محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798932724
بخش بین الملل سینمای ایران نیازمند جراحی عمیق
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بخش بین الملل سینمای ایران نیازمند جراحی عمیق تهران - ایرنا - سایت تابناک نوشت : شاید به همین دلیل است که اسفندیاری نه تنها حاضر به پذیرش ضعف آشکار موقعیت سینمای ایران در سطح بین الملل نیست، بلکه با استدلا ل های عجیب، سینمای ایران را در عرصه بین الملل موفق ارزیابی می کند و از برگزاری بازارچه جشنواره فیلم فجر دفاع می کند؛ بازارچه ای که خروجی جدی ندارد و بیشتر بهانه ای برای سفر توریستیِ رایگان عده ای به ایران شده است.
سینمای ایران در حالی در بخش بین الملل فاقد بازدهی حداقلی است و این بازدهی با اصرار بر روش های سنتی در حوزه اقتصاد بین الملل سینما رو به تنزل نهاده که تغییرات حداقلی در بخش بین الملل جشنواره فجر نیز پاسخگو نخواهد بود اما آیا در مقابل مقاومتی که برابر تغییرات در بخش بین الملل سینمای ایران وجود دارد، شاهد اراده ای برای یک جراحی عمیق در این حوزه خواهیم بود و نگاهی تازه در این عرصه حساس برقرار خواهد شد؟
به گزارش «تابناک»؛ وقتی حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی، دیدگاه هایش را درباره جشنواره فیلم فجر با صلاحب نظران به اشتراک گذاشت و از آنها کسب نظر کردند، نقطه ای که بیش از همه بخش ها محل نقد بود، بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر بود و در واقع اکثر صاحب نظران تاکید داشتند که با این شرایط عدم وجود بخش بین الملل گزینه بهتری است.
این مطالبه آنچنان جدی بود که پس از عدم حذف کامل بخش بین الملل جشنواره و تنها حذف بازارچه ناکارآمد جشنواره، اعتراض عده ای از صاحب نظران را شاهد بودیم و مشخصاً علی معلم درباره عدم ایجاد تحول در جشنواره به تندی سخن گفت و سخنان منتقدان جشنواره که اکثراً چهره های مطرح حوزه سینما هستند را تکرار کرده بود.
معلم گفته بود: «هر جشنواره ای میتواند یک پسوند بین المللی کنار نام خود بگذارد و از وجهه جهانی خود بگوید کمااینکه می بینیم در کشور ما تقریبا تمامی جشنواره ها بین المللی هستند؛ از جشنواره فجر گرفته تا کودک و حتی رویش و... اما آیا این پسوندها باعث بین المللی شدن جشنواره میشوند؟ طبیعی است که نه. بین المللی شدن نیاز به ابزاری دارد که تا فراهم نشود جشنواره ها بین المللی نخواهند شد.»
او البته به انتقال زمان بخش بین الملل به اردیبهشت نیز نقد وارد کرده بود و تاکید داشت که این تاکتیک نیز تاثیر جدی نخواهد داشت و تاکید کرده بود: «مشکلات جای دیگری است که به آنها توجه نمی شود. باید کیفیت را ارتقا داد؛ نحوه برگزاری، چینش مهمانان، نوع جوایز، محصولاتی که در جشنواره عرضه میشوند و بسیاری دیگر از ملزومات هستند که باعث افزایش کیفی بخش بین الملل می شوند.» اما چه اشخاصی باید این ملزومات و افزایش کیفیت را فراهم کنند؟
بخش بین الملل سینمای ایران نیازمند جراحی عمیق
پاسخ مشخص در این حوزه به بخش بین الملل جشنواره فجر بازمی گردد که سال هاست به موازات بخش بین المللی فارابی -با فراز و نشیب نسبی- در اختیار امیر اسفندیاری بوده و اسفندیاری نیز با یک ترکیب نسبتاً ثابت فعالیت کرده و در نهایت آنچه در حوزه بین الملل جشنواره فجر و -کلان تر از آن- سینمای ایران شاهدش هستیم، تا حدود زیادی به کمیت و کیفیت فعالیت های این تیم مرتبط می شود؛ تیمی که با وجود تغییر چندین مدیر سینمایی، تغییر نداشته و اسفندیاری تاکنون سکان این حوزه را در اختیار دارد.
در واقع سابقه حضور اسفندیاری در بخش بین الملل سینمای ایران آنچنان طولانی و مداوم است که نمی توان وضعیت تاسف آور امروز سینمای ایران را در بخش بین الملل به ماقبل او نسبت داد. شاید به همین دلیل است که اسفندیاری نه تنها حاضر به پذیرش ضعف آشکار موقعیت سینمای ایران در سطح بین الملل نیست، بلکه با استدلا ل های عجیب، سینمای ایران را در عرصه بین الملل موفق ارزیابی می کند و از برگزاری بازارچه جشنواره فیلم فجر دفاع می کند؛ بازارچه ای که خروجی جدی ندارد و بیشتر بهانه ای برای سفر توریستیِ رایگان عده ای به ایران شده است.
نکته جالب اینکه اسفندیاری عنوان کرده است: «داوری هایی که به چهره هایی مثل بلا تار، زویاجینتسف و کاپلان اوغلو داد از یک طرف و حضور شخصیت هایی تاثیرگذار مثل فولکر شلوندورف، کریشتف زانوسی، کوستا گاوراس، پرسی ادلون، فرانچسکو رزی، باب چارتف، آنیژکا هولاند، لئون ویتالی، بروس برسفورد، استیفن واربک و... در جشنواره از طرف دیگر باعث شد که از نظر بین المللی جشنواره در وضعیت قابل قبولی قرار گیرد.» و البته عنوان نکرده این لیست محصول تجمیع اسامی ادوار جشنواره فجر است و نه تجمیع اسامی یا یک، دو و یا حتی سه دوره جشنواره و در واقع همه واقعیت گفته نشده است.
حقیقت امر آن است که برخی جشنواره هایی که عمرشان به یک دهه نمی رسد، به چنان اعتباری دست یافته اند که داوران شان سینماگران تراز اول جهانی هستند و برای دفاع از بخش بین الملل جشنواره از لئون ویتالی دستیار کوبریک که شش دوره پیش به جشنواره فجر آمده بود، وام گرفته نمی شود. جشنواره های معتبر بین المللی در هر دوره آنقدر چهره های سرشناس در هر دوره اش حضور دارند و آنچنان از داوران تراز اولی در هر دوره برخوردارند که نیازی به جمع آوری اسامی داوران و میهمانان چند دوره شان برای دفاع از موجودیت شان ندارند.
موضوع جالب تر اینکه بسیاری از چهره هایی بین المللی که به جشنواره فجر آمده اند، به دلایل دیگری به جز رایزنی مسئولان بین الملل جشنواره راهی این رویداد شده اند و در این زمینه می توان به ویتوریو استورارو اشاره کرد که مشخصاً به واسطه پیگیری پروسه فیلم «محمد» (ص) در ایران حضور داشت و در این میان در جشنواره فجر پیشین نیز از او تقدیر شد و بنابراین نقش حداقلی اسفندیاری و همکارانش مشخص شد و متاسفانه تجربه ای که او و همکارانش در سفرهای مکرر به کن و برلین به دست آورده اند، نتوانسته برای سینمای ایران در عرصه بین الملل راهگشا باشد و اگر توفیقی نیز حاصل شد، حاصل تلاش های فردی اشخاصی نظیر اصغر فرهادی بوده است.
بخش بین الملل سینمای ایران نیازمند جراحی عمیق
موضوع جالب دیگر اینکه اسفندیاری عنوان کرده جابجایی زمان جشنواره به این رویداد ضربه می زند و در دفاع از حفظ بخش بین الملل جشنواره در بهمن ماه و همزمان با بخش اصلی، چنین استدلال آورده است: «اولا در زمان تثبیت شده، پیش از برگزاری جشنواره برلین، در زمانی که برخی از ساکنان قاره های آمریکای شمالی و جنوبی برای شرکت در این رویداد سینمایی به اروپا سفر می کنند، امکان خوبی برای سفر ایشان به کشورمان هم فراهم می آید. ثانیا انتقال زمان برگزاری جشنواره به اردیبهشت، که زمانی بعد از تعطیلات طولانی نوروزی در ایران است و مقطعی کوتاه بعد از بازار مهم میپ تی وی است و قبل از آغاز بازار فیلم کن که به نوعی برای بسیاری از شرکت های فعال، اولین رویداد مهم برای آماده سازی محصولات سال جدید است، دشواری ها را در امر اجراء چند برابر می کند. ثالثا و مهم تر از همه چیز، جذابیت اصلی برای خارجی ها، یعنی امکان تماشای فیلم های جدید ایرانی در مقطعی کوتاه، یعنی در ایام دهه فجر، را از بین می برد.»
این استدلال ها نیز یک شوخی است؛ اگر حقیقتاً بخش بین الملل جشنواره فجر جا افتاده، باید پرسید چرا همواره اختتامیه بخش بین الملل جشنواره زودتر برگزار می شود تا انگشت شمار میهمانان خارجی این بخش پیش از آنکه جشنواره فجر را رها کنند و به برلین بروند، توزیع تعدادی از سیمرغ های جشنواره را تماشا کرده باشند؟ آیا فراموش کرده ایم که اصغر فرهادی به واسطه آنکه مجبور بود برای «جدایی نادر از سیمین» در جشنواره برلین باشد، نتوانست در اختتامیه جشنواره فجر شرکت کنند؟
شوخی جالب تر ادعای حضور گروهی از سینماگران آمریکا در اروپا برای جشنواره برلین بود که به همین مناسبت چند هزار کیلومتری نیز به این سوتر می آیند و در جشنواره فجر شرکت می کنند! حقیقتاً آیا می توان نام این سینماگران مطرح آمریکایی که به موازات جشنواره برلین به جشنواره فجر می آیند را برشماریم؟ شاید رابرت دنیرو به اشتباه به جای تهران راهی ابوظبی شده بود و مهمان قاپی را در این فضا نیز شاهد بوده ایم! علاوه بر اینها مگر چند فیلم مهم سینمای ایران با زیرنویس اکران می شود و حقیقتاً چه تصوری از سینمای ایران داریم که احساس می کنیم با اشتیاق برای دیدن این فیلم ها به جشنواره می آیند؟
اگر واقعاً بخش بین الملل سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر به عنوان نماد این سینما، جایگاه توصیفی توسط اسفندیاری را دارد، چرا به تعداد انگشتان یک دست فیلمساز شهیر بین المللی غیرایرانی حاضر نشده اند فیلمشان را در جشنواره فجر رونمایی کنند و برای نمایش فیلم های خارجی در جشنواره ایران، هزینه پرداخت می شود؟ کدامین جشنواره بین المللی فیلم معتبر با چنین قواعدی پیش می رود و حوزه بین الملل کدامین کشورِ صاحبِ سینما، چنین وضعیت اسف باری دارد؟
آنچه در حوزه بین الملل سینمای ایران رخ داده و آثارش در حضور کمرنگ سینمای ایران در بازارهای جهانی و همچنین راهبردهای اشتباه در این حوزه نمایان است، حقیقتاً شوخی بانمکی است که انتظار می رود در فاصله اندک تا جشنواره فیلم فجر و با گذشت این مدت از مدیریت ایوبی با یک جراحی عمیق همراه شود و مسافران همیشکی ونیز و کن جایشان را به گروهی بدهند که حداقل با شناخت از فضای بازارهای جهانی سینما، آثار دارای مخاطب جهانی را به این رویدادها اعزام کنند.
منبع/ تابناک
اول **
24/08/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها