محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803909418
بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس ایران هرگز با شیطان دست نمی‌دهد/ سیاسیون کتاب‌نخوان / پیشنهاد مِنوی حاشیه‌ها به دولت
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس
ایران هرگز با شیطان دست نمی‌دهد/ سیاسیون کتاب‌نخوان / پیشنهاد مِنوی حاشیه‌ها به دولت
جایزه‌های اُسکار و نجات سرباز رایان یا حرف‌های کیارستمی، ایران هرگز با شیطان دست نمی‌دهد و دولت دهم مسبَب تمام بدبختی‌هاست! از جمله موضوعاتی هستند که در بسته امروز گزارش تحلیلی خبرگزاری فارس مورد کنکاش واقع شده‌اند.
خبرگزاری فارس: بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی _ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است. *** اِغراق‌گویی درباره دولت یازدهم و خطر بیمار شدن کابینه سعید لیلاز، از چهره‌های اقتصاددان اصلاح‌طلبان اخیراً به خبرگزاری ایلنا گفته است: اعتقاد دارم که اگر امروز انتخابات ریاست جمهوری برگزار شود و آقای روحانی در آن شرکت کند، وی 30 میلیون رأی خواهد آورد! وی همچنین در هفته اخیر و در یادداشتی در نشریه «عصر جدید» ارگان حزب کارگزاران سازندگی نیز نوشته بود: دولتی مانند دولت حسن روحانی، به قهرمان واقعی عدالت‌ورزی و مهر گستری از طریق افزایش قدرت خرید کارگران یا احیای طب ملی تبدیل شده است. لیلاز مدتی قبل هم در مصاحبه با خبرگزاری ایرنا، دولت روحانی را یکی از سالم‌ترین دولت‌های تاریخ ایران معرفی کرده بود! این قبیل اغراق‌گویی‌ها منهای اینکه با چه هدفی بیان می‌شوند و حتی فرض بر اینکه مبنای درستی هم داشته باشند؛ اما تنها چیزی را که شامل حال بدنه دولت و کابینه می‌کنند، بزرگ شدن بادکنکی مطالبات به‌حق و طرح مطالبات ناحق از دولت است. همچنین این خطر نیز وجود دارد که با این اغراق گویی‌ها بیماری خودبزرگ پنداری و توهم ابناءالله بودن به اعضای هر دولتی سرایت کند و در ادامه، روند امور اجرایی و خدمتگذاری دولت به مردم دچار کندی و حتی گاهی توقف شود. سعید لیلاز در سال گذشته و در هنگام عقد توافق ژنو نیز به سایت جماران گفته بود: (با این توافق) در کوتاه مدت دریافت‌های ارزی ایران بین 50 تا 100 درصد افزایش خواهد یافت! *** پیشنهاد مِنوی حاشیه‌ها با طعم دلسوزی به دولت صادق زیباکلام اخیراً در بخشی از گفتگوی خود با روزنامه اعتماد پیرامون استیضاح وزیر علوم با تأکید بر اینکه «هزاران دانشجوی این کشور به دلایل سیاسی از تحصیل محروم شده‌اند» گفته است:19 میلیون نفر برای چه به آقای روحانی رای دادند؟... مردم رای دادند که کمیته های انضباطی صدای دانشجو را در نطفه خفه نکنند. این استاد علوم سیاسی همچنین گفته است: «از این نظر متأسفم که این مساله را بگویم، باز هم متاسفم و باز هم متاسفم که این را مطرح می‌کنم، شاید دولت یازدهم باید کمی از آقای احمدی نژاد درس بگیرد و آن جسارتی را که او داشت و در مقابل در خواست نمایندگان مجلس می ایستاد در پیش بگیرد» *متأسفانه چند سالی است که در میان برخی مجامع سیاسی امری ناپسند با عنوان انتخابی «مصادره به مطلوب رأی مردم» صورت می‌گیرد. به این معنا که رأی اکثریت به یک کاندیدای خاص، عده‌ای را وا می‌دارد که فی‌الفور از این بگویند که «ما تنها تکیه‌گاه مردم هستیم»، «مردم نشان دادند موافق فک حصر سران فتنه هستند»، «مردم به گفتمان قبلی نه گفتند و تودهنی زدند» و ... این در حالی است که مثلاً در پاسخ به استفهام انکاری آقای زیباکلام مبنی بر اینکه آن 19 میلیون نفر برای چه و به چه دلایلی به آقای روحانی رأی دادند، می‌توان گفت به همان دلیلی که قبل از آن و در سال 88، بیش از بیست و چند میلیون نفر به احمدی نژاد رأی دادند و اگر کسانی از یادآوری سال 88 ناراحت می‌شوند! باز هم می‌توان گفت به همان دلایلی که اکثریت مردم در سال 84 هم به احمدی‌نژاد رأی دادند و در دوره‌های قبل‌تر به کسان دیگری. همچنین در باب تأکید آقای زیباکلام مبنی بر اینکه روحانی از ایستادگی‌های احمدی‌نژاد در مقابل مجلس درس بگیرد نیز می‌توان این توصیه خطرناک را در کنار سایر توصیه‌های اصلاح‌طلبان به دولت مبنی بر اینکه «دولت باید بتواند مجلس را منحل کند»! «فک حصر سران فتنه، مطالبه عمومی از دولت است» و «دولت کابینه‌اش را و ایضاً تیم رسانه‌ای‌اش را ترمیم کند و تغییر دهد» قرار داد. چندی قبل، دکتر حسام‌الدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیس جمهور روحانی درباره یکی از همین توصیه‌ها گفته بود: دولت عاقل‌تر از آن است که به این توصیه‌ها عمل کند. *** یک شاعر و نویسنده خواستار شد: در جامعه مدرن تمام آثار هنرمندان باید چاپ شود!/باید آثار نویسندگان با هر گرایشی در کتاب‌های درسی وجود داشته باشد جواد مجابی (شاعر و نویسنده) در بخشی از مصاحبه خود با خبرگزاری ایبنا گفته است: »معتقدم در یک جامعه مدرن و توسعه یافته تمام آثار هنرمندان باید چاپ شود و مردم می‌توانند آثار دلخواه خود را انتخاب کنند.» وی همچنین اظهار می‌دارد: «باید انواع آثار شاعران و نویسندگان با گرایش‌های مختلف در کتاب‌های درسی وجود داشته باشد. اگر غیر از این باشد، سیاست و سلیقه در این کار دخالت داده شده است.» *منهای اینکه اعتقاد شخصی آقای مجابی چیست باید گفت که در جوامع نام گرفته با عنوان مدرن امروزی هم هیچگاه همه آثار هنری اجازه نشر و نما نمی‌یابند و امر مخالف نظام نبودن در میان هنرمندان یک مسئله پذیرفته شده است. همانطور که در کشور فرانسه جلوی اکران یک تئاتر با موضوع نقد صهیونیسم گرفته می‌شود، هالیوود به فیلم‌های مخالف سیاست‌های کاخ سفید اجازه ساخت و اکران نمی‌دهد، در انگلستان کسی حق ندارد اثری هنری با موضوع اعتراضات مردمی 2 سال قبل را منتشر کند و اولیور استون (کارگردان شهیر) با حضور در میان معترضان وال‌استریت خطاب به آنها تأکید می‌کند که حواستان باشد اینجا مصر نیست! و ... از سوی دیگر تأکید بر اینکه آثار نویسندگان با گرایش‌های مختلف باید در کتاب‌های درسی راه یابد نیز حرف درستی نیست. زیرا همانطور که علامه جوادی آملی نیز تصریح دارند، قلب و روح جوان همچون زمین مستعدی است که هر نوع بذری در آن امکان کاشت دارد. پس بدیهیست که کاشت بذر درخت بی‌ثمر و یا گیاه مضرّ در این زمین حتماً عواقب سوئی خواهد داشت. چیزی که باید در باب مطالعه کتاب بر آن تأکید کرد و اغلب نیز مورد تغافل قرار می‌گیرد این است که مطالعه بدون تفکر و نقد نه تنها مفید فایده نیست بلکه آسیب‌های فراوانی را نیز با خود به همراه دارد. حسن رحیم‌پور ازغدی از استادان دانشگاه در این زمینه می‌گوید: برخی حزب‌اللهی‌های دهه 60 چند کتاب را بدون نقد خواندند و لیبرال‌های دهه 90 شدند. گفتنیست، چند سال قبل، بهزاد فراهانی از بازیگران سینما نیز در مصاحبه‌ای و در پاسخ به این درخواست خبرنگار که از وی خواسته بود کتابی را برای مطالعه به نوجوانان معرفی کند، گفته بود:«مجموعه آثار آمریکای لاتین از چند نویسنده خوب مثل مارکز، کرپانتیه و اکتاویوپاز! تمام نویسندگان خوب آمریکای لاتین را معرفی می‌کنم.» *** سیاسیون کتاب‌نخوان! احمد شیرزاد، از اعضای اصلاح طلب ادوار مجلس در بخشی از گفت‌وگوی خود با روزنامه آرمان گفته است: «با ادامه این وضعیت گشایش اقتصادی بعید به نظر می‌رسد مگر با رفع یا کاهش تدریجی تحریم‌ها بنابراین همگان انتظار دارند واقعیتی مدنظر مردم اتفاق بیافتد.» *بحث پیوند زدن مشکلات اقتصادی کشور به مسئله تحریم‌ها چند وقتی است که حتی از دستور کار اصلاح‌طلبان و برخی هواداران دولت هم خارج شده و گویا آقای شیرزاد چندان در جریان اخبار نیستند. چه اینکه چندی قبل در گفتگوی یک نشریه اصلاح‌طلب با سعید حجاریان نیز این مسئله مورد اشاره قرار گرفت که این کار (پیوند زدن مشکلات به تحریم‌ها و مذاکرات) کار غلطی بوده است و حتی اخیراً نیز یکی از وزرای سابق در گفتگو با روزنامه آرمان ضمن تأکید بر غلط بودن پیوند زدن مشاکل کشور به مذاکرات از این گفته بود که «گره‌زدن تمام فعالیت‌ها و موفقیت دولت به نتیجه مذاکرات قطعا اشتباه تیم رسانه‌ای بود.» باید بر این نکته تأکید کرد که آقای شیرزاد و سایر معتقدان به تئوری ایشان باید به این سؤال پاسخ بدهند که پس از اظهار علاقه به مذاکره در دولت سابق و مذاکرات آشکار در دولت فعلی دقیقاً چه دستاوردها و رخدادهای ملموسی در اقتصاد ایران رخ داده که آثار آن در زندگی مردم قابل مشاهده باشد؟ همچنین آقای شیرزاد که گشایش اقتصادی را با وجود تحریم‌ها «بعید»! می‌داند آیا خوانده است در کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» جواهر لعل نهرو که مردم نامسلمان! کشور ایرلند چگونه سال‌ها در مقابل تمام تحریم‌های همه جانبه بریتانیا ایستادگی کردند و با تکیه بر ساز و کارهای داخلی سرانجام به خودکفایی و پیروزی رسیدند و حتی به دلیل همین دستاوردها از بحران‌های جهانی ابتدای قرن بیستم نیز رهایی یافتند! *** دولت دهم مسبَب تمام بدبختی‌هاست یا اسیر نامهربانی‌ها؟! روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی در شماره سه‌شنبه خود با اشاره به بحران کمبود آب در تهران نوشته است: «جامعه هزینه سیاست‌های نادرست گذشته را پرداخت می‌کند.» *منظور نویسنده یادداشت این است که عامل کم‌آبی فعلی دولت‌های نهم و دهم هستند! در همین زمینه باید گفت که حتی در دوران صدارت دولت گذشته هم یادداشتی در یکی از رسانه‌های اصولگرای کشور منتشر شد که طی آن دولت احمدی نژاد عامل سیل و زلزله و خشکسالی معرفی شده بود! همچنین در دولت فعلی، آلودگی هوای تهران و چند کلانشهر دیگر نیز توسط یکی از مقامات کابینه، صریحاً بر ذمه دولت گذشته عنوان می‌شود. باید دانست که غیر از وجود برخی ضعف‌ها در دولت گذشته؛ اما این صحبت‌های عبث و پوچ نیز نتیجه طرح دیدگاه‌های برخی چهره‌ها مبنی بر بد جلوه دادن تمام عیار دولت‌های گذشته است. جالب آنکه به زعم این افراد، دولت دهم غیر از رخدادهای طبیعی! کراراً مسئول قرارگرفتن کشور در شرایط جنگ! مسئول افزایش تحریم‌ها، مسئول نیامدن سران کشورهای اروپایی به ایران و مسئول خیلی چیزهای دیگر نیز معرفی شده است. (اجمالاً اینکه تحریم‌ها در دوران مذمت‌کنندگان نیز وجود داشته‌اند و در بالاترین سطح امکانی خود اعمال می‌شده و می‌شوند. مثل قانون تحریم آمریکایی داماتو که در دوران دولت آقای هاشمی علیه کشورمان به تصویب رسید.) البته از این نکته هم نباید غافل شد که دولت قبل نیز در ابتدای فعالیتش و در تأسی به همین سنت غلط (بدگویی از گذشتگان) صحبت‌هایی را مطرح می‌کرد و مثلاً در ماجرای سرمای شدید شمال کشور و کمبود گاز در این منطقه، دولت قبل از خود را مقصّر می‌دانست. آیا روزی خواهد رسید که مسئولان اجرایی و هواداران آنها باور کنند مردم به افراد، نه برای تشخیص عامل مشکلات که برای حل آن مشکلات رأی می‌دهند؟ *** ایران هرگز با شیطان دست نمی‌دهد داوود هرمیداس باوند که در عرصه سیاست خارجی نظراتی را ارائه می‌کند درباره روابط ایران و آمریکا به روزنامه آرمان گفته است: «چرچیل گفت من حاضرم برای تامین مصالح انگلستان، حتی با شیطان هم دست همکاری بدهم... به نظر من دیدار حسن روحانی و باراک اوباما لازم است ورسالت روحانی برآمده از رأی اکثریت مردم ایران است. خواست اکثریت مردم ایران هم این است که در سیاست خارجی خط مشی‌ای اتخاذ شود که جامعه از تنگناها و بن‌بست‌های موجود، به‌ویژه در عرصه اقتصادی، خارج شود... این خواست اکثریت مردم ایران است.» *نوعاً کسانی که طی روزهای اخیر با اشاره به حفظ منافع ایران بر رابطه با آمریکا تأکید می‌کنند و مقولاتی مثل ویزای شینگن، بهبود اقتصاد، کهنه بودن هواپیماهای ایرانی، مذمت حمایت ایران از حزب الله و سوریه و عضویت تمام عیار ایران در دهکده جهانی را مد نظر قرار می‌دهند با کسانی که به کنه انقلاب اسلامی و مبانی ارزش‌گرایانه جمهوری اسلامی ایران باور دارند، در تضادّ گفتمانی و نظری به سر می‌برند. حجت الاسلام سیدعلی خمینی، یادگار حضرت امام راحل در این زمینه طی یادداشتی در سایت جماران می‌نویسد: «ملاک جامعه مطلوب میزان رضایتمندی جامعه است. نه آزادی است و نه اقتصاد... چقدر مرده است و غم‌بار و غم‌افزاست اندیشه‌ای که در پی شکم خود و خانواده و محله و استان و کشور خویش است. من گمان نمی‌کنم سیاست نظام که کمک به فلسطین و لبنان و تمام مظلومان عالم باشد مورد قبول ملت نباشد.» به هر حال آقای باوند باید بداند که اینجا جمهوری اسلامی ایران، برآمده از انقلاب اسلامی است و دوران رژیم پهلوی نیز 35 سال است که به سر آمده. لذا علی الرویه در این نظام مقدس، دست دادن با شیطان به هیچ قیمتی ولو تهدید جان (که بالاترین مصلحت و منفعت بشری است) هم روا نیست و در سیاست و دیانت ما که عین یکدیگرند، این امر نکوهیده و حرام شمرده می‌شود. همچنین این اظهار نظر آقای باوند که معتقد است مردم می‌خواهند مشکلات آنها با رفع مشکل از سیاست خارجی رفع شود نیز حرف درستی نیست زیرا بر اساس آمارهای رسمی، مشکلات سیاست خارجی فقط بین 25 تا 30 درصد بر اقتصاد ایران تأثیر گذاشته‌اند و لذا راه حل مشکلات ما در داخل کشور باید جستجو شود نه در نیویورک و ژنو. همچنین می‌توان این سؤال را از آقای باوند و همه معتقدان به تأثیرگذاری شدید تحریم‌ها بر اقتصاد ایران پرسید که مگر این تحریم‌ها از ابتدای انقلاب تاکنون نبودند؟! پس چرا بحث تحریم‌ها به یکباره طی سه سال اخیر پر رنگ شده است؟! اگر کسانی به هر دلیلی معتقد باشند که سیاست‌های ایران باعث افزایش تحریم‌ها شده‌اند فی الواقع در حال بیان این مطلب نیز هستند که آمریکا قبل از بد شدن سیاست‌های ایران! در حال ارائه تخفیف در اعمال تحریم‌ها علیه ایران بوده است. مسئله‌ای که حتماً درست نیست. و از همین جاست که مسئله «تئاتر تحریم‌ها» و بازیگری عده‌ای در داخل کشور در این تئاتر بدفرجام مطرح می‌شود. بحث توجه به راه حل‌های داخلی و نقد تمایل به رابطه با آمریکا بارها و بارها در کلام رهبر معظم انقلاب نیز مورد اشاره قرار گرفته است. *** جایزه‌های اُسکار و نجات سرباز رایان یا حرف‌های کیارستمی؟! عباس کیارستمی، از چهره‌های سینمایی اخیراً در پاسخ به یک انتقاد ابراهیم حاتمی‌کیا پیرامون بی تفاوتی او به عرصه دفاع مقدس گفته است: «یکی از فیلمسازانی که سال‌ها فیلم جنگی ساخته، - فیلم‌های پرهزینه جنگی و البته با مخاطب کمتر- برای اینکه مخاطب ایرانی دیگر حوصله جنگ نداشت، گوش من رو پیچانده بود که زمانی که ما داشتیم می‌جنگیدیم کیارستمی داشت دنبال دفترچه دوستش می‌گشت.» به گزارش مشرق، وی که در یکی از دانشگاه‌های آمریکا صحبت می‌کرده همچنین افزوده است: «خانه دوست یکی از پربیننده‌ترین فیلمهایی بود که من ساختم، در واقع همه جای دنیا آن را می‌شناسند. خانه دوست ماندگار شد چون راجع به یک ارزش انسانی صحبت می‌کرد. اما فیلم‌های تو نماند چون تو راجع به یک دوره‌ای از تاریخ ایران حرف زدی که تازه آن دوره هم به هیجان آورد بچه ها را. احمدپور[شخصیت اصلی فیلم خانه دوست کجاست؟] رفت پس داد دفترچه را، اما تو به هیجان آوردی و احمدپورهای دیگر رفتند در جنگ و کشته شدند. و حالا پس از سال‌ها می‌شود راجع به آنها فکر کرد که آنها چطوری از بین رفتند. در یک جنگی که هیچ مفهومی نداشت» *حرف‌های آقای کیارستمی درباره بی مفهوم بودن دفاع مقدس و هیجانی بودن فضای جنگ هشت ساله ما اگرچه شاید توهین به دفاع مقدس تلقی شوند اما به هر حال نظر آقای کیارستمی هستند. نکته قابل تأمل حرف‌های آقای کیارستمی در آنجاست که می‌گوید فیلم «خانه دوست کجاست» ایشان در همه دنیا شناخته شده است اما فیلم‌های حاتمی‌کیا خیر! و همچنین اینکه فیلم‌های حاتمی‌کیا کم‌مخاطب بوده‌اند چون مخاطب‌ها حوصله جنگ را نداشته‌اند. کیارستمی اگرچه عموماً در خارج از ایران فعالیت می‌کند و با روشی قابل احترام تاکنون بصورت آشکار علیه کشورش فیلمی نساخته است اما قضاوتش درباره چرایی دیده شدن و دیده نشدن حتماً قضاوت صحیحی نیست. چه اینکه اولاً خود او هم لزوماً معترف هست که جهانیان فیلم جنگی «نجات سرباز رایان» را بیشتر از فیلم «خانه دوست کجاست؟» کیارستمی می‌شناسند! و ثانیاً او حتماً می‌داند اگر فیلم کوهستان بروکبَک (با مضمون همجنس‌بازی) برنده اسکار می‌شود و ایضاً اگر فیلم ضد ایرانی آرگو هم در بزرگترین فستیوال جهانی سینما جایزه می‌گیرد به چه دلایلی است؟ و همینطور چرایی اسکار گرفتن «جدایی نادر از سیمین»، بهترین فیلم شدن «12 سال بردگی» (بیانگر مفهوم مخالفت آمریکایی‌های اصیل با برده‌داری و سلامت نظام قضایی آمریکای جدید!) و غیره... از آقای کیارستمی بعید است که با این سابقه کار در خارج از کشور، ملاک‌های امروز رسانه‌ها و محافل سینمایی غرب و شرق برای دیده شدن یا دیده نشدن یک فیلم را به یکسو نهاده و مدعی شود که فیلم‌های حاتمی‌کیا کم‌مخاطب است و فیلم‌های ایشان پر مخاطب! همچنین از باب کنایه باید به عباس کیارستمی گفت که در جنگ ایران، رزمندگانی در هنگام مجروحیت، دهان خود را با چفیه بستند و یا سر به زیر آب بردند تا از درد فریادی نزنند که منجر به شناسایی موضع همرزمانشان توسط دشمن شود. (و این کار منجر به شهادت آنها شد) آیا حتی با منطق کیارستمی، چنین اتفاقی با هیجان جمع پذیر است یا با مفهومی فراتر از هرآنچه او تاکنون در فیلم‌هایش به تصویر کشیده است؟
93/07/02 - 08:38
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
سیاسی
پربازدیدترینها