تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805173056
فلسفه؛ فراهم‌کننده امکان گفت‌وگو در عرصه تحولات جهانی
واضح آرشیو وب فارسی:سینا:
۲۷ آبان ۱۳۹۳ - ساعت ۱۷:۲۲:۲۸
کد خبر: ۱۰۹۱۹دبیر کمیسیون ملی یونسکو در همایش روز جهانی فلسفه عنوان کرد:فلسفه؛ فراهم‌کننده امکان گفت‌وگو در عرصه تحولات جهانی
همایش «فلسفه و مسئله دیگری» ظهر امروز سه‌شنبه ۲۷ آبان‌ماه در دانشگاه تهران آغاز به کار کرد و تا فردا نیز ادامه خواهد داشت.
سیناپرس: در روز اول این همایش که به مناسبت روز جهانی فلسفه و با همکاری مرکز فرهنگ و اندیشه جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران و انجمن علمی ـ دانشجویی فلسفه این دانشگاه برگزار شد، دکتر محمدرضا سعیدآبادی، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو و عضو هیئت علمی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران، دکتر محمدرضا بهشتی، عضو هیئت علمی گروه فلسفه دانشگاه تهران، بابک احمدی، پژوهشگر و نویسنده آثار فلسفی و دکتر حسین شیخ‌رضایی، عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به سخنرانی پرداختند. بنا بر این گزارش، سخنران ابتدایی این همایش دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران بود که به تشریح دیدگاه یونسکو به فلسفه و اهمیت و کاربرد آن از منظر این نهاد بین‌المللی پرداخت. سعیدآبادی با بیان این که یونسکو اساساً و اصولاً پاسخی نهادی و تشکیلاتی به یک پرسش مهم فلسفی است، اظهار کرد: این پرسش در واقع در زمینه ایجاد شده پس از جنگ جهانی اول و ناظر به چگونگی بهبود سطح صلح و آرامش در جهان مطرح شده بود و اندیشمندان در پی دستیابی به راهی برای زندگی بهتر انسان در جهان به تشکیل یونسکو رسیدند.وی با اشاره به تغییرات و تحولات مهم جاری در جهان، به دو اثر عمده این تحولات اشاره کرد و گفت: یکی از این تأثیرات این است که ما را مجبور به یافتن راه‌هایی جدید برای همزیستی بهتر می‌کند اما اثر دیگر این تحولات این است که تنش‌ها را افزایش می‌دهد و اعتمادها را میان انسان‌ها از بین می‌برد.دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو در ایران افزود: از این جهت است که یونسکو بر فلسفه به عنوان راهی برای درک و فهم عمیقتر تحولات تکیه و تأکید دارد؛ چرا که فلسفه به عنوان تفکر نقادانه، فکر و اندیشه ما را به روی تنوعی از دیدگاه‌ها می‌گشاید و از جهت دیگر نیز در میان این تنوع و در عرصه این تحولات امکان گفت‌وگو را فراهم می‌کند و از این طریق به هم‌افزایی پاسخ‌هایی که در حوزه‌های گوناگون به پرسش‌های مختلف داده شده است، راه می‌برد.سعیدآبادی با اشاره به اهتمام یونسکو برای ترویج تفکر نقادانه و گفت‌وگو از طریق فلسفه، در مورد نوع نگاه به گفت‌وگو و اهمیت آن گفت: گفت‌وگو نیازمند گوش دادن، توان تعجب و توان تفکر است. ما در گفت‌وگو بر اساس این فرض عمل می‌کنیم که «دیگری» خلأ نیست که ما به دنبال پر کردن آن باشیم، بلکه گستره‌ای است که به دنبال کشف کردن آن هستیم. گفت‌وگو همچنین نیازمند همپوشانی عاطفی و شناختی است و بدون چنین همپوشانی‌ای گفت‌وگو میسر نمی‌شود. همچنین گفت‌وگو با بایکوت کردن دیگری، چه این دیگری فرد باشد چه یک فکر باشد چه یک فرهنگ باشد و چه یک ملت منافات دارد.دکتر محمدرضا بهشتی دیگر سخنران این همایش که با موضوع «اخلاق و منزلت دیگری» سخن گفت ضمن اشاره به جایگاه نه چندان قابل توجه فلسفه اخلاق در کشور ما، به تبیین جایگاه اخلاق در حوزه دانش فلسفه پرداخت و گفت: زمانی پرسش‌های فلسفه جدی می‌شود و پاسخ‌های آن اهمیت می‌یابد که از زندگی برخیزد و به زندگی هم بازگردد و در غیر این صورت می‌میرد. در اینجاست که اهمیت بالای مسئله دیگری در نسبت با حوزه اخلاق که شاخه‌ای از فلسفه است مشخص می‌شود.وی در ادامه با مروری بر سیر بحث «دیگری» در تاریخ فلسفه، گفت: بحث دیگری اولین بار ذیل بحث «غیر» و ایده «غیریت» توسط افلاطون طرح شده است و پس از او در آراء ارسطو و افلاطون هم این بحث قابل پیگیری است. در دوره جدید هم کسانی که به شکل قابل توجهی به این بحث پرداخته‌اند فیشته و هگل هستند. در این بحث‌ها «غیر» امری است که بیرون از من معنا پیدا می‌کند و من با آن محدود می‌شوم، اما هگل برای اولین بار این مسئله را مطرح می‌کند که غیر چیزی است که برای من ضروری است. این مطلب در اگزیستانسیالیم به اوج خود می‌رسد و از سوی هیدگر این ایده مطرح می‌شود که «من» بدون «دیگر» اصلاً نمی‌توانم خودم را بفهمم و همبودی با دیگری و دیگران یکی از خصوصیات وجودی ماست.این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با اشاره به مسئله نسبت یافتن با دیگری به عنوان یکی از مسائل مهم فلسفه اخلاق، در این رابطه بیان کرد: پرسش این است که ما چه تلقی‌ای از دیگری و از خود باید داشته باشیم که به یک رفتار اخلاقی منجر شود و اگر ما دیگری را غیری ببینیم که در تباین و تقابل با ماست در این صورت آیا برقراری نسبت اخلاقی با چنین غیری ممکن است یا نه؟وی عنوان کرد: نسبت اخلاقی وقتی معنا پیدا می‌کند که نسبت ما با دیگران به نحوی باشد که دیگری را نه به عنوان موجودی یا فردی در تقابل با خودمان و غیر ما، به معنای آن چه که محدودکننده ماست، ببینیم؛ بلکه نسبت اخلاقی وقتی معنا پیدا می‌کند که او را به نحوی خود ببینیم. در غیر این صورت امکان برقراری ارتباط با او هست و می‌توانید او را به عنوان ابزار ببینید یا به عنوان کمک کار و طرف معامله ببینید اما این روابط اخلاقی نیست. شما با دیگری تفاوت دارید اما اگر این تفاوت را به منزله تقابل ببینید دیگر رابطه اخلاقی معنا پیدا نمی‌کند. برای معنا پیدا کردن رابطه اخلاقی ما باید دیگری را به نحوی در خود جای بدهیم و اصلا در تصورمان از خودمان دیگری را هم جای بدهیم.سخنران بعدی همایش بابک احمدی بود که با موضوع «هنر و بازتاب دیگری» سخن گفت و با اشاره به مباحث فیلسوفان اگزیستانسیالیت در باب دیگری و این که بودن انسان در زندگی و در جهان همواره بودن با دیگری و دیگران است، افزود: دیگری یعنی زندگی و تنها انسان مرده است که تنهاست. لویناس به عنوان فیلسوفی که مطالب زیادی را درباره دیگری بیان کرده است می‌گوید که دیگری است که مرا می‌سازد و من خودم را نمی‌سازم.وی با اشاره به دو نگرش به نسبت فرد با دیگری که یکی بر استقلال فرد تأکید می‌کند و دیگری فرد را جدا از دیگران نمی‌داند و نحوه مواجهه با هنر و هنرمند در هر کدام از این نگرش‌ها، گفت: در زمینه هنر از دوران کهن تا قرن 19 همچنان یک تصور کلی از سوژه‌ای به عنوان هنرمند وجود داشت و همیشه در بحث زیبایی‌شناسی هنرمند برجسته بود. بر این اساس هنرمند کسی است که با ذهنیت خاص خود جهان را بازآفرینی می‌کند و اثر هنری را پدید می‌آورد، اما بنا بر برداشت دوم هنرمند خود هم یکی از عناصری است در میان بیشمار عناصری که در مجموعه فرهنگی، فکری و زیبایی‌شناختی وجود دارد و همه با آن پرورش یافته‌اند و هنرمند در این میان چیزی تولید کرده است. فضیلت کار او سر جای خود است اما او خود محصول یک سری شرایط و محصول زیست با دیگران و به یک بیان صدای دیگران است.بابک احمدی تجربیات زیبایی‌شناختی را منشأ اصلی هنر دانست و با اشاره به همگانی بودن این تجربیات، عنوان کرد: این تجربیات به معنای واقعی کلمه بیرون مدار ارتباطی‌اند و آن کاری که اثر هنری می‌کند این است که با متجسد کردن این لحظات امکان ارتباط با دیگری را فراهم می‌کند.اثری هنری است که ذهنیت هنرمند را با خود در مدار ارتباط اجتماعی می‌برد و امکان تفکر و بیان و نقد دیگران را در مورد تجربه او فراهم می‌کند و بسیاری اوقات این اثر هنری زندگی و نحوه فکر دیگران را تغییر می‌دهد.وی محرک اصلی تولید اثر هنری را میل گزارش دادن به دیگران دانست و گفت: هنرمند می‌خواهد بگوید چگونه زندگی کرده است و چه تجربه‌ای داشته است. او می‌خواهد مخاطبش او را بشناسد و البته میل به جاودانگی هم در این مسئله دخیل است. اما در هر صورت با اثر هنری است که من تبدیل به ما می‌شود و به همین دلیل است که برای همه ملت های دنیا اثر هنری بزرگترین اسناد بوده است که با آن ها می فهمیم چگونه زیسته اند و می فهمیم چگونه دارند زندگی می کنند.سخنران پایانی حسین شیخ رضایی بود که با موضوع «ذهن و شناخت دیگری» سخنرانی کرد و ضمن ارائه برخی گزارش‌های علمی در حوزه روانشناسی شناختی و روانشناسی اجتماعی، گفت: تصور دکارتی از ذهن این بوده است که من به حالت‌های ذهنی خودم دسترسی بی‌واسطه و خطاناپذیر دارم و شناختم از خودم یک شناخت بدیهی است و آن چیزی که در مورد دیگران نمی‌دانم این است که ذهن آن‌ها چگونه است و اصلا نمی‌دانم که ذهن دارند یا ندارند. در نظام دکارتی یا نظام سنتی مبتنی بر تفکیک سوژه و ابژه در بهترین حالت چیزی بیش از حدس و گمان در مورد این که دیگران هم ذهن دارند، حاصل نمی‌شود. اما آزمایش‌های جدید به پشتوانه برخی نظریه‌های فلسفی دارند می‌گویند که این امر کاملاً بالعکس است و من حتی در شناختم از خودم و حتی این که من در درون خودم چه چیزی را ببینم و این که به کارهای خودم چه نسبت بدهم به مقدار زیادی تحت تأثیر امور اجتماعی هستم.وی رویکرد سنتی را منشأ برخی مغالطات عملی دانست و گفت: بر مبنای رویکرد سنتی به مقدار زیادی تصور و شناخت ما از بقیه بر مبنای خودمان است و وقتی که این اتفاق می‌افتد دارد این مغالطه انجام می شود که ما خودمان را مرکز سنجش دیگران قرار داده‌ایم. در این شرایط ما در حالی که در قضاوت در باب خودمان به دنبال عوامل و شرایط بیرونی می‌گردیم در قضاوت در باب دیگران به عامل‌های درونی آن‌ها تکیه می‌کنیم. آزمایش‌های جدید نشان می‌دهد که وقتی ما حالات ذهنی خودمان را مبنا قرار می‌دهیم و راجع به دیگران قضاوت می‌کنیم، عموماً و مبتنی بر آمار، داریم خطا می‌کنیم.وی با اشاره به شکل‌گیری تصور ما از خودمان و دیگران تحت تأثیر عوامل فرهنگی، زبان و اجتماعی، گفت: بی دلیل نیست که متفکران بزرگ در پایان قرن بیستم کم کم به این سمت رفتند که تصور سنتی سوژه و ابژه باید کنار برود و ما احتمالاً به نظریه پردازی‌های جدیدتری از ذهن و حالت‌های ذهنی نیاز داریم که در آن ها امر اجتماعی مقدم است و امر اجتماعی تعین‌بخش حالات ذهنی خود ماست. در این جا در واقع نردبان دکارتی برعکس می‌شود و من از خودم شروع نمی‌کنم که به بقیه برسم، بلکه از چیزی که دیگران راجع به من می‌گویند و به من می‌دهند شروع می‌کنم و به خودم می‌رسم.
۲۷ آبان ۱۳۹۳ - ساعت ۱۷:۲۲:۲۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سینا]
[مشاهده در: www.sinapress.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
گوناگون
پربازدیدترینها