تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848047244
انتخاب اعضای اوپک بین "بد" و "بدتر"
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۳ - ۱۳:۲۳
خبرگزاری رویترز در گزارشی به اشاره به تحرکات دیپلماتیک و رایزنی‌های اعضای اوپک پیش از نشست هفته آتی این سازمان در وین نوشت: اوپک برای ایجاد یک تغییر قابل توجه در قیمتهای نفت باید دستکم روزانه یک میلیون بشکه از تولید خود بکاهد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در شرایطی که 12 عضو سازمان کشورهای صادرکننده نفت(اوپک) برای سفر به وین به منظور حضور در نشست 166 این سازمان در هفته آینده آماده می‌شوند، رایزنی‌های بی سر و صدا بین اعضای این سازمان آغاز شده است. اوپک باید در نشستی که به نظر می‌رسد سخت‌ترین آزمون این سازمان طی پنج سال گذشته باشد درباره نحوه واکنش به کاهش 30 درصدی قیمت نفت از اواسط ماه ژوئن تاکنون تصمیم گیری کند. کاهش تقاضای نفت و افزایش رقابت از سوی تولیدکنندگان خارج از اوپک به ویژه نفت شیل آمریکا به یک تهدید بزرگ برای تمام اعضای این سازمان تبدیل شده است. اما یک واکنش متحد از سوی اعضای این سازمان دشوار خواهد بود، زیرا رکود تقاضا و انقلاب نفت شیل تاثیرات متفاوتی روی تک تک اعضای این سازمان داشته است. بررسی‌های آماری شرکت بریتیش پترولیوم از وضعیت انرژی جهان نشان می‌دهد، عربستان، کویت و امارات در حال تولید و صادرات نفت در بالاترین سطوح خود هستند. هر سه کشور ذخایر مالی بزرگی برای خود ایجاد کرده‌اند و می‌توانند یک دوره طولانی مدت کاهش قیمتها را بدون تاثیر چندان روی فعالیت‌های روزمره دولتی خود تحمل کنند. در مقابل تولید و صادرات نفت لیبی، ونزوئلا، ایران، عراق و نیجریه به دلیل مسائلی از قبیل ناآرامی، تحریم، جنگ، مصادره و سوء مدیریت لطمه خورده است. هیچ یک از این کشورها ذخایر ارزی قابل توجهی ندارند و کاهش درآمدهای نفتی به سرعت باعث کاهش بودجه دولتی آنها و بروز تورم خواهد شد. نفت سبکی که هم اکنون در آمریکا تولید می‌شود تهدید مستقیمی علیه نفت‌های سنگین‌تر صادراتی از سوی عربستان و دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس نیست، اما رقیب مستقیمی برای نفت‌های بسیار سبک صادراتی از سوی تولیدکنندگان شمال و غرب آفریقا از جمله لیبی، نیجریه و آنگولا است. یک پاسخ مشترک و متحد از سوی اوپک به این دلیل دچار پیچیدگی شده که وزرای اوپک در حال مذاکره روی دو مساله جداگانه هستند: (1) سهم اوپک در بازار جهانی نفت در برابر تولیدکنندگان خارج از این سازمان؛ (2) نحوه تقسیم تولید میان اعضای این سازمان. تقسیم سهم بازار یک مشکل دیرینه برای هر کارتل نفتی است. اوپک از اوایل دهه 1980 هر از گاهی با این مسائل روبرو بوده و بنابراین این یک موضوع آشنا برای وزرای این سازمان است. نحوه تقسیم بازار زمانیکه تقاضا به سرعت رو به افزایش باشد و تولیدکنندگان خارجی رو به کاهش هستند(وضعیتی که در یک دهه گذشته وجود داشت) آسان می‌شود، اما زمانیکه تقاضا دچار رکود و تولید کشورهای خارج از گروه رو به افزایش است، تقسیم بازار نفت بین اعضای اوپک این سازمان را در دشوارترین وضعیت 30 سال گذشته قرار می‌دهد. کاهش تولید و مقدار آن وزرای اوپک باید درباره کاهش تولید و میزان آن و همچنین چگونگی تقسیم این کاهش تولید بین اعضا تصمیم بگیرند. اولین گزینه پیش رو اینست که آنها هیچ کاری انجام ندهند و اجازه دهند کاهش قیمتها باعث تعادل مجدد بین عرضه و تقاضا شود: در واقع بهترین درمان برای کاهش قیمتها خود کاهش قیمت است. قیمتها ممکن است در سطوح کنونی باقی بماند و حتی شاید در کوتاه مدت 10 یا 20 دلار دیگر کمتر شود. اما نهایتا هنگامیکه اقدامات در جهت بهره وری انرژی در کشورهای مصرف کننده جا باز کرده و درآمدها در بازارهای نوظهور بالا رود، تقاضا افزایش خواهد یافت. عرضه همزمان با کاهش تولیدکنندگان نفت شیل کاهش خواهد یافت و سرمایه گذاری‌های جدید در این زمینه در سراسر جهان به تعویق خواهد افتاد یا لغو خواهد شد. بازار ظرف یک دوره 12 تا 24 ماهه مجددا فشرده خواهد کرد و قیمتها رو به افزایش خواهد رفت. عربستان، کویت و امارات می‌توانند یک دوره کاهش قیمتها را با راحتی نسبی تحمل کنند اما تحمل این وضعیت برای دیگر اعضای اوپک دشوار خواهد بود. گزینه دوم کاهش تولید و فدا کردن سهم بازار با امید به دست آوردن قیمتهای بالاتر و در مجموع درآمد بیشتر است. اما هیچ تضمینی وجود ندارد که کاهش تولید آنقدر قیمتها را بالا ببرد که کاهش میزان تولید را جبران کند. اگر قیمتها بیش از حد بالا برود تولیدکنندگان شیل بعید است که تولید خود را کاهش دهند و تعادل لازم هرکز اتفاق نخواهد افتاد. نحوه تقسیم کاهش تولید اگر سازمان اوپک تصمیم به کاهش تولید بگیرد، مساله موجود نحوه تقسیم این کاهش تولید بین اعضا خواهد بود. تولیدکنندگانی که بهترین وضعیت کاهش تولید را دارند(عربستان، کویت و امارات) کمترین انگیزه را برای این کار دارند. کشورهایی که بیشترین نیاز را به افزایش قیمتها را دارند(عراق، لیبی، ایران، نیجریه و ونزوئلا) کمترین توان را برای کاهش تولید دارند. ایران، عربستان را به بهره برداری از تحریمهای آمریکا برای افزایش سهم بازار خود و گرفتن سهم صادرات نفت ایران متهم کرده و انتظار دارد عربستان و متحدانش بار بخش عمده ای از هرگونه کاهش تولید را به دوش بگیرند. اما به زعم رویترز در حقیقت سهم عربستان از صادرات جهانی نفت تقریبا تا حد زیادی ثابت مانده و این تولید نفت شیل آمریکا است که طی پنج سال گذشته سه میلیون بشکه در روز افزایش یافته و خلاء بوجود آمده در بازار پس از تحریمهای ایران، جنگ و ناآرامی در خاورمیانه را جبران کرده است. رویترز می‌افزاید، اگر کاهش تولیدی رخ دهد عربستان مطمئنا تاکید خواهد کرد که تمام اعضای اوپک در آن مشارکت کنند و دلیلی وجود ندارد که عربستان سهم قابل توجهی از کاهش تولید را نسبت به دیگر اعضا بر عهده بگیرد. کاهش حدود 500 هزار بشکه در روز برای ایجاد تفاوت قابل توجه در قیمتها و متعادل کردن بازار در کوتاه مدت کافی نخواهد بود و اوپک برای ایجاد هرگونه تاثیر در بازار باید دستکم کاهش تولید معادل یک میلیون بشکه در روز داشته باشد. براساس سهم عربستان از تولید اوپک که از اواخر دهه 90 حدود 30 درصد بوده این کشور احتمالا روزانه 300 هزار بشکه از این کاهش را تقبل خواهد کرد که ممکن است تا 500 هزار بشکه نیز برسد. متحدان نزدیک عربستان همچون کویت و امارات نیز هر یک کاهش تولید 150 تا 250 هزار بشکه در روز را براساس توان مالی خود خواهند پذیرفت و این به معنای این است که دیگر اعضای اوپک لازم است در مجموع کاهش کوچک و نمادینی در حدود 300 الی 400 هزار بشکه در روز را بپذیرند. کاهش تولید نشان می‌دهد که اوپک برای واکنش به چالش‌های ناشی از انقلاب نفت شیل آمریکا بی توان نیست اما با بالا رفتن قیمتها کاهش تولید همچنین تولیدکنندگان خارج از اوپک را که هیچ نقشی در این کاهش نداشته‌اند تقویت خواهد کرد. موج سواری دیگران همیشه بزرگترین مشکل اعضای اوپک بوده است. در گذشته انگلیس، نروژ، مکزیک و روسیه بیشترین منفعت را از اقدامات اوپک می‌بردند و اکنون تولیدکنندگان نفت شیل در آمریکا جای آنها را گرفته‌اند. اگر قیمتها جهش داشته باشد و عرضه خارج از اوپک بدون تغییر ادامه پیدا کند، اوپک ممکن است در 12 الی 18 ماه آینده مجبور به کاهش مجدد تولید خود شود و با خطر از دست دادن همیشگی سهم بازار خود در آینده مواجه است. اوپک باید بهترین راه مشترک را برای تولید، قیمتها و تولید کشورهای خارج از اوپک پیدا کند. اتخاذ این تصمیم بسیار دشوار است زیرا ابهامات زیادی در زمینه چشم انداز تقاضا و آسیب پذیری تولیدکنندگان شیل آمریکا نسبت به کاهش قیمتها وجود دارد. بنابراین هیچ گزینه خوبی برای وزرای نفت اوپک در نشست هفته آینده در وین وجود ندارد و انتخاب آنها از بین گزینه‌های بد و بدتر خواهد بود. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها