگی 8 ساله را مدیریت کرد تا حالا راهیان اربعین همان شعار سربازان مظلوم خمینی را سردهند که «کربلا کربلا ما داریم می آییم...». سربازانی که خود در هجمه آب های اروندرود و رمل های هویزه و نیزارهای هور و ... آسمانی شدند تا انقلاب اسلامی خود را در معادلات جهانی تثبیت کنند و فرماندهان آن روزهای دفاع مقدس ایران، حالا استراتژیست های نظامی عراق و تامین کننده امنیت زائران حسینی باشند. اما این تحولات تاریخ ساز حاوی این پیام است که ایستادگی مردم مقابل غرب کار خود را کرده، بخش های نظامی و سیاسی نیز اقتدار خود را به حد مطلوب و موثر رسانده اند و تبدیل به عوامل مهم تاثیر در معادلات منطقه شده اند و حالا اگر قرار است بازهم در هندسه جدید شکل گرفته، موثرتر از گذشته حضور داشته باشیم باید اقتدار اقتصادی کشور نیز تقویت شود و جایگاه خود را در معادلات منطقه تعریف کند. 1 - بیانات رهبر انقلاب در دیدار شرکت کنندگان در افتتاحیه همایش غزه - 8 اسفند 1392 قدس:ماجرای یک خودافشایی کنترل شده «ماجرای یک خودافشایی کنترل شده»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم حنیف غفاری است که در آن می خوانید؛موضوع افشای اسناد کمیته اطلاعات آمریکا در خصوص شکنجه گری های سازمان سیا و نقش 24 کشور در نقل و انتقال و شکنجه افراد مظنون و زندانی وجدان بشری را سخت آزرد اما بسیاری از رسانه های آمریکایی و اروپایی ، فارغ از محتوای گزارش، کلیت اقدام کمیته اطلاعات سنای آمریکا را تحسین کرده و آن را نشانه و نمادی دال بر حلول روح دموکراسی در کالبد ایالات متحده قلمداد می کنند، ادعایی که شاید در نظر و نگاه اول از آن آزردگی بکاهد.با این حال با اندک دقتی در اصل ماجرا، نحوه افشاگری، تبعات حقوقی آن و خاستگاه و مصدر امنیتی موضوع کاملا با آنچه در ظاهر به نظر می رسد تفاوت پیدا می کند. در این خصوص لازم است 5 نکته را مدنظر قرار دهیم : 1- صاحبان مصادر امنیتی در یک کشور یا سیستم، در پاره ای از برهه های حساس سیاسی و تاریخی با قدرت انتخاب بسیار محدودی مواجه می شوند. این " محدودیت در انتخاب" در برخی مواقع به گونه ای شدید می شود که قدرت هرگونه مانور امنیتی را از سازمانهای اطلاعاتی سلب می کند، دقیقا مانند مسئله ای که امروز در ایالات متحده آمریکا اتفاق افتاده است. افشاگری های امنیتی ادوارد اسنودن در خصوص جاسوسی ایالات متحده از شهروندان آمریکایی و اروپایی ضربه شدیدی به نظام امنیتی آمریکا و سیستم گردش مخفی اطلاعات در آن وارد ساخت. فاجعه بدتر برای آمریکا اینکه اسنودن در نهایت به کشوری پناهنده شد که اصلی ترین رقیب اطلاعاتی و امنیتی ایالات متحده در نظام بین الملل محسوب می شود. پناهندگی اسنودن به روسیه از یک سو و انتقال اسناد اطلاعاتی وی به سازمانهای امنیتی مسکو بدترین شوک ممکن را به سازمانها و آژانسهای جاسوسی آمریکا وارد ساخت. "جولیان آسانژ" و " ادوارد اسنودن" هر دو نمادهای نشت اطلاعات مخفی و محرمانه از سازمانهای امنیتی آمریکا محسوب می شوند. پس از ماجرای جنجالی ادوارد اسنودن و پناهندگی وی به روسیه، افشاگری های متعدد وی در خصوص جاسوسی الکترونیکی، ایمیلی و تلفنی آمریکا از شهروندان خود و کشورهای اروپایی ،چهره امنیتی واشنگتن را مخدوش کرد. اگرچه قربانیان رسمی جاسوسی آمریکا در نظام بین الملل از جمله دولتهای آلمان،اسپانیا، فرانسه و اسپانیا تحت تاثیر لابی گری های پشت پرده با ایالات متحده ، کمترین و نازل ترین واکنش ممکن را به این موضوع نشان دادند اما " تحقیر امنیتی آمریکا" موضوعی نبود که سازمان سیا به راحتی قدرت کنترل آن را داشته باشد! 2- مقامات امنیتی آمریکا از مدتها قبل نسبت به افشاگری در خصوص وجود زندانهای مخفی سیا در خاک اروپا وحشت داشتند.