واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: راه دشواره «شیخ مذاکره» در داخل تهران- ایرنا- روزنامه «ابتکار» در سرمقاله امروز -چهارشنبه- خود با عنوان «راه دشوار شیخ مذاکرات در داخل» نوشته است: حسن روحانی از همان روزهایی که با آن عبای نجفی معروفش پای به عرصه انتخابات گذاشت از تغییر در سیاست خارجی ایران و از بین بردن ابرهای سوء تفاهم میان ایران و کشورهای جهان سخن به میان آورد. این سخنان روحانی با استقبال مردم روبرو شد و ایرانیان « شیخ دیپلمات» را راهی میدان پاستور و نهاد ریاست جمهوری کردند.
«مصطفی داننده» نویسنده این سرمقاله می افزاید: دیوارهای کشیده شده میان مرزهای ایران به همین راحتی فرو نمی ریخت و رئیس جمهور با «چکش مذاکره» سعی کرد اعتماد از دست رفته میان ایرانی ها و جهانیان را بازسازی کند. مذاکرات هسته ای ایران و کشورهای 1+5 به ویژه افزایش سطح شرکت کنندگان در این مذاکرات از کارشناسان به وزرای خارجه، گفت وگوی تلفنی با اوباما، دیدارهای متعدد با سران کشورهای اروپایی، حضور گسترده دیپلمات ها و روسای جمهور و سران کشورهای مختلف در جهان و ترویج گفتمان صلح در منطقه از نمونه های بارز این استراتژی روحانی در عرصه سیاست خارجی بود.
روحانی با همان لبخندهای معروف در کنار لبخندهای دیپلماتیک ظریف، تغییر در عرصه سیاست خارجی را کلید زد و باعث تغییر نگاه جهانیان نسبت به ایران شد. تصویر روحانی از ایران باعث شد تا جهانیان کم کم خاطرات دوره محمود احمدی نژاد را فراموش کنند. روحانی از دیپلماسی مدیریت و رهبری جهان دولت دهم به سمت تعامل با جهان رفت و این تفاوت بزرگ یک سیاستمدار کهنه کار که پله های ترقی را به تدریج و با آزمودن سطوح مختلف مدیریتی طی کرد، بود، با رئیس جمهوری که مهم ترین منصب مدیریتی اش مدیریت عمرانی شهر تهران بود.
«شیخ مذاکره» پشت میز گفت وگو نشست تا مشکلات اقتصادی و سیاسی ایران کم شود، اما میز مذاکره برای روحانی دو سو داشت. یکی به سمت خارج از مرزهای و سمت دیگر به سوی گروه های سیاسی داخل از کشور. مذاکرات هسته ای «ژنو» و « وین» نشان می دهد طرف غربی، تغییر گفتمان ایران را پذیرفته است و به خاطر همین با تمام قوا و نیرو پای میز نشسته و چشم در چشم طرف ایران بر سر انرژی هسته ای و مسائل جهانی گفت وگو کرده و حتی دست کمک خود را برای مقابله با داعش به سوی ایران دراز می کند.
آن سو ترک اما گویی میان طرف داخلی و روحانی دیوار بی اعتمادی بلندتر است و برخی از جریان های سیاسی نمی خواهند تغییر در ایران را باور کنند. آنها نمی خواهند بپذیرند که مردم در خرداد 92، رای به تغییر دادند و اعلام کردند طرفدار مذاکره، گفت وگو و اعتدال هستند و دیگر دوست ندارند مشکلات گذشته را تجربه کنند. این جریان سیاسی در جریان انتخابات ریاست جمهوری 92، در فیلم های تبلیغاتی خود، سعید جلیلی را نماد قهرمان ملی و مذاکرات او با طرف غربی را نشان اقتدار کشور معرفی می کردند و مذاکرات هسته ای دولت خاتمی که اتفاقا توسط حسن روحانی مدیریت می شد را نماد خواری و ذلت ایران نامیدند و این سخنان خود را نظر کل مردم ایران معرفی کردند.
برگه های رای اما حرف تازه ای داشت که برخلاف نظر این دوستان بود. مردم به اعتدال و مذاکره رای داده بودند و تنها 4 میلیون نفر از گفتمان هشت سال پیش از این دولت، حمایت کرده بودند. حالا بعد از گذشت بیش از یک سال و نیم از عمر دولت روحانی، هنوز طرف مقابل این دولت را دولت تمام مردم نمی داند و اعلام می کند جامعه ایرانی سیاست های خارجی دولت روحانی را قبول ندارد.
این دوستان در سخنرانی ها و نطق های خود به ویژه در مجلس از دلسوزی برای دولت روحانی سخن می گویند و شکست او را شکست خود می دانند اما معلوم نیست چرا با بنرهای خیابانی و همایش های ریز و درشت می خواهند بگویند که اصلا نباید به طرف مقابل اعتماد کرد. با مرور مواضع این جریان سیاسی در مورد دولت روحانی و اتهام هایی که طی این مدت زده شده است، اعم از رابطه با خارج از کشور، خیانت و... نشان می دهد دلسوزی این جریان برای دولت را نمی شود باور کرد.
به نظر می رسد کار دولت روحانی برای به توافق رسیدن با برخی از جریان های سیاسی داخل به مراتب سخت تر از تفاهم با طرف خارجی ست. تا طیف مقابل روحانی «تغییر» در کشور را نمی پذیرد نمی شود به وحدت امید داشت.
منبع: ابتکار
اول**1368**
05/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]