واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
گشتی در محله اژدر زاپاتا و فری پایتخت سنتی شکمچرانیهای مدرن نزدیک نیمهشب است و نبش میدان پالیزی جمعیت زیادی ایستادهاند. پلیس هم هست و یک پارکبان با میله نورانی ماشینها را هدایت میکند. جمعیت گاهی بیشتر میشود و گاهی کمتر و بسیاری سرک میکشند. نیازی نیست دوربین موبایلتان را فعال کنید. تصادف نشده و کسی هم خودکشی نکرده است. نبض آبمیوه و بستنی تهران است که اینجا میتپد.
آپادانا و پالیزی شاید از معدود محله های تهران باشد که اگر در آن ساکن باشید همه جور مغازه ای، از میل پرده فروشی گرفته تا صرافی در چند قدمی تان است و برای هر جور خریدی که فکرش را بکنید نیازی به ماشین نخواهید داشت. در همین محله دست کم دو میدان میوه و تره بار و یک فروشگاه بزرگ هست برای خرید اقلام روزانه و این جدای از لبنیاتی ها، صرافی ها، قنادی های معروف، نانوایی ها، گل فروشی ها، کافه و رستوران ها و فروشگاه های لباس های مارک دار است.
اگر اهل پاساژگردی هستید و مراکز خرید منظم را دوست دارید پاساژ اندیشه در میدان پالیزی می تواند انتخاب اولتان باشد. می توانید از طبقه منفی دو شروع کنید و آرام آرام بالا بروید و دنبال لباس مجلسی، مانتو، کیف و کفش، لوازم آرایش، بدلیجات و لباس راحتی بگردید. سه ساعت که در پاساژ بگذرانید شاید جنس دندانگیری که باب میلتان باشد پیدا نکرده باشید اما ممکن نیست دو سه قلم جنس زنانه خرید نکرده باشید! شاید هم به همین خاطر است که اگر می خواهید ضرر نکنید بهتر است فصل حراج به پاساژ سر بزنید. کنار پاساژ هم پارکینگ طبقاتی است که اگر با ماشین خودتان آمده باشید، می توانید نگرانی جای پارک را از سرتان بیرون کنید. پشت همین پاساژ فرهنگسرا و پارک اندیشه است که علاوه بر فضای زنده هر شبی که حضور خانواده ها و جوانان را در آن رقم می زند برنامه های فرهنگی متنوعی هم دارد. یک طرف دو مرد نسبتا مسن پینگ پنگ بازی می کنند و با چالاکی حرکاتی محیرالعقول از خود نشان می دهند و طرف دیگر زن و شوهر جوانی که از غرفه ای آش خریده اند یکی یکی غرفه های صنایع دستی را پشت سر می گذارند. خانم پنجاه ساله ای در یکی از غرفه ها که عسل و عرقیات گیاهی می فروشد با حوصله توضیح می دهد که هر کدام از عرقیات چه خواصی دارند و چطور باید مصرف شوند و جوانی هم از نحوه تشخیص عسل اصل سوال می کند. در یک غرفه مردی با لباس مردم خراسان شمالی نشسته و دوتار می زند و چند نفری با موبایل فیلم می گیرند و یک غرفه هم فلافل و سمبوسه می فروشد. شلوغ ترین نقطه هم بساط کتابفروشی است که کتاب های دست دوم و به قول خودش «مساله دار» می فروشد اما نیم نگاهی به بساطش گویای آن است که اغلب کتاب ها کپی بی کیفیتی از کتاب هایی است که بعد از انقلاب چاپ شده اند و مجوز دارند و به قیمتی بالاتر از پشت جلد برای فروش گذاشته شده اند. اما واقعیت آن است که محله آپادانا (از پالیزی تا نیلوفر) را می توان به نوعی پایتخت سنتی شکم چرانی مدرن تهران نام گذاشت چرا که قدیمی ترین مغازه های همه مدل غذای مدرن در همین محله مشغول به کارند. فرقی نمی کند پنجشنبه باشد یا وسط هفته، نبش میدان پالیزی باشد یا بالای خیابان نیلوفر یا پایین آن، تا پاسی از شب خیابان شلوغ است، ماشین ها تا وسط خیابان صف کشیده اند منتظر که پارکبان برایشان جایی پیدا کند و پیاده ها در صف غذا منتظر ایستاده اند. اگر هوس آبمیوه خوشمزه و طبیعی، بستنی یا معجون کرده اید و با صف بلند سر پالیزی روبه رو شده اید، نگران نباشید. فروشندگان اینجا سال هاست شغلشان همین است و کارشان را خوب بلدند. صف به طرز عجیبی تندتر از آن که فکرش را بکنید جلو می رود سفارشتان هم که آماده شود، یا فروشنده و یا صدایی از پیش ضبط شده (مثل سیستم نوبت دهی بانک) شماره تان را می خواند و فروشنده در همان فرصت خیلی کمی که در میان شلوغی دم مغازه دارد خوش و بشی هم می کند و سر به سرتان می گذارد. اگر هم دلتان ساندویچ می خواهد در خیابان نیلوفر همه گزینه های ممکن پیش رویتان است. پایین خیابان، جای ساندویچ هایی است که ابعاد و مخلفاتشان به اژدر زاپاتا معروفشان کرده و صف شلوغ ساندویچی «فریدون» معروف با کیفیت و طعمی که حالا در نوع خودش به برندی قدیمی تبدیل شده است همیشه پابرجاست. بالای خیابان هم ساندویچی معروف دیگری است که این یکی هم از شلوغی و هیاهوی درهم ماشین ها پیداست اما ساندویچ های کوچکی به قیمت مناسب می فروشد که آن قدر خوشمزه هست که هر کدام را امتحان کردی دست کم دوتای دیگر سفارش بدهی. از الویه استثنائاً مطمئن با رشته رشته های سینه مرغ و سبزی ریز شده گرفته تا فرانکفورتر معروف و سس خردلی که روی پیشخوان است و اگر پاکستانی هم باشید تندی برای همیشه به یادتان خواهد ماند. برای همین هم هست که اگر فروشنده حواسش به شما باشد حتماً تذکر می دهد که اول کمی بیشتر سس نریزید و طعمش را امتحان کنید تا اگر با همان یک قطره سس، آتش از همه منافذ تنفسی پوستتان بیرون زد شوکه نشوید. یک نکته مشترک اغلب ساندویچی های نیلوفر هم این است که تقریبا هیچ کدامشان جای نشستن ندارند اما همین باعث شده آن فضای شلوغ و زنده شبانه جلوی مغازه ها رقم بخورد. با این حال اگر ترجیح می دهید در فضای آرام و دنجی بنشینید و سر فرصت و با آسایش خاطر و بدون هدر دادن انرژی، غذایتان را صرف کنید، هر کدام از کوچه های نیلوفر (فرقی هم نمی کند کوچه های شرقی یا غربی) را که انتخاب کنید در میانه خود پارک های محله ای کوچک و دنجی دارند که با نیمکت ها و آلاچیق های میان درختان، می توانند فضای خوبی را برای صرف غذا یا حتی گذران ساعتی فراهم کنند. ساعت ها و روزهایی هم هست که ممکن است ببینید در همین آلاچیق ها چند جوان با سر و لباس ها مختلف دورتادور نشسته اند و خیلی جدی موضوعی از پیش تعیین شده را به بحث گذاشته اند و یا حتی شعر کهن می خوانند و تفسیر می کنند. یعنی که هنوز در تهران فضاهای فرهنگی خودجوش این چنینی هست و این علاوه بر دو فرهنگسرا و یک پاتوق محیط زیستی در بوستان آزادگان در این محله است. همین هاست شاید که به رغم اداری شدن بسیاری از ساختمان ها، هنوز هم آپادانا و نیلوفر را به نماد طبقه متوسط پیشینه دار تهرانی بدل می کند؛ جایی که مردم هنوز بیش از هرکاری برای خرید کردن و بیرون کنار هم غذا خوردن به خیابان می آیند و در این میانه بحث های روشنفکری و فرهنگی را هم از یاد نمی برند. (ضمیمه چمدان) مسعود بُربُر
جمعه 25 مهر 1393 10:30 بازدید:2
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]