واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲ مهر ۱۳۹۳ (۹:۹ق.ظ)
مروري بر تاريخچه كنوانسيون ميراث فرهنگي ناملموس و قلمروهاي آن در اجلاس عمومي يونسكو به سال ۲۰۰۳ ميلادي (۱۳۸۲ ش)، كشورهاي عضو گرد هم آمدند تا تدبيري براي پاسداري از «ميراث فرهنگي ناملموس» بشري بيانديشند.
به گزارش خبرگزاري موج از اصفهان، اين معاهده در ۳۰ دي ماه سال ۸۴، ۲۰ ژانويه ۲۰۰۶ با حضور ۳۰ كشور جهان به تصويب رسيد و در ۳۱ فروردين سال ۸۵، ۲۰ آوريل ۲۰۰۶ براي كشورهاي عضو لازم الاجرا شد.
در سال ۲۰۰۳ (1382 ه.ش) تلاشهاي سازمان يونسكو منجر به دستيابي كنوانسيون پاسداري از «ميراث فرهنگي ناملموس» شد.
اهداف اصلي كنوانسيون ۲۰۰۳:
- پاسداري از «ميراث فرهنگي ناملموس»
- حصول اطمينان از احترام به ميراث ناملموس
- بالابردن سطح آگاهي از اهميت آن و زمينه سازي براي همكاريهاي بين المللي در راستاي پاسداري از «ميراث فرهنگي ناملموس»
مجمع عمومي براي نخستين بار در ژوئن ۲۰۰۸ (۱۳۸۷) روشهاي عملي ارائه شده در راستاي اهداف كنوانسيون را تصويب كرد. اين اهداف شامل رهنمودهايي جهت ثبت «ميراث فرهنگي ناملموس» در فهرست كنوانسيون و شروط مربوط به كمك هاي مالي بين المللي و اعتبارنامه سازمان هاي غيردولتي براي فعاليت در قالب مشاور كميته مي شدند.
از سال ۲۰۰۸ به اين سو كشورهاي مختلف ميتوانند پروندههاي خود را در بخش « فهرست ميراث فرهنگي ناملموس نياز به پاسداري فوري» به ثبت برسانند. تا كنون ۳۲۷ اثر از كشورهاي عضو در اين بخشها به ثبت رسيده است.
تعريف يونسكو از ميراث فرهنگي ناملموس
طبق مَفاد بند دوم كنوانسيون ۲۰۰۳ يونسكو، «ميراث فرهنگي ناملموس» اين گونه تعريف مي شود: «رويّه ها (عُرف ها)، نمادها، دانش ها، مهارت ها، ابزارها، اشيا، آثار هنري و مكان هاي مرتبط با آنها، كه جوامع و افراد، آنها را بخشي از ميراث ناملموس خود مي شناسند و همواره از نسلي به نسلي ديگر منتقل مي شود و پيوسته به وسيله انسان ها و جوامع و گروه ها در پاسخ به محيط اطرافشان و در تقابل با طبيعت و تاريخشان خَلق مي شود و سازگار با مفاد حقوق بشر بين المللي و شرايط احترام متقابل ميان جوامع، گروه ها و اشخاص باشد».
هر چند هنوز تعريف جامعي از «ميراث ناملموس» ارائه نشده است، ولي با تأمل در مفاد بند دوم كنوانسيون - كه ذكر كرديم - مي توان فهرست مفيدي از حوزه هايي كه در آنها ميراث فرهنگي ناملموس، بارز و روشن است، ارائه داد:
۱. رويّه ها، نمادها و سنن شفاهي، به انضمام زبان، به عنوان حاصل ميراث فرهنگي ناملموس
۲. هنرهاي نمايشي، از جمله: تئاتر، موسيقي، قصه خواني، حركات موزون و ...
۳. آداب و سنن اجتماعي، آيين هاي مذهبي، مراسم جشن و شادي، اعياد و ...
۴. دانش و تجربيات انسان در تعامل با طبيعت و جهان
۵. حرفه ها و صنايع دستي و آثار هنري
۶. غذاها و لباس ها.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]