واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۳۰ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۳:۴۵

یک عضو هیأت علمی دانشگاه نبود واحدهای توسعه فناوری مستقل در کنار مراکز صنعتی را علت عمده عدم احساس بخش صنعت کشور به علم و فناوری دانست. به گزارش سرویس علمی ایسنا، دکتر ایوب آرپنایی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه ملی ژنتیک و زیستفناوری، وجود واحدهای توسعه فناوری را یک ضرورت ارزیابی و اظهار کرد: وجود بخشهای توسعه فناوری جزو اصلیترین ضرورتهای امروز کشور، جهت برقراری ارتباط حوزه علمی و فناوری کشور و صنعت است. اغلب دانشگاهها به دلیل ماهیت علمی و نبود زیرساختهای صنعتی، چنین ظرفیتی برای توسعه فناوری ندارند. ماهیت اصلی دانشگاه تولید علم برای تولید فناوری است؛ در صورتی که به دانشگاه که نهاد تولید علم است مأموریت تولیدمحصول و توسعه فناوری محول میشود. در عمده کشورهای توسعه یافته، توسعه فناوری را شرکتها، واحدهای صنعتی یا بخشهای مستقل توسعه فناوری بر عهده دارند. وی افزود: مأموریت اصلی توسعه فناوری به مفهوم یک فرآیند، بدین معناست برای انجام کاری علم موجود است، ظرفیتها در صنعت و در مقابل برای تولید محصولی که نیاز به بسترهای علمی دارد، زمینههای لازم فراهم شود. آرپنایی با بیان اینکه هنگامیکه محصولی مبتنی بر فناوری تولید میشود، ممکن است چندین علم و مجموع یک یا چند فناوری در به ثمر رسیدن آن دخیل باشند، ادامه داد: به طور مثال هنگامی که خودکاری تولید میشود، چندین زمینۀ علمی و فناوری دست به دست هم میدهند تا در نهایت محصولی موسوم به خودکار تولید شود.علوم و فناوریهای مختلفی از از شیمی و رنگ گرفته تا مهندسی مواد در تولید این فرآورده دخیل هستند. وقتی از عضو هیأت علمی دانشگاه در حوزه فناوری استفاده میشود، این استاد تنها در یکی از زمینهها تخصص دارد. در عین حال حال از این استاد دانشگاه نمیتوان انتظار ساخت یک محصول مبتنی بر فناوری داشت. به سراغ استاد دانشگاه میرویم و از وی انتظار داریم محصول تولید کند. در حالی که یک محصول نتیجۀ یک یا چند فناوری است، در اصل نتیجۀ چندین زمینه علمی است که کنار هم قرار گرفتهاند. در کشورهای پیشرفته جهان چنین امری مرسوم نیست. این پژوهشگر عرصه زیست فناوری همچنین گفت: محققان و پژوهشگران دانشگاهی وظیفه تولید علم دارند. تولید علمی لازمه توسعه فناوری است. یک سری از محققان و متخصصان یافتهها، تولیدات و زمینههای علمی را کنار هم قرار میدهند و به فن یا مهارت ساخت یک محصول دست پیدا میکنند. آرپنایی در ادامه بیان کرد: اتفاقی که در حال حاضر در حال رخ دادن است، انتظار انجام فعالیت تولید محصول مبتنی بر فناوری از دانشگاه است؛ در حالی که ابزار، ساختار و توانایی انجام آن را ندارد. چراکه اغلب دانشگاههای کشور با مفهