محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840456771
ایران، عربستان و تنش های ناگزیر
واضح آرشیو وب فارسی:الف: ایران، عربستان و تنش های ناگزیر
کبری آسوپار، 15 آبان 93
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۵ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۲۲:۱۰
چینی بند زده ی روابط ایران و عربستان با حمله ی اخیر چند فرد مسلح به عزاداران حسینی در شرق عربستان می تواند در آستانه ی ترک خوردنی دیگر قرار بگیرد. گرچه دولت حسن روحانی می کوشد فصل تازه ای در روابط خارجی ایران رقم زند، اما به نظر می رسد اتفاقات در مسیری ست که کنترل کامل و تاثیرگذار آن را از دستان سیاست خارجی محافظه کارانه ی دولت اعتدال نیز خارج می کند و به طور مثال گرچه در همه ی ۱۶ ماه سپری شده از عمر دولت یازدهم گشایش فصل تازه در روابط ایران و عربستان، پای ثابت موضع گیری های خارجی مقامات وزارت خارجه ایران بوده، اما در نهایت گریزی نیست که سخنگوی این وزارتخانه، پس از حملات تروریستی اخیر به عزاداری های شیعیان عربستانی در عاشورا، خواستار تأمین امنیت مراسمات مذهبی توسط دولت عربستان و نیز مجازات و دستگیری عاملان این اقدام تروریستی شود.روابط ایران و عربستان تقریباً هیچ گاه وضعیت دوستانه ای را بر خود ندیده است؛ چه آنکه همیشه دلیل هایی برای دوست نبودن و حتی دشمنی کردن وجود داشته است و البته توطئه هایی غربی هم. پهلوی ها گرچه با دوستان آمریکا در منطقه دوست بودند، اما گاه تنش ناگزیر می شد؛ محمدرضا پهلوی سال های آغازین حکومت خود را تجربه می کرد که جوانی ایرانی (ابوطالب یزدی) در مراسم حج تمتع مورد اتهام دروغین شرطه های عربستانی برای آلوده کردن خانه ی خدا قرار گرفت و دو روز بعد دستگیری هم گردن زده شد. در نتیجه ی این اقدام، روابط ایران و عربستان قطع و اعزام زائر به عربستان از سوی ایران به مدت چهار سال متوقف شد. بعدها ایران پهلوی و عربستان سعودی هر دو تبدیل به نگهبانان آمریکا در منطقه شدند و کوشیدند دولت های حرف گوش کنی! باشند و زیر سایه ی سیاست های ایالات متحده که آن روزها نفعش در دوستی ایران و عربستان بود، همزیستی و همسایگی مسالمت آمیزی داشته باشند. گرچه گاه تنش هایی بر سر مسائل مرزی یا انرژی رخ می نمود، با این همه سیاست های یکسان آمریکا در قبال ایران و عربستان و استفاده از این دو دولت در جنگ سرد علیه شوروی سابق، آنها را کنار هم قرار می داد.پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، این کنار هم بودن زیر سایه ی حفظ منافع ملی آمریکایی ها را از بین برد. با این همه، سعودی ها در ظاهر کوشیدند رفتاری دوستانه با انقلاب اسلامی داشته باشند و هیأتی بلندپایه به ایران فرستادند که حضوراً به ایرانی ها تبریک بگویند؛ این هیأت البته موفق به دیدار با امام خمینی نشد. در پشت پرده اما سعودی ها با آمریکا و دشمنان دیگر جمهوری اسلامی همدست شد تا این انقلاب ریشه ندواند. وحشت آل سعود وهابی از صدور انقلاب اسلامی ایران به کشورهای منطقه تحت زعامت علمای شیعه و شفاف شدن تعارضات جدی میان سیاست های اقتصادی و دیپلماسی خارجی و اختلافات مبنایی در درک و فهم منابع اسلامی، در گذر زمان فاصله ی میان دو کشور را پررنگ تر کرد و اوج این اختلافات کشتار حجاج ایرانی در جریان مراسم برائت از مشرکین در مرداد ۶۶ را رقم زد. در ایران عزای عمومی و راهپیمایی سراسری در کل کشور و قطع روابط با عربستان سعودی از واکنش های اولیه بود. در تهران مردم به سفارت عربستان ریختند و یک دیپلمات سعودی در این درگیری ها کشته شد. اعزام زائر به عربستان هم متوقف شد. جمهوری اسلامی ایران ناگزیر دست به اقداماتی زد که خلاف سیاست وحدت در جهان اسلام بود؛ در حالی که خود منادی وحدت بود. وقتی صدها زائر ایرانی در جنایتی وحشیانه توسط پلیس عربستان کشته و زخمی می شوند، آیا راهی دیگر برای جمهوری اسلامی باقی می ماند؟ عربستان عملاً همه ی راه های وحدت را بسته بود و همین که جمهوری اسلامی تصمیم به حمله نظامی به خاک عربستان نگرفت، خود نشانی از حسن نیت مقامات ایران بود!از سویی منافع عربستان در دوستی با غرب، جایی برای برگزاری مراسم برائت از مشرکین در خیابان های مکه باقی نمی گذاشت؛ سعودی ها هیچ گاه نمی توانستند رفاقت با غرب را به انقلابی گری های رقیب ایرانی شان در منطقه بفروشند؛ حتی اگر غرض نجات جهان اسلام باشد. حق هم داشتند؛ این انقلابی گری که با ساقط کردن پادشاهی یکی از قدرت های منطقه، خود را به جهان معرفی کرده بود، لاجرم مسیرش از سرنگونی سایر شاهان منطقه می گذشت.وجود و عدم برائت از مشرکین، انقلابی گری اسلامی و تحجر وهابی و سلفی، فلسطین و اسراییل، حزب الله لبنان و اسرائیل، سوریه و معارضین اسد، مصر و مرسی و مبارک، افغانستان و القاعده و طالبان، یمن و حوثی ها، بحرین و آل خلیفه، عراق و دولت نزدیک به ایران، داعش و جهان اسلام، همیشه و همه جا آرمان ها و سیاست های جمهوری اسلامی و آرمان ها و سیاست های آل سعود در تعارض با یکدیگر بوده و هست و از همه مهم تر پیشرفت های تسلیحاتی و هسته ای جمهوری اسلامی و محبوبیت ایران در منطقه به دلیل سیاست حمایت از مستضعفین و دفاع از حرکت های ضد صهیونیستی در منطقه که مشخصاً مخالف منافع آمریکا در منطقه هست، همیشه ایران و عربستان را مقابل هم قرار داده است. به همه ی اینها بیفزایید که عربستان گروهک های تروریستی وهابی را به کمک عوامل خود در پاکستان تربیت کرده و بعدتر آنان در خاک ایران و به منظور ایجاد ناامنی و نیز برافروخته کردن آتش جنگ مذهبی دست به عملیات های تروریستی می زنند. گروهک ریگی مثال قابل درکی از این جریان است.واقعیت آن است که همیشه هم اصل بحث، کمک های مالی و معنوی ایران و عربستان به دو سوی درگیر در خاورمیانه مطرح نیست؛ اختلافات ایدئولوژیکی آن قدر پررنگ است که در آتش افروزی جنگ مذهبی توسط آمریکایی ها، لاجرم ایران و عربستان در دو سوی یک جنگ سرد یا گرم قرار می گیرند. جنگی که البته جمهوری اسلامی علاقه ای به وجود آن ندارد و بارها اعلام کرده حتی داعش را هم دشمن اصلی خود نمی داند و به خوبی قدم های پررنگ و پشت پرده ی آمریکا را در درگیری های منطقه می شناسد. جمهوری اسلامی راه حل را در کوتاه کردن دست دولت های غیرمنطقه ای از غرب آسیا می داند و مشخصاً مخالف جدی دخالت آمریکا در این منطقه هست. در کنار این اختلافات جدی و دیرینه جمهوری اسلامی با آمریکا، اما سعودی ها به خوبی می دانند اگر سرسپرده ی آمریکا نباشند، سقوطی قریب الوقوع در انتظارشان خواهد بود. مردمسالار بودن و دینی بودن دو وجه حکومت در ایران کنونی است و سعودی ها از این هر دو بی بهره اند و البته بر این بی بهره ماندن شان هم اصرار دارند. (گرچه اکثریت مردم عربستان را وهابی و حامی آل سعود بدانیم، اما در هر حال ساختار پادشاهی موروثی در این کشور نه نشانی دینی دارد و نه مردمی) این سو، ایرانی ها هر نوع دخالت آمریکا در خاورمیانه را به ضرر مردم منطقه می دانند و آن سو، عربستان حامی سلفی ها با آمریکایی ها ائتلاف ضد داعش تشکیل می دهند! براستی با این همه تعارض چه باید کرد؟ وقتی ایران به دنبال نجات مردم منطقه است و سعودی ها پی تحکیم پایه های قدرت خود، چه می شود کرد؟ترس از سقوط، آل سعود را همیشه به نادیده گرفتن پیام های حسن نیت جمهوری اسلامی واداشته و به طور مثال آنان هیچ گاه فتاوای رهبران ایران در صحت خواندن نماز به امامت اهل سنت یا مواردی مشابه برای حفظ وحدت مسلمین ندیدند. به نظر می رسد در اختلافات پررنگ فیمابین فرقی نمی کند در ایران چه کسی بر سرکار است؛ گرچه عربستانی ها هاشمی رفسنجانی را دوست خود بدانند و محمود احمدی نژاد را دشمنی تندرو و حسن روحانی را میانه رویی که آنان را برادر خویش می خواند. چه ملک عبدالله آنقدر به ایرانی ها اعتماد کند که در پاکستان، خلاف عرف دیپلماتیک در ماشین هاشمی رفسنجانی بنشیند، چه احمدی نژاد در طول یک دوره ریاست جمهوری ۴ بار به عربستان برود، چه روحانی آنان را برادر خود بخواند و چه خاتمی در فرودگاه مورد استقبال فهد قرار بگیرد و دوران اصلاحات، دوران طلایی روابط ایران و عربستان نامیده شود، در نهایت این عربستانی ها هستند که حتی در دوران همان هاشمی رفسنجانی هم ایرانرا به بمبگذاری برج های خبر عربستان متهم می کنند و بسیار بیشتر از پیام تبریک سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به احمدی نژاد، خواستار حمله آمریکا به ایران می شوند؛ و به موازات حضور ویلچری فهد در استقبال از خاتمی، در ایران تروریست های تربیت شده شان را تقویت و در عربستان محدودیت ها برای زائران ایرانی را بیشتر و بیشتر می کنند و هر قدر روحانی در اولین نشست خبری اش عربستان را برادر خود بنامد، انفجار در مقابل سفارت ایران در بیروت توسط سلفی های تحت حمایت عربستان از خاطر نمی رود و سنگ اندازی های سعودی در برابر توافقنامه ی هسته ای ایران و ۱+۵ فراموش نمی شود و عربستان باز هم ایران را مداخله کننده و اشغالگر در سوریه می خواند.وقتی عربستان غرب را قابل اعتماد تر از هم کیشان مسلمان خویش در منطقه می داند، حسن نیت ایران راهی از پیش نمی برد؛ آنها حتی در درک چرایی این حسن نیت نیز دچار سوء تفاهم هستند و آن را به ضعف ایران مرتبط می کنند و حسن نیت نشان دادن های زیاده از حد در برابر کارشکنی های سعودی، می تواند خدشه بر عزت ایرانی باشد. بنابراین برای جمهوری اسلامی ایران راهی جز ادامه ی رابطه ای کج دار و مریز با عربستان سعودی نمی ماند. ایران همه ی کارهایی را که می بایست برای داشتن یک رابطه ی خوب با عربستان می داشت، در دوره های قبلی طی کرده است. روابط صمیمانه شخص هاشمی رفسنجانی هم گره ی چندانی را باز نمی کند و بیشتر به نزدیکی شخص هاشمی با دولت عربستان منجر شد تا نزدیکی دولت ایران و دولت عربستان. حال باید دید آیا سعودی ها می خواهند سیاست های ضدشیعی و ضدایرانی شان را جبران کنند یا همچنان دوستان آمریکایی شان برای آنها تصمیم خواهند گرفت؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
سیاسی
پربازدیدترینها