واضح آرشیو وب فارسی:فارس: کارگردان و نمایشنامهنویس کردستانی:
جایگاه نمایشنامهنویسان کردستانی در گستره تئاتر کشور چیزی نزدیک به صفر است
کارگردان و نمایشنامهنویس کردستانی وضعیت نمایشنامهنویسی و حمایتهای این حوزه را نامطلوب عنوان کرده و خواستار توجه ویژه مسئولان در این خصوص شدهاست.
به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، استان کردستان یکی از قطبهای اصلی حوزه تئاتر و هنرهای نمایشی در کشور محسوب شده و نخبگان و اساتید بسیاری از این خطه در راستای اعتلای حوزه تئاتر و هنرهای نمایشی کشور طی دهههای اخیر فعالیت داشته و دارند. علیرغم استعدادهای ناب هنری و ادبی در سطح استان تاکنون اقدامات قابل توجهی در خصوص حمایت و سازماندهی نمایشنامهنویسان و فعالان این حوزه صورت نگرفته است. صابر دلبینا، بازیگر، کارگردان و نمایشنامهنویس کردستانی در این خصوص در گفتوگو با خبرنگار فارس در سنندج، به بیان مباحثی پیرامون موانع و مشکلات پیش روی نمایشنامهنویسان استان پرداخته است. فارس: مشکلات و موانع اصلی نمایشنامهنویسی در کردستان از چه حوزهای قابل بررسی است؟ نمایشنامهنویسی در کردستان وضعیتی برزخگونه دارد و در میان سبکانگاریهای مزمن شهرستانی و نگاه به جریانات غالب در مرکز معلق مانده است. نمایشنامهنویسان ما به جز هنرمندان حرفهای مقیم مرکز هنوز سهمی در حافظه ادبیات نمایشی این سرزمین ندارند. نمایشنامهنویسان مقیم استان هنوز نتوانستهاند حتی یک اثر در حوزه نمایشنامهنویسی به چاپ برسانند و یا شاهد اجرای آثار خود در دیگر استانها باشند و در یک کلام جایگاه نمایشنامهنویسان کردستان در گستره تئاتر کشور چیزی نزدیک به صفر است. فارس: بیشتر این مشکلات از چه ناحیهای سرچشمه میگیرد؟ بخشی از این نقیصه به ارگانهای فرهنگی حامی باز میگردد و بخش دیگر آن به همان سبکانگاریهای شهرستانی و این که خود هنرمندان هنوز به درک و دریافت درستی از نوشتن به صورت عام و نمایشنامهنویسی به صورت خاص دست نیافتهاند. هنوز نمایشنامهنویسان این استان ضرورت کار حرفهای مداوم را حس نکردهاند؛ تفننی هر از چندگاهی چیزی مینویسند و متأسفانه فقط خود آنها نیز آنرا اجرا میکنند. فارس: برای رفع این مشکلات چه راهکاری را پیشنهاد میکنید؟ نمایشنامهنویسان این استان هراس دارند که نمایشنامههایشان را در اختیار افراد متخصص بگذارند تا عیوبش را دریابند و چون نگاهشان به مرکز است موضوعاتی را برمیگزینند که دچار آفات گوناگونی همچون عدم تجربه زیستی، تجریدیبودن، عدم انعکاس زندگی، شادیها، آلام و آمال مردمان شهرشان است و گویا در این حوالی زندگی نمیکند. نمایشنامهنویسی باید برای نمایشنامهنویس دغدغه مداوم باشد، موضوعات نمایشنامههایش قابل لمس و باورپذیر و بازتابی از مردمان شهرش باشد تا در سبد نمایشنامهنویسی کشور سهممان را پر و پیمانتر کند و از غنای فرهنگ فولکلور و ادبیات این استان دفاع کند. ................................. گفتوگو از: خبات ساعدی ................................. انتهای پیام/79006/
93/07/14 - 08:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]