تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805277401
مشکل، غير‌قانوني بودن بورسيه‌ها نبود
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۵ آبان ۱۳۹۳ (۰:۵۷ق.ظ)
ايران: مشکل، غير‌قانوني بودن بورسيه‌ها نبود
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه ايران چنين نوشت:
قانون ضوابط ناظر بر اعطاي بورسيه‌هاي دولتي را هرگونه که تعريف کنيم، دست کم يک چهارم بورسيه‌هاي اعطايي در دور دوم دولت آقاي احمدي‌نژاد درست نبودند. حتي با اينکه وزارت علوم دولت دوم احمدي‌نژاد ضوابط را به گونه‌اي تغيير داده بودند تا به کساني که خودشان مي‌خواستند، بورس تعلق گيرد، معذلک در مواردي همان ضوابط شکسته و بسته خودشان را هم دستکاري کردند. اگر هيچ‌کس نداند، اتفاقاً مسئولان وزارت علوم دولت دهم نيک مي‌دانند که چگونه بورس ادامه تحصيل در مقطع دکترا به «دوستان» واگذار کردند. اما برخلاف تصور بسياري مناقشه با دکتر فرجي دانا اساساً بر سر بورسيه‌هاي غير‌قانوني نبود. فرجي دانا چهار گناه کبيره مرتکب شده بود که به واسطه آن تندروها استيضاح او را طراحي کردند. گناه اول آن بود که وي فضاي سکوتي را که بعد از حوادث 22 خرداد 88 در دانشگاه ها حاکم شده بود تا حدود زيادي تغيير داد. او به تعبير روحاني فضاي باز را جانشين فضاي امنيتي حاکم در دانشگاهها کرد و دانشجويان را که به واسطه ترس از کميته‌هاي انضباطي به اين سو سکوت کرده بودند مجدداً به گفتوگو و تحرک آورد.
گناه دوم فرجي دانا آن بود که خيل عظيم دانشجوياني را که «ستاره‌دار» و از تحصيل محروم شده بودند شروع به وارد کردن به دانشگاه کرد. گناه سوم وي آن بود که استاداني را که بازنشسته اجباري شده و اخراج يا ممنوع‌التدريس شده بودند مجدداً دعوت به همکاري نمود. و بالاخره گناه چهارم وي آن بود که براي همين رؤساي دانشگاهها از استادان دانشگاهها نظرسنجي کرد.
از ديد تندروها اين اقدامات چهار گناه نابخشودني بودند و به همين خاطر هم فرجي‌دانا را استيضاح کرده و به وي رأي کبود دادند.
اما تندروها سخت در اشتباه‌اند. زمان به عقب باز نمي‌گردد و ديگر نمي‌توان آن شرايط گذشته را مجدداً در دانشگاهها حاکم کرد. درب انجمن‌هاي اسلامي دانشجويي وساير تشکل‌هاي مستقل در چهار سال 92-88 بسته شدند اما بعد از انتخابات 24 خرداد 92 و تشکيل دولت آقاي روحاني مجدداً جنب و جوش و حيات ونشاط به محافل دانشجويي و دانشگاهها بازگشته است.
بعد از چهار سال که دانشجويان نگران از کميته‌هاي انضباطي، نگران از اينکه ممکن است گزينش وزارت علوم يا دانشگاهها به آنها اجازه ورود به دوره‌هاي فوق ليسانس و دکترا ندهند (همچنان که در آن چهار سال 92-88 گزينش براي بسياري از دانشجوياني که در مقاطع بالاتر قبول مي‌شدند واقعاً معضلي شده بود) حالا با اميدواري و اطمينان درب انجمن‌هاي اسلامي و تشکل‌هاي دانشجويي را بعد از چهار سال دارند باز مي‌کنند. در طي آن چهار سال عمدتاً تشکل‌هاي دانشجويي دولتي اجازه فعاليت نداشتند و درب تشکل‌هاي مستقل دانشجويي قفل شده بود. واقعيت تلخ است که تندروها اصلاً ميانه‌اي با اين وضعيت جديد ندارند. آنان ترجيح مي‌دهند تا همان شرايط امنيتي در دانشگاهها حاکم باشد. اما چرا؟ چرا تندروها اين همه با ايجاد فضاي باز در دانشگاهها مخالفند و آن را بر‌نمي‌تابند. به اشکال مختلف آنها با فضاي باز در دانشگاهها مخالفت مي‌ورزند. جداي از آنکه وزير علوم را برکنار کردند، با جنجال اعلام کردند که «دانشجويان به واسطه سياسي شدن فضاي دانشگاهها ديگر درس نمي‌خوانند»، «دانشگاهها دچار افت علمي شده‌اند!»، «دانشجويان دنباله‌رو و مبلغ احزاب سياسي برون از دانشگاهها شده‌اند» و ساير اتهاماتي از اين دست. در حالي که هر کسي که کوچکترين آگاهي از وضعيت دانشگاه‌هاي کشور داشته باشد، مي‌داند که هيچ‌کدام اين مطالب درست نبوده که دانشجويان درس و تحصيل را رها کرده‌اند و پياده‌نظام احزاب شده‌اند و هيچ‌يک از اتهامات ديگري که اصولگرايان به دولت آقاي روحاني و وزارت علوم آن وارد مي‌کنند، کوچکترين صحتي ندارد.
پس چرا تندروها اين همه نگران باز شدن فضاي سياسي در دانشگاهها و تحرک سياسي از ناحيه دانشجويان در دانشگاهها هستند؟ پاسخ روشن است. نزديک به 90 درصد دانشجويان کشور از اين جناح پيروي نمي‌کنند و بسياري از آنان مخالف و منتقد آنان هستند. به همين خاطر است که تندروها ترجيح مي‌دهند که مهر سکوت سايه تهديد بالاي سر دانشجويان کشور باشد و آنان صرفاً آهسته بروند و آهسته بيايند و سرشان را از توي کتاب‌هاي‌شان درنياورند چون متوجه شده‌اند که دانشگاه‌هاي کشور عمده‌ترين کانون عليه سياست‌هايشان است.
نويسنده: صادق زيباکلام
استاد دانشگاه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها