تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805261961
چتری به نام بیمه برای زندگی ایمن
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: پنجشنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۲۶
زندگی روزمره ما، همواره همراه با خطر است و حوادث، هر لحظه زیان مالی و جانی به بار می آورند. از این رو، بیمه به عنوان چتری ایمن و حمایت گر این نااطمینانی را به اطمینان تبدیل می کند. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه گیلان، 13 آذر در تقویم جمهوری اسلامی ایران، روز صنعت بیمه نامگذاری شده است. احساس امنیت، اصلی ترین و بنیادی ترین نیاز بشر است و از آنچنان درجه‌ای از اهمیت برخوردار است که می‌تواند دیگر نیازهای مادی و معنوی بشر را تحت تاثیر قرار دهد. تمام پژوهشگران بر این باورند که برای سالم بودن و سالم زیستن، نیازمند احساس امنیت هستیم. سلامت نه تنها به سالم بودن در بعد جسمانی که سلامت روان را نیز در برمی‌گیرد و بیمه یکی از مطمئن‌ترین روش‌های احساس امنیت در دنیای کنونی بشمار می‌رود. در گذشته‌های دور، اولین نمونه‌های بیمه در ایران باستان یافت شده است. طبق پژوهش‌های باستان‌شناسان و لوحه‌ها و اسناد به دست آمده، تخت جمشید فارغ از تمام شگفتی‌هایش از یک جنبه انسانی نیز نسبت به بناهای هم عصر خود برخوردار است. در روزگاری که ابنیه‌ای چون اهرام مصر با زور و ظلم به دست بردگان و اسرای جنگی ساخته می‌شد، در تخت جمشید هر فرد، حتی اسیران جنگی برای کاری که انجام می‌دادند مزد دریافت می‌کردند و اگر در حین کار بیمار می‌شدند و یا از بین می‌رفتند، خانواده او مستمری می‌گرفتند. بیمه واژه بیمه، در لغت به اطمینان، ضمانت، حفظ و نگهداری در برابر حوادث و خطرات معنا شده و در اصطلاح، ضمانت مخصوصی است از جان یا مال که در تمدن جدید رواج یافته است. به این ترتیب که برای شخص یا مال، ماهانه مبلغی به شرکت بیمه می دهند و در صورت رسیدن خطر به جان یا مال، شرکت مبلغ معینی می دهد. عملیات بیمه‌ای به معنای امروزی در ایران با فعالیت دو مؤسسه روسی به نام نادیژدا و قفقاز مرکوری در سال‌های آغازین قرن بیستم شروع شد. در سال 1310 با تصویب قانون ثبت شرکت‌ها در ایران شرکت‌های بیمه‌ای انگلیسی، آلمانی، اتریشی، سوئیسی و امثال آن در ایران اقدام به ایجاد شعبه و نمایندگی کرده و به فعالیت بیمه‌ای پرداختند. در سال 1314 شرکت سهامی بیمه ایران با سرمایه صد در صد دولتی تأسیس شد و در سال 1316 قانون بیمه به تصویب رسید. بیمه با گستردگی کنونی، در قرن بیستم به وجود آمد و شاید رمز همگانی شدن آن در این قرن، وجود کارخانه ها، کارگاه ها و جمعیت فراوان کارگر بود که از یکسو سوانح و حوادث،سرمایه های صاحبان کارخانه ها را تهدید می کرد و از سوی دیگر، اشتغال به کارهای سخت و دشوارِ کارگران در این مراکز، آنان را در معرض خطرات گوناگون قرار می داد و می بایست برای آینده آنان و فرزندان و خانواده هایشان فکری می شد. از این رو، بیمه های عمر، حوادث، نقص عضو، بیماری، از کار افتادگی، پیری، بیکاری، بازنشستگی و... رواج یافت و بنیان گذارانِ اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز در سال 1948 میلادی، بدان تصریح کردند و دولت ها را به پیاده کردن این حق انسانی واداشتند. از نظر اجتماعی بیمه، پدیده ای است که به وحدت معنوی افراد یک یا چند جامعه کمک شایان می کند، بنابراین، هرگاه فردی دچار صدمه یا حادثه ای شود که تحمل آن از عهده وی خارج باشد، اعضای دیگر جامعه خود را در جبران زیان های واردشده به آن فرد، سهیم می سازند. نمونه‌های ناقصی از بیمه در اروپای قرون وسطی مشاهده شده و بیمه در حدود ۱۴۰۰ سال قبل در صدر اسلام نیز مورد توجه قرار گرفته است، ظاهراً اسپانیا و پرتغال نخستین کشورهایی بوده اند که در اواسط قرن پانزدهم میلادی، رنگی قانونی به بیمه بخشیدند. نخستین قانون "بیمه عمر" در سال ۱۵۸۳ میلادی در انگلستان تحقق یافت و در سال ۱۶۶۶، پس از وقوع آتش سوزی مهیب در "لندن"، "بیمه آتش سوزی" پدید آمد، ولی در سایر کشورها، بیمه، زودتر از قرن هجدهم پدید نیامد و به صورت متداول امروزی نیز در قرن بیستم پا به عرصه وجود گذاشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شرکت‌های بیمه، ملی شدند که اقدام شایسته ای برای حفظ سرمایه ملی بود. این شرکت‌ها در ظاهر، مستقل از هم هستند، اما تمام آنها در زیر چتر بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران قرار دارند و دارای دستورالعمل های واحدی می باشند. فقط سطح پوشش آنها با یکدیگر اندکی تفاوت دارد. در تاریخ عرب و اسلام، پیمان هایی شبیه قراردادهای بیمه امروزی مشاهده می شود که تأمین خسارت بازرگانان، از اهداف آن به حساب می آمد. از شمار این پیمان ها، پیمان «حلف الفضول» است که میان جوانان و جوان مردان قریش بسته شد و در آن، تعهد گردیده بود که اگر حقوق افراد فقیر و مستضعف مکه تضییع شود، آن را از زیادی اموال ثروتمندان بستانند و نیازمندان را در حمایت اقتصادی و نظامی خود در مقابل ستمگران قرار دهند. رسول گرامی اسلام (ص) نیز در این پیمان شرکت داشتند. بیمه در حقوق اسلام در قوانین اسلامی، اگرچه بیمه اجتماعی یک تأمین حقوقی است، ولی فلسفه آن با فلسفه بیمه های اجتماعی در دیگر مکتب های سیاسی و اقتصادی جهان تفاوت اساسی دارد. در حقوق اسلام، بیمه های اجتماعی اولاً براساس جهان بینی خاص و قبول وحدت و یکپارچگی نوع بشر، یعنی جامعه جهانی انسانی و احترام به آن بنا شده و ثانیاً بر پایه واحد مستقل و پیوسته بودن جامعه اسلامی است که در آن، افراد وابسته به این مذهب وظیفه دارند به نیازهای یکدیگر، مثل نیاز شخصی خود رسیدگی کنند و احتیاجات آنان را برآورند؛ چرا که جامعه اسلامی، جامعه ای بر اساس تعاون و هم بستگی است. اختلاف شرایط، امکانات، ویژگی های طبیعی، چگونگی نظام های حاکم بر اجتماعات و استعدادهای افراد، ایجاب می کند که زندگی همه انسان ها در یک سطح نباشد و همگی نتوانند از درآمد مساوی برخوردار شوند. از دیرباز، بشر شاهد محرومیت ها و کمبودهای فراوانی بوده است. بیکاری، بیماری، نقص عضو و حوادث را بر پیکر برخی هم نوعان احساس می کرد و برای درمان آن، در پی راه های مستقل و محترمانه ای بود که یکی از بهترین آنها، بیمه و تأمین اجتماعی است. اگرچه بیمه به عنوان عقدی شرعی، در متون فقه تجاری اسلام عنوان نشده، ولی به دلیل دارا بودن شرایط کامل یک عقد شرعی، مقبولیت عقلانی و نیز ضرورت اجتماعی، فقهای معاصر آن را در ردیف عناوین عقدهای دیگر قرار داده و بر آن صحه گذاشته اند؛ چنانکه مراجع تقلید در رساله های عملیه، به بحث بیمه می پردازند و احکام فقهی آن را تبیین می کنند و می نویسند: «بیمه؛ قرار و عقدی است بین بیمه شونده و مؤسسه یا شرکت یا شخصی که بیمه را می پذیرد و شرایطی که در قراردادهای دیگر همچون مضاربه، جعاله، مزارعه، مساقات و... معتبر است، در این قرارداد نیز شرط می باشد.» در اسلام، دستورها و اندرزهای فراوانی در مورد رعایت افراد درمانده و تأمین نیازهای مادی، معنوی و روانی آنها وجود دارد. قرآن کریم، احادیث و فقه اسلامی سرشار از فرامینی که رفاه طبقات نیازمند جامعه را فراهم می نماید. بیمه روشی برای جبران خسارت بیمه، در حقیقت روشی برای جبران خسارت است؛ یعنی با پرداخت مبالغ جزئی، اما در سطح گسترده و وسیع، صندوقی برای اطمینان دادن به انسان هایی که ممکن است دچار آسیب و خسارت در شغل، تجارت، سرمایه گذاری، مسافرت، آتش سوزی و امثال آن شوند، فراهم می آید؛ زیرا زندگی روزمره ما، همواره همراه با خطر است و حوادث، هر لحظه زیان مالی و جانی به بار می آورند. از این رو، روشی که این نااطمینانی را به اطمینان تبدیل کند، اهمیت دارد و در این مورد، بیمه تنها روش موجود است؛ روشی که در واقع، جبران خسارت و تقسیم خطر است و مکانیزم توزیع خسارت بین افراد به شمار می آید که وظیفه برنامه ریزی مالی خطر یا خطرپذیری را