محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832556931
-چگونه میتوان از ترافیک تهران لذت برد
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
چگونه میتوان از ترافیک تهران لذت برد صدای بوق، صدای ممتد ترمز دستی‌های خسته، صدای ناله لاستیک‌ها وقتی جسمی سخت هی راه گلویشان را می‌بندد، بوی اگزوزهای زهوار دررفته، بوی لنت‌ترمزهای بی‌پناه، صدای ظریف پاها روی پدال ترمز و کلاچ، صدای آرام موتور وقتی انگار توی خواب راه می‌رود؛ همان‌قدر کشدار و بی‌وزن... و هزار و یک بو و صدای آشنای دیگری که جزئی از روزمان شده است. اینها اما خوب‌اند.
اینها خوب اند، نه برای این که بخشی از تجربه های زیسته شهروندی شده اند که مثل هزاران شهروند دیگر این شهر بی در و پیکرِ خیلی بزرگ، باید خیلی توی راه باشد تا به جایی برسد و نه برای این که گریزی نیست از خلاصی شان، نه. برای این که همین بوها و صداهای به ظاهر ناخوشایند، این حجم عظیم خودروها، این آرام و خرامان راندن و آرام رسیدن و آرام توی راه بودن، تنها وجه آرام و خونسرد این شهر است که هنوز روی دور تند نیفتاده است. حتی اگر زیادی عبوس باشد و اخمو. دارم از پیکر یکپارچه ماشینی اتوبان ها حرف می زنم، از لباس تنگ وصله پینه شده بر تن شهر؛ از ترافیک. این تنها چیزی که هنوز نیفتاده روی دور عجله و بدو بدو. روی خط «دیر شد نمی رسیم» یا «بدو بریم کار داریم» یا «فعلا بسه بعد باز می آیم»... یعنی هر چه قدر هم نتوانی با آن کنار بیایی، یک جور خیلی خوبی آرامش خودش را تحمیلت می کند. مثل ندیمه ای بی سواد و دست و پا چلفتی و چاق و اعصاب خرد کن که خیلی آرام و خونسرد وسط یک عالمه کار و بدو بدو، هی آبمیوه تعارفت می کند، هی حرف می زند و آن قدر برایت لطیفه تعریف می کند تا باعث شود کارهایت عقب بیفتد، هی نرسی، هی دیر شود. اما وقتی خودت را بسپاری بهش، توی تنگ آغوشش که بروی گرم است و دنج، هی فکر می کنی، روزت را مرور می کنی، در مورد همه کارهایی که قرار است وقتی از آغوشش بیرون بیایی انجام دهی فکر می کنی، برنامه ریزی می کنی، خوش و بش می کنی؛ آرام می گیری. مجبور می شوی بنشینی روی دور کند زندگی. بعد کم کم هر چه آغوشش بازتر می شود دوباره حرکت تند کارها و حرف ها و فکرهات بیشتر و بیشتر می شود. یا مثلا فکر کنید اگر توی یکی از همین روزهای کوتاه خسته کننده توی یکی از این بزرگراه های پر از خودرو، آن قدر ترافیک سنگین نبود و آن قدر خودروها کنار هم چفت و بست نشده بود به تن خیابان، اگر تایر یکی از همین خودرو ها خسته شود از کارش و یکهو طاقتش طاق شود و از جا در برود، خودرو در فاصله کمی به روبه رویی اش نمی خورد و متوقف نمی شود، چون تا هزاران کیلومتر آن طرف تر خودرو نیست که با آن برخورد کند... یا مثلا دختربچه دبستانی خسته توی یکی از خودروها که ـ به گواهی برق چشمانش، انگار قرار است آن روز را پیش دخترعمو یا مثلا دخترخاله همسن و سالش بماند و بازی و تفریح در انتظارش است ـ لابد توی سرعت خیره کننده عقربه کیلومتر شمار و یکی از آن پیچ های سریع خودرو به در و دیوار بزرگراه می خورد و شاید در کمتر از چند ثانیه دیگر نتواند آن طور ملیح بخندد و چشمانش برق بزند. یا اصلا کسی تا دوردست ها نباشد، پیاده شود در آغوشش بگیرد و قطره خون کنار لبش را پاک کند. یا مثلا گپ نزنند، شوخی نکنند، حرف نزنند اصلا زن و شوهری که تازه از جایی رسیده اند و دارند خیلی تند به جایی دیگر می روند. یا پسر بچه ای که دلش می خواهد خودش را برای مادر خسته اش لوس کند تا کمی از استرسش کم شود... حالا اما همین آرام آرام رفتن این حجم عظیم خودروها، همین داغی موتور های خسته از کلاچ و ترمز، اصلا همین معطل شدن ها، همین دیر رسیدن ها، همین گپ و گفت های تحمیلی لذتبخش، همین به هم لبخند زدن ها از پشت شیشه های بخار گرفته حتی، یک جوری عجیب و نامطبوعی خوب است؛ حتی اگر بخواهی سر به تن ترافیک نباشد! حتی اگر از پنجره خودرو که نگاه کنی تا چشم کار می کند یک عالمه چهره درهم رفته درب و داغان ببینی که نای شان نمانده انگار، حتی اگر محبور شوی وسط یک عالمه کار و گرفتاری خیلی خوب به نت های موسیقی مورد علاقه قدیمی ات گوش کنی. مهراوه فردوسی / چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]
-
گوناگون
پربازدیدترینها