تور لحظه آخری
امروز : شنبه ، 19 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام محمد باقر(ع):هيچ شفيعى براى زن نزد پروردگارش نجات بخش تر از رضايت شوهرش نيست.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1827651758




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

چرا آیت الله مهدوی کنی، انسان ویژه ای بود؟ کادرسازی؛ میراث ماندگار آیت الله


واضح آرشیو وب فارسی:فارس: چرا آیت الله مهدوی کنی، انسان ویژه ای بود؟
کادرسازی؛ میراث ماندگار آیت الله
مباحثه های آیت الله پیش از انقلاب با افرادی هم چون شهید مطهری و آیت الله طالقانی، او را به این نتیجه رساند که می بایست دانشگاهی با نگرش اسلامی و به دور از التقاط های «سکولار مآبانه» تأسیس کرد. دانشگاهی که البته با پیروزی انقلاب، وظیفه «کادرسازی» برای آینده انقلاب را به نیز به عهده گرفت.

خبرگزاری فارس: کادرسازی؛ میراث ماندگار آیت الله



متولدین دهه شصت و هفتاد، احتمالا تا پیش از انتخابات مجلس نهم، آشنایی چندانی با آیت الله محمدرضا مهدوی کنی نداشتند. شاید نسل اول انقلاب نیز که چند ماهی، وی را در قامت نخست وزیر و وزیر کشور دیده بودند، در خلال سکوت بیست و چند ساله وی، او را به فراموشی سپرده بودند. برگزاری باشکوه مراسم به خاک سپاری وی به همراه حضور نمایندگان تمامی جناح ها اما، این نکته را یادآوری کرد که او اگرچه در بیشتر این سال ها «سرشناس» نبود، اما کارهایی انجام می داد که او را «ماندگار» می کرد. مباحثه های آیت الله پیش از انقلاب با افرادی هم چون شهید مطهری و آیت الله طالقانی، او را به این نتیجه رساند که می بایست دانشگاهی با نگرش اسلامی و به دور از التقاط های «سکولار مآبانه» تأسیس کرد؛ دانشگاهی که البته با پیروزی انقلاب، وظیفه «کادرسازی» برای آینده انقلاب را به نیز به عهده گرفت. آیت الله در این سال ها، به غیر از دوره کوتاهی که نخست وزیری و وزارت کشور را تجربه کرد، عطای کار اجرائی را به لقایش بخشید و با تمرکز بر «دانشگاه امام صادق»، به تربیت نیروهایی زبده و انقلابی برای دولت های آینده انقلاب پرداخت؛ افرادی که به خاطر فراجناحی بودن خودِ آیت الله، الزاما به گرایش خاصی نیز تعلق نداشتند. در میان دانش آموختگان این دانشگاه، هم عبدالله رمضان زاده و مصطفی کواکبیان اصلاح طلب را می توان یافت، هم حسام الدین آشنا تکنوکرات و اعتدالی و هم سعید جلیلی اصولگرا. همین که فارغ التحصیلان این دانشگاه به جناح های متفاوتی در کشور تعلق خاطر دارند، مشی فراجناحی او را مشخص می کند. مسیری که شاگرد آیت الله بروجردی و امام خمینی (قدس سرهما) برای «ماندگاری» طی کرد، البته مسیر دشواری بود. باید مدتی مسند وزارت و صدارت را تجربه کرده باشید تا بدانید چه قدر سخت است اینکه با اختیار خودتان – و نه تنها زمانی که پیشنهادی برای کار ندارید! – عطای ریاست و صدارت را به لقایش ببخشید و با تمرکز بر کار علمی، به تربیت نیروهای آینده انقلاب بپردازید؛ کاری به غایت دشوار که به فرموده امام صادق (علیه السلام): «آخرین محبتی که از دل مؤمن بیرون می ورد، حب ریاست است». آیت الله اما حب ریاست را به کناری نهاد و جز در برهه ای کوتاه که ریاست مجلس خبرگان را پذیرفت، به دانشگاه رفت و به کار «ماندگار» خود پرداخت. آیت الله البته بی اشتباه نبود، لکن کارهای بزرگ و اساسی او را هیچ کس فراموش نمی کند. حتی هیچ گاه به گونه ای نیز رفتار نکرد تا اطرافیان وی، برایش مقامی بیش از آن که بود، قائل شوند. او مدافع انقلاب و رهبری بود، بی آن که مخالفان ولایت فقیه را مشرک بداند. دبیرکل حزبی اصولگرا بود، اما هیچ گاه آرزوی اعدام مخالفانش را در سر نمی پروراند. در میدان سیاست آن قدر آبدیده شده بود و آن قدر بصیرت داشت تا بداند رهبری و ولایت، بیش از دست بوس و پابوس، به یار و مدافع «عاقل» نیازمندند. زاده روستای کوچک کن، برای «ماندگار» شدن میراث خود، به مرحمتی های این دولت و آن دولت چشم ندوخت، بلکه به جای آن، درآمد چندین موقوفه را تأمین کننده هزینه های دانشگاه قرار داد تا برای گرفتن بودجه سالانه، نیازمند مجیزگوئی این دولت و آن مجلس نباشد. دانشگاه او هر کسی را نمی پذیرفت، گزینش داشت و ورود به آن آسان نبود، اما فارغ التحصیلانی متخصص را به جامعه هدیه می داد که می شد از تخصص و البته تعهدشان برای پیشرفت کشور استفاده کرد. آیت الله محمدرضا مهدوی کنی انسانی بود که بیش از «احساس وظیفه»های زودگذر، به فکر میراثی ماندگار بود. آیت الله راه را درست شناخته بود. منبع: رصد انتهای متن/

93/08/07 - 04:01





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن