محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828772845
فارس گزارش می‌دهد خانه‌هایی به رنگ حسینیه/ روضه باران برای بارانی‌ترین دل‌ها
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش می‌دهد
خانه‌هایی به رنگ حسینیه/ روضه باران برای بارانی‌ترین دل‌ها
اولین جمعه پس از عاشورا برای این خانه‌ها دلگیرترین لحظات است، بارانی‌ترین دل‌ها در فراق روضه باران به استجابت اشک می‌نشینند.
● گزارش تصويري مرتبط
-------------------------------
به گزارش خبرگزاری فارس از قروه، گویی عظیم‌ترین مصیبت بر آنها حادث شده است که این گونه اشک می‌ریزند، هر یک در گوشه‌ای از خانه روضه باران سر داده است، انگار می‌خواهند از عزیزترین عزیزانشان دل بکنند. اینجا بیرق و پرچم با تو حرف‌ها دارند، حرفی از جنس نیاز، نیازی به رنگ آسمانی‌ترین استجابت اشک وقتی به چشم‌هایت راه می‌یابد. اعضای خانه‌ای که بیش از 10 روز رنگ و بوی تو را گرفته بود، اینک در دل کندن از تو و اسمت، انگار جان را تسلیم می‌کنند، که صدای گریه‌هایشان به آسمان برخاسته است، نمی‌خواهند از تو و یادت لحظه‌ای جدا شوند. چشم گریان چشمه فیض خداست و همه می‌دانند گریستن بر تو و خاندانت، اشکی نه از چشم ظاهر که از منتهای وجود عاشقان سرچشمه می‌یابد و بر بستر گونه‌ها جاری می‌شود. هر یک با یکی از کاروانیان تو درد دل خویش را باز می‌گوید، علی کوچک گاهی گهواره علی‌اصغر شش ماهه‌ات را تکان می‌دهد و گاه نگران به مادرش می‌نگرد که تمام دلدادگیش را به پرچم علمدار نامدارت گره زده است و در التهاب لحظه‌های فراق، نوایی غریبانه سر می‌دهد از اشک و آه و ناله.
فاطمه که روز اول محرم صحنه‌هایی از کربلای پربلای تو را تجسم بخشیده بود، با هر تکه‌ای که از آیینه مجسم مظلومیت تو در دست می‌گیرد، نجواها دارد، نجوایی مبهوت از اشک و اشک و اشک... نجواهای فاطمه انگار با سکینه توست، آن هنگام که چشم انتظار عمو ماند و هرگز به آن آبی نرسید که از عمویش طلب کرده بود، ناگفته‌هایی با رقیه سه ساله‌ات دارد، وقتی که سرت برای میهمانی به خرابه شام رفت و سردار پرآوازه زمین و زمان شدی. فائزه هم حال و هوای عجیبی دارد، این چند روز از میهمانان تو پذیرایی می‌کرد و شوری وصف نشدنی داشت، اینک در لحظه لحظه عبور کاروان خاندان تو از کوچه پس کوچه‌های غربت، فائزه هم غربت نشین هجران تو و یاران عاشورای‌ات شده است.
آخرین «یاحسین» را که از عمق وجودشان فریاد می‌کنند، مادر خانه تاب نمی‌آورد و همچون مرغی پریشان به هر سوی خانه نگاه خود را می‌دواند تا شاید بتواند اثری از تو را در تکه‌ای از حسینیه‌ات جا بگذارد و چه اسمی پربهاتر از نام تو "یا اباعبدالله". اولین جمعه پس از عاشورا را برای جمع کردن نشانه‌های حسینی از خانه انتخاب می‌کنند، به امید ظهور منتقم خون خدا... خانه‌ای که سهم حسینیه توست این داستان همه ساله خانه‌هایی است که در دهه اول محرم، رنگ و بوی حسینی می‌گیرند و برای حسینیه‌شدن بهانه‌های آسمانی دارند. خانه‌هایی در شهر دلدادگان مکتب حسینی، در سریش آباد همه ساله رنگ حسینیه به خود می‌گیرند. اعضای خانه یکی دو روز قبل از محرم حسینی، جای جای خانه را به پرچم و بیرق سیه آذین می‌بندند و تنها یک نام نامی را می‌توانی در این خانه‌ها بجویی، نام بلند امام حسین (ع) و یاران باوفایش. عشق حسینی عظیم‌ترین سرمایه روحی مسلمانان است که آنها را با اهل بیت پیامبر پیوندی عمیق می‌بخشد و در سایه همین عشق، یاد حسین و عاشورا زنده مانده و سوز آن، حمایت قلبی عاشقان امام حسین (ع) را همواره به نفع حق و جبهه ایثار برانگیخته است. همین عشق، یاران امام را روز عاشورا به استقبال شهادت فرستاد تا با مرگ در رکاب او حیات ابدی یافتند. عشق حسین (ع) را خداوند در دل‌ها نهاده است و شعله‌ای خاموش نشدنی است و محبت او نه تنها در دل زمینیان است که به فرموده رسول خدا (ص)، حسین (ع) محبوب‌ترین چهره زمینی نزد آسمانیان است. مجالسی که در این خانه‌های حسینیه‌ای برپا می‌شود، بیشتر اختصاص به خانم‌ها دارد و در آن برای حضرت سیدالشهدا (ع) روضه‌خوانی و مرثیه‌سرایی می‌شود. روضه‌خوانی یکی از مواردی است که امام راحل همواره بر آن تاکید داشتند و فرمودند: "روضه خوانى بشود، مرثیه گفته بشود، شعر و نثر در فضایل اهل بیت (ع) و در مصائب آنها گفته بشود تا این مردم مهیا باشند؛ در صحنه باشند، بدانند که ائمه ما تمام عمرشان را صرف براى ترویج اسلام کردند، اگر آنها یک سازش مىخواستند بکنند، همه جهات مادى برایشان مهیا بود، لکن خودشان را فداى اسلام کردند و با ستمکاران سازش نکردند، باید مردم را آشنا کنید به وظایف خودشان و از مردم هم تقاضا مىشود که راهپیمایی‌ها به عنوان راهپیمایى نباشد، به عنوان دستجات باشد؛ همان دستجات سنتى با حفظ جهات شرعى اسلامى و عاشورا را زنده نگه دارید که با نگه داشتن عاشورا کشور شما آسیب نخواهد دید".
به خواست همسرم خانه‌ام حسینیه اباعبدالله (ع) شد نامش راضیه است و راضی به هر آنچه که خداوند برایش رقم بزند. می‌گوید: همسرم در ایام محرم خود را وقف خدمت به عزاداران امام حسین (ع) در حسینیه شهر می‌کند؛ 5 سال قبل در یکی از شب‌های محرم دلم گرفت و با بغض به همسرم گفتم، کاش من هم مرد بودم و به عزاداران آقا امام حسین (ع) خدمت می‌کردم و ارباب من را هم به نوکری درگاهش می‌پذیرفت. راضیه خانم افزود: چشم‌های همسرم از اشک پر شد و گفت: همین قدر که آرزوی نوکری آقا را داری خود اجر بسیاری دارد. این حسرت زیاد بر دل راضیه خانم نماند و همان شب فکری به ذهن همسرش رسید و پس از بازگشتن از حسینیه، آن را با راضیه خانم بازگو کرد. فردای آن روز همه مشغول شدند، یکی پرچم سیاه آورد، دیگری خاک و خار آورد، آن یکی گلاب و دیگری پنجه آهنینی که منتسب به دستان ماه منیر بنی‌هاشم (ع) بود. حالا خانه شده بود حسینیه و راضیه خانم به آرزویش می‌رسید، از فردای آن روز صدای روضه و مرثیه در خانه‌ای که حالا راضیه خانم صاحب آن نبود، بلند می‌شد، در خانه‌ای که نامش را به حسینیه تغییر داده بود. تنها خانه راضیه خانم نیست که در روزهای حزن اهل بیت(ع)، ماوای دلدادگان و دلسوختگان حسینی می‌شود، خانه فاطمه خانم هم یکی از همین حسینیه‌های کوچک اما با صفاست. یک طبقه از خانه فاطمه خانم به امام حسین (ع) اختصاص دارد و فاطمه خانم با اینکه می‌توانست با اجاره دادن آن منبع درآمدی برای خود و خانواده‌اش داشته باشد، اما آن را وقف برگزاری محافل و مجالس عزای امام حسین (ع) کرد. قصه دلدادگی فاطمه خانم هم شنیدنی است همسرش جانباز جنگ تحمیلی است و در آن دوران پایش به شدت آسیب می‌بیند، دکترها چندین عمل جراحی بر روی پای محمد انجام می‌دهند اما پاسخ همه آنها یکی است، این پا قابل علاج نیست. فاطمه خانم که از همه جا ناامید است، شب تاسوعا هنگامی که نام قمر بنی‌هاشم (ع) به همه وسعت خود آسمان شب را در می‌نوردد، دل شکسته و حزین با باب‌الحوائج بی‌دست کربلا، دردهای خود را می‌گوید؛ از همسری که باید خانه‌نشین شود و تنها از آقای خود می‌خواهد تا به دادش برسد. چند وقت پس از آن شب آسمانی، دوباره به دکتر مراجعه می‌کنند، معجزه رخ داده است و محمد دیگر قرار نیست خانه‌نشین شود، خدا به حرمت نام نامی علمدار کربلا، قدرت راه رفتن دوباره را به همسر فاطمه خانم بخشیده است و حالا نوبت اوست نذرش را ادا کند. محرم سال بعد خانه‌اش می‌شود حسینیه سیدالشهدا (ع) و از میهمانان حضرتش با آبگوشت پذیرایی می‌کند، نزدیک یک هفته نان محلی می‌پزد و هر آنچه در توان دارد برای مجلس آقا مهیا می‌کند.
هر کس دلش بشکند، کربلایی است اینجا سرسپردگی به آستان دوست، زن و مرد نمی‌شناسد، هر کس دلش بشکند کربلایی است، زمان می‌گذرد؛ روزها از پی روزها و سال‌ها از پی سال‌ها، اما حادثه کربلا همواره جلوه‌ای روشن‌تر و طراوتی روح بخش‌تر می‌یابد. هرچه زمین و زمان کهنه‌تر می‌شود، حماسه کربلا نوتر شده، چون کربلایی شدن آیین همه دوستداران نینواست.
انتهای پیام/79009/ی40
93/08/17 - 03:02
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها