تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835589582
یادداشت / علیرضا کریمی اوباما انتخابات را باخت چون در سیاست، ترسوها محکوم به باختند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت / علیرضا کریمی
اوباما انتخابات را باخت چون در سیاست، ترسوها محکوم به باختند
اگر اوباما باز هم تردید کند و بر سر مسائلی نظیر تعداد سانتریفیوژها و یا از ترس لابی‌های صهیونیستی توافق جامع با ایران را از دست بدهد، دیگر هیچ چیز برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری در دست دموکرات‌ها نخواهد بود.
گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس – علیرضا کریمی: نتایج انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس نمایندگان و سنای آمریکا نشان می‌دهد که به‌قول دویچه‌وله، «جمهوریخواهان همه چیز را بردند». وقتی جمهوریخواهان همه چیز را در این انتخابات برده‌اند، معنایش این است که «دموکرات‌ها همه چیز را باخته‌اند». قطعا اکنون تحلیل‌گران نزدیک به دموکرات‌ها نگران آن هستند که روند این باخت ادامه یافته و شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی هم تکرار شود. دولت دموکرات‌ها در آمریکا از نظر اقتصادی نسبت به سلف جمهوری‌خواه خود انصافا عملکرد بهتری داشت. تمام شاخص‌ها بیان‌گر آن هستند که باراک اوباما و دولتش در بهبود وضعیت اقتصادی اگرچه شاهکار نکرده‌اند اما نسبت به دولت بوش، بهتر بوده‌اند. یک کلیشه وجود دارد و آن اینکه آمریکایی‌ها به «جیب» خود رای می‌دهند. اما این بار چنین نشد. البته برخی نیز می‌گویند که روند انتخابات میان‌دوره‌ای در آمریکا همواره بر ضد حزب حاکم بر دولت بوده است. اما به‌هرحال، علت اصلی شکست دموکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره را باید در عرصه اصلی شکست دولتشان جستجو کرد و این عرصه، جایی جز «سیاست خارجی» نیست. * اوکراین و ناتوانی در کنترل نتایج برکناری یانوکویچ باراک اوباما و تیم سیاست خارجی او، با برکناری دولت یانوکویچ در اوکراین و بر سر کار آوردن غرب‌گرایان در این کشور، قصد داشتند در اروپای شرقی و پیش چشمان دولت روسیه، قدرت خود را افزایش دهند و شاید در ابتدا به‌نظر می‌رسید که با یک انقلاب مخملی دیگر موفق شده‌اند اما گذشت زمان نشان داد که غرب نتوانسته در این قدرت‌طلبی نتایج را کنترل کند. «جان مرشایمر»، نظریه‌پرداز سرشناس روابط بین‌الملل در این خصوص نوشت: «برنامه بزرگ در اوکراین غلط از آب در آمد. بحران اوکراین نشان می‌دهد که واقع‌گرایی سیاسی اهمیت بسیاری دارد و کشورهایی که این مسئله را نادیده بگیرند، مسیری را با قبول خطرات آن در پیش گرفته‌اند. رهبران آمریکا و اروپا در تلاش برای تبدیل اوکراین به پایگاه غرب در مرز روسیه، اشتباه بزرگی را مرتکب شدند و هم اکنون که عواقب این اشتباه خودنمایی کرده، ادامه این سیاست احمقانه اشتباه بزرگتری خواهد بود».
غرب برای پیروزی قدم به او کراین گذاشت اما در نتیجه این ورود، شبه‌جزیره کریمه از اوکراین جدا شد و به‌نظر می‌رسد در حال حاضر کسی نتواند «بسته شکلاتی را که خورشچف به اوکراین هدیه کرده بود، از پوتین بازپس بستاند». به‌عبارت ساده‌تر، اوباما و همراهان غربیش بازی را در اوکراین خوب شروع کردند اما انتظار چنان واکنشی را از سوی پوتین نداشتند. پوتین واکنشی سخت نشان داد و غرب نتوانست پاسخ درخوری برای این واکنش در نظر گیرد. تحریم‌هایی هم که تصویب شدند، اگرچه آثاری در اقتصاد روسیه داشت اما نتوانست کریمه را به اوکراین بازگرداند.
اوکراین یکی از صحنه‌های باخت سیاست خارجی اوباما بود. صحنه‌ای که بیش از هرچیز ناتوانی در مدیریت را به‌رخ می‌کشید. * سوریه، عراق، داعش و ائتلافی که سرتاپا تناقض بود اوباما و همراهان غربیش با تمام توان وارد میدان سوریه شدند تا کار یکی از دولت‌های متخاصم خود در محور مقاومت را یک‌سره کنند. برای این منظور، باراک اوباما به این فکر افتاد که از حربه فرقه‌گرایی استفاده کند و از آنجا که دشمن، شیعه بود، برای نبرد در برابر آن به‌سوی تکفیری‌ها دست دوستی دراز کرد. البته این مساله رسما اعلام نمی‌شد اما روشن بود که بر روی زمین، آنان‌که برای اهداف آمریکایی‌ها می‌جنگند، گروه‌های تکفیری هستند که یکی از آنها داعش بود.
این گروه‌ها بر روی زمین نتوانستند از پس نیروهای ارتش سوریه و حزب‌الله لبنان برآیند، از سوی دیگر تلاش‌هایشان برای وارد کردن مستقیم آمریکا به جنگ – نظیر بحران استفاده از سلاح شیمیایی – به‌علت «محیط روانی» خاص آقای اوباما به‌هیچ‌جا نرسید. وقتی داعش به عراق سرریز کرد، باز هم در ابتدا نگرانی واشنگتن را برنینگیخت. حضور داعش در استان الانبار خیلی قبل از تصرف موصل محقق شده بود اما آمریکایی‌ها کمک چندانی در نبرد دولت عراق با آنها ارائه نکردند. حتی پس از تصرف موصل و کشتار مسلمانان عراق آمریکایی‌ها به‌فکر واکنش نیفتادند، تنها وقتی داعش – ظاهرا بر خلاف قرارهای قبلی – به مرکز حاکمیت کردهای مورد حمایت آمریکا در اربیل نزدیک شد، اوباما به‌فکر ائتلاف‌سازی و حمله هوایی به داعش و کمک به کردها افتاد.
ائتلافی که با حدود 60 کشور آغاز شد، نه‌تنها نتوانست به آقای اوباما و دولتش وجهه قهرمان بدهد، بلکه چهره‌ای سراسر تناقض را از وی و سیاست خارجی‌اش برجا گذاشت: اولا، داعش و گروه‌های تکفیری دیگر، 3 سال با حمایت‌های مستقیم و غیرمستقیم واشنگتن و متحدینش علیه بشار اسد جنگیدند، حتی بایدن، معاون اول اوباما به نقش برخی متحدین آمریکا در حمایت از داعش اذعان کرد؛ ثانیا، آیا می‌توان چنین گروه‌هایی را با حملات هوایی از کار انداخت؟ ثالثا، اگر این گروه‌های تکفیری حذف شوند، چه کسی می‌خواهد جای آنها را در سوریه و در نبرد با محور مقاومت بگیرد؟ کدام گروه میانه‌رو یا سکولار در میدان نبرد سوریه حرفی برای گفتن دارد؟ این تناقضات باعث شد تا ائتلاف‌سازی اوباما نه‌تنها به‌نفعش تمام نشود، بلکه از او چهره یک «حاکم مستاصل» را برجا گذارد که می‌خواهد ناتوانیش را زیر پوشش ائتلاف پنهان کند. * مذاکرات هسته‌ای با ایران و هزینه سنگین زیاده‌خواهی دویچه‌وله نوشت: «در عرصه بین‌المللی مهم‌ترین دست‌آورد [دولت اوباما]، مذاکره با ایران و تلاش برای حصول توافق با این کشور است. در حالی که اوباما می‌تواند با تکیه بر اختیارات اجرائی خود به تدریج اقدام به تعلیق تحریم‌های اقتصادی علیه ایران کند، به تصویب توافق نهایی توسط کنگره نیازمند است. اوباما باید امیدوار باشد که جمهوریخواهان با توجه به موفقیت‌آمیز بودن توافق موقت با ایران، عدم تصویب توافق جامع را به لحاظ سیاسی بیش از حد برای خود هزینه بردار ببینند». اوباما اگر در فرجه 6 ماهه اول توافق ژنو می‌توانست به توافق جامع دست پیدا کند، به احتمال زیاد مجبور نبود اکنون با یک دستگاه قانون‌گذاری یک‌دست جمهوری‌خواه روبرو باشد که نه‌تنها حصول توافق جامع با ایران را برایش سخت‌تر می‌کنند بلکه اداره آمریکا را هم برای او مشکل می‌سازند.
اوباما از ترس فشار جمهوریخواهان، جرات پیدا نکرد که احترام به حقوق هسته‌ای ایران را مورد تصریح قرار داده و ظرف همان 6 ماه کار را تمام کند. همین به توافق نرسیدن باعث شد تا در انتخابات از جمهوریخواهان ضربه بخورد. اگر اوباما باز هم تردید کند و بر سر مسائلی نظیر تعداد سانتریفیوژها و یا از ترس لابی‌های صهیونیستی توافق جامع با ایران را از دست بدهد، دیگر هیچ چیز برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری در دست دموکرات‌ها نخواهد بود. در سیاست، ترسوها محکوم به باخت هستند و اگر اوباما باز هم از جمهوریخواهان بترسد، باز هم خواهد باخت. تنها راه باقی مانده برای پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری، کنار گذاشتن زیاده‌خواهی در مذاکرات هسته‌ای با ایران است. در انتخابات اخیر دیده شد که کاندیداهای دموکرات به هر ترتیب تلاش می‌کردند برای رای آوردن بین خود و اوباما فاصله ایجاد کنند. با ادامه این روند، کاندیدای آینده حزب دموکرات هم باید از اوباما برائت بجوید، شاید شانسی برای پیروزی داشته باشد. انتهای پیام/
93/08/15 - 00:02
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها