تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836903986
گزارشی از یک حفاری در 80 سال پیش
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۱ مهر ۱۳۹۳ - ۱۲:۱۹
اولین حفاری باستان شناختی آمریکایی‌ها در کدام شهر ایران انجام شد؟ تا سال‌های آغازین قرن بیستم کشور کهن و باستانی ایران از جمله کشورهایی بود که کار پژوهشی بر روی آثار تاریخی و باستانی آن انجام نشده بود. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه سمنان، آنچه در پی می‌آید ترجمه گزارش یکی از باستان‌شناسان آمریکایی از اولین حفاری باستان شناختی آمریکایی‌ها در یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران و شهر باستانی صددروازه(دامغان امروزی)است که از نظر می‌گذرد. در بخش اعظم نیمه نخست قرن بیستم، ایران از نظر باستان شناسی هنوز در زمره اراضی کشف نشده بود، جز آن‌که حفاری‌های بلند مدتی انحصارا به دست فرانسویان انجام می‌گرفت، هیات اعزامی فرانسویان به شوش، تحت نظر هیات علمی دولت فرانسه در ایران از سال 1817 تا 1927 میلادی (1306-1196 خورشیدی) در غرب ایران مشغول حفاری بود و در این زمان نقش انحصاری فرانسه در این کشور خاتمه یافت. پروژه دامغان، اولین حفاری باستان شناختی کشور آمریکا در ایران بود که توسط دانشگاه پنسیلوانیا صورت پذیرفت. به نظر هاریس جین (مدیر موزه دانشگاه از سال 1929 تا 1941 میلادی) پروژه دامغان می‌توانست حلقه دیگر زنجیره ارتباط فرهنگی بین‌النهرین و ایران را نشان دهد. او هم‌چنین ابراز امیدواری کرد که این پروژه، گنجینه بسیاری از اشیاء را برای نمایش در دانشگاه پنسیلوانیا فراهم کند و نیز آنجا را به موسسه امریکایی پیشگام باستان شناسی در ایران تبدیل کند. پروژه مذکور هر دو اهداف یاد شده را محقق می‌سازد. اولین بازدید از تپه حصار دامغان قبل از شروع حفاری 1310 خورشیدی در اوایل سال 1930 میلادی جین و اشمیت به توافقی دست یافتند که اشمیت بعدا در 24 نوامبر 1930 در قالب پیش نویس قرارداد مشروحی برای تایید جین مکتوب کرد. قرارداد او شامل توصیف کار اشمیت، میزان بودجه، شرایط کارکنان، تجهیزات و حتی کشورهایی بود که در سفرشان به ایران از آنها دیدن می‌کردند. تامین بودجه این هیأت اعزامی نیز مانند موارد دیگر موضوعی حساس بود. در میانه رکود بزرگ اقتصادی امریکا، حمایت از موزه دانشگاه و اکثر موسسات هنری و تحصیلی قطع شد. موزه دانشگاه شروع به فروش نمونه‌های دوم مجموعه های باستانی کرد تا بودجه عملیات حفاری را دوباره تامین کند. با وجود شرایط اقتصادی و مالی حادی که گریبانگیر موزه شده بود، 15 عملیات حفاری از آلاسکا گرفته تا گواتمالا، مدیترانه و خاور نزدیک را انجام می‌داد که پروژه دامغان نیز از جمله آنها بود. جین و کیمبل با وجود کمبودهای مالی مصمم بودند پروژه دامغان را با حمایت موسسات خصوصی و افراد حامی این کار، به انجام برسانند. جین که مایل بود این کار بزرگ را با بودجه‌ای اندک به انجام برساند از جمله 20 خانواده سرشناس فیلادلفیایی درخواست کرد در این پروژه سهیم شوند. حتی عمویش در فهرست مذکور بود. سرانجام جین موفق شد 16 خانواده را متقاعد کند که هرکدام به مدت سه سال و هر سال 1000 دلار برای پروژه مورد نظر پرداخت نمایند. اشمیت سپس به حامی مالی قدیمی‌اش یعنی خانم تامسن مراجعه کرد. او به جای آن‌که مستقیما از خانواده تامسن درخواست کمک مالی کند، در 5 مارس 1930 طی نامه‌ای به منشی آنها، درخواست خویش را به شرح زیر مطرح کرد: "کورنلیوس عزیز، تمایلی به درخواست تامین بودجه ندارم. معهذا تنها راه چاره‌ام می اشد. این درخواست اساسا به جهت انجام کاری علمی صورت می‌گیرد. اگر ثروتمند و متمول بودم، سرمایه‌ام را به چنین اقدامی اختصاص می‌دادم. خواهشمندم مرحمت فرموده، نظر اینجانب را به سرکار خانم تامسن اعلام فرمایید. چنان که پیشتر متذکر شدم، این اقدام تنها آغاز فعالیت ماست". این نامه که مدبرانه و سیاستمدارانه نوشته شده بود، موثر واقع شد. خانم تامسن، وفادارترین حامی این پروژه شد و بیش از 40000 دلار در آن مدت به اشمیت پرداخت و حتی مبالغ بیشتری را به سایر پروژه‌های وی در ایران اختصاص داد. صرفه‌جویی اشمیت در استفاده از سرمایه خانواده تامسن سهم بسزایی در موفقیت مالی پروژه دامغان داشت. برنامه‌ریزی‌ها انجام شد و سفر اشمیت از اوایل ژانویه سال 1931 میلادی از برلین به سمت دامغان آغاز گردید. در ابتدا گروه حفاری به سمت فراعه، شهری در کشور عراق رفتند. گروه اشمیت مدتی را در این شهر به باستان شناسی پرداختند و سپس به سوی هدف اصلی خود شهر صددروازه(دامغان) حرکت کردند. صبح زود 17 ژوئن1931 1310(خورشیدی) کارکنان حفاری در 350 کیلومتری شرق تهران به مقصد نهایی خود، یعنی به شهر دامغان رسیدند. سفر 1500 کیلومتری از فراعه تا دامغان حقیقتا طولانی بود. دامغان در مقایسه با اردوی طاقت فرسای فراعه، شرایط بسیار مساعد و مجللی داشت. تمام کارگران و کارکنان حفاری به "خانه کاوش" رفتند که 23 اتاق، یک تالار مرکزی، یک استخر شنا و باغ داشت. اجاره بهای آن ماهانه 9 دلار بود. خانه مذکور، محل سکنای رئیس ژاندارمری بود. ساکنان خانه اشمیت عبارت بودند از کارکنان حفاری به علاوه یک سرکارگر، یک آشپز، یک راننده و چند پسر بچه که خدمتکار بودند. آنها گروهی بین‌المللی را تشکیل داده بودند، شامل "دروود لاکارد" معاون باستان شناسی و "ارسکین وایت" معاون معماری که هر دو آمریکایی بودند. "کرت لایتنر" بازرس که اتریشی بود. "استانیسلاو نیدژویچکی" عکاس و نقاش که افسر سابق تزار و لهستانی بود. "بوریس دوبنسکی" عکاس دیگر از روسیه سفید و "ایوان گراسیموف" نقاشی که از برخی اشیاء مکشوفه، نقاشی های عالی و بی نظیری با آبرنگ کشید و او هم اهل روسیه سفید بود. 14 ماه کنکاش کار حفاری در تپه حصار دامغان سر وقت و به طور منظم روزی 12 تا 15 ساعت ادامه داشت که بین محل حفاری و خانه تقسیم می‌شد. حفاری‌های تپه حصار و ارگ دامغان با هم دو فصل و مجموعا 14 ماه طول کشید. در آن مدت، گروه حفاری چند محل مجاور را نیز به طور آزمایشی حفر کردند. در پایان فصل اول گروه حفاری زمستان را در تهران گذراند. اما زمستان بعد را در خانه حفاری دامغان سپری کرد تا مراحل یادداشت برداری، نقاشی از طرح‌ها و اشیاء، تسویه حساب‌ها و گزارش‌نویسی زود پایان یابد. تپه حصار تا آن روز بزرگترین محل حفاری عصر مفرغ در شمال ایران بود. این منطقه در جنوب شرقی دریای خزر و در دره حاصلخیز و سرسبزی در کنار بیابان نمکی و خشکی واقع است. شش تپه کوچک در آنجا وجود دارند که حاوی محل‌های مسکونی متعددی هستند و از طریق نواحی پست به هم ارتباط دارند. آلبرت سیندلر در سال 1870 میلادی (1249 شمسی) که سفالینه‌های نقاشی شده‌ای در آنجا کشف شدند، متوجه این منطقه شد. در سال 1925 میلادی (1304 شمسی) ارنست هرتسفلد، باستان شناس آلمانی، از تپه حصار بازدید کرد و از تکه اشیایی که بر روی زمین یافت، فهرست برداری کرد. با این همه 50 سال بعد، یعنی در سال 1976 میلادی(1355 شمسی) بود که "رابرت دایسون" از موزه دانشگاه پنسیلوانیا و "ماوریتسیر توسی" از دانشگاه تورین، اولین بار حفاری سیستماتیک را در محل آغاز کردند. وقتی اشمیت در سال 1931 میلادی (1310 شمسی) این تپه را بررسی کرد کاملا پوشیده از تکه سفال‌هایی بود که انواع سفالینه‌هایی را در ذهن او به تصویر کشید که بعدا یافت. او با هیجان زیاد در تپه حصار حفاری می‌کرد و به تناوب 200 تا 300 کارگر استخدام می‌کرد و گاهی که سرمایه کاهش می‌یافت، کارگران کمتر می‌شدند. با استفاده از ریل و واگن که در دهه 1930 میلادی کارآمدترین روش محسوب می‌شد، خاک حفاری را به حاشیه تپه می‌بردند و در آنجا تپه کوچم دیگری به نام زباله‌دانی تشکیل می‌شد. طی دو فصل حفاری در تپه حصار دامغان 1637 مقبره حاوی انواع اشیاء شگرف خاکسپاری از دل خاک بیرون آورده شد. غنا و تنوع مصالح و استادکاری این مقابر با مقابر سلطنتی اور برابری می کرد. به گزارش ایسنا؛ چند سال پیش مجموعه‌ای از عکس‌های تیم‌های اکتشافی آمریکایی از حفاری در ایران و از جمله در تپه حصار دامغان در دانشگاه پنسیلوانیا بعد از قریب 80 سال برای اولین بار در معرض دید قرار گرفت. برداشت از خاطرات باستان شناسی اریک اشمیت 1319-1309 نویسنده: عایشه گورسن زالتسمان با ترجمه محمدرضا رفانی انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها