واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بر شاخه نشستن و بن بریدن - حمید رضانژاد امروز درهای بیستمین نمایشگاه مطبوعات به روی مردم باز می شود تا مخاطبان، 560 رسانه را با همه تمایزها، تفاوت ها و اختلاف نظرهایی که در حوزه های مختلف دارند، در کنار یکدیگر و دیوار به دیوار هم ببینند. چشم ها و گوش های پدید آورندگان پیام و مخاطبان پیام، بی واسطه مقابل یکدیگر قرار گیرد.
جای منبع و مخاطب، برای مدتی تغییر کند و حرف های آن سوی تحریریه ها مستقیم و بی نوشتار، شنیده شود.
صحبت از آسیب ها و مشکلات مطبوعات، امروز و در چنین مناسبتی اگرچه ممکن است به دلیل تکرار، ملال آور باشد اما مگر می شود نمایشگاه مطبوعات برگزار شود و از مشکلات دست اندرکاران این صنف، نادیده و ناگفته گذر کرد. مشکلات صنفی در شغل رسانه، بسیار است. هنوز پس از سال ها، بحث و نظر و رفت و برگشت پیش نویس و پس نویس، رسانه ها نه نظامنامه صنفی دارند و نه سازمان صنفی. سوء تفاهم ها و سوء ظن ها به واسطه رقابت ها و اختلاف نظرهای سیاسی، این حوزه را غبارآلود و مبهم کرده است که منافع صنفی، قربانی منافع و حساب و کتاب های سیاسی شده اند.
خط قرمزها و بایدها و نباید ها از آن موضوعات پرمناقشه و هزار رنگ است که تعیین و تشخیص اینکه چه کسی این خطوط را رعایت کرده و چه کسی پا را فراتر گذارده، با سلیقه و نظر اشخاص تغییر می کند. رسانه ها با همه تفاوت ها و تمایزهایی که در حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... دارند، حداقل در یک نکته مشترکند و آن مسائل و مشکلات صنفی و حقوقی اهالی رسانه است که این مسائل زیر سقف همه تحریریه ها مشترک است. اما مایه شگفتی است که همین حد اقل ها هم به وسیله مسئولان و مدیران برخی رسانه ها رعایت نمی شود و عجیب تر آنکه ابررسانه ای که باید در اخلاق و منش، الزامات و حد و مرزهای صنفی و رسانه ای را بشناسد و رعایت کند، بیش از همه راغب است که در برنامه هایی که به روی آنتن می فرستد، فریاد بزند که اعتقادی به حقوق صنفی اهالی رسانه ندارد. در آستانه بیستمین نمایشگاه مطبوعات، صدا و سیما در برنامه «امروز، دیروز، فردا» با حضور دو نفر از سردبیران روزنامه های مخالف و منتقد دولت، مناظره ای را برگزار کرد که بیشتر چیزی شبیه جلسه محاکمه مطبوعات مستقل و حامی دولت بود.
در این برنامه مجری به عنوان مدعی العموم، اتهام هایی چون پازل دشمن بودن، غیرمتعهد بودن، مقصر بودن در ماجرای اسیدپاشی و... را علیه مطبوعات مطرح کرد و میهمانان در مسیر مهیا شده توسط مجری گفت وگویشان به این نقطه ختم می شد که آری مطبوعات و رسانه ها، پازل دشمن اند، غیر متعهدند، «کپی کننده منافع ضد انقلابند»، در ماجرای هسته ای صدای دشمنان اند و...!
البته در این میان اتاق فرمان برنامه برای آنکه وجهه چندصدایی به جلسه به اصطلاح مناظره بدهد به رسم گذشته دو میهمان تلفنی را با برنامه همراه کرد که هرازگاهی در میان اعمال محدودیت مجری برنامه، سخنانی را به امید دفاع از عملکرد خویش به زبان بیاورند. در نشست های قبلی تلویزیون نیز چینش و گزینش میهمانان برنامه با همین فرمول انجام می گرفت؛ یعنی هر دو طرف میزگرد از یک جناح (مخالف دولت) انتخاب شده و نفر سوم صرفاً برای زینت المجالس به صورت تلفنی با برنامه همراه می شد.
آنچه پنجشنبه شب بر صفحه تلویزیون نقش بست، یعنی برپایی میز محاکمه اهل قلم در استودیوی یک رسانه، اتفاقی نادر در دنیای ارتباطات است. این نحوه تیغ کشیدن به روی اهل قلم، شیوه ای است که فقط در صدا و سیمای ایران دنبال می شود، آن هم در گرماگرم گشایش جشنواره و نمایشگاه مطبوعات. نکته ای که باید باز هم به برنامه سازان این رسانه فراگیر و میهمانان ویژه برنامه هایشان گوشزد کرد، این است که دوستان بر سر شاخه نشسته اید و بن می برید.
*روزنامه ایران
اول**
17/08/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]