محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1809841434
روزی که ایسنا به زندگی من وارد شد
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۳ - ۱۶:۵۹
"مگه اینجا چی داره که اینقدر بهش چسبیدی؟ ولش کن بابا... اگر نصف انرژی که اینجا می‌ذاری جای دیگه می‌گذاشتی سه برابر حقوق می‌گرفتی… خسته نمی‌شی ازش، باور کن الکی معطلی، آخرش که چی …" فقط کافی است چند سال که نه، چند ماهی با تو خو گرفته باشیم، آن وقت می‌شویم مثل این دخترک‌های لجبازی که پایشان را در یک کفش کرده‌اند و جز خواسته خودشان به چیزی دیگری فکر نمی‌کنند، حرف حساب هم در گوششان نمی‌رود، اصلا مگر جدا شدن از تو و دنیای پرخبرت آسان است؟ یادم می‌آید از روزی که خیلی خیلی اتفاقی آمدم تا فرم ثبت‌نام را پرکنم، همان اول از مسئول بخش اداریمان پرسیدم "خانم ببخشید؛ اینجا ماهیانه چقدر حقوق می‌دهید؟" او هم گفت "اینجا کار دانشجویی است، حقوق نمی‌دهیم، اما پس از مدتی به ازای هر خبری که می‌روید حق‌الزحمه آن را هم دریافت خواهید کرد." شنیدن این حرف‌ها آب پاکی بود بر تمامی رویاهایی که قبل از ثبت‌نام برای مستقل شدن ساخته بودم، فرم را با اکراه گرفتم و برای ثبت نام نشستم پشت میزی که کلی روزنامه روی آن بود. در آن لحظه مدام با خودم می‌گفتم از اینجا نان و آبی در نمی‌آید، کسی هم که مرا نمی‌بیند، کاش فرم را همین‌جا بگذارم و بروم … نمی‌دانم چرا، اما ثبت‌نام کردم و کم کم شدم یک "ایسنایی". اسمت برایم پر از انرژی بود و حالا هم هست، هفته‌ها و ماه‌های اول فکر می‌کردم چون تازه‌کارم کار کردن با نام تو برایم روز و شب ندارد، خستگی ندارد، من ذره ذره داشتم حس می‌کردم که تو چقدر برایم مهم و دوست‌داشتنی شده‌ای، آنقدر که دیگر خانواده و دوستان قدیمی‌ام به تو حسودی می‌کردند. تو و لحظه‌های پرخبرت وارد روزهای زندگی من شدی… بماند که بعضی وقت‌ها خواب و خوراک را هم از ما می‌گیری اما کاری نمی‌توان کرد، تو جایت را در دل ما ایسنایی‌ها حسابی باز کرده‌ای… بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم که تو مثل دختر بچه‌ای هستی که هر چه ناز می‌آورد و اذیت می‌کند، بیشتر عزیز می‌شود، بیشتر نازش را می‌خریم و کلی هم از داشتنش و بودنش لذت می‌بریم. تو وارد روزهای زندگی ما شدی و هر روز با تو سر کردن مرا کلی بزرگ‌تر کرد، اینقدر ما را مشغول نوشتن و خواندن می‌کنی که دیگر یادمان می‌رود این دنیا غصه‌هایی دارد که لحظه‌ای فکر کردن به آن ما را پیر خواهد کرد. تو ما را گذاشتی وسط معرکه، جایی که هم راست است هم دروغ، تو برای ما دانشگاهی شدی که نمره ندارد اما پر از تجربه است، تجربه‌هایی که گوشه‌ای از آن می‌ارزد به هزار هزار نمره 20 و معدل الف. حالا تو 15 ساله شدی و در این سال‌ها زبان نداشته آن‌هایی شده‌ای که دیگر کسی حرفهایشان را نمی‌شنود، تو 15 سال است که پشتت نه به بودجه و امکانات بلکه به خبرنگارانت گرم است و خدای آنها، خیالت هم تخت...ما با تو می‌مانیم و سخت هم هوایت را داریم. پانزده سالگی‌ات مبارک... نوشته از منیره فضیلت، خبرنگار ایسنای منطقه خراسان خبرنگار: 0584002 انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
گوناگون
پربازدیدترینها