انجام می دهد و به مفهوم عام خود، آینده نگری است. امروزه با توسعه علوم و فنون و اتخاذ شیوه های برتر مدیریتی، بستر فعالیت بیمه های اجتماعی نیز گسترش یافته است. بدین ترتیب، تقریبا تمامی زمینه های فعالیت انسان، با بیمه پیوند خورده و نقش سرنوشت ساز آن به هیچ وجه انکارپذیر نیست، به گونه ای که در حال حاضر، شاهد فعالیت انواع بیمه عام، بیمه خاص، بیمه اجتماعی، بازرگانی، تعاونی، درمانی و امثال آن در صحنه اجتماع هستیم. یادآوری این نکته ضروری است که مفهوم بیمه، به تنهایی با مفهوم تأمین اجتماعی مساوی نیست؛ اگرچه بیمه، تجلّیِ وجهی از تأمین اجتماعی به شمار می آید. در حال حاضر، اگرچه زمینه های فعالیت بیمه بسیار گسترده شده و در زمینه های مختلف اجتماعی و اقتصادی، بیمه‌های گوناگونی شکل گرفته است، ولی بیمه خدمات درمانی، بیش از دیگر بیمه ها در بین مردم جا گرفته و افراد با آن سر و کار دارند. کسی که دوران جوانی و سلامت خود را صرف کار و سازندگی جامعه می نماید، در هنگامه پیری و سالمندی، یا در زمان بیماری، با مشکلات مختلفی دست به گریبان است که باید به آن رسیدگی کرد. به عبارتی، می توان گفت بخش عمده بیمه اجتماعی، ارائه خدمات درمانی و دارویی به افراد است که اندک اندک، خدمات به اعضای تحت تکفّل بیمه شده را هم در برگرفته، تا جایی که در حال حاضر، در تمام کشورها، این بیمه شامل فرد بیمه شده و اعضای خانواده وی می گردد. بازنشستگی و استفاده از مستمری در دوران پیری، یکی از موارد حمایت و توجه، در نظام های بیمه اجتماعی است. در دوران پیری و از کارافتادگی، گذران زندگی خود و افراد تحت تکفل، یکی از نگرانی های عمده افراد می باشد؛ زیرا درآمدهای زمان اشتغال، به ویژه برای گروه کم درآمد، به سختی کفاف زندگی روزمره را می نماید و عملاً امکان پس انداز برای روزهای بازنشستگی وجود ندارد. در جوامع امروزی، مستمری پیری یا بازنشستگی برای کسانی که در دوره جوانی و توانایی، حق بیمه تأمین اجتماعی به صندوق بازنشستگی پرداخته اند، در حقیقت بازگشت پس اندازها و ما به ازای خدمات و زحمات بیمه شده، در دوره فعالیت و کار وی است، اما برای کسانی که شغلشان به گونه ای نبود که داوطلبانه یا اجباری، بیمه بازنشستگی پرداخت نمایند، کاملاً جنبه حمایتی و خدماتی دارد. بیمه و حمایت از طبقه نیازمند حکومت اسلامی وظیفه دارد آن چنان خدمات حمایتی خود را در قالب «بیمه» گسترش دهد که با تامین نیازهای مردم جامعه و به ویژه طبقه نیازمند، از سقوط آنها به ورطه فقر و نیز طبقاتی شدن جامعه جلوگیری به عمل آورد. امیرمؤمنان علی(ع) در منشور حکومتی اسلام، که برای مالک اشتر تبیین نموده، می فرماید:«خدا را خدا را، در خصوص زمین گیران، نیازمندان، گرفتاران و دردمندانی که دردشان را هیچ چاره ای نیست؛ چه در میان این قشر، کسانی به دریوزگی کشیده می شوند و کسانی با نیاز آبروداری می کنند. پس برای خدا پاسدار حقی باش که خداوند برایشان تعیین کرده و تو را به رعایتش فرمان داده است، و از بیت المال و محصول زمین های غنیمتی اسلام، سهمی برایشان در نظر بگیر.» در دنیای امروز، مسئله تأمین اجتماعی، چنان جای خود را در جامعه و زندگی افراد باز کرده که جامعه، بدون برخورداری از یک نظام سالم تأمین اجتماعی، دچارمشکلات گوناگونی می گردد. وجه کاربردی تأمین اجتماعی در دنیای امروز، به صورت «بیمه» نمود پیدا کرده و بیمه، همه ابعاد زندگی انسان را تحت پوشش قرار می دهد. درآغاز، بیمه برای حفظ منافع شخصی یا خیرخواهی و نوع دوستی و احساس سرنوشت مشترک بر مبنای تعاون و تکافل اجتماعی شکل گرفت. نوع بیمه، یا برای تأمین افراد جامعه در مقابله با خطرها و پیش آمدهای طبیعی روزگار، نظیر سیل، زلزله، خشک سالی و... است، یا جنبه جبران خسارت در مقابله با حوادث ناشی از کار دارد، نظیر بیمه های تجاری، بیکاری، از کارافتادگی . تهیه کننده نرگس حقیقی فر، خبرنگار ایسنای گیلان انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها