واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۳ - ۱۱:۵۲
رئیس نمایندگی میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری بشرویه گفت: این خانه، با ویژگیهای اصیل معماری خود، زادگاه یکی از عالمان بزرگ ایران در دوره صفوی به نام «ملاعبدالله تونی بشروی» بوده است. «هاشم اتفاقی» در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی خراسانجنوبی، با بیان اینکه خانه «ملاعبدالله» یکی از خانههای قدیمی الگوی چهارصفه با پیمون کوچک است، گفت: این خانه، با ویژگیهای اصیل معماری خود، زادگاه یکی از عالمان بزرگ ایران در دوره صفوی به نام «ملاعبدالله تونی بشروی» بوده است. وی ادامه داد: تهرنگ این خانه که یکی از الگوهای اولیه سازماندهی را در معماری مسکونی ایران دارد، از یک مربع ساده تشکیل شده که هر ضلع آن به سه قسمت تقسیم شده و 9 واحد فضایی از آن در آمده است. رئیس نمایندگی میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری بشرویه افزود: واحد مرکزی این مربع تقسیم شده، حیاط خانه است. در سمت شمال ایوان زمستانی، نور تقریباً همیشگی جنوبی را در فصول زمستان در اختیار ساکنان آن میگذارد. اتفاقی تصریح کرد: در کنار آن یک اتاق نشیمن وجود دارد که با کاربندی زیبای خود، سقف کاذبی را در زیر پوشش اصلی اتاق ایجاد کرده و فضا را برای یک نشیمن و اتاق خواب زمستانی آماده کرده و این جبهه به طور کلی به فصل زمستان اختصاص دارد. وی ادامه داد: در مقابل آن جبهه تابستانی در جنوب واقع است که ایوان آن رو به شمال داشته و همیشه در سایه قرار دارد. رئیس نمایندگی میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری بشرویه افزود: در کنار آن اتاق نشیمن تابستانی یا اتاق بادگیر قرار دارد. ارتفاع زیاد تاق آهنگ و بادگیر برفراز آن همواره هوای اتاق را مطبوع نگاه میداشته و آن را مناسب اقامت در فصل تابستان کرده است. اتفاقی گفت: ایوانهای شرقی و غربی، ایوانهای بهاره و پاییزه نامیده میشوند. نواحی سایه و روشن در آنها بسته به حرکت ظاهری خورشید در طول روز است. وی افزود: به نظر میرسد که از این ایوانها در فصول اعتدال استفاده میشده که به نظر میرسد با حرکت ظاهری متعادل خورشید و طول مساوی شب و روز در این فصول بیارتباط نباشد. رئیس نمایندگی میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری بشرویه گفت: در دورهی قاجاریه، دهانه ایوان غربی با ایجاد یک دیوار اسپر بسته شده و به اتاق تبدیل میشود. در ایوان شرقی نیز یک جداکننده، عمق ایوان را کم کرده و اتاقکی برای تهیه خمیر نان به وجود آورده است. اتفاقی تصریح کرد: مطبخ یا آشپزخانه در کنار ایوان شرقی یا بهاره قرار داشته و فعالیتهایی نظیر پخت نان، ساخت غذا در آن انجام میشده است. سقف و بدنه دیوارهای این آشپزخانه، کاملاً سیاه شده و حاصل ذرات چربی موجود در غذا در ترکیب با دود هیزمها است که نهایتاً بافت بلوری سیاه رنگی روی بدنهها پدید آورده است. این هیزمها در اتاق دیگری در کنار آشپزخانه به عنوان انبار هیزم ذخیره میشده است. وی ادامه داد: یکی دیگر از فضاها، آبریزگاه است که در گوشهای از اتاق مخصوص نگهداری چهارپایان، تعبیه میشده است. در زیر آن اتاقی به نام بارریز بوده که فضولات و خاکروبه و تمام مواد دفعی را در آن میریخته و هر هفته یا ماه تحتعنوان کود به صحرا میبردهاند. رئیس نمایندگی میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری بشرویه افزود: آخرین فضا، گنجینهی خانه است که در بالای سردر ورودی بنا استقرار داشته و راه ارتباطی آن از میانه پلههای پشت بام است. اتفاقی تصریح کرد: این فضا برای نگهداری آذوقه و متاع مادی و معنوی ساکنان در زمان ناامنی و آشوب و یا یورش بیگانگان در شهر بوده است. اکنون این فضا از دست رفته و مختصر اثری از آن در پشتبام باقیمانده است. وی با اشاره به اینکه در دوره قاجاریه برخی فضاهای متعلق به واحد مسکونی مجاور توسط صاحب این خانه خریداری شده و به خانه ضمیمه شده است، تصریح کرد: از جمله آن ایوان تابستانی واحد مسکونی شمالی بوده است که در پشت ایوان زمستانی این خانه قرار داشته است. رئیس نمایندگی میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری بشرویه خاطرنشان کرد: با خریداری و ضمیمه کردن آن به خانه، فضایی با پوشش بلندتر در پشت ایوان زمستانی پدید آمده که از آن بهعنوان انبار مواد غذایی استفاده میشده که به آن «کندو» میگفتهاند. مورد دیگر، انباری خانه مجاور بوده که خریداری و به عنوان انبار هیزم مورد استفاده این خانه قرار گرفته است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]