محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844151227
فارس گزارش میدهد از 27 ماه شکنجه تا تمسخر عوام‌فریبی صدام
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش میدهد
از 27 ماه شکنجه تا تمسخر عوام‌فریبی صدام
رزمندگان و جوانان کهگیلویه و بویراحمدی در طول هشت سال جنگ تحمیلی رشادت‌ها و جانفشانی‌های بسیاری خلق کردند که روایت سرهنگ علی قیطاسی از آزادگان سلحشور دفاع مقدس از این دوران خواندنی است.
به گزارش خبرگزاری فارس از گچساران، رزمندگان و جوانان کهگیلویه و بویراحمدی در طول هشت سال دفاع مقدس شجاعت‌ها، رشادت‌ها و جانفشانی‌های زیادی خلق کردند. در این خصوص سرهنگ علی قیطاسی، مدیر اردویی راهیان نور و گردشگری ناحیه سپاه گچساران یکی از رزمندگان و آزادگان هشت سال دفاع مقدس به بیان خاطرات خود می‌پردازد. علی قیطاسی با اشاره به دوران جنگ و اسارت خود، گفت: سال 61 با داشتن 15 سال سن بعد از گذراندن دوره آموزش نظامی به جبهه اعزام شدم و تا سال 67 در گردان‌های رزمی و توپ 106 و در عملیات‌های زیادی شرکت داشتم که در این مدت سه بار مجروح و یکبار نیز از ناحیه تمام بدن شیمیایی شدم که به همین دلیل به مدت چندین ماه در بیمارستا‌های مختلف تهران بستری بودم که پس از بهبودی نسبی مستقیما به منطقه عملیاتی برگشتم.
سرهنگ قیطاسی در سن 15 سالگی در جبهه‌های جنگ در برگشت به منطقه‌ای به نام دژ پدخندق واقع در جزیره مجنون در گردان «یارسول الله» گروهان یک پاسداران رفتم .در یکی از روزها در تاریخ چهارم تیرماه ساعت حدود سه بامداد مورد تهاجم دشمن از زمین و آسمان قرار گرفتیم که در این نبرد دشمن از شب تا صبح به وسیله تجهیزات مختلف جنگی بر سر ما آتش می‌ریخت و در این حمله دشمن، تعداد زیادی از بچه‌ها به شهادت رسیدند و تعداد زیادی نیز زخمی و مجروح شدند.
منطقه زبیدات عراق تپه مرگ هوا به شدت گرم بود و آب نوشیدنی نیز تمام شده بود، تشنگی شدید از یک طرف مجروحیت و شدت آتش دشمن نیز از طرف دیگر ما را تحت فشار قرار داده بود. متأسفانه دشمن تمامی مواضع ما را به شدت منهدم کرده بود و از ساعت شش صبح از همه طرف دشمن عراقی حمله خود را به سوی ما از طریق دریا، زمین و هوا آغاز کرد. بچه‌ها در اوج خستگی و تشنگی حالت تدافعی گرفتند و با دفاعی جانانه هر حمله دشمن را با وارد کردن تلفات زیادی پاسخ دادند.
جزیره مجنون عراقی‌ها با هر بار عقب‌نشینی آتش سلاح‌های سنگین خود را بیشتر می‌کردند و با نیروهای جدیدتری حمله به سوی ما را آغاز می‌کردند و این روش تا حدود ساعت 16 عصر ادامه داشت و ما نیز کم‌کم با کمبود فشنگ مواجه شدیم به‌‌گونه‌ای که دیگر به یک فشنگ نیز نیاز داشتیم در این حالت دو سمت ما توسط دشمن به محاصره درآمد تا جایی که حدود 20 کیلومتر پشت سرما توسط دشمن به تصرف درآمد و جنگ در نقاطی به جنگ تن به تن رسید.
سرهنگ قیطاسی در منطقه مجنون بخار دود و باروت چهره بچه‌ها را سیاه کرده بود و تشنگی شدید و زخم‌های بچه‌ها شرایط بدی ایجاد کرده بود محاصره تنگ‌تر و تنگ‌تر شده بود و دشمن با هر روش و تاکتیکی که داشت حمله می‌کرد اما موفق به نفوذ در دژ نشد. با ناتوانی عراقی‌ها در تسخیر دژ عقب‌نشینی تاکتیکی صورت گرفت و حدود 20 هلی‌کوپتر توپ‌دار دژ را با شلیک گلوله‌های توپ با خاک یکسان کردند سپس قایق‌های حامل نیروهای جدید و کماندوهای عراقی وارد دژ شدند، دیگر رمقی و گلوله‌ای نبود و اینجا بود که همه ما به اسارت دشمن درآمدیم.
سرهنگ قیطاسی در تپه راه مرگ از همان لحظه اسارت شکنجه‌ها آغاز شد و شکنجه ما به مدت 27 ماه با روش‌های مختلف از صبح ظهر تا شب ادامه داشت آن شب ما را به پشت خط دشمن بردند ابتدا به علی‌شرقی و سپس علی غربی منتقل کردند و بعد از بازجویی ما را به استغفارات بغداد که خطرناک‌ترین و بی‌رحم‌ترین جایگاه برای انسان‌ها بود منتقل کردند آنجا معروف به محل قصابی و قتلگاه رزمندگان بود.
سرهنگ قیطاسی با همرزمان در جزیره مجنون پد خندق حدود 10 روز در این محل شکنجه و بازجویی شدیم تا ما را شناسایی کنند اما هیچ رزمنده‌ای هیچ اطلاعاتی در اختیار عراقی‌ها قرار نداد بعد از آن ما را به منطقه دومادیه در نزدیکی قرارگاه منافقین اردوگاه 13 بردند و آنجا شد محل اسکان ما تا پایان اسارت.
سرهنگ قیطاسی و همرزمان پس از رهایی از زندان عراق در میان مردم گچساران در این منطقه شب و روز مورد بدترین شکنجه و بی‌حرمتی دشمن قرار می‌گرفتیم ما هیچ امیدی به زنده ماندن نداشتیم و هر لحظه مرگ را احساس می‌کردیم عراقی‌ها شکنجه‌های روحی و جسمی شدیدی انجام می‌دادند و هیچ انسانیتی در وجودشان نبود و هیچ تعهدی هم به قوانین بین‌المللی و صلیب سرخ نداشتند. اسارت خاطرات زیادی دارد که نمی‌توان همه آنها را با قلم و کاغذ نوشت. عراقی‌ها شایعات زیادی برای تخریب روحیه بچه‌ها رواج می‌دادند از جمله فروختن و فرستادن بچه‌ها به کشورهای دیگر.
آزادی از زندان عراق و در میان مردم گچساران زمان تبادل اسرا که رسید دیگر هیچ اعتمادی به عراقی‌ها نداشتیم روزی که برای تبادل به فرودگاه بغداد رفتیم حتی همان لحظات نیز هیچ تغییری از سوی عراقی‌ها با ما نشد بعد از آن درست بین ما و هواپیمای ایرانی یک پرده وجود داشت پرده که کنار می‌رفت هواپیمایی ایرانی را می‌دیدیم در این لحظه به هر ایرانی برای هدیه یک قرآن داده می‌شد وقتی آن را نگاه کردم دیدم روی آن نوشته هدیه صدام به اسرای ایرانی، خنده‌ام گرفت ژنرال عراقی که کنار من ایستاده بود پرسید چرا می‌خندی گفتم به رهبرتان می‌خندم که تا امروز از نماز خواندن و قرآن خواندن ما جلوگیری می‌کرد زیرا از قرآن خواندن و نماز ما وحشت داشتید و امروز به ما قرآن هدیه داده است. عراقی‌ها که قدرت بحث نداشتند کم آورده و با کتک‌کاری جواب من را دادند و درست چند دقیقه قبل از تبادل مرا مورد کتک‌کاری قرار دادند.
سخنرانی سرهنگ قیطاسی بعد از اسارت در میان مردم گچساران در این مدت اعتمادی به آنها برای اعزام به ایران نداشتم احساس کردم ما را به دیگر کشورها می‌فرستند وقتی پای پله‌های هواپیما رسیدیدم تعدادی افسر ایرانی جلوی در هواپیما از ما استقبال کردند قبل از تبادل نیز برگه‌های برای ارائه مشخصات برای ایران به ما دادند تا مشخص شود چه کسانی به ایران آمده‌اند اما من از بی‌اعتمادی برگه را تکمیل نکردم چون مطمئن نبودم ایرانی هستند. بالاخره وقتی هواپیما در فرودگاه تهران فرود آمد تعداد زیادی از نیروهای نظامی اطراف ما حلقه زدند با لباس‌های نظامی مختلف با رنگ‌های متفاوت، آنجا بود که احساس کردم در یک کشور دیگر فرود آمده‌ایم در همین حین به خروجی فرودگاه به سمت سالن انتظار که نگاه کردم تعداد زیادی از مردم با غیرت و ولایت‌مدار را با پرچم ایران اسلامی دیدم که منتظر استقبال از ما بودند و این جا بود که دیگر مطمئن شدم به ایران برگشته‌ایم. ============== گزارش از کوروش رضایی ============== انتهای پیام/82014/خ40/ض1002
93/07/05 - 09:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها