واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۸ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۲۳

اندیشکده بروکینگز در گزارشی تحلیلی نوشت: تمدید هفت ماهه مذاکرات هستهای نشان داد که تمام طرفهای مذاکره کننده خواهان کنارهگیری از این تلاشهای دیپلماتیک نیستند و در ازا آن را پویا نگه داشتهاند. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اندیشکده بروکینگز در ادامه گزارش خود نوشت: تمدید مذاکرات میان ایران و گروه 1+5 شامل پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل بعلاوه آلمان تا اواسط سال 2015 نشان دهنده دو ارزیابی متفاوت است. اول اینکه دو طرف نتوانستند به این اختلاف قدیمی خود پایان دهند که موجب افزایش نگرانیها در خصوص شکاف باقیمانده میان آنها شده است و دوم اینکه تمام طرفهای مذاکره کننده از کنار رفتن از میز مذاکره پرهیز کرده و در ازا مسیر دیپلماسی را پویا نگه داشتهاند. تمدید دوباره برنامه اقدام مشترک که ایران و گروه 1+5 در نوامبر سال 2013 بر سر آن به توافق رسیدند فواید محسوسی را برای هر دو طرف در پی داشته است. ایران توانسته است از بخشی از تحریمها رهایی یافته و به قسمتهایی از سرمایه بلوکه شده خود در خارج از مرزهایش دسترسی پیدا کند و در ازا محدودیتهایی را در برنامه غنیسازیاش بعلاوه دسترسی بیشتر به تأسیسات هستهایاش پذیرفت که قابل توجه است. برای گروه 1+5 نیز تمدید توافق اولیه ژنو یک گزینه مناسب است این مسأله بویژه برای اروپاییهایی صدق میکند که خود را بیش از دیگران در برابر شکست دیپلماسی شکننده میبینند. روسیه و چین به اندازه اروپا و آمریکا برای خود تهدیدی از سوی ظرفیت هستهای ایران حس نمیکنند و دولت باراک اوباما نیز که انرژی زیادی را برای مذاکرات هستهای سرمایهگذاری کرده است میگوید که برای شکست آن یک طرح جایگزین شامل تحریمهای سنگینتر و تهدید به حمله آماده کرده است. بنابراین میتوان گفت اروپاییها برای وفق دادن خود شرایط سختتری خواهند داشت. در واقع این اروپاییها بودند که وارد همکاری با ایرانیها شدند و مسیر تشکیل گروه 1+5 را هموار کردند. خاویر سولانا و سپس کاترین اشتون دو مسئول پیشین سیاست خارجی اتحادیه اروپا بودند که به نمایندگی از گروه 1+5 با ایرانیها گفتوگو میکردند و ناپدید شدن چارچوب مذاکرات قابلیت اروپا برای نفوذ در مسأله هستهای ایران را از بین خواهد برد. همچنین این مسأله اتحادیه اروپا را از حضور در بالاترین صحنه بینالمللی که تاکنون در آن ظاهر شده است محروم خواهد کرد. اما اروپا چیزی بیشتر از عدم حضور در عرصه دیپلماسی بینالملل از دست خواهد داد. اگر چه فرانسه موضعی حتی سختتر از آمریکا در این جریان اتخاذ کرده است، اروپا در یک راهحل بدست آمده از مذاکرات فواید بسیار مهمتری میبیند که اولین آن در منافع امنیتی مشترکش با آمریکا است که شامل جلوگیری از تنشهای بیشتر در منطقه ناآرام خلیج (فارس) است. دیگر منفعت حصول یک توافق برای اروپا در مسائل اقتصادی است چون تحریمها علیه ایران سبب شده تا این قاره چندین سال از دسترسی به بازار این کشور محروم بماند. اگر چه بسیاری از شرکتهای انرژی اروپایی محدودیت در بازار سودمند انرژی ایران را پذیرفتهاند، روی بازگشت به این بازار در آینده حساب باز کردهاند. از این رو ادامه محرومیت از این بازار و تجارت با ایران برایشان بسیار آسیب زننده خواهد بود. به نوشته بروکینگز، گروه 1+5 علاوه بر این برای اروپا یک سکوی ارزشمند برای همکاری با قدرتهای جهانی محسوب میشود. این عرصه نشان داد که همکاری گزینشی ممکن است و میتواند حتی در شرایطی که روابط با چین و روسیه دچار مشکلاتی است نتایجی در پی داشته باشد. برای اروپاییها این مسأله حیاتیتر است چون آنها بیش از آمریکاییها در معرض تقابل با روسیه قرار دارند. با این حال اروپاییها به هر قیمتی خواهان توافق نیستند اما تلاش میکنند مانع از از بین رفتن روند کنونی میان ایران و آمریکا شوند که در این زمینه نیز موفق بودهاند. آنها اکنون میتوانند احساس پیروزی کنند و با ادامه مذاکرات و حفظ برنامه اقدام مشترک تا آنجایی که میتوانند موافقت خواهند کرد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]