محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831397069
بوی گردنكشی از پیرهنت میآید
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: بوی گردنکشی از پیرهنت میآید
در این روز و روزگار انواع تکنیکورزیها به غزل هجوم آورده و همین باعث شده هر نوقلم نوغزلی، چارچوب دیرسال وزن و قافیه و ردیف و بیت و مصراع را (نه حتی به تلنگری) فرو بریزد. در این بین معلوم نیست حالا که قرار است این چارچوب‌ها نباشد، اصلا چرا داریم غزل می‌گوییم؟! و نکند «مابه‌ازای» همه این نداشتن‌ها و خراب کردن‌ها چیزی نباشد جز سیراب کردن عطش خودشاعربینی بیمارگونه خودمان و...؛ خلاصه «در این زمانه پر های و هوی لال‌پرست» این‌که کسی بخواهد بنشیند و غزلی به‌قاعده و با مولفه‌های غزل کلاسیک این مرز و بوم و البته با لحن و زبانی امروزین بسراید (به عبارت بهتر نوقدمایی شعر بگوید) خودش به معنای شنا کردن خلاف مسیر رودخانه است! این مساله ممکن است طنزآمیز به نظر برسد، ولی واقعیت دارد. وقتی قرار است همه متفاوت ـ شاید هم متفاوط! ـ باشند آن وقت معقول و منطقی بودن خودش کلی وجه ممیزه دارد! وقتی در این سوی میدان جمع کثیری از تریبون‌های مجازی و حقیقی دارند شعر پیشرو و فرا فلان و پسا بهمان و... را فریاد می‌کنند و در آن سوی میدان هم برخی دیگر به طور کلی مرگ غزل را علی‌رغم همه این تحولات اعلام می‌کنند جوانی که دارد این گونه می‌نویسد، به نظر نگارنده کارش بسیار قابل توجه است: دفتر شعر مرا باد به‌هم ریخت و رفتباد، این قالب آزاد، به‌هم ریخت و رفتلب گشودی تو و این کلبه درویشی راجمله «خانه‌ات آباد» به‌هم ریخت و رفتکیش تو ناب‌ترین لحظه رودررویی‌ستشهر را آنچه که رخ داد به‌هم ریخت و رفت...دست بر گردنم انداختی و فهمیدمبید را شاخه شمشاد به‌هم ریخت و رفت... «سیدمهدی موسوی» که صاحب کتاب مورد بحث «منهای جمع» است و غزل فوق، دلبسته مناسبات کلاسیک غزل است، سعی می‌کند زبان را هم تازهتر کند و سطرهایی بنویسد که واجد کشف است. به عبارت بهتر هرچند مناسبات زیبایی‌شناختی غزل او قدمایی ست، اما او می‌کوشد دریچه‌های نویی (بخصوص در مضمون یابی و تصویرسازی) در همین فضا بگشاید. نگاه کنیم: شب پر ستاره‌ای بود و به ماه دل سپردمنه که دل سپرده باشم، به دلم نشست مهرت نگاه کنید به شیوه به‌کارگیری مراعات نظیر کاملا کلاسیک (ستاره و ماه و مهر)یا:چوبه دار به دنبال تنت می‌آیدبوی گردنکشی از پیرهنت می‌آیدچقدر سرخی لب‌های تو دامنگیر استمثل این است که خون از دهنت میآید تصویر درخشان بیت اول در کنار مضمون‌سازی بیت دوم براساس باور عمومی «خون ناحق دامنگیر است».شاعر البته گاهی حرکت‌هایی برای فرآوری از این ساختار کلاسیک انجام می‌دهد؛ مثل این شعر نقاشی:حتی کلمات هم عقب ماندندسخت است فرا... فرار از آدم‌ها که اجرای عقب ماندن را در «فرا... فرار» می‌بینیم، اما این حرکت‌ها معدودتر از آن هستند که به مولفه شعری تبدیل شوند و بیشتر شبیه ذوق‌ورزی‌اند.چنان که گفته شد تر و تازگی شاعر در این دریافت کلاسیک از قالب جالب توجه است: من زمین خورده ماه توام و می‌خواهمکه مرا دایره در دایره محدود کنیچون حباب آمدم و می‌روم آرام؛ مرایک سر سوزن اگر راضی و خشنود کنی رابطه زمین و ماه و دوایر مدارها و نیز حباب با سوزن خوب از کار درآمده است.این دریافت کلاسیک چنان که در همین مثال‌ها هم مشخص است، هم به حوزه معنا و اندیشه تسری دارد:به تو از عشق به مقدار تلاشت دادندتا که مشغول شوی عقل معاشت دادندتاج فراش ازل از سرت افتاد و شکستدر زمین فرصت تجدید فراشت دادند هم در حوزه مناسبات زیبایی‌شناسانه و شیوه به‌کارگیری صنایع شعری است:بشکن سفال جسم مرا زودتر که جانچون می، نفس نفس نزند در سبوی منیا:چشمت همین که خواست قیامت به پا کندخمس اصول دین مرا از معاد داد و هم در حوزه ساختار و به رسمیت شناختن کامل وزن و قافیه و ردیف و البته استقلال ابیات و موقوف‌المعانی نبودن‌شان در غزل. چنان که برخی اوقات معانی و فضاهای متفاوت و گاه حتی متضاد را در دو بیت یک غزل فراخوانی می‌کند: خدا کند که دل؛ این گنج پرغبار قدیمیبه دست راهزنی پاک و خوش سلیقه بیفتد!چه می‌شود که در انبوه تیرهای پیاپینگاه تیر خلاصی به این شقیقه بیفتد مقایسه کنید مفهوم عاشقانه و شوخ و شنگ بیت اول را با فضای مایوس بیت دوم. فارغ از سلیقه نگارنده، وحدت رویه شاعر در سرودن این مجموعه قابل تقدیر است و شاید به همان دلایل پیش گفته است که او نام این کتاب را «منهای جمع» گذاشته است.بی‌شک می‌توان با توجه به سلیقه عمومی مخاطبان امروز، به شاعر توصیه کرد که لااقل به وحدت رویه مفهومی و نیز ارتباط تصاویر ابیات با هم توجه بیشتری کند، اما به هر حال شاعری که سراینده چنین ابیاتی است مسلما می‌تواند روزهای بهتری را پیش رو داشته باشد: بیا که تازه کنی داغ ارغوان‌ها راعوض کنی تو مگر مزه دهان‌ها راقیام کردی و خواندم شهادتین‌ام رااقامه‌ات به کجا می‌کشد اذان‌ها رابه مهر و قهر تو راضی شدم، چنان که دلمضمیمه کرد به الغوث، الامان‌ها را... جام جمتهیه و تنظیم : بخش ادبیات تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 254]
-
گوناگون
پربازدیدترینها