تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833758761
جعفر مختاری فر که علم فوتبال دارد:تیم ملی را بدهید ، قهرمان جهان می کنم
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: جعفر مختاری فر که علم فوتبال دارد:تیم ملی را بدهید ، قهرمان جهان می کنم تهران - ایرنا - سایت خبر آنلاین نوشت :جعفر مختاری فر بعد از دو دهه در گفت و گویی صریح درباره فوتبال ، روزهای انزوا و علایق فوتبالی اش می گوید . از این می گوید که فرمولی نجات بخش برای فوتبال ایران دارد. حرف هایی خاص می زند. حرف هایی که به نظر می رسد حاصل بغض این همه سال تنهایی است.
تماشاگران امروز : برای کسی که دهه 60 روی سکوهای امجدیه و آزادی برای استقلال گلو پاره نکرده، برای آنها که حرکات ترکیبی زرینچه و نامجومطلق را در جناح راست ندیده اند و برای آنها که نمی دانند قیچی برگردان های چنگیز و فرارهای او چه طعمی داشته، سخت است از جعفر مختاری فر بگویی. از کاپیتان محبوب آن سال ها. از دوره ای که شاهین بیانی و حاجیلو و حجازی و نعلچگر و فریبا، مراغه چیان و رضا احدی در تیم خدایی می کردند تا نسل بعدی با قلعه نویی و حسن زاده و ورمزیار. فقط تماشاگران دهه 60 یادشان می آید که دربی بیست و نهم در سال 67 چه فضایی داشت، تیم فوق العاده پرسپولیس در اوج آمادگی و با همه ستاره های شاخص اش در مقابل استقلال نحیف که با مصطفی اردستانی ، حمید فرزام نیا، محمود کلهر و رضا جلولی آمده بود نبازد. با مجید رضایی گلری که آبی های قدیمی خاطرات حضورش را فراموش نخواهند کرد. در آن بازی استقلال فقط 3 بازیکن داشت که ایستاده بودند: نامجو، زرینچه و جعفر مختاری فر. مختاری فری که برای تیمش همه چیز بود و آن دربی با گل زیبای او بود که با تساوی تمام شد. همانطور که فصل های متوالی با حضور ستاره ای چون او برای هواداران استقلال شورانگیز شد. هافبک-مهاجم تکرارنشدنی یک دهه. در سال هایی که مثل امروز نبود و در هر نیم فصل، ترکیب زیر و رو نمی شد. سال هایی که بازیکنان می توانستند در تیم بمانند و تبدیل به نماد و تاریخ باشگاه شوند.و در میان همه آن نام های استثنایی شاید تنها جعفر مختاری فر بود که در اوج محبوبیت رفت و کم کم محو شد و امروز کمتر اسمی از او شنیده می شود. کاپیتانی که با استقلال جام قهرمانی آسیا را هم بالای سر برد و دربی ها و بازی های دیدنی بسیاری را هم رقم زد. جعفر مختاری فر می توانست امروز همان اسطوره ای باشد که استقلالی ها دنبالش می گردند. همان «سلطانی» که به زور سعی می کنند به جباری بچسبانندش. جعفر مختاری فر همه چیزهایی را که باید، برای تبدیل شدن به اسطوره داشته است، تماشایی تر و دوست داشتنی تر از بسیاری از مدعی ها. گلزن، تکنیکی و دونده. بازیکن دیدنی جلوی تیم که هر حرکت اش سکوها را به وجد می آورد. او اما در همان مهی گم شد که بسیاری دیگر را از این فوتبال گرفت. مجتبی محرمی و ناصر محمدخانی را. همه آنهایی که مسیر متفاوتی را انتخاب کردند و رفتند که رفتند. جعفر مختاری فر را بار دیگر در کرج ملاقات کردیم در حالی که دیگر نشانی از همه آن نگاه های ستایش انگیز دور و برش نبود. در حالی که دیگر نه هواداری برای بوسیدنش از خود بی خود می شود و نه اسمش قلب ها را می لرزاند. کاش آرشیوی بود تا می شد نشان داد که او چرا آنقدر محبوب بوده است. با خط کمرنگی که از خود در تیم ملی به جا گذاشته است. با غیبتی که این همه سال او را از عاشق های استقلال جدا کرده و برای هواداران تازه نفس به یک غریبه تبدیل کرده است. جعفر مختاری فر همین حالا هم باید آن بالا باشد. باید در جایگاه ویژه بنشیند و هر بازی برای بازیکنان جوان تیم بتی باشد که با افتخار و حسرت تماشایش می کنند. جعفر مختاری فر باید در تالار افتخارات استقلال بالاترین رده ها را داشته باشد. حتی اگر خودش نخواهد. اگر به همه چیز پشت پا زده باشد. اگر حرف هایش در آن فروشگاه دورافتاده، ما را به همان حال و هوایی نبرد که فرارهایش در آن سال ها می برد.
*برای نسل ما نام جعفر مختاری فر بزرگ است اما نمی دانند کجا هستی؟
ندانند بهتر است . بدانند که چی بشود؟
*چرا؟
بدانند کجا هستم که چی بشود؟ به چه دردی می خورد؟ من 3 سال از عمرم را در استقلال هدر دادم . باز هم می ماندم باقی عمرم را می سوزاندم؟ دیدم اصلا کسی برایم ارزش قائل نیست ، حرفم را نمی فهمد گفتم بمانم که چه اتفاقی بیفتد ، راهم را کشیدم و رفتم دنبال زندگی خودم.
*قبول دارید همین نبودن تان باعث به وجود آمدن شایعه های زیادی در مورد تان شد؟
کدام شایعه؟ یعنی پشت سر خود شما شایعه نیست؟ من اصلا برایم این حرف ها اهمیتی نداشت. من رفتم دنبال زندگی خودم.
* مثلا گفتند جعفر مختاری فر در دام اعتیاد افتاده؟
هر انسانی که در کره زمین به وجود آمده حتی پیامبر معظم پشت سرش حرف ها زده شده، من هم جزئی از این انسان ها هستم.
*مثلا می گفتند جعفر مختاری فر در نوشهر اسطوره شموشک شد و ازدواج کرد و مشکلاتی برایش پیش آمد و در دام اعتیاد افتاد؛ هیچ وقت به اینها جوابی ندادی؟
جواب ابلهان خاموشی است! این کامل ترین جوابی است که می شود داد. من هیچ مشکلی نداشتم. بگذار هر حرفی می خواهند درباره ام بزنند. من آمدم اینجا ، 15 سال است که در همین مغازه دارم زندگی می کنم. اصلا جعفر مختاری فر انگار تو این فوتبال نبوده است.
*برای ما هم سوال است که چرا جعفر مختاری فر باید از همه دور و از فوتبال زده باشد مگر چند تا جعفر مختاری فر داریم؟
من سه سال از عمرم را در باشگاه استقلال گذاشتم اما تیمی به من ندادند. باز هم ادامه می دادم؟ من می خواستم باشم و کار کنم اما بودنم آنجا برایشان قابل تحمل نبود. انگار سربار شان بودم. دیدم دارم به خودم ظلم می کنم.
*یعنی 3 سال بعد از دوران بازیگری؟
بله! فوتبالم که تمام شد می رفتم باشگاه. همین آقای اولیایی و آقامحمدی بودند. یک جورهایی مرا از تیم اخراج کردند. من هم دیگر پشت دستم را داغ کردم که نروم استقلال.
*بازیکنی با درخشش جعفر مختاری فر ، یک دفعه ناپدید می شود و این سئوال برانگیز است.
اصلا آن سال ها تیمی داشتیم که کولاک کرده بود. جنوب می رفتیم 4-5 تا می زدیم. شمال هم همینطور. واقعا تیم مان رویایی بود. یادش بخیر. من تمام تلاشم را کردم یادم هست از سال 61 آمدم استقلال و تا سال 70 در این تیم بودم. عمرم را در این تیم گذاشتم و سال های خوبی داشتم. هم قهرمانی آسیا را گرفتم و هم نایب قهرمانی قاره شدیم. بعد هم که مرا نخواستند. باز هم می گویم رفتنم دست خودم نبود. راستش برای همین چیزهاست که آمده ام یک گوشه برای اینکه کسی حرف هایم را درک نمی کند. این طوری راحتم. می نشینم توی لاک خودم و زندگی می کنم.
*ولی به هر حال جعفر مختاری فر برای طرفداران فوتبال یک خاطره شیرین است. خیلی دوست دارند درباره اش بدانند. آمده ایم اینجا که با شما کمی خاطره بازی کنیم. تقریبا اوج فوتبال شما مصادف با اوایل انقلاب است . یعنی شما نه جام جهانی را دیدید و نه فرصت المپیک. یک جورهایی شما نسل سوخته فوتبال شدید ...
این هم شانس ما بود. شرایط کشور طوری رقم خورد که چاره دیگری نداشتیم. بالاخره انقلاب که شد بلافاصله وارد جنگ شدیم. فوتبال به فراموشی سپرده شد. شرایط کشور فرق کرده بود . این فقط برای من نبود ، همه هم نسلان من این شرایط را تجربه کردند. زمان جنگ ما مسابقات آسیایی و جهانی را یکی پس از دیگری انصراف می دادیم برای اینکه می گفتند اولویت با جنگ است و درست می گفتند. در حقیقت در دوران جنگ سه دوره مسابقات آسیایی و جهانی را از دست دادیم. این خودش می شود 6 تا 8 سال. تازه بعد از آن من حدود 9 یا 10سال در تیم ملی بازی کردم و اگر جنگ و انصراف از مسابقات اتفاق نمی افتاد دوران بازی من در تیم ملی به 15سال می رسید.
*اولین بار کی به تیم ملی دعوت شدی؟
قبل از انقلاب با تیم محمود یاوری.
*فوتبال را از کجا شروع کردی؟
فوتبال را از سال 51 در سطح محلات شروع کردم من ساکن محله جوادیه تهران بودم.
*پس شما آس بازیکنان جوادیه هستی و حتما برای نازی آبادی ها کری می خواندی!
بله اینها دو محله جدا هستند که به هم چسبیده اند. از دوره تیرکمون شاه هم سر فوتبال با هم کری داشتند. تقریبا بچه های فوتبالی در این دو محله خیلی با هم خوب نیستند. در زمان ما از نازی آباد کسی در حد تیم ملی نبود. البته بعدها آنها صاحب امیر قلعه نویی شدند.
*ولی بچه های جوادیه به شما افتخار می کردند!
نه بچه های دیگری مثل کریم شاهرودی که از من کسوت بیشتری دارد بچه آن محل بود و آن سال ها خیلی معروف تر از من بود. او بازیکن معروفی بود اما نتوانست به تیم ملی بیاید ولی رضا رجبی که همسن من است هم بچه محل مان بود و اتفاقا از من زودتر ستاره شد و3 دوره تخت جمشید بازی کرد . درحالی که من فقط یک دوره در این جام بازی کردم.
*چه سالی به استقلال آمدی؟
بهمن سال 61 وارد استقلال شدم و از 62 تا 70 در این تیم بازی کردم. سال هایی که کلی از بزرگان فوتبال استقلال آنجا بودند و توانستم افتخارات زیادی هم کسب کنم.
*رقم اولین قراردادت را به خاطر می آوری؟
یک قران هم ندادند!
*پس برای چی بازی می کردی؟
به خاطر طرفداران.
*خیلی کلیشه ای نیست؟
به نظرت چیز دیگری داشت؟ پول که نبود. اصلا بزرگان کشور هم فوتبال را نمی خواستند. ما می رفتیم تلاش می کردیم تا بتوانیم فوتبال جریان داشته باشد. برای اینکه همان بازی ها 100 هزار نفر را به ورزشگاه می کشاند.
*الان حتما می گویی استقلالی قدیمی بودی. از بچگی عاشق تیم بودی و ...
آن وقت ها که پولی نبود که برایش دروغ بگویی . ما در سال های جنگ در استقلال بازی کردیم که اصلا پولی وجود نداشت. زمان شاه ، فکر کنم سال 55 بود که من برای تست به تمرین تیم تاج رفتم. آن موقع 17 سالم بود. جکیچ بازی ام را پسندیده بود و مرا می خواست. گفتند بیا ولی نرفتم .
چرا؟
هر طور حساب کردم دیدم ماندن در استقلال دیوانگی محض است.
خب چرا؟
آن موقع در تیم حشمت مهاجرانی ، یازده بازیکن تاج و حتی نیمی از ذخیره های این تیم ملی پوش بودند. هر طور حساب کردم دیدم فرصتی برای بازی ندارم. به جکیچ گفتم با این شرایط کی به من بازی می رسد؟ من باید خودم را نشان بدهم و جای من اینجا نیست. باید بروم و وقتی به استقلال بیایم که لیاقت بازی در آن را داشته باشم.
آن وقت به چه تیمی رفتی؟
رفتم دارایی . آن موقع جلال طالبی مربی این تیم بود. در دارایی بازی کردم تا اینکه آمدم به استقلال. فکر کنم اواخر سال 61 بود که آمدم استقلال
دارایی هم حکم شعبه دوم استقلال را داشت؟
بله تیم دارایی متعلق به ولیعهد و تاج هم متعلق به سلطنت بود به هم کمک می کردند . آن وقت ها می گفتند تاج از دل دارایی در آمده . مثل پرسپولیس و شاهین. آنها هم اسم شان تیم های مردمی بود . دو تیم از یک خانواده بودند.
*سال 62 که به استقلال آمدید آن دربی معروف و گل معروف مظلومی اولین دربی تان بود؟
فکر می کنم. من و مظلومی دو فوروارد بودیم احدی چپ، نعلچه گر راست و هافبک های وسط هم سعید مراغه چیان و شاهرخ بیانی بودند. دفاع راست شاهین بیانی، دفاع چپ اصغر حاجیلو و دفاع وسط هم رضا رجبی و حمید حردانیان بودند ناصرخان هم دروازه بان تیم بود. خیلی بازی قشنگی بود ، به آن می گفتند فوتبال .
اگر بخواهید با پول امروز برای آن تیم قیمت تعیین کنی چقدر قیمت می گذاری؟
مردم باید بگویند.
الان با این پول های میلیاردی که تقسیم می شود اگر می خواستی برای ناصر حجازی قیمت بگذاری....
12میلیاردی که به کی روش دادند که 12هزارتومان هم به فوتبال ایران اطلاعات نمی دهد را باید به حجازی می دادند.
بقیه چی؟
خیلی می ارزیدند. بخواهم دانه ، دانه قیمت بگویم خیلی می شود. نمی دانم ولی خیلی ارزش داشتند. آنها واقعا ستاره بودند.
چرا هیچ وقت هیچ کس در استقلال نتوانست به آن سطح از محبوبیت برسد؟
در هر تیمی آدم های خائن وجود دارند.
چرا مثلا حجازی با آن پتانسیل بالایی که داشت تا این دو سال آخر که بیمار نشده بود هیچ وقت نتوانست به محبوبیت مثلا علی پروین برسد؟
آدم هایی در باشگاه ها وجود دارند که خائن هستند و نمی گذارند. ولی همین علی پروین هم دوران فوتبال موفقی داشته و هم دوران مربیگری پس چرا او را از فوتبال دور کردند؟ می توانی جواب این سئوالم را بدهی؟
شاید چون او داشت زیادی محبوب می شد؟
آقا از من سئوال های سخت نپرس. می ترسم که به مراجع قضایی بکشد. من دارم زندگی ام را می کنم و از دادگاه می ترسم.
اینکه دیگر ترسی ندارد.
شر می شود.
شر نمی شود، نظرت را بگو؟
من اینجوری برداشت می کنم. شاید بعضی ها نمی توانند بالاتر از خودشان را ببینند که علی پروین بخواهد قطب شود که بود. علی پروین در دهه 60 به اوج محبوبیت رسیده بود برای همین پایینش کشیدند.
*ولی در استقلال شما ها اصلا نگذاشتید یک نفرتان به جایگاه پروین برسد و انگار خیلی با هم دعوا داشتید و همدیگر را می زدید.
یک گروه خائن بودند و دیگران را می زدند. البته این دعواها در همه تیم ها هست . در پرسپولیس هم الان دعواست. حمید درخشان، علی دایی حتی مایلی کهن همه دوست دارند بیایند و سرمربی پرسپولیس بشوند. دیدی که چقدر با هم دعوا می کنند.
منظور این است که در آن دوران و آن نسل محبوبیت علی پروین زیاد بود اما عده ای نگذاشتند ناصر حجازی به آن محبوبیت برسد.
بله آنها کمی بیشتر هوای همدیگر را داشتند در استقلال همه می گفتند من! ولی در پرسپولیس بعضی هایشان من بهترینم نمی گفتند.
یعنی شما منیت داشتی؟ خیلی فوتبالتان به هم نزدیک بود مثلا شما، شاهرخ، چنگیز، شاهین یکسری بازیکن یکدست.
آره اما خیلی همه خودشان را قبول داشتند و من بودیم!
ولی مثلا پرسپولیس ستاره ای مثل ناصر محمدخانی داشت که منحصر به فرد بود.
در ایران بله اما در اروپا جایگاهی نداشت . فوتبال انفرادی نیست و محمدخانی انفرادی بازی می کرد. او بازیکن خوبی بود ولی برای همین فوتبال آماتور آسیا.
خودت چطور؟ بازیکن خوبی بودی. این قدر خوب که طرفداران پرسپولیس برایت شعارهای زیادی می ساختند و به تو حساسیت داشتند؟ سبک فوتبالت چطور بود؟
مهم نبود چه می گویند. شعارهایشان برایم اهمیتی نداشت. من با تمام وجود بازی ام را می کردم. حتما به نظرشان اهمیت داشتم که برایم شعار بدهند.
خب دلیلش چی بود؟
تلاش؛ جز تلاش چیز دیگری نیست. بازیکن می دود، تلاش می کند، گل می سازد، گل می زند در هر بازی باید سعی می کردیم دوندگی کنیم یا گل بسازیم یا گل بزنیم و در نهایت تیم ببرد؛ چنین بازیکن هایی که در خدمت تیم هستند با بازیکن دیگری که در خدمت خودش است این دو بازیکن زمین تا آسمان فوتبالشان فرق می کند. من اهل دریبل زدن نبودم . سعی می کردم تیمی بازی کنم.
به نظرت به حقت در فوتبال رسیدی؟
آره . همین بودم دیگر. هر کس قدرت بیشتری داشته باشد بازیکن بیشتری می برد مثلا زمان شاه از پرسپولیس 4-5نفر بودند ولی از تاج 15بازیکن در تیم ملی حضور داشتند.آن زمان پولی در کار نبود! حق ما از فوتبال همان بود.
*مثلا می توانستی تعداد بازی های ملی ات را بالا ببری؟
زمان ما مصادف با جنگ شد. تیم ملی شکل گرفت اما هر مسابقه ای پیش می آمد انصراف می داد. هر مربی که آمد من بودم ولی بازی نمی کردیم.
*فورواردی که دوست داشتی در کنارش بازی کنی چه کسی بود؟
خیلی ها بودند. چنگیز، پرویز مظلومی، کریم باوی.
*رفیق ترین دوست فوتبالی ات چه کسی بود؟
سعید مراغه چیان، چنگیز و رضا رجبی اکثرا رفقای نزدیک بودند و تا زمانی که فوتبال بازی می کردیم در کنار هم بودیم.
*یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی آسیا را با استقلال تجربه کردید از خاطرات آن دوران می گویید؟ کسی در آن دوران باور نمی کرد استقلال قهرمان شود؟
قهرمانی مهم نیست دلایل قهرمانی مهم است.
*چه اتفاقی باعث شد قهرمان شوید پول که در کار نبود مربی هم پورحیدری بود که یک سرمربی سنتی است؟
مهمترین دلیل بازیکنان بودند که اکثرا بازمانده جام تخت جمشید بودند. ما ته مانده های جام تخت جمشید بودیم که توانستیم با استقلال قهرمان آسیا شویم، نسلی که فوتبال را از پایه یاد گرفته بودند.
بعد از آن دیگر نتوانستند!
فوتبال الان که فوتبال نیست یک فوتبال دستی است. این چیزی که بعد از نسل من اتفاق می افتد اسمش فوتبال دستی است. حتی تمام باشگاه ها و تمام رده های ملی همه فوتبال دستی است و تفاوتی ندارد. تنها تفاوت این است که در فوتبال دستی آن آدمک یک محدوده ای می تواند حرکت کند اما اینها بیشتر از آن حرکت می کنند.
*تیمی که به جام جهانی 98 فرانسه رفت را با تیم سال 1984 مقایسه کنید هم این را می شود درباره اش گفت؟
هر دو خوب بودند این نسل هم خوب است نمی گویم بد است ولی حرف من این است که ایران همیشه باید خوب باشد و نه اینکه گاهی خوب و گاهی بد باشد.
*بازی های لیگ را می بینی؟
نه من با فوتبال دستی کاری ندارم.
*آخرین فوتبالی که دیدی؟
شاید 5سال پیش. البته کمی هم هفته گذشته بازی استقلال با پرسپولیس را دیدم. هیچ معنای فوتبالی ندارد.
*فکر می کنی چرا استقلال در سراشیبی افتاده امیر قلعه نویی در همین فوتبال چند قهرمانی داشته و شما حتما او را خوب می شناسید. فکر می کنی چرا الان در این شرایط گیر کرده؟
من نظر نمی دهم چون بازی ها را نمی بینم.
*در دربی کدام تیم بهتر بود؟
هیچ کدام . از لحاظ علم فوتبال بخواهی نمره بدهی شاید سه از صد نمره بهترین فرد باشد. نام نمی برم خیلی از بازیکن ها که الان در لیگ و حتی در تیم ملی بازی می کنند در حد دسته سوم لیگ تخت جمشید هم نیستند. تفاوت ها را ببینید با بازیکن های زمان ما . بعد خودتان نظر بدهید که کدام بهتر است. اینها در حد دسته یک که هیچ در حد دسته سه هم نبودند.
چون الان گوشه گیر شدی این نگاه انتقادی را داری؟
نه علم فوتبال را دارم
*علم فوتبال یعنی چی؟ برایم توضیح می دهی؟
علم فوتبال یعنی آن که در اروپا بازی می شود.
*لیگ های اروپایی را می بینی؟
بله.
کی و کجا بازی ها را می بینی؟
همین جا. من تا نیمه شب در مغازه هستم و بازی ها را می بینم.
خانه چطور؟
نه تلویزیون خانه ام خراب است. همین جا می بینم.
به نظرت فوتبال اروپا خیلی علمی و سطح بالاست؟
من اکثر بازی ها و لیگ های اروپایی را می بینم. البته آنها هم ایراد دارند .
*چه ایرادی؟
ایرادهای فنی دیگر. خیلی هم فوتبال علمی ندارند. 20 - 30 درصد در کارهای دفاعی اشتباهات بارز دارند.
*طرفدار کدام تیم اروپایی هستی؟
هر تیمی که علم فوتبال را بیشتر انجام بدهد و اجرا کند. من طرفدار تیم خاصی نیستم هر تیمی که فوتبال را چه دفاع و چه حمله علمی بازی کند موفق است ، من هم دوستش دارم. مثلا در آلمان بایرن مونیخ، چلسی در انگلیس اینها خوب هستند.
*مکتب مورینیو را قبول داری یا گواردیولا؟
مکتب؟ این اسمش مکتب نیست.
*منظورم فلسفه بازی و سبک کاری شان بود. کدام را بیشتر قبول داری؟
هر دو خوب هستند اما کیفیت کار مورینیو بهتر است. زمانی که گواردیولا به بارسلونا آمد این تیم حاصل سال ها کار بود ، در آن زمان این آقا مربی شد فقط مزد زحمت بقیه را برداشت کرد. به قول ما ایرانی ها که می گوییم مثلا تدارکاتچی تیم هم اگر مربی می شد این تیم قهرمان می شد. در فوتبال این مهم است که چه کسانی ریشه ای روی تیم کار کردند. آنها دیده نمی شوند.
*یعنی اعتقاد دارید گواردیولا حاضری خور بوده؟ بستری برای موفقیت آماده بوده و او موفق شده؟
الان چرا گواردیولا بایرن مونیخ را قهرمان آلمان و جام باشگاه های اروپا نمی کند؟
*پارسال که قهرمان شد امسال هم شانس بالایی دارد؟
بایرن مونیخ هم همیشه تیم قدری بود. او کار خاصی نکرده.
*یعنی قبول نداری که سبک فوتبال تیکی تاکا پاسکاری های ریز را گواردیولا با بارسلونا به فوتبال عرضه داشت؟
از زمان قدیم هم بوده.
سبکی که کرایف بازی می کرده با سبک گواردیولا فرقی ندارد؟
علم هر دو یکسان است ولی یک ریزه کاری هایی را گواردیولا در فوتبال آورده که همان پاسکاری های ریز است.
*پس او سبک جدید آورده.
سبک جدیدی هم نیست. یک خرده تکمیلش کرده است.
جعفر مختاری فر
*ولی مورینیو این کارها را نداشته و به جای آن یک کثیف کاری هایی در فوتبال داشته . جعفر مختاری فر اما سبک مورینیو را در فوتبال بیشتر می پسندد؟
در فوتبال اینها هم هست! هر مربی دیگری هم از این کارها می کند تا موفق بشود.
الان در ایران هم مربی داریم که با همین کثیف کاری ها قهرمان می شود؟
اصلا فوتبال ایران همه اش کثیف است.
در یک مصاحبه از شما پرسیده بودند چرا به استقلال نمی آیی گفته بودی از نظر فنی نمی خواهم زیر دست قلعه نویی باشم؟
نه او، نه هیچ کس دیگر! همه باید زیر دست من کار کنند !
*چرا؟
علم فوتبال را دارم که در ایران هیچ کس ندارد.
*بالاخره باید یک جایی و در یک تیمی این علم را نشان بدهی؟
بالاخره باید یک تیم به من بدهند یا نه؟ من کجا بروم که به من تیم بدهند؟ کجا برویم؟ به چه کسی بگوییم؟ اصلا تیم نوجوانان، جوانان، امید، پایه .... بدهند من الان در خدمت شما هستم. می دهند یا نه؟ پاشو با هم برویم و برای من یک تیم بگیر تا توان مربیگری ام را همان جا نشانتان بدهم.
فکر می کنی چه علتی دارد؟ چرا کسی به جعفر مختاری فر تیم نمی دهد؟
جزو خانواده نیستم!
ولی مربیگری یکسری لازمه دارد.
مثلا چه چیزی؟
مثلا مدرک مربیگری؟
همه اش آشغال است بنداز سطل آشغال! باید همه بیایند علم فوتبال را از من یاد بگیرند.
این ادعای خیلی بزرگی است. حرفی که داری می زنی اساسا کمیته آموزش فیفا را هم زیر سئوال می برد!
برای اینکه مغز در یک حدی کشش دارد و هر کسی با متر خودش متر می کند. من دارم از چیزی حرف می زنم که خارج از توان درک شماست!
*یعنی می گویی در ایران کسی دانش مربیگری جعفر مختاری فر را ندارد
هیچ کس!
*این دانش را در ذاتت داشتی؟ مادر زادی بوده؟
خیر. ثبت شده است و به کلاس ربط ندارد. من برای به دست آوردنش تلاش کردم. تحقیق کردم. برای دانش داشتن نیازی نیست کلاس بروی.
این علم را کجا کسب کرده ای؟
130سال قدمت فوتبال ایران است و همه اش بر پایه بازیکنان و مربیان تجربی بوده است. آن قبلی ها کلاس رفته بودند؟
آنها ادعای علم فوتبال و فوتبال روز دنیا را هم نداشتند؟
من این ادعا را دارم. من می گویم بزرگان کشور ، مجلسی ها بیایند تیم را بدهند دست من ، فوتبالی ارائه می کنم که ایران بهترین تیم دنیا باشد؛ قهرمان جهان.
یعنی شما با کار در بالاترین سطح فوتبال ایران به این دانش رسیدی که بتوانی ایران را قهرمان جهان کنی؟
ایران خیر! من خارج از ایران در قطر و آلمان هم بازی کردم. به عنوان محقق هر علمی را می شود به دست آورد . من به عنوان بازیکن که در آن سال ها در سطح باشگاه ها و ملی بازی می کردم محقق هم بودم هزاران چرا می پرسیدم و دنبال می کردم. الان بعضی چیزها که گفته می شود از زبان من شنیده اند تازه اینها فن هاست فوت ها را نمی دانند!
مثلا؟
روی دست ایستادن را از من یاد گرفته اند ولی الان کتابچه اساتید فوتبال ایران را که باز می کنی این را نوشته و به نام خودشان زده اند. به نظر شما این شخص که مطلب من را برداشته و به اسم خودش زده دزد نیست؟ مثلا یکی دو تا از اینها را به رضا رجبی گفته ام او عین حرف های مرا منتقل کرده و اینها به نام خودشان برداشته اند.
*مثال دیگری هم از این تاکتیک های خاص خودت داری؟
مثل پاس «تودر» این را من اولین بار یادشان دادم و به رجبی گفتم. 15 سال پیش هم گفتم.
*پاس تو در؟ اینکه خیلی سال است همه تیم ها در فوتبال دنیا پاس تو در دارند!
فقط نامش را بلدند اما این خیلی اطلاعات جانبی دارد که اینها نمی دانند . این علم است و باید به بازیکن ها یاد بدهیم که یعنی چی؟ اینها مثل دانه های زنجیر به هم متصل هستند اینجور نیست که جدا باشند و اینها را همه از من شنیده اند. مگر پاس تودر، 10 سال پیش بود؟ در این 7-8سال گذشته گفته می شود اما این را من قبل از 10 سال پیش گفته بودم. من اینها را بلدم و به کسی هم یاد نمی دهم.
فکر نمی کنید اگر این حرف ها منتشر بشود خیلی از مربیان متعجب شوند. می گویند حال جعفر مختاری فر خوب نیست.
مهم نیست . من دارم از دانشی می گویم که دست خودم است و فوتبال را متحول می کند. باید شخصیت های حکومتی بالا مثل دولت و مجلس بیایند و به من تضمین بدهند . باید بنشینیم صحبت کنیم تا من ثابت کنم این توان را دارم.
*این سطح اطلاعات که می گویید بالاست.....
خیلی بالاست! میلیاردها دلار ارزش دارد امثال کی روش ها که 12میلیارد دلار می گیرند و یک قران هم به فوتبال ما اضافه نمی کنند این پول ایران است.
*ناراحت نمی شوی اگر بگویند خودخواه یا متوهم هستی؟
زمانی که کسی انتقادی به کسی وارد می کند باید بتواند ثابت کند و اگر نتوانم ثابت کنم انتقادم منفی است. حالا اصولا فوتبال ایران مثبت است یا منفی؟
*فوتبال ایران موفق نیست.
پس نگاه تو هم به این فوتبال منفی است؟
*بله نگاه ما هم موافق نیست
منفی است و به همین دلیل من به فوتبال وارد نمی شوم. من می گویم تا اراده برای اصلاح نباشد. تا آن بالایی ها نخواهند باید پشت همین ویترین بایستم و لوازم آرایشی بفروشم.
*پس جعفر مختاری فر یک فرمول نجات بخش برای فوتبال ایران در ذهن دارد که می گویی ایران را قهرمان جهان می کند؟
صد در صد! هزاران برابر ارزشمندتر از بمب اتم. می توانم فوتبال ایران را زیر و رو کنم. دست من باشد قهرمان جهان می شویم!
فکر نمی کنی این ادعای خیلی بزرگی باشد؟
هر مغزی کشش درک و فهم این را ندارد. فکر این مغز را تا انتها بکشید نگذارید اینجا بماند وقتی یک نفر می گوید دارم تا مجلس هم می توانم برای این ادعا بروم پس دارم که می گویم.
*و آن وقت این اتفاق چطور می افتد؟
انهایی که در فوتبال قدرت در اختیارشان هست شاید این برداشت منفی هم باشد ولی امکان دارد برخی شخصیت ها نخواهند فوتبال پیشرفت کند من چه می توانم بکنم؟ زمانی می توانم بگویم که آنها بخواهند.
*اگر الان مثلا یک تیم دسته یک در اختیارت باشد می توانی افکارت را منتقل کنی؟
هر تیمی و در هر لیگی باشد! باید اسم من در فوتبال ثبت بشود که اینها حق من است. من می ترسم دانشم را بدزدند.
الان این دانش کجاست؟ کتابچه ای ، جزوه ای ؟ کجا نگهداری می شود؟
همه این افکار در ذهن من هستند و اعتماد ندارم که آنها را بنویسم.
چرا؟
چون از من می دزدند. مثلا بگذارمش در خانه ؟ می آیند می دزدند و دستم جایی بند نیست.
به نظرم این حرف هایت که منتشر شود خیلی ها می گویند مختاری فر یا خیلی مغرور است یا ...
مهم نیست آنها چه می گویند. من که دوست دارم همین جا تو کنج انزوای خودم باشم. شما اصرار کردید برای حرف زدن. حرف های من برای 100 سال بعد است. الان علم و دانش اینها قدری نیست که بتوانند حرف های من را درک کنند. گفتم که هر انسانی یک ظرفی برای یادگیری دارد.
برویم به گذشته ها . مرحوم درویش مدیر شموشک چه شخصیتی بود؟
او هم عاشق فوتبال بود.
نسبتی با او داشتید که خیلی دوستتان داشت؟
برای اینکه غیر از شمال و مازندران چه کسی شموشک نوشهر را می شناخت. سخت ترین سال های زندگی من آنجا بود.
الان پشیمانی که به نوشهر رفتی؟
نه کار درستی کردم.
می گفتند با هم فامیل شدید . با یکی از اقوامش ازدواج کردی و ...
نه بابا شایعه است. اگر ازدواج کرده بودم که الان بخشی از اموال یا تیم یا ... به من می رسید.
چه مدت است که رابطه ات را با فوتبال قطع کرده ای؟
نزدیک 20سال است و حدود 11سال است که در کار لوازم آرایشی بهداشتی هستم.
از فوتبال به لوازم آرایشی. این شیفت کاری چطور به وجود آمد؟
خیلی سخت بود، اما انسان برای زنده ماندن و لذت بردن از زندگی باید خودش را با همه چیز وفق بدهد. جبر زمانه بود ، من هم نمی توانستم بنشینم تا بمیرم. دیدم باید کار کنم ، آمدم تو این کار
الان از زندگی لذت می بری؟
صددرصد.
فکرش را می کردی زندگی، جعفر مختاری فر را اینجا بیاورد ، توی این مغازه؟
هیچکس آینده را نمی بیند.
*در شرایط سخت دوستانت کسانی که الان در استقلال روی بورس هستند سراغی از تو گرفته اند یا هیچ وقت تو با آنها تماس داشته ای؟ یا خدای نکرده اگر جعفر مختاری فر بیمار بشود آنها می دانند کجا باید پیدایش کنند یا اصلا دنبالش می گردند؟
مگر مهم است. نیازی به کسی ندارم. مریضی یعنی چی؟
مثلا سرماخوردگی
خودم که نمردم ، می روم دکتر.
حالا یک مقدار جدی تر ، مریضی است دیگر.
خانواده که دارم ، خواهری، برادری ، فامیلی ، بالاخره می برندم دکتر. من این طوری راحت ترم.
با این فراموش شدن راحتی؟
فکر کن مریض باشم یا بمیرم بعد بیایند دنبالم. به چه دردی می خورد؟ چه کاری می شود کرد؟ تا زنده هستم فراموش شده ام، از این قضیه ناراحت هستم اما قدرتی ندارم که بخواهم حرفی بزنم. ما ها مرده پرستیم . وقتی که مردم یا روی تخت بیمارستان افتادم به چه دردی می خورد که بیایند دنبالم.
*فکر می کنی آدم خودخواه یا مغروری هستید؟
وقتی کسی چیزی را دارد و می گوید دارد باید اول ببینید که درست می گوید یا نه اگر آن را نداشته باشد خودخواه است. من این طوری نیستم.
*شاید اگر خیلی ها حرف هایت را بشنوند بگویند خودش نخواسته و گوشه گیری کرده؟
من اصلا داخل باغ نیستم اگر بخواهم مربیگری کنم باید اول بیایم تو باغ بعد!!
مساله همین است خودت نخواستی تو باغ باشی؟
من سه سال بعد فوتبالم در دوره مدیریتی آقامحمدی و اولیایی در باشگاه بودم. تیمی به من ندادند تازه از استقلال بیرونم کردند. می خواستم در استقلال بمانم و می توانستم دو سه سال دیگر بازی کنم اما همین ها بیرونم کردند. بعد از آن به سایپا رفتم، در آن تیم قهرمان سوپر لیگ شدیم و تیم را هم از پایین به لیگ برتر آوردیم که سال بعد آقای دادرس و ذوالفقارنسب تیم را در دست گرفتند و ما را هم بیرون کردند. بعد از آن هم به شموشک رفتم یک تیم محلی را به لیگ برتر آوردم. کدام بازیکنی در ایران این توانایی را دارد؟ این چه چیزی را نشان می دهد؟ شما ببینید من 21 سال فوتبال بازی کردم بیست و سه چهارتا قهرمانی و نایب قهرمانی و یک مقام سومی دارم. هدف من ترقی فوتبال ایران و خدمت به تیم ملی است. اما چه کسی می آید به جعفر مختاری فر اعتماد کند؟
می خواهیم چند تا اسم بگوییم و تو نظرت را درباره شان بگو.
نه می ترسم.
از چی؟
از اینکه چیزی بگویم و کار به شکایت بکشد. من از زندگی ام راضی هستم.
چرا شکایت. نترس سئوال سخت نمی پرسیم.
حالا بپرس
کاظم اولیایی: ایشان با گیوه آمد با کفش طلا رفت.
فتح الله زاده: نمی شناسم، ولی مرد خوبی است.
امیرقلعه نویی: فوتبالیست همدوره من بوده چند سال بالاتر یا پایین تر مهم نیست، همدوره های ما همه خوب بودند. چه کسی می توانست توپ را از از پای او بدون خطا بگیرد؟
پروین: برای همه اسطوره است. الان اسطوره اش کنید، نگذارید زمان مرگش اسطوره شود.
پرویز مظلومی: همین است ، مثل من و پروین.
رضا رجبی: او هم!! الان که زنده است به آنها خدمت کنید، حق را به حق دار بدهید.
رضا، مجتبی، شاهین که دچار مشکلات بعد از فوتبال شدند: اینها برگشتند شکر خدا.
فکر می کنید چی باعث شد این بچه ها با آن همه استعداد به اینجا برسند؟
واقعا می گویند کنار گذاشتن فوتبال مرگ است ، همین است، فوتبالیست فکر می کند همیشه جوان است اگر این را درک کند واقعا بازی می کند.
وقتی فوتبالت تمام شد چطور خودت را تسکین دادی؟
واقعا برای من مرگ اول بود و 5-6سال اول فقط در انزوا بودم.
و از چه درآمدی خرج می کردی؟
از جیب خرج می کردم.
از درآمد فوتبال؟
از درآمد فوتبالم در قطر. یک دوره در قطر بودم و از فوتبال ضعیف آنها خوشم نیامد و بیرون آمدم.
چرا؟
آنها کسی را می خواهند که فقط دریبل بزند لذت ببرند اما فوتبال همه اش دریبل نیست. در فوتبال دریبل داریم یا نداریم؟
داریم!
من می توانم اثبات کنم که نداریم حتی اگر بگویی نداریم می توانم اثبات کنم که داریم. در فوتبال در حقیقت هر دو درست است فوتبال هم دریبل دارد و هم ندارد و موقعیت آن مهم است که کجا دریبل بزند؟ مثلا اگر بازیکن خالی داشته باشد و دریبل بزند اشتباه است در اروپا این اتفاق نمی افتد و اگر باشد مربی با بازیکن برخورد می کند و حتی ممکن است نیمکت نشین شود و اعتبارش از بین برود بنابراین حرف گوش می کند زمانی دریبل باید بکنی که جای پاس دادن نداشته باشی.
پس سبک فوتبال کریمی را نمی پسندی؟
در آسیا که علم فوتبال وجود ندارد این نوع بازیکن ها را می پسندند.
در بازیکنان ایرانی چه کسی توانست خیلی موفق باشد؟
نکونام و مهدوی کیا اینها در ذات فوتبالشان کار گروهی است.
پس مهدوی کیا را خیلی دوست دارید؟
هر بازیکنی که برای تیمش بازی کند را دوست دارم و هر بازیکنی که برای خودش بازی کند را دوست ندارم.
پرویز قلیچ خانی یا علی پروین؟
هر دو را دوست داشتم اما از لحاظ سبک فوتبالی خود همدوره ای هایشان مثل آقای بهزادی می گفتند قلیچ خانی.
منبع/ خبرآنلاین
اول **
15/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها