واضح آرشیو وب فارسی:الف: خطر مرگ ۱۵۰۰۰ نفر در آستانه فصل سرما
تاریخ انتشار : شنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۲۳:۰۰
چند سالی است برای نجات افراد خیابان خواب، به ویژه در سرمای زمستان، تدابیری مانند راه اندازی گرم خانه ها و اورژانس اجتماعی به راه افتاده اما هر دو به دلیل آنکه اعتیاد پناه جویان در شکل گیری شان لحاظ نشده، اثرگذاری کافی را ندارند و در نتیجه نمیتوانند مانع بازگشت دوباره معتادان به خیابان و در نتیجه مرگ بسیری از ایشان در شب های سرد نیمه دوم سال شوند.سوز و سرما که از راه برسد، هر شب چند تن از کارتن خواب ها به رحمت خدا خواهند رفت تا ثابت شود گرم خانه ها و اورژانس اجتماعی هم به مانند دیگر اقدامات صورت گرفته در این عرصه، کارکرد چندانی ندارند و گویی تزئینی هستند!به گزارش «تابناک»، سردار اسماعیل احمدیمقدم، فرمانده نیروی انتظامی ایران که به مناسبت هفته نیروی انتظامی در یک برنامه تلویزیونی حضور یافته بود، در بخشی از سخنان خود با انتقاد از کسانی که جمع نشدن معتادان از سطح خیابان ها را دستمایه انتقاد به ناجا میدانند، گفت: هربار معتادان را دستگیر میکنیم اما باز رهایشان میکنند.وی آمار معتادان بیخانمان را بین ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر عنوان کرد و گفت: مدام میگویند که ناجا (نیروی انتظامی) میبایست با این معتادان خیابانی برخورد کند و ما هم در این راستا این معتادان را دستگیر میکنیم اما باز رها میشوند. این در حالی است که با ایجاد اردوگاهها، مراکز درمان و مراکز احیای معتادان میتوانیم با این موضوع مقابله کنیم.احمدی مقدم در ادامه راه مقابله با اعتیاد را اجتماعی کردن مقابله با مواد مخدر خواند و گفت: داوطلبان زیادی در بخش اجتماعی هستند که حاضرند وقت بگذارند، هزینه کنند و در این بخش فعال باشند و هرکدام به دلایلی انگیزه دارند و الان هم یکی از بخشهای فعال ما سازمانهای مردم نهاد است که باید تقویت شود.سخنان فرمانده انتظامی کشور از این رو جالب توجه است که میبینیم در آستانه فصل سرما، ناجا در حالی گردآوری معتادان را در دستور کار قرار داده که میبینیم سرنوشت دستگیری های قبلی ایشان، به اذعان احمدی مقدم رها شدن دوباره ایشان بوده نه سوق معتادان به پروسه ترک و بازگشت به جامعه.به عبارت بهتر، قرار است پانزده هزار تن دستگیر شده و بی رخ دادن فعل و انفعالی، بار دیگر رها شوند تا به بی پناهی خود پی برده و در شب های سردِ پیش رو، جان به جان آفرین تسلیم کنند، حال آنکه میبایست به اردوگاه های ترک اعزام شده و پس از پاک شدن از اعتیاد، مقدمات بازگشتشان به جامعه فراهم آید.بدین ترتیب درخواهیم یافت که آنچه پروسه نجات این پانزده هزار تن را ناکامل میگذارد، نه عملکرد پلیس، که کوتاهی دیگر مسئولان مرتبط است؛ از آنهایی که میبایست شرایط ترک این معتادان را فراهم آورند اما دست روی دست میگذارند تا آنها که وظیفه فراهم نمودن شرایط بازگشت معتادان ترک کرده به جامعه را بر عهده دارند اما کوتاهی میکنند.این کوتاهی ها در حالی رخ میدهد که میبینیم چند سالی است برای نجات افراد خیابان خواب، به ویژه در سرمای زمستان، تدابیری مانند راهاندازی گرمخانهها و اورژانس اجتماعی به راه افتاده که هر دو به دلیل آنکه اعتیاد پناه جویان در شکل گیری شان لحاظ نشده، اثرگذاری کافی را ندارند و در نتیجه نمیتوانند مانع بازگشت دوباره (بخوانید چندباره!) معتادان به خیابان و در نتیجه مرگ بسیری از ایشان در شب های سرد نیمه دوم سال شوند.اینجاست که میبایست مسئولانی که در زمان تعطیلی کمپ های غیر مجاز با رسانه ها گفتوگو کرده و وعده دایر کردن کمپ های مجاز را میدهند، خطاب قرار داده و از ایشان بپرسیم چقدر در فزاینده شدن خطر جان باختن معتادان خیابان خواب، برای خود نقش قائل هستند؟میبایست از مسئولان و نهادهایی که با نزدیک شدن روزهای زمستان به یاد کارتن خواب ها میافتند و از تدارکشان برای توزیع غذای گرم بین ایشان سخن میگویند پرسید که چرا به فکر رهایی این افراد از خیابان خوابی نیستند؟براستی آیا حجم اقدامات انجام شده برای معتادان خیابان خواب به نسبت بی خانمانی پانزده هزار تن ایشان عدد قابل عرضی است که این همه از اقدامات انجام شده میشنویم و اطلاعی از سرگردانی و مبارزه کارتن خواب ها برای زندگی نداریم؟!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]