واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۶ آذر ۱۳۹۳ (۱۰:۸ق.ظ)
قدس: روز دانشجو، تاريخي فراموش نشدني
به گزارش خبرگزاري موج، «روز دانشجو، تاريخي فراموش نشدني»عنوان يادداشت روز روزنامه قدس است که در آن مي خوانيد؛
از جمله جريانهايي که پس از کودتاي 28 مرداد 1332 در مقابل ديکتاتوري نظامي وابسته به آمريکا در ايران شکل گرفت، جنبش دانشجويي بود.
پس از کودتاي 28 مرداد1332،رژيم پهلوي با کمک اربابان آمريکايي به قدرت بازگشت. محمد رضا پس از رسيدن مجدد به قدرت در صدد بر آمد تا پايه هاي حکومت خود را تثبيت کند؛ اما از اين امر غافل بود که مقاومت مردم به طور کامل از بين نرفته ومردم ايران در اولين فرصت،خشم خود را نشان خواهند داد.
مردم از نفاق وتفرقه اي که استبداد توانسته بود در ميان آنها ايجاد کند، ناراحت بودند. امام خميني(ره) رهبر نهضت هم در اين ميان تلاش مي کرد تا صداي اعتراض مردم ايران را به رغم تلاش لندن و واشنگتن براي مشروع جلوه دادن رژيم کودتا و کسب امتيازات مورد نظر خود،به گوش جهانيان برساند. اما از سوي ديگر، دولت زاهدي در 12 آذر ماه تجديد رابطه با انگلستان را رسماً اعلام کرد و قرار شد که در اين ارتباط دنيس رايت(کاردار سفارت انگليس)چند روز عازم ايران شود، اما دانشجويان دانشکده هاي حقوق و علوم سياسي،دندانپزشکي و دارو سازي دانشگاه تهران که مخالف اين روند بودند،پس از انتشار اين خبر مخالفت خود عليه تجديد روابط ديپلماتيک با انگليس و دعوت «ريچارد نيکسون» (معاون آيزنهاور؛رئيس جمهور وقت آمريکا) را اعلام کردند.
دانشجويان در روز 14 آذر1332راهپيمايي هاي پرشوري در دانشکده هاي خودعليه رژيم پهلوي برپا کردند. رژيم ستمشاهي که از خشم ملت بويژه دانشجويان نسبت به خود و اربابان آمريکايي از پيش آگاه بود، با تمام قوا متوجه دانشگاه شد.با اين حال اعتراضهاي دانشجويان همچنان ادامه پيدا کرد و در روز 15آذر، تظاهرات دانشجويان به خارج از دانشگاه کشيده شد و نيروهاي نظامي شاه نيز طي در گيري با دانشجويان،شماري از آنان را مجروح و گروهي را دستگير وزنداني کردند.
اين درگيري ها تا آنجا کشيده شد که در صبح روز 16 آذر 1332،گارد مسلح رژيم پهلوي براي اولين بار وارد صحن دانشگاه شد تا فرياد مخالفان را در گلو خفه کند. مأموران گارد با حمله به دانشجويان بي پناه، سه تن از آنان به نام «احمد قندچي»، «آذرشريعت رضوي» و «مصطفي بزرگ نيا» را به شهادت رساندند.
جاري شدن خون اين سه مبارز راه آزادي در نبردگاه دانشگاه تهران هنوز هم پس از گذشت 59سال الهام بخش دانشجويان ايران است و اين گونه شد که روز 16آذر به عنوان مظهر پيکار متحد دانشجويان ميهن دوست وآزادي خواه کشور بر ضد امپرياليسم آمريکا وانگليس در تاريخ درخشان جنبش دانشجويي ايران به ثبت رسيد.دانشجويان ايران 16 آذر را روز دانشجويان اعلام داشتند واز آن پس همه ساله با تجليل از خاطره شهيدان جنبش دانشجويي ،اين روز بزرگ وتاريخي را ارج مي نهند.
گزارشي نيزاز واقعه ١٦ آذر سال ١٣٣٢ در ١٦ آذرسال ١٣٤١ از سوي شهيد دکتر مصطفي چمران منتشر شد. دکتر چمران در آن زمان، دانشجوي دانشکده فني دانشگاه تهران و شاهد عيني کشتار دانشجويان بوده است. خواندن اين گزارش، خالي از لطف نيست.
از آن روز - يعني ١٦ آذر ١٣٣٢ - سالها ميگذرد؛ ولي وقايع آن روز چنان در نظرم مجسم است که گويي همه را به چشم ميبينم؛ صداي رگبار مسلسل در گوشم طنين مياندازد. سکوت موحش بعد از رگبار، بدنم را ميلرزاند. آه بلند و ناله جانگذار مجروحان را در ميان اين سکوت دردناک، ميشنوم، دانشکده فني خون آلود را در آن روز و روزهاي بعد، به روشني ميبينم.
آن روز، ساکت ترين روزها بود و چون شواهد و آثار، احتمال وقوع حادثه اي را نشان ميداد، دانشجويان بي اندازه آرام و هوشيار بودند که به هيچ وجه، بهانه اي به دست کودتاچيان حادثه ساز ندهند. پس چرا و چگونه دانشگاه گلوله باران شد و چطور سه نفر از بهترين دوستان ما، بزرگ نيا، قندچي و رضوي، به شهادت رسيدند؟
نويسنده: دکترمصطفي جوان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]