تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820858021
عباس کیارستمی حق دارد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
عباس کیارستمی حق دارد وبلاگ > اسدزاده، محمدرضا - آنها که همچون کیارستمی، اعتقاد دارند هشت سال دفاع مردمی و ایستادگی جوانان این سرزمین، بی مفهوم بوده، ادامه این یادداشت را نخوانند.
سخن این مقال با کسانی است که به آرمان های آن دفاع مردمی معتقدند اما رنجش آنها از شیوه فریاد زدن های حاتمی کیا بیش از رنجیدنِ از سخن کیارستمی است؛ یا حتی کیان این دو «کیا» را در یک کفه ترازو به نقد می کشند.
عجبا راست است که خیلی از ماها اینگونه شده ایم. چنانکه دیگر دوست نداریم چیزی بنویسیم یا سخنی بگوییم که مبادا ساحت روشنفکری لائیک، نویسنده ای لیبرال مسلک یا هنرمندی ضدآرمان زیر سوال برود. این نتیجه همه ی آن سال ها و این دهه هایی است که عده ای قشری گرا تلاش کردند همه را زیر سوال ببرند و بکوبند و خط خطی کنند و محیط های فرهنگی مان را با خطوط قرمز خط کشی کردند. این بود که به این نتیجه رسیدیم که باید به همزیستی مسالمت آمیز بیاندیشیم. دیگر حصارکشی و پاره کردن یکدیگر راه چاره نیست و نقد را با بغضِ نفی درآمیختن، نکبت آفریدن است.
اما چه کنیم که گاه گاهی نمی شود. وقتی صحبت های نفی گونه و نفرت آلود کیارستمی را در کنار سخنرانی تند و غضب آلود حاتمی کیا می شنوی و بعد می بینی که دیگر جایی برای گفتمان همزیستنی مسالمت آمیز نمانده است، بین دو راهی گیر می کنی که چه کنی؟ اگر سکوت کنی، از حق گذشته ای و اگر سخن بگویی به هزار بهانه از ریاکاری تا منفعت طلبی و مقام خواهی، متهمت می کنند... می پرسند مساله دفاع از شخص است یا حق؟ در چنین شرائطی: 1- اگر بگویی حاتمی کیا چند سالی است به شیوه رندانه سخن نمی گوید و نقدش طعم بغض و طنین تندی دارد، حق گفته ای اما نه همه ی حق را... چه آنکه نقد حاتمی کیا را بهانه پرده پوشی از سخنان کیارستمی قرار داده ای؛
2- می توانی سخنان کیارستمی را توجیه کنی که این بغض فروخورده ی سال ها سکوت او علیه تندی های حاتمی کیا بود. بعد در رسانه ای بنویسی: « طبیعی است که کیارستمی اعتراف کرده باشد برای او و امثال او «جنگ مفهومی نداشت.» درک مفهوم دفاع مقدس برای کیارستمی دشوار است و در این سال ها هیچ کس با این جماعت هنرمندلیبرال دیالوگی در این باره نداشته است...» اینجا نیز با استدلالی چوبین، از گفتن حقیقت طفره رفته ای.
3- می توانی به شیوه مدیران سخن بگویی و خبر بسازی که: « از آن جایی که این صحبت‌ها برای شش ماه قبل است بنابراین خواسته‌ام که متن کامل سخنرانی را برای من بیاورند...» این نیز شیوه رائج دیپلمات هاست که نه سیخ بسوزد و نه کباب.
4- می توانی حتی به شهرت «پسر آن شهید» یادداشتی در فیس بوکت بنویسی که هم از حاتمی کیا منزجرم و هم از کیارستمی.
یک وجه اشتراک بین گزینه های بالا: اینجاست که اگر بین گزینه های نشر یافته بالا خوب دقت کنیم، می یابیم که همه دچار یک خلط مشترک شده اند و آن اینکه هرگونه تندگویی و «انکار حقیقت» توسط فرد بی اعتقاد به آرمان های انقلاب مسموع و آزادی بیان است اما تندگویی «علیه انکار حقیقت» توسط طرف مدافع آرمان های انقلاب متهم است!
عباس کیارستمی که(نفهمیده یا نخواسته مفاهیم آرمان های یک انقلاب مردمی را بفهمد) حق دارد به صراحت در دانشگاه ها و رسانه های جهان بنشیند و بگوید هشت سال دفاع جوانان ایران از وطنشان، هیچ مفهومی‌نداشت، اما ابراهیم حاتمی کیای معتقد به آرمان ها در یک محفل فرهنگی داخل ایران حق ندارد و نباید به سخنان مخالف خود با تندی اعتراض کند؟!
شاید بگویید حد و شیوه اعتراض های حاتمی کیا خسته کننده شده؛ اما این انتقادِ درست در عرصه ی دیگری جای طرح دارد و اینجا که حقیقت راستین یک آرمان ملی و میهنی به صورت علنی به مسلخ رفته، جای این طفره رفتن ها و در حاشیه سخن گفتن ها نیست.
این البته خود از خصائص پنهان جریان هنرمندان و نویسندگانی با صفت روشنفکری در ایران بوده و هست که از سویی دیگر به خصوص حتی در میان جماعت معتقد و مومن، بسیار رسوخ کرده است. خصیصه ای که باید آن را «استکبار روشنفکری» خطاب کرد. ( البته در مقابل آن نوعی استکبار ایمانی و استکبار دینی نیز در جامعه ما وجود دارد که جای بحثش نیست)
چرا عباس کیارستمی حق دارد؟
البته عباس کیارستمی ها حق دارند که مفاهیم پیام بنیانگذار جمهوری اسلامی در قطعنامه 598 را نفهمند و ما هم باید به آنها حق بدهیم، اما حق نداریم از حاتمی کیاها که به هر ترتیبی با این مفاهیم آشنا هستند بخواهیم که در مقابل بی مفهوم خواندن آرمان هایشان در دانشگاه ها و رسانه های جهان آرام بنشینند.
خالق «خانه دوست کجاست» که با سخنان اخیرش در دانشگاه سیراکیوز آمریکا بیشتر نشان داد نه مردم وطنش را شناخته، نه تاریخ ایران را به درستی می داند و نه خانه دوست را به خوبی می شناسد، حق دارد که نفهمد علت انتخاب آیه " لقد صدق اللّه رسوله الرءيا بالحق لتدخلن المسجد الحرام ان شاءاللّه آمنين" در آغاز پیام قطعنامه 598 چیست؟ یا چرا آن رهبر دفاع مقدس، مفاهیم مبارزه را با حج و کعبه یا خانه دوست گره زده است که "واءذن فى الناس بالحج ياءتوك رجالا" ....
این کارگردان مطرح سینمای ایران، شب هایی که «مشق شب»ش را می ساخت، « ابراهیم پیشگان، مراقبت می کردند تا ظاهرسازان صلح طلبی، زير نقاب دروغين صلح، خنجرشان را از پشت به قلب این ملت نکنند...» (بخشی از پیام امام در قطعنامه 598)
کارگردان «کلوزآپ » حق دارد نمای نزدیکی از بچه های سال های جنگ را نشناسد که داشتند « نمای نزدیکی از مسلمانانی را می ساختند که بتوانند به عنوان يك نيروى بزرگ و قدرت سوم جهان خودنمايى كنند» (بخشی از پیام امام در قطعنامه 598) عباس کیارستمی حق دارد عباس های آژانس شیشه ای را نفهمد و آثار حاتمی کیا را ماندگار نداند، چون استکبار روشنفکری به او اجازه فهم دیگری از تاریخ جهان، انسان و ایران را نمی دهد و دائره المعارف ها و کتاب های ترجمه شده جهان جدید به ذهن او اجازه نمی دهند تا بفهمد «بنی سفیان» در تاریخ چه کسانی بودند.
این است که او حق دارد که نفهمد: «... هشت سال ایستادگی ملت ایران برای مبارزه با ميراث خواران بنی سفيان و نوادگان بلعم باعوراها و آخوندهاى دربارى و مفتی هاى خودفروخته جهان اسلام بود....» ( بخشی از پیام امام در قطع نامه 598)
این هنرمند بین المللی موج نوی سینمای ایران که خود در قرنطینه فرهنگی و روشنفکری جدید قرار دارد حق دارد که نداند « هشت سال مبارزه علیه یک قرنطينه سياسى بود كه می خواست اكثر ملل ضعيف عالم و خصوصا مسلمانان در آن محصور و زندانى باشند و هيچ حق حيات و اظهار نظرى جز هر چه آمریکا و شوروی می خواهد، نکنند...» ( بخشی از پیام امام در قطع نامه 598)
«خالق خانه دوست کجاست » حق دارد نفهمد.... اما اخلاق و عقل و آزادی به ما اجازه نمی دهد «خالق آژانس شیشه ای» را به دلیل عصبانیت از سخنی ضد انسانی و ضد تاریخی و ضد ایرانی متهم بدانیم.
حق نیست برای خوش آمد روشنفکری مان، سخن موهوم عباس کیارستمی را لابه لای خط خبری مان حق جلوه دهیم و راوی عباس های همه این مردم را که هشت سال ایستادند تا ایران امروز ما عراق و سوریه و لبنان و پاکستان و مصر و... نباشد، تند و عصبانی و بی اخلاق بنامیم. خلاصه باید به آقای سجاد آوینی عزیز! گفت، به خون پاک پدرت قسم، حق نیست بنویسیم ما از حاتمی کیا همان قدر منزجریم که از کیارستمی وقتی می گوید: «.... و حالا پس از سال‌ها می‌شود راجع به بچه های جنگ فکر کرد که آنها چطوری از بین رفتند. در یک جنگی که هیچ مفهومی‌نداشت...»
جمعه 4 مهر 1393 - 18:35:14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها