واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۹ آذر ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۱
یک آستان مقدس است، چندان بزرگ نیست اما، حال و هوایش همان حال و هوایی است که در نزدیکی بارگاه اجداد بزرگوار بزرگوارانی حس میکنی که در این خاک خفتهاند... زوجهای جوان زیادی شادی زندگی مشترک را با آنان قسمت میکنند و سالهاست که شبهای قدر و عاشورا را در کنار آنها احیاء کردهایم. آستان مقدس امامزادگان عبدالله و آمنه خاتون(ع) دیرزمانی است که مأمن دلهای شکسته و روحهای خسته است اما، شاید بسیاری از آنها که به این مأمن پناه میآورند، داستان این پناهگاه مقدس را نمیدانند. علیرضا مولایی مدیر داخلی این آستان متبرکه در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه مرکزی گفت: گوهرهای مدفون در این بقعه متبرکه امامزاده حسن(ابوعابداللهبنموسیبنجعفر) و همسر ایشان و دو فرزند خردسال آنان به نامهای امامزاده عابدالله(عبدالله) و شاهزاده آمنهخاتون هستند. وی از داستان ورود این امامزادگان بزرگوار به اراک سخن به میان آورد و افزود: عدهای از برادران و برادرزادگان امامرضا علیهالسلام پس از دو سال دوری از حضرت روانه ایران شدند. وی ادامه داد: مشهورترین چهرهی این کاروان امامزاده عبدالله و امامزاده حسنبنموسیالکاظم(ابوعبدالله) بودند که منزل به منزل مناطق غربی ایران را پیمودند تا در کنار رود کره(کرهرود) اتراق کردند. مولایی به ناجوانمردی حاکمان عباسی وقت اشاره و بیان کرد: رژیم خودکامه بنی عباس در پی اجرای دستور شوم مأمون این گروه را شناسایی و و کمر به قتل ایشان بستند. مدیر داخلی آستان این امامزادگان بزرگوار عنوان کرد: به دنبال این هجوم ناجوانمردانه حسنبنکاظم(ع) با شمشیری که بر فرق سر ایشان فرود آمد به همراه، دو فرزندش عبدالله و آمنه به شهادت رسیدند و تعدادی از امامزادگان و شیعیان همراه آنان نیز به سختی مجروح شدند و هر یک در نقطهای دیگر به شهادت رسیدند. وی با اشاره به عشق دیرینه ایرانیان به اهل بیت(ع) عنوان کرد: پس از به شهادت رسیدن ایشان جمعی از مردم پیکر پاک این بزرگواران را در دامنه دشتی دور از روستا به خاک سپردند و تنها علامتی بر مدفن شریفشان قرار دادند. مولایی تصریح کرد: در زمان صفویه که فرقه شیعه در کشور به توانی مضاعف دست پیدا میکند ساختمانی با گنبد عرقچین و فضایی ساده بر قبرشان بنا میشود. این بقعه متبرک امروز در قلب شهر اراک قرار گرفته است. وی در خصوص مرمت آستان این امامزادگان اظهار کرد: در سال 1378 چند تن از مسئولین اداره کل اوقاف و میراث فرهنگی و اعضای هیئت امنای بقعه به منظور مرمت و بازسازی ضریح و اطراف قبور مطهر اقدام کردند که سردابهای از دل خاک ظاهر شد. این مسئول عنوان کرد: گروه بازسازی جهت کسب اطمینان از استحکام سطح آستان به سرداب که سه متر پایینتر از ضریح و به صورت حوضی بزرگ بود رفته و با پیکر پدر و مادر و طفل در زیر پای آنها و پیکر جمعی از ملازمان ایشان مواجه میشوند. این پیکرها سالم بودهاند. مولایی در خصوص قدمت سردابه خاطرنشان کرد: قدمت سردابه با تشخیص کارشناسان به هزار و 200 سال میرسد. وی اظهار کرد: در سالهای اخیر بازسازی بنای بقعه با زیربنایی در حدود دو هزار و 500 متر مربع آغاز شده و اکنون نیز در حال تکمیل و توسعه است. مولایی در خصوص بنا عنوان کرد: بنای جدید به شیوه سنتی بازسازی شده و در آن الگوهای سنتی به صورت طاق چشمه و کاشیکاری، رسمیبندی کاسهها، قوسهای پنج و هفت و کاشیکاری معقلی و هفت رنگ به کار گرفته شده است که الهام گرفته از بنای قدیمی است. این مسئول از کرامات این بزرگوران نیز سخن به میان آورد و اظهار کرد: یکی از همسایگان امامزاده جانباز جنگ تحمیلی به نام عباس به علت اصابت ترکش در ناحیه ریه به بیماری ریوی مبتلا بود. مولایی ادامه داد: با شدت گرفتن بیماری او را به بیمارستانی در تهران منتقل کردند که پزشک معالج پس از معاینه جواب منفی داده و علت آن را باقی ماندن قطعات بسیار ریز ترکش در ناحیه ریه او عنوان کرد. وی در ادامه قصه عباس عنوان کرد: مادر این رزمنده به مسجد بیمارستان رفته و بعد از دعا و زاری به درگاه حضرت دوست به خواب میرود. در عالم خواب دو طفل پرچم به دست ندای شفای فرزندش را به او داده و خود را شاهزاده عبدالله و آمنهخاتون معرفی میکنند و پس از مدتی آثار شفا در جسم عباس هویدا میشود. مدیر داخلی این بقعه متبرکه از دیگر کرامات این امامزادگان از عنایت به شخصی که به بیماری حصبه مبتلا شده بود سخن به میان آورد و افزود: والدین او پس از ناامیدی از بهبود فرزند خود، او را به زیارت این امامزادگان بزرگوار میآورند و آنها سرانجام به برکت وجود این بزرگواران مورد عنایت خداوند قرار گرفته و شفا حاصل میشود. شاید آشنا کردن مردم با این بزرگواران و داستان زندگی پرفراز و نشیب آنان وظیفهای فراموش شده است. بیگمان زندگی این بزرگواران درسهای بزرگی برای مردم دورانی دارد که در محاصرهی تهاجمی هستند که همه آن را خطرناک میدانیم اما کار چندانی برای مقابله با آن انجام نمیدهیم. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]