محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831131157
توافق جامع؛ منفعت‌طلبی شرق و دشمنی غرب
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
توافق جامع؛ منفعت‌طلبی شرق و دشمنی غرب شمارش معکوس برای اتمام مهلت توافق ژنو آغاز شده است؛ توافقی که با عنوان «دستور کار اقدام مشترک» آذرماه سال گذشته میان ایران و 1+5 شکل گرفت تا مقدمه‌ای برای حل پرونده هسته‌ای ایران باشد. حالا پس از چند دور مذاکره، آخرین فرصت‌ها برای دستیابی به یک توافق جامع در حال سپری شدن است و مذاکرات نیویورک نیز نتوانست قفل این ماجرا را بگشاید.
مجمع عمومی سازمان ملل امسال یک حاشیه دیپلماتیک داشت که متن آن یعنی مجمع عمومی را تحت تاثیر قرار داد. مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 درحاشیه برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل این موضوع را فراتر از اظهار نظرها، موضعگیری ها و دیدارهای دیپلماتیک برد و حتی در صحبت های سخنرانان در این سازمان بین المللی نیز تاثیرگذار بود. شاید مهم ترین این صحبت ها سخنان روحانی و اوباما بود. صحبت هایی که هم با خط و نشان دیپلماتیک همراه بود و هم با اظهار تمایل برای رسیدن به توافق جامع. آنچه در ادامه به تحلیل آن پرداخته می شود آخرین سناریوها و تحولاتی است که تا زمان تنظیم این مطلب رخ داده است، چرا که سرعت تغییرات در این مذاکرات با توجه به جدیت دوطرف در هر ساعت ممکن است فضای تازه ای در جریان پرونده هسته ای ایران ایجاد کند. کشورهای عضو گروه 1+5 پس از توافق آذرماه سال گذشته تاکنون هرکدام مسیری را در اظهار نظرها و موضعگیری ها در پیش گرفته اند که بررسی آنها می تواند تصویر دقیق تری از سیاست های دستگاه دیپلماسی این کشورها به دست دهد که البته هریک پیشینه ای سیاسی ـ تاریخی نیز دارد. ماهیگیری شرقی ها از آب گل آلود مذاکرات چین و روسیه دو کشوری هستند که در ترکیب گروه 1+5 بیشترین سود را از مشارکت در حل این پرونده برده اند. هرچند سابقه روابط این دو کشور با جمهوری اسلامی ایران متفاوت است، اما هریک به نحوی درجریان تحریم های اعمال شده از سوی غرب توانسته اند با ایجاد راهی برای دورزدن تحریم ها ماهی خود را از این آب گل آلود صید کنند. روسیه حتی پس از اعمال تحریم های جدید علیه 36 فرد و شرکت ایرانی با واکنش وزارت خارجه خود نشان داد حاضر است در برخی زمان ها حتی جلوتر از ایران در این پرونده نقش آفرینی کند. درحالی که ایران فقط به چند اظهار نظر در این باره اکتفا کرده بود وزارت خارجه روسیه تاکید کرد این تحریم ها نقض توافق نامهژنو است. پیش از این در تصویب یکی دو قطعنامه و بیانیه در شورای امنیت و دیگر نهادهای بین المللی این دو کشور نشان دادند چندان هم در حمایت از ایران مصمم نیستند و تا زمانی به این حمایت ادامه می دهند که منافع آنان نیز تامین شود. به نظر می رسد ادامه روند تحریم ها برای این دو کشور سود بیشتری داشته باشد تا حل مناقشه هسته ای ایران. چین با تاکید بر عملگرایی و انعطاف در پیگیری این پرونده آن قدر در مبادلات تجاری خود با ایران سود می برد که تمرکز خود را تا پایان تحریم ها بر این بخش گذاشته است. به نظر می رسد سیطره این کشور و مبادلات تجاری تهران ـ پکن حتی پس از پایان تحریم ها نیز بسختی تغییر خواهد کرد. اما روسیه که در مبادلات تجاری چندان امتیازی ندارد سعی کرده است علاوه بر توسعه مبادلات نفتی و گازی با ایران در دیگر مسائل سیاسی مانند بحران اوکراین با داد و ستد دیپلماتیک بر سر موضوع هسته ای ایران امتیازاتی به دست آورد. هرچند این دو کشور یکی از مهم ترین عوامل بازدارنده در برابر تشدید مواضع و اقدامات بین المللی علیه ایران بوده اند، اما همراهی ضعیف آنها در چند موضع حساس نشان داده است این حمایت پیوند تنگاتنگی با منافع اقتصادی و سیاسی آنها دارد و تغییر در این موضع غیرقابل انتظار نیست. حفاظت اروپایی ها از روابط خود با آمریکا کشورهای اروپایی به عنوان یکی از پایه های اصلی مذاکرات آن چنان که انتظار می رود مواضع مستقل و تاثیرگذاری در مذاکرات هسته ای اتخاذ نکرده اند. آنها بیشتر به دنباله روی آمریکا در این پرونده قائل بوده و تحولی از سوی این کشورها در جریان مذاکرات رخ نداده است. فرانسه به دنبال اختلاف نظرهایی که در برخی مسائل با ایالات متحده دارد در این پرونده چند موضع متفاوت گرفت که مهم ترین آن پیش از توافق سال پیش بود. یک گام پیش از توافق این بود که فرانسه با سرسختی خود در قبال پرونده هسته ای ایران که از آن با عنوان تضمین برای امنیت منطقه و جهان یاد می کرد جلوی رسیدن به توافق را گرفت. این موضع فرانسه با انتقاد آمریکا و برخی دیگر از کشورها روبه رو شد و در گام بعد فرانسه کوتاه آمد و نخواست مانع این توافق شود. شاید بهترین توصیف از مواضع فرانسه تعابیری باشد که یکی از دیپلمات های کهنه کار این کشور گفت. فرانسوا نیکولو گفته است: «روی اختلاف و شکاف احتمالی بین موضع اروپا و آمریکا در مذاکرات شرط بندی نکنید. تنش ها و عصبانیت هرچه باشد، اروپا روابط خود با آمریکا را به خاطر ایران به خطر نمی اندازد.» اما آلمان در این میان موضع ثابتی در پیش گرفته است. این ثبات تعریف خاصی از سوی آلمانی ها دارد و آن هم پرهیز از رویارویی با کشورهای مذاکره کننده بخصوص اروپایی ها و آمریکایی هاست. برلین در عین حفظ ملاحظات سعی کرده همواره برای رسیدن به یک توافق جامع امیدواری های لازم را ایجاد کند. وزیر خارجه این کشور همیشه با خوشبینی نسبت به حل مناقشه هسته ای نگاه کرده است. او پیش از دور جدید مذاکرات در نیویورک گفته بود: «ما در حال ورود به مرحله حساس مذاکرات 1+ ۵ با ایران هستیم. دیگر فضایی برای این که ایران بتواند با زمان بازی کند، وجود ندارد. ما می خواهیم پیشنهاد یک توافق منصفانه را به ایران بدهیم. با این حال، برای این که این اتفاق بیفتد، ایران باید وارد موضوعات بنیادین شود.» حتی این صحبت های تند فرانک والتر اشتاین مایر که به زعم برخی نشان از مواضع شدیدتر احتمالی از سوی این کشور داشت نیز با اظهارات بعدی او در نیویورک تکمیل شد و نشان داد همچنان آلمان ترجیح می دهد خوشبین بوده و نقشی بیش از این نداشته باشد. بریتانیا تاثیر متفاوتی نسبت به دیگر کشورهای اروپایی دارد. برخی کارشناسان معتقدند این کشور با آمریکا به یک تقسیم نقش رسیده و در مواقعی که یکی مواضع خود را به سیاست های طرف ایرانی نزدیک می کند دیگری نقش تعدیل کننده پیدا می کند تا خواسته های طرف ایرانی به طورکامل تحقق پیدا نکند و در یک بازی الاکلنگی راهبرد غرب با کاهش دستاوردها شکست خورده تلقی نگردد. مواضع نخست وزیر بریتانیا در سخنرانی او در مجمع عمومی سازمان ملل نیز در همین چارچوب تحلیل می شود. هنگامی که آمریکا تلاش می کند همچنان با خط و نشان کشیدن به خواسته های طرف ایرانی کمی روی خوش تر نشان دهد، بریتانیا وارد میدان می شود و با اتهام زدن، ایران را در موضع دفاع قرار می دهد. کامرون در مقر سازمان ملل این طور از سیاست جدید خود رونمایی کرد؛ «من پیش تر با پرزیدنت روحانی دیدار کردم... ما اختلافات جدی داریم. حمایت ایران از سازمان های تروریستی، برنامه اتمی این کشور و نحوه رفتار با مردم خودش، جملگی باید تغییر کند.» بهانه جویی واشنگتن برای کنترل ایران و ادامه تحریم ها آمریکا به اعتبار سابقه حدود 35 سال دشمنی با ایران در این پرونده مهم نقش اصلی را بازی می کند. بررسی تاریخچه مذاکرات نشان می دهد فراز و فرود تعاملات پیوند نزدیکی با اقدامات و اظهارات طرف آمریکایی داشته و حصول نتیجه نهایی نیز در نزدیکی دیدگاه این دو طرف خواهد بود. آمریکا پس از توافق ژنو با افزودن بر تحریم های ایران به نوعی پا در میدان نقض توافق گذاشت و سعی کرد با کوتاه نیامدن از مواضع سابق خود نقش سرسختانه ای را از خود به نمایش بگذارد. هرچند این کشور به نتیجه رسیده بود بازی با مهره برنامه هسته ای ایران به پایان تاریخ مصرف خود نزدیک می شود و باید آخرین بهره برداری ها را نیز از این پرونده داشته باشد، اما سعی می کند این موضوع را برای همیشه زنده نگه دارد؛ هرچند توافق جامع نیز به دست آید. همین راهبرد آمریکا باعث شده بود در برهه ای این کشور پای موضوع توان دفاعی ایران را به مذاکرات باز کند که برخورد ایران و همراهی یکی دو کشور دیگر جلوی پیروزی این نقشه را گرفت. اخلال در روند مذاکرات با این حرکت آمریکا نرمش های مقطعی بعد را از سوی این کشور به همراه داشت که البته در هر برهه این نرمش ها با ترفندی به دادن امتیازات از سوی ایران گره می خورد. اوباما چند روز پیش گفت: «آمریکا به دنبال طرحی با استفاده از دیپلماسی فعال برای کنترل برنامه هسته ای ایران به عنوان بخشی از وظیفه آمریکا در جلوگیری از گسترش سلاح های کشتار جمعی و به دنبال جهانی در سایه صلح و امنیت بدون استفاده از سلاح های شیمیایی است، اما این فقط در حالتی قابل رخ دادن است که ایران این فرصت تاریخی را از دست ندهد. پیام من به مردم و رهبران ایران ساده و جامع است؛ اجازه ندهید که این فرصت از دست برود.» ایالات متحده هرچند این دوره با پیشنهاد تازه به میز مذاکرات آمده و همین باعث امیدواری طرف های مذاکره شده، ولی روزهای سخت باقیمانده تا پایان مهلت توافق ژنو تعیین خواهد کرد اراده 1+5 برای دستیابی به توافق جامع چه میزان جدی است. *** در این برهه از تاریخ دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران مساله هسته ای بهانه رویارویی با کشورمان شده است و حل این پرونده در اصل موضوع رویارویی با ایران تغییری ایجاد نخواهد کرد. بی تردید دستیابی به توافق جامع به ارتقای جایگاه کشورمان در منطقه و جهان می انجامد، اما این که تصور شود بهانه جویی های طرف مذاکره کننده برای کنترل نقش ایران در مناسبات بین المللی تمام می شود، چندان واقع بینانه به نظر نمی رسد. به هرترتیب هریک از کشورهای عضو گروه 1+5 برای ادامه یا اتمام مذاکرات بر سر موضوع هسته ای ایران منافعی را پیگیری می کنند که با اتمام این پرونده همچنان برای طرف های مذاکره موضوعیت خواهد داشت. شایسته تر این است که با حفظ مواضع اصولی جمهوری اسلامی ایران اقدامات در یک نقشه کلی تر موردنظر دیپلمات های ایرانی باشد تا تصمیمات برای توافق در این پرونده به منافع بلند مدت کشور ضربه نزند. حسین اسماعیلی / جام جم
چهارشنبه 09 مهر 1393 4:00 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
سیاسی
پربازدیدترینها