واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
چتر حفاظت برسر دُرنای سیبری این روزها تالاب فریدونکنار میزبان تنها درنای سیبری است و محیطزیست استان مازندران اقداماتی برای محافظت از این گونه نادر درنظر گرفته است.
مدیرکل محیط زیست مازندران در گفت وگو با مهر اظهارکرد: با توجه به اهمیت این پرنده به عنوان پرنده ای در خطرانقراض، اقدامات مختلفی برای حفاظت از درنا و زیستگاه آن از جمله جذب نیروهای محافظ همیار محیط بان، نصب تابلو برای شناسایی منطقه، برگزاری کلاس آموزشی برای جامعه محلی با موضوع درنا، خرید تجهیزات حفاظتی مانند دوربین، تلسکوپ، رها سازی جوجه درناهای سیبری، احداث مرکز پرنده شناسی و استفاده از خدمات مشاوران ملی و بین المللی درنظر گرفته شده است. ناصر مهردادی افزود: با توجه به اهمیت این پرنده به عنوان پرنده ای منحصر بفرد ودر معرض خطر انقراض، پروژه ای بین المللی با استفاده از اعتبارات صندوق حمایت برای پشتیبانی از این پرنده تهیه، پیشنهاد و پس از تصویب، از سال ۲۰۰۳ میلادی به اجرا در آمده و محدوده زمستان گذرانی این درنا به عنوان منطقه تیراندازی ممنوع درفهرست تالاب بین المللی در کنوانسیون رامسر قرار گرفته است. کورش ربیعی، رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران نیز در این باره گفت: این درنا آخرین فرد بازمانده از گله غربی درنای سیبری است که هر ساله طی یک تقویم نانوشته و منظم هفته اول آبان مهاجرت خود را از سرزمین جوجه آوری واقع در غرب سیبری به سوی آخرین حد جنوبی مهاجرتش که تالاب های حاشیه جنوبی دریای خزر است و اراضی غرقابی و تالاب های فصلی منطقه فریدونکنار را شامل می شود، آغاز و تا اوایل اسفند در این منطقه به سر می برد. وی افزود: درنا ۱۵ گونه مختلف دارد که سه گونه از آن یعنی درنای فریادکش، درنای تاج قرمز و درنای سفید سیبری به عنوان گونه های در معرض خطر طبقه بندی شده است. درنای سیبری دارای رقص و آواز با شکوهی بوده و سمبل طول عمر و وفاداری به شمار می رود. طول عمر درنای سیبری به 70 سال هم می رسد و جفت ها همواره با هم به سر می برند و با از دست رفتن یکی، جفت دیگر تا پایان عمر جفتی اختیار نمی کند. بالا بودن جمعیت شرقی درنا سیبری ربیعی یادآور شد: جمعیت شرقی درنای سیبری که مهاجرت زمستانه شان را از غرب سیبری در ایالت خودمختار یاکوتیای روسیه به سمت دریاچه پویانگ در چین ادامه می دهند، کماکان از جمعیت خوبی برخوردار هستند و امسال جمعیت آنها را حدود ۴۰۰۰ قطعه برآورد کرده اند. وی بیان کرد: جمعیت غربی درنای سیبری که مسافتی حدود 5000 کیلومتر را از سر زمین های وسیع غربی سیبری به سمت تالاب های نارزوم در قزاقستان و تا ذخیره گاه طبیعی آستاراخان روسیه در دهانه رود ولگا، آذربایجان و نهایتا تا منطقه تیراندازی ممنوع تالاب بین المللی فریدونکنار ادامه می دهد، رو به زوال است طوری که در پنج شش گذشته فقط یک قطعه از آن باقی مانده و کماکان به مهاجرت خود ادامه می دهد. تنها بازمانده گله غربی درنای سیبری صبح جمعه نهم آبان ۱۳۹۳ به منطقه فریدونکنار مازندران وارد شد و موجبات خوشحالی اهالی شهرستان، علاقه مندان محیط زیست و حیات وحش را به دنبال داشت. درنای سیبری هر ساله از اوایل آبان برای زمستان گذرانی وارد منطقه تالابی فریدونکنار می شود و حدود ۴ ماه از سال را تا اوایل اسفند در دامگاه های فریدونکنار، از باران و سرخرود سپری می کند و اولین بار از سال ۱۳۵۳ که برای اولین بار حضور درنای سفید سیبری در این منطقه گزارش شده و فقط در سال ۱۳۸۸ این پرنده به ایران و تالاب فریدونکنار مهاجرت نداشته است. تنها آمار ثبت شده از گله غربی درنای سیبری در سال های دور که در مسیر توقف سالانه این گونه در دلتای رود ولگا در سال ۱۹۳۰ در دست است حاکیست که زمانی جمعیت آن بیش از ۲۰۰ قطعه بوده است. عوامل کاهش جمعیت درنای غربی سیبری مهاجرت های طولانی و وقایع طبیعی در مسیر مهاجرت، نرخ پایین جوجه آوری، مکانیسم های پیچیده تولید مثلی در این پرنده، سن بالای بلوغ، عدم تخمگذاری و آشیانه سازی سالانه و نیاز به زیستگاه ویژه و اختصاصی عوامل اصلی کاهش طبیعی جمعیت درناهای سیبری به شمار می رود. پرهای این پرنده کاملا سفید و با شاهپرهای سیاه رنگ، چین پوستی قرمز رنگ در ناحیه پیشانی است. پراکنش این گونه تنها در سیبری و آسیاست و دارای سه جمعیت مستقل غربی، مرکزی و شرقی هستند که جمعیت مرکزی آن که از سیبری مرکزی در شمال تا پارک ملی کئولادو در ایالت راجستان هند مهاجرت می کردند و به دلیل شکار بی رویه این پرنده در افغانستان و پاکستان آخرین جفت از آنها در طی سال های ۲۰۰۲ ـ ۲۰۰۱ دیده شده و هم اکنون از بین رفته اند. تالاب بین المللی فریدونکنار با بیش از 5000 هکتار وسعت از تالاب های مهم ایران محسوب می شود که پنج سال قبل در فهرست تالاب های بین المللی جهان در سایت رامسر به ثبت رسیده و مورد پذیرش مجامع جهانی واقع شد. فریدونکنار هر سال پذیرای هزاران پرنده مهاجر از نوع چنگر، انواع مرغابی، حواصیل، کشیم و قو و... است و درنای باقیمانده از گله غربی درنای سفید سیبری به تالاب بین المللی فریدونکنار پاگشا شد.
 
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]