واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مشغله، بهانه ای برای بی تحرکی و ورزش نکردن قزوین-ایرنا- روزنامه ولایت قزوین در آخرین شماره خود در گزارشی به کم تحرکی و ورزش نکردن شهروندان قزوینی به واسطه مشغله و گرفتاری های روزمره و عواقب این موضوع پرداخته است.
در این گزارش که به قلم محمد بهرامی نگاشته شده است می خوانید، بی تحرکی و یا کم تحرکی موضوعی است که همه از عواقب آن خبر دارند به جرات می توان گفت در دنیای پیشرفته ی امروزی کمتر کسی است که نداند، نداشتن تحرک چه عواقب خطرناکی را به همراه دارد ولی با این وجود، هنوز هم بسیارند، افرادی که برای رهایی از بی تحرکی، ورزش نمی کنند.
امروز بیشتر پزشکان در کنار داروهایی که برای بیماران خود تجویز می کنند، یک توصیه ی مهم نیز برای آن ها دارند و آن ورزش کردن است چرا که ورزش به خودی خود عامل پیشگیری از بسیاری بیماری ها و حتی درمان برخی دیگر است.
تحرک، توانایی حرکت آزادانه ی فرد در پیرامون خود است و حرکت برای اهداف مختلفی به کار گرفته می شود. داشتن تحرک برای احساس سلامتی از جنبه ی فیزیکی، روانی و اجتماعی ضروری است.
بی تحرکی فقط به استراحت در تخت اطلاق نمی شود کارمندی هم که ساعت ها پشت میز بنشیند به درجاتی از بی تحرکی مبتلاست، آخرین آمارها نشان می دهد که در کشورمان 45 درصد از افراد جامعه و 60 درصد افراد بالای 60 سال در تحرک مشکل دارند.
پزشکان معتقدند: دیابت، پرفشاری خون، اختلال در چربی خون، بیماری های عروق کرونر، سکته ی مغزی، سرطان و ساییدگی مفاصل از شایع ترین عواقب کم تحرکی اند اما نداشتن فعالیت بدنی عوارض دیگری هم دارند که از آن جمله می توان به مشکلات گوارشی همچون سنگ صفرا، کبد چرب، نقرس، مشکلات اسکلتی عضلانی مانند کمردرد و سندرم تونل کارپل، اختلالات تولید مثلی در زنان همچون ناباروری و بی نظمی قاعدگی اشاره کرد. نداشتن فعالیت و نشستن طولانی مدت در محیط های اداری نیز از عوامل شروع هموروئید است و افراد کم تحرک بیشتر مستعد اختلالات گوارشی همچون یبوست و اختلالات اداری همچون سنگ کلیه هستند.
با این تفاسیر امروز دیگر ثابت شده افرادی که در سنین نوجوانی و جوانی به ورزش کردن روی می آورند،در بزرگسالی از بسیاری از بیماری ها مصون می مانند چرا که ورزش کردن باعث ایجاد مقاومت بدنی در فرد شده و درصد ابتلا به بیماری ها را بسیار کاهش می دهد ولی چرا با وجود این همه حسن در ورزش کردن و فعالیت بدنی و نیز آگاهی از عواقب زیانبار نپرداختن به آن باز هم شاهد وجود درصد زیادی از افراد بی تحرک در جامعه هستیم، سوالی که شهروندان یک پاسخ تکراری برای آن داشته اند.
پاسخی ساده اما قابل تامل
پدرام طاهری فروشنده ی گوشی های تلفن همراه است او در پاسخ به این سوال که در روز چقدر وقت برای ورزش کردن می گذارد، می گوید:هیچ.
وقتی از او دلیلش را می پرسم، می گوید: مشغله دارم، آنقدر مشغول کارهای مغازه ام هستم که وقت هم کم می آورم، اگر می شد چند ساعت به طول روز اضافه کرد خیلی خوب بود.
به او می گویم پزشکان در این مورد نظر دیگری دارند و او ادامه می دهد: نظر پزشکان محترم است ولی وقتی فرصتی برای ورزش کردن نیست، چکار کنم، پرداختن به امور روزمره تمام فرصت ها را از ما می گیرد هر چند می دانم اینها بهانه است.
ابوالفضل فتاح پور دیگر شهروند قزوینی هم در پاسخ به این سوال که چقدر در روز ورزش می کند، می گوید: هیچ،او هیچ را با تاسف می گوید و ادامه می دهد: رسیدگی به کارهای روزانه از جمله کسب و کار باعث شده وقت کم بیاوریم در حالی که از عواقب ورزش نکردن به خوبی آگاهم.
او با بیان اینکه مشکل دیسک کمر دارد می گوید: اتفاقا پزشکم برای این مشکل، ورزش کردن را به من توصیه کرده است اما الان فرصتی برای این کار ندارم.
فتاح پور ادامه می دهد: قبلا شرایطم بهتر بود سعی می کردم روزانه هر چند کوتاه ورزش کنم اما در شرایط فعلی، مشغله اجازه ی هر کاری را از من گرفته است.
مهدی انصاری یک فروشنده ی مواد غذایی است، او در این باره می گوید: با وجود کارهای زیادی که روزانه انجام می دهم سعی می کنم زمانی را هم برای ورزش کردن اختصاص دهم، هر چند شغلی که ما داریم با توجه به شرایط محیطی کمتر از ورزش کردن نیست.
او ادامه می دهد از تمام مزایا و معایب ورزش کردن و ورزش نکردن به خوبی آگاهم اما گاهی اوقات تعدد کارهای روزانه مانع از پرداختن به ورزش به صورت اختصاصی می شود.
علی یزدی هم از شهروندانی است که از عواقب ورزش نکردن و نداشتن تحرک بدنی خبر دارد اما او هم در مورد میزان ورزش و فعالیت بدنی روزانه ی خود می گوید:متاسفانه ورزش نمی کنم.
او ادامه می دهد: مطمئنا آنچه که پزشکان از عواقب ورزش نکردن می گویند عین واقعیت است ولی متاسفانه پرداختن به امورات روزمره ی زندگی باعث شده فرصتی برای ورزش کردن باقی نماند.
یزدی می گوید: وقتی به سال های گذشته نگاه می کنم حسرت می خورم چرا که حداقل هفته ای سه جلسه سالن داشتیم و مسابقه برگزار می کردیم اما الان نه. فقطه هفته ای یکبار به استخر می روم.
رضا ملاحسنی نیز یکی از جوانان 24 ساله ی شهرمان است او نیز می گوید: با وجود اینکه در حال تحصیل هستم و مشغله ی خاصی هم ندارم اما میلی به ورزش کردن هم ندارم نه اینکه نخواهم ورزش کنم انگار نمی توانم، دست خودم هم نیست از این طرف و آن طرف دویدن بدم می آید، می دانم ورزش نکردنم چه عواقبی برایم دارد ولی واقعا تنبلی نمی گذارد که ورزش کنم امیدوارم حداقل مریض نشوم.
یک کارشناس ورزشی در مورد آیا مشغله داشتن بهانه ی خوبی برای ورزش نکردن است می گوید: به هیچ وجه نمی توان وقت نداشتن را بهانه ی عدم تحرک بدنی دانست چرا که ورزش کردن هم یک نیاز ضروری برای بدن است.
محسن جواهری ادامه می دهد: نیم ساعت و یا یک ساعت ورزش و فعالیت بدنی یک قانون است که ما در بسیاری اوقات آن را رعایت نمی کنیم وقت و حوصله ندارم یک بهانه برای نقض این قانون است. ما همانگونه که اتومبیل هایمان را در برابر خطرات و حوادث بیمه می کنیم با ورزش کردن هم باید بدنمان را در برابر بیماری بیمه کنیم ضمن اینکه ورزش کردن نشاط روانی را هم به همراه دارد.
او تاکید می کند: در نقطه ی مقابل، ورزش نکردن باعث بروز اضطراب، استرس و مشکلات روحی نیز هست که بروز این مشکلات در فرد باعث سرایت آن به بقیه نیز می شود.
او به شهروندان توصیه می کند اگر روزانه نمی توانند ورزش کنند حداقل هفته ای سه جلسه فعالیت بدنی داشته باشند که ضربان قلب را بالا ببرد و باعث گردش بهتر خون در بدن شود. این اتفاق می تواند با یک پیاده روی ساده، استخر رفتن و دویدن سبک بیفتد و حتما باید انجام شود. در غیر این صورت بدن دچار مشکلاتی خواهد شد.
7392
16/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]