تحقیقات رسمی درباره زندان های مخفی سیا در لهستان در سال 2008 یعنی یک سال بعد از روی کار آمدن "دونالد تاسک" نخست وزیر سابق لهستان آغاز شد.تاسک، پس از اینکه رسانه های این کشور اطلاعاتی را درباره زندان های مخفی سازمان سیا در این کشور، منتشر کردند؛ خواستار رازداری درباره تحقیقات انجام شده از زندان های مخفی سازمان سیا شد. از سوی دیگر، مسئله وجود شکنجه گاههای سازمان سیا در پاکستان، افغانستان و آسیای شرقی نیز به پرونده ای مرموز ولی واقعی تبدیل شده بود. دست داشتن مقامات امنیتی 24 کشور اروپایی،آفریقایی و آسیایی در انتقال و بازجویی و شکنجه مظنونان و زندانیان ، مقامات سازمان سیا را از همان سالهای 2011 و 2012 میلادی نگران ساخته بود. درست در سال 2012 میلادی بود که نقش "زبیگنیو سیمیاتکواسکی" رئیس سابق سرویس اطلاعاتی لهستان در تاسیس شکنجه گاه های سیا در شرق اروپا افشا گردید. با این حال پس از ماجرای ادوارد اسنودن ،سازمانهای امنیتی و آمریکا و اروپا به این نتیجه رسیدند که در آینده ای نزدیک در معرض " نشت اطلاعات گسترده" در خصوص شبکه گسترده انتقال و شکنجه زندانیان قرار خواهند گرفت. در این نقطه بود که سازمانهای امنیتی آمریکا بین دوراهی "افشاگری نامحدود" و " خودافشایی کنترل شده" قرار گرفتند.در نهایت نهادهای امنیتی آمریکا گزینه دوم را انتخاب کردند. 3-در معادلات امنیتی و در خصوص " خود افشایی کنترل شده" مزایایی وجود دارد که در " افشاگری نامحدود" متصور نیست. در "خودافشایی "، نهادهای امنیتی خودبازیگر اصلی و هدایتگر هستند حال آنکه در "افشاگری ناخواسته "نهادهای امنیتی دخالتی ندارند( مانند موضوع اسنودن). در خودافشایی کنترل شده، نبض امنیتی جامعه و هیجانات ناشی از مواجهه با موضوع کاملا کنترل می شود و نهادهای نظامی و امنیتی از قبل به حالت آماده باش در می آیند. از سوی دیگر، در خودافشایی محدود، اطلاعات دستچین می شود و در ساختاری به گردش در می آید که تحت کنترل نهادهای امنیتی قرار دارد. در جریان خودافشایی کنترل شده اخیر در خصوص پرونده شکنجه گری سازمان سیا، گزارش کمیته سیاست خارجی سنا به گونه ای تنظیم شده است که نه تنها از تکرار شکنجه های سازمان سیا جلوگیری نمی کند و الزام آور نیست، بلکه اساسا کمترین حاشیه حقوقی ممکن را متوجه شکنجه گران نمی کند. اعلام رسمی وزارت دادگستری آمریکا مبنی بر عدم تعقیب قضائی افسران شکنجه گر سازمان سیا این موضوع را مورد اثبات قرار می دهد. نکته بسیار مهم تر اینکه به دلیل پیوند مستقیمی که میان رسانه های پر تیراژ و نهادهای امنیتی در آمریکا وجود دارد، مانور رسانه ای حول خودافشایی صورت گرفته به گونه ای صورت می گیرد که اذهان را از سئوال اصلی باز می دارد: اینکه در بیش از 6000 صفحه گزارش اصلی و صدها هزار پی نوشت و سند دیگری که در گزارشهای غیر رسمی آمده است، چه اسناد مهم تری وجود دارد که در پشت پرده اسناد محدود افشا شده ( در حد 500 صفحه ) مخفی شده است؟ 4- فارغ از تحلیل امنیتی پدیده مذکور که به آن اشاره شد، با تحلیل سیاسی این واقعه مواجه هستیم. واقعیت امر این است که در ماورای همین خودافشایی محدود و کنترل شده ، سایه حزب دموکرات آمریکا به شدت پررنگ است. استقبال شدید دموکراتها از انتشار این گزارش در مقابل خشم جمهوریخواهان، خود گویای شکل گیری معادله ای ناگهانی با نقش آفرینی مستقیم باراک اوباماست. جمهوریخواهان طی دو سال اخیر( از سال 2012 تا 2014) بارها پازلهای اقتصادی،رفاهی و سیاست خارجی اوباما را بر هم زدند: اوباما در عمل نتوانست طرح خدمات درمانی خود را به فرجامی برساند، گوانتانامو بر خلاف وعده های اوباما در دو انتخابات ریاست جمهوری 2008 و 2012 تعطیل نشد و سیاست خاورمیانه ای اوباما نیز با چراغ قرمزهای مکرر رقبای وی مواجه و همراه شد. استمرار این روند منجر به شکست سنگین دموکراتها در انتخابات میاندوره ای اخیر کنگره و فرمانداری ها شد. در چنین شرایطی اوباما که نسبت به نگرانی های شدید سازمانهای امنیتی آمریکا در خصوص افشای موضوع شکنجه های سازمان سیا آگاه بود، میان " نیاز سیاسی حزب دموکرات" و " دغدغه های نهادهای امنیتی" نوعی همپوشانی برقرار کرد. در این معامله سیاسی- امنیتی، حزب دموکرات که به شدت از شکست در برابر جمهوریخواهان نگران به نظر می رسید، قدرت مانور تازه ای در مقابل جمهوریخواهان پیدا می کرد و در مقابل، نهادهای امنیتی آمریکا نیز "خودافشایی کنترل شده" خود را به اجرا در می آوردند. در نهایت این معامله امنیتی-سیاسی صورت گرفت تا خشم سناتورهای جمهوریخواه مانند جان مک کین و لیندسی گراهام برانگیخته شود. این معامله در آخرین روزهای سال 2014 میلادی و درست در زمانی که جمهوریخواهان خود را آماده حضور در کنگره ( در ابتدای سال 2015 میلادی) می کردند صورت گرفت. به عبارتی گویا، با این اقدام اوباما بزم پیروزی حزب جمهوریخواه در انتخابات کنگره را بر هم زد و نگرانی سران حزب رقیب کاخ سفید را در خصوص رویگردانی افکار عمومی تقویت کرد . 5- در علم حقوق، هر جرمی که " اثبات" یا نسبت به آن " اقرار" شود، اثری وضعی خواهد داشت. در این میان " اقرار آگاهانه" به مراتب نسبت به " اثبات اتهام " شفافیت بیشتری دارد. هم اکنون نهادهای رسمی ایالات متحده آمریکا بنا به هر دلیلی ( که در بالا ذکر شد ) ، به شکنجه گری خود در خاک کشورهای دیگر دنیا اقرار و اعتراف کرده اند. حال سئوال اصلی اینجاست که اثر وضعی چنین اقرار صریحی در نهادهای ظاهرا حقوقی و بین المللی مانند سازمان ملل متحد چگونه خواهد بود؟ طبیعی ترین اثر وضعی این مسئله، صدور قطعنامه ای رسمی علیه ایالات متحده آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل متحد و محکوم کردن موضوع و بازخواست رسمی مقامات امنیتی و دولتی آمریکا( مخصوصا دولت جرج واکر بوش ) خواهد بود. همچنین تعقیب و محاکمه قضائی شکنجه گران سازمان سیا به همراه محاکمه کلیه مقامات امنیتی کشورهایی که در انتقال،نگهداری و شکنجه مظنونان و زندانیان دست داشته اند امری بدیهی محسوب می شود. با این حال به نظر می رسد آقای بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد و دیگر مقامات این سازمان قصد اقامه دعوی علیه واشنگتن، به عنوان اصلی ترین حامی غربی خود را ندارند! حقیقت تلخ دیگر اینکه حتی در صورت ارسال پرونده به شورای امنیت،آمریکا با استفاده از حق وتوی ظالمانه خود مانع از تصویب هرگونه قطعنامه ای علیه توحش سازمان سیا خواهد شد. این خود سندی محرز دال بر ناتوانی سازمانهای بین الملل در دفاع از حقوق امنیتی و اولیه ملتهای دنیا محسوب می شود.با این حال ناتوانی و مصالحه سازمان ملل متحد با آمریکا، مجوزی دال بر انفعال بازیگران نامحدود نظام بین الملل( دولتها،ملتها،رسانه ها و ....) نیست. در اینجا لازم است کشورهایی که به صورت مداوم از سوی آمریکا متهم به نقض حقوق بشر می شوند، به صورتی یکپارچه و متحد و با استناد به مدارک محکمی که در خصوص نقض حقوق بین الملل و حقوقی عمومی توسط سازمان سیا وجود دارد، سازمانهای منفعل بین المللی را در خصوص مجازات رسمی آمریکا تحت فشار قرار دهند. همچنین فارغ از مجازاتها و قطعنامه های شورای امنیت، قدرت اعمال تنبیه های حقوقی دیگر علیه واشنگتن، از طریق اتحاد اعضای جامعه جهانی با یکدیگر و در قالب اسناد حقوقی مشترک پیش بینی شده و وجود دارد. در این برهه حساس لازم است دولت ما، بویژه رئیس جمهور کشورمان نیز نقش کلیدی و فعالی ایفا کنند.این نقش آفرینی نه تنها صرفا در حوزه محکومیت رسمی اقدامات سازمان سیا، بلکه باید در مسیر تشکیل کمیته های حقوقی ویژه و مشترک با دیگر کشورهای دنیا و سپس پیگیری مجازات رسمی ایالات متحده آمریکا ظهور و بروز یابد.خشم ملت ایران در خصوص شکنجه گری سازمان سیا باید در گفتار و موضع گیری رئیس جمهور محترم کشورمان نمود کاملی پیدا کند. انتظار ملت ایران این است که ایشان به عنوان یک حقوقدان در مسیر محکوم نمودن رسمی جنایات سازمان سیا و آمریکا در محافل بین المللی نقش محوری و فعالانه ای ایفا کند. سیاست روز:چه کربلاست که آدم به هوش می آید «چه کربلاست که آدم به هوش می آید»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز است که در آن می خوانید؛... و اینگونه اربعین ۱۴۳۶ هم آمد و رفت. اربعین، به خود چه دید؟! دنیا به خود چه دید؟! دنیا چه گفت با خود، هنگامی که میلیون ها انسان، عاشقانه از خود بی خود بودند! پریشان حال از جاده های پیاده رفتند و رفتند تا به خورشید عشق رسیدند. چه کربلاست که آدم را به هوش می آورد، گوش معرفت می خواهد تا ندای کربلا را به جان بشنود تا به هوش بیاید. دیروز خدا هم عشق کرد از آن همه دلدادگی به بنده خوبش. خدا هم لذت برد از آن شیدایی ناب، زلالی دل ها و اشک های روان برای سید الشهدا، راه کربلا باز است، راه کربلا، رسیدن به بهشت است، بهشتی که حسین سرور و سالار جوانان آن است. برای باز شدن این راه چه خون ها که ریخته شد، یادتان هست، بچه هایتان می گفتند ان شا الله کربلا! و اکنون آن نوحه زیبای کربلا کربلا ما داریم می آییم، به کربلا ما آمدیم، تبدیل شده است. کربلا ما آمدیم، به عهد خود وفادار ماندیم، پای هیهات من الذله حسین(ع) ایستاده ایم، مرگ را به جان خریدیم، آمدیم بی هیچ ترس و واهمه ای، تو را دیدیم و خدایت را، میهمانی خوبی بود، میزبان که حسین(ع) باشد میهمانی هم کامل است، با گل و گلاب و بوی سیب، مشک و عنبر، عاشقانش پذیرایی شدند. هوای بهشت به مشامشان رسید، مست شدند و دیگر هیچ نفهمیدند، سیل عظیم عشاق لرزه بر اندام «عدو» انداخت. یاران حسین اینبار ۷۲ تن نبودند، از خیل دلدادگانش ۲۰ میلیون فدایی آمده بود. حسین امروز، میلیون ها، خواهان دارد، هوا دار و هواخواه دارد. حسین(ع) به خود بالید که چه یارانی دارد. گذشت آن زمان بی وفایی و ناعهدی که هر چه بر سرمان آمد از بی وفایی و ناعهدی بود. لشکر مخلص خدا، با نور ولایت حسین(ع)، می رود تا، توفان بزرگی به پا کند، یاران مهدی(عج) بسیارند، رودی جاری از جمعیت مشتاق و عاشق، در سرزمینی پاک و منزه سربازان ولایت عشق، آماده آماده هستند، تنها اشاره ای و فرمانی، تا سیه دلان را، پلید سیرتان را از میان و میانه بردارند، راه باز باز است، رهرو می خواهد که هست، رهروان حسین(ع) بسیارند. باکی نیست، چه کربلاست که چون نام کربلا ببرند، فلک به ناله و ملک در خروش می آید.
منتقم خون حسین(ع)! در انتظارت همچنان عاشوراها و اربعین ها را پشت سر می گذاریم. گرچه سخت و دشوار است، اما آمدنت را به بشارت نشسته ایم و چشم انتظار خورشیدی که خواهد آمد، یزیدیان را امان نخواهد داد و مظلومان را پناهگاه خواهد بود. وطن امروز:ما هنوز به دوران نرسیده ایم! «ما هنوز به دوران نرسیده ایم!»عنوان یادداشت روز روزنامه وطن امروز به قلم حسین قدیانی است که در آن می خوانید؛ ... آری! «ما رایت الا جمیلا». بزرگ ترین اجتماع همه تاریخ. این از حماسه خون خدای ما. این از اربعین حسین (ع) ما. این از زینب(س) و عباس (ع) ما. این از بین النهرین و بین الحرمین ما. کدخدا هم اگر قادر است جمعیت خود را رو کند! اصلا مانده برایش بشریتی؟ که حتی در خود آمریکا هم «مرگ بر آمریکا» می گویند! محبوبیت که داشت؛ به قدرت کل هم رسیده! حسین بن علی (ع) را می گویم! حضرت خون خدا را! حاکم بلامنازع قلب آدم. آن هم چه قدرتی! چه جمع و جماعتی! چه جمعیتی! عجیب در دست گرفته سیدالشهدا نبض حوادث جهان را. سلسله موی دوست، حلقه دام بلاست. آن از عاشورا، این هم از اربعین... و البته که همه جا کربلاست. اینک خون خدا حاکم بلامنازع جهان است. اگر بپرسی چه کسی بر جهان حکومت می کند، جواب می دهم مسبب حماسه بی نظیر دیروز. دیروز، روز همان روز بود اما روزگار، روزگار دیگری بود! سیلی به این سرخی، هرگز کدخدا نخورده بود از خون خدا! دیروز، شمر زمانه... این جلاد تحریم فهمید که همچنان با غیرت و غرور اباالفضل (ع) طرف است؛ آن هم درست در محل منازعه! محل مبارزه! محل جنگ! بین الحرمین مگر رها می کند گریبان شمر را؟ دنیا اگر شمر دارد اما از وجود حسین (ع) هم خالی نیست! و شب اگر سیاهی و ظلمت دارد، لیکن از وجود ماه هم خالی نیست! دیروز حضرت سیدالشهدا با اربعین خود، فقط یک چشمه نشان داد! جانم! جانم از مناسک حج خون. مشعر عاشورا. منای کربلا. و اگر بپرسی عرفات قیام حسینی کجاست، من همین اربعین را نشانت می دهم! آدمی که در حج، نسبت به خدا و خود معرفت می یابد، در اربعین، به شناخت خون خدا می رسد. اینجا اما خبری از وقوف نیست که سراسر باید در هروله باشی. حرکت. جوش و خروش. اینجا همه چیز وقف رفتن است؛ رفتن و نایستادن! اینجا خیمه برپا نمی کنی، بلکه به سمت خیمه می روی... تا افق. تا آفتاب. تا نور. اینجا به تمنای آب، پای بر زمین کوبیده نمی شود، بلکه مراد، خون خداست. اینجا قصه هاجر نیست! داستان هجرت است! هجرت، نه از یک شهر به شهر دیگر، که از عصر غیبت به دوران ظهور. اینجا هجرت، مهاجرت از زمانی است به زمان دیگر... و آن چشمه اصل کاری که حسین (ع) به اذن خدا برای دنیا رو خواهد کرد «حضرت منتقم» است. راهپیمایی اربعین را در حرکت از شهر نجف به شهر کربلا نبین! این هروله ای است از غدیر تا عاشورا... از علی (ع) تا حسین(ع)... از آدم(ع) تا خاتم(ص)... از همه دیروز تا همه فردا... و از همه ازل تا همه ابد... در این منظومه، آن که از همه حی و حاضرتر است، منتقم خون سیدالشهداست. حقا که در این عرفات حسینی نیز می توان چشم بر یوسف زهرا(س) گشود... و جرعه ای از نور چشید. این فقط راه قدس نیست که از کربلا می گذرد! راه قدسی ظهور نیز از کرب و بلا می گذرد. حال که اینچنین تکیه داده مهدی فاطمه(س) بر خون خدا، دیر نیست آن روز که شاهد تکیه منتقم خون حسین (ع) بر دیوار کعبه نیز باشیم. چشم ما روشن است! به پشتوانه حضور اربعین، چشم ما به جمال ظهور روشن است. اگر تا عاشورا شناخته نشود، ظهور محقق نخواهد شد، اینک به مدد اربعین، جهان به معرفت عاشورا رسیده و باز هم بیشتر خواهد رسید. همچنان که زینب(س) پیامبر خون حسین (ع) بود، اربعین نیز برای روز عاشورا مشغول پیامبری است... و اربعین به شهادت دیروز وظیفه خود را به خوبی بلد است! اگر ابنای آدم، اربعین را تنها نگذاشته اند، اربعین هم به هنگام به داد ایشان رسیده... و حسین (ع) دقیقا همین گونه هوای ما را دارد؛ با شهرش که کربلا باشد، شهر خودمان! با یوم العیارش که عاشورا باشد، روز خودمان! و با اربعین... اربعین خودمان! ما هنوز داشتیم «لبیک یا حسین» می گفتیم که حضرت ارباب، خود جواب ما را داد! در وادی عشق، آن که باز هم جلودار بوده، حضرت حسین (ع) است. اربعین، سلام ارباب است بر ما. این سفره ای است که خود حضرت گشوده. هیچ دیده ای راهی را که با خون خدا باز شود؟ در کار دین خدا، هر گره ای که دشمن بزند، ما به پشتوانه خون خدا بازش می کنیم. به شهادت شهدای مان، ما سهم داریم از سیدالشهدا. ثارالله کمی بیشتر بجوشد، الله، بقیه.. الله را خواهد فرستاد. یکی ـ دو عاشورای دیگر، چند اربعین دیگر... حسین (ع) کامل خواهد کرد رسالت خود را. در این غدیر آخرین یعنی اربعین، گویی تقدیر خدا بر آن است که ثارالله دست بقیه.. الله را بالا برد. دیگر حتی لازم نیست جاماندگان، خود را به صحنه برسانند و جلوتر رفتگان، گامی به عقب بردارند، چرا که عظمت دیروز را همه دیده اند! دشمنی که می خواست یک هفته بعد از بهمن 57 انقلاب اسلامی ملت ایران را انکار کند، هیچ فکر نمی کرد به پست «انقلاب اربعین» بخورد! اینک شعار «مرگ بر آمریکا» فراتر از میدان امام حسین (ع) تا میدان آزادی، از غدیر تا عاشورا شنیده می شود! اگر نیک بنگری، دست روح الله را هم حضرت ثارالله بالا برده بود. قم، قمقمه، قیام... همه دست اباعبدالله بود. از چشم حسین (ع) باید دید حوادث نیک عالم را... و امروز هم حضرت سیدعلی به پشتوانه همین دست، همین چشم، همین چشمه، همین چفیه و همین اربعین... همین عظمت با دشمن سخن به اقتدار می راند. بهمن 57 ما به پشتوانه همین اربعین با دنیا سخن گفتیم. ایمان ما به فردایی بود که با خون حسین (ع) می جوشید! دیروز، شهر خودمان دست دشمن بود، اما شعار شهدای مان این بود؛ «کربلا کربلا! ما داریم می آییم». اگر دیروز، شهر را پس گرفتیم و امروز، افق را... این همه را مدیون تو هستیم ای امام عاشورا. اینک دنیا دیری است پشتوانه ما را دیده اما پشتوانه جبهه باطل کجاست؟ مشتی شمر تکفیری و حرمله سلفی که نشد پشتوانه! پشتوانه باید متکی به جمعیت باشد، به یدالله مع الجماعه، به ثارالله مع الجماعه، نه ترور! از ترور اگر کاری ساخته بود، خون علی اصغر (ع) به زمین برمی گشت... و از پس عاشورای 61 هرگز به اربعین امروز نمی رسیدیم. کربلا یعنی جاذبه آسمان از زمین بیشتر است... و جذبه خون 6 ماهه از تیر سه شعبه بیشتر است! صلح و سازش با دشمن، هرگز به هیچ اربعینی نمی رسد! دقت شود! اربعین دیروز در همین دنیا حادث شد! دنیا را هم اگر می خواهیم، باید راه حسین (ع) را برویم! خوب است بعضی ها بیشتر در تصاویر اربعین مداقه کنند، بلکه ملتفت شوند با چه پشتوانه ای مشغول مذاکره اند! پشتوانه اگر حقیقتا اربعین باشد، تو از دشمن، امتیاز خواهی ستاند! و از موضع بالاتر با او سخن خواهی گفت! بزرگان واقف بر این پشتوانه اند که اسرائیل را ناامن می خواهند. مع الاسف جهل نسبت به این پشتوانه، توافق کذا را در پی دارد! امان از جهل! این جهل است که باعث می شود تو درس کربلا را هم وارونه بفهمی! و این جهل است که باعث می شود اربعینیان را همصدا با اسرائیل بخوانی، حال آنکه ایشان همصدا با رجز عباسند در شب عاشورا... که پاره کرد امان نامه شمر را! و خیال نکرد آن جلاد تحریم، مودب و باهوش است! و خیال نکرد امیدی به وعده های شمر هست! راه قدسی ظهور که از مسیر کربلا گذشت و مهدی(عج) که آمد، تازه آن موقع، ما به دوران خواهیم رسید! بعضی ها عجیب اشتباه می کنند؛ ما هنوز به دوران نرسیده ایم! ما را عقیده بر آن است که تا از خون حسین (ع) انتقام گرفته نشود، هیچ دورانی نگذشته الا آنکه دَوَران روزگار بوده باشد. شکوه و عظمت و حماسه و حکومت از آن خون خداست، آن وقت بعضی ها دل به وعده کدخدا خوش کرده اند! امان از جهل! اربعین 1436 وقت مناسبی برای پذیرفتن امان نامه شمر نیست! اینک حسین (ع) در اوج قدرت بلامنازع قرار دارد... و بزرگ ترین اجتماع همه تاریخ، از آن اوست. اربعین 1436، بهمن 57 خون خداست که بلاشک منتهی به ظهور خواهد شد ان شاء الله. الان که وقت آویزان شدن از کدخدا نیست! آنهم کدخدایی که اساسا دیگر نیست! اگر شاه رفت؛ کدخدا را هم دیگر باید رفته حساب کرد! همچنانکه فی الحال در عراق، حاج قاسم هست و خبری از ژنرال نگون بخت جناب پرزیدنت نیست! خدا با اربعین خون خود، گویی در تدارک مقدمات ظهور است. لرزه افتاده بر اندام بطالین. ناامن اند و بی امان. ببینید! بشنوید! از حکومت ثارالله، صدای حکومت بقیه.. الله می آید... یا اباعبدالله! حکومت تو بر قلب عالم و آدم، محشری بر پا کرده که جز «ما رایت الا جمیلا» تفسیری ندارد. تو با کربلا، با عاشورا... و با اربعین، چه زیبا پاسخ دادی ندای غربت بشر امروز را. عصر، عصر غیبت است لیکن خون خدایی تو، همواره به نفع اولاد آدم جوشیده، التیام داده زخم آدمیزاد را. حتم دارم برکت خون تو، زخم جانسوز و یلدایی غیبت را نیز مداوا خواهد کرد. دیروز، حضور با اولاد آدم بود در کربلای تو... و فردا، وقت آن است که ظهور مهدی(عج) امت، از مسیر کربلای تو بگذرد. یا اباعبدالله! با این اربعین با آن عظمت، چشم دنیا به دعای ثارالله است... ما کم از خون خدا معجزه ندیده ایم! جوان:3 اسلام سیاسی 3« اسلام سیاسی»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم دکتر عبدالله گنجی است که در آن می خوانید؛با طلوع انقلاب اسلامی ایران اندیشمندان و تحلیلگران غربی با همان نظریه ها و تئوری هایی که انقلاب های پیشین را تحلیل می کردند به بررسی آن پرداختند. فرض تئوری های غرب در علل ظهور انقلاب ها، مادی و اقتصادی است که منشأ آن را نیز کار گری یا دهقانی می دانند. پس از رفراندوم فروردین ۱۳۵۸ باور غرب به دینی بودن انقلاب ایران پر رنگ شد اما به دلیل شیعی -فارسی بودن این انقلاب آن را قابل تسری به جهان سنی- عربی نمی دانستند اما زلزله ای که انقلاب اسلامی در سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ در جهان اسلام به پا کرد (قیام جنوب عراق، انفجار سفارتخانه های امریکا در بحرین و کویت، کشته شدن ۲۱۹ سر باز امریکایی در بیروت، تغییر ایدئولوژی مبارزه در فلسطین، ترور رئیس جمهور مصر، قیام گروه های مسلح مذهبی افغان در مقابل ارتش شوروی سابق، اسلام گرایی در تونس، الجزایر و سودان، پیدایش حزب الله لبنان و...) باعث شد تا غرب همه راه های فرو پاشی انقلاب اسلامی را در دستور مطالعه قرار دهد. راهبرد تغییر ساختار از طریق نظامی در اولویت قرار گرفت. جنگ هشت ساله، ترور ها، کودتای نوژه، حمله به طبس، جنگ نفت کش ها و... از این جمله بود. راهبرد دوم راهبرد تغییر رفتار بود که با تحریم شروع شد. در دوران اصلاحات راهبرد استحاله از درون در دستور قرار گرفت و اکنون راهبرد مهار در دو حوزه نفوذ منطقه ای و انرژی هسته ای در دستور کار قرار دارد اما در این میان آسیب رساندن به چهره پر فروغ انقلاب اسلامی و پیشگیری از الهام بخشی آن نیز مد نظر بود. بنابر این تلاش شد رقیب ها و بدیل هایی برای آن تراشیده شود و با «همان پنداری» نحله های به وجود آورده، چهره انقلاب اسلامی را خشن یا کم رنگ نشان دهند. البته الگو های مبدل آنان در حوزه سیاست بود، چراکه اسلام غیر سیاسی مطلوب غرب نیز می باشد. اما تلاش شد الگویی ارائه شود که جهان غرب با همذات پنداری این الگو های حکومتی با انقلاب اسلامی، از پیش روندگی و جذابیت آن بکاهند. بنابر این در کنار الگوی مستقر یعنی جمهوری اسلامی، دو الگوی دیگر نیز طراحی شد؛
-1 الگوی طالبان، القاعده، داعش -2 الگوی ترکیه. ذیلاً به توصیف این دو الگو و الگوی انقلاب اسلامی به عنوان الگوی اصیل و اصلی می پر دازیم: -1 اسلام طالبانیسم، القاعده، داعش
پویایی و روز آمدی انقلاب اسلامی که منبعث از اجتهاد در بستر زمان بود چهره ای عقلانی، معنوی و سیاسی را از محصول آن، یعنی جمهوری اسلامی به نمایش گذاشت که هم کار آمدی خود را نشان می داد و هم مورد توجه اندیشمندان و نظریه پر دازان جهان (حتی نظریه پر دازان پست مدرن مثل میشل فوکو) قرار گرفت. بنابر این با تولد طالبان در افغانستان و به قدرت رساندن آن در صدد خدشه دار کردن چهره رحمانی- عقلانی اسلام بر آمدند. طالبان پس از تسلط بر کابل و تشکیل حکومت همه مظاهر تمدن امروزی را ضد دین معرفی کرد. تلویزیون، تحصیل زنان، فیلم، آثار باستانی و... جزو کفریات شمرده شد و در اولویت مبارزه قرار گرفت. کشتن بی رحمانه و قتل عام شیعیان در غرب کابل و ولایت «بامیان» و شهادت دیپلمات های ایرانی در مزار شریف و عدم توجه به قوانین بین المللی و پیوند آن با القاعده باعث شد غرب به این نتیجه برسد که این الگو نتوانسته است در تراز انقلاب اسلامی معرفی شود، چراکه ضد هنجار های طالبان همه در ایران هنجار محسوب می شد. در حالی آنان از تحصیل دختران و زنان جلو گیری می کردند که بیش از نیمی از دانشجویان و دانش آموزان و برخی مسئولان حکومتی در ایران را زنان تشکیل می دادند. بنابر این عدم انطباق آنان با اقدامات و عملکرد نظام جمهوری اسلامی باعث پایین کشیدن فتیله حکومت به اصطلاح اسلامی در افغانستان شد و غرب برای خلاص شدن از این الگوی خود ساخته، به جمهوری اسلامی ایران متوسل شد و با تقویت جبهه شمال این الگو از میان بر داشته شد. اخراج طالبان از حکومت آخر کار نبود. ریشه ها و شاخه های این در خت خشن و انسان کش به زودی در دیگر نقاط جهان اسلام همچون پاکستان، عراق، سوریه، لبنان، نیجریه، یمن و... سر بر آورد و مشکلاتی را برای جهان اسلام به همراه داشت. داعش با ادعای «دولت اسلامی» نمونه نو ظهور مدل اسلامی حاکمیت در خاور میانه است که بارز ترین شاخص رفتاری آن سر بریدن و کشتن پیروان همه ادیان و مذاهب است. رسانه های غرب با باز تاب جنایت های این گروه در غرب و جهان، تصویر مطلوب خود از چهره اسلام را به نمایش می گذارند و با تکرار واژه «پیکار جویان مسلمان» یا «دولت اسلامی» و با نشان دادن چهره هایی با نماد ها و محاسن اسلامی باز تلاش کردند ایران و داعش را به عنوان حکومت اسلامی با شاخص هایی مشابه معرفی نمایند. اما کشتار شیعیان در عراق، سوریه و لبنان نتوانست این «همان خوانی» را جا اندازی کند و نظام جمهوری اسلامی با تلاش مستمر برای حمایت از دولت های منتخب مردمی در عراق و سوریه در خط مقدم دفاع از اسلام عقلانی و رحمانی قرار گرفت. داعش بر دموکراسی و مردم سالاری خط بطلان کشید، مرز های دولت- کشور ها و دولت- ملت ها را به هم ریخت و پیروان همه ادیان را آواره یا مقتول کرد. اینجا بود که مردم جهان در یافتند این الگو دارای ت
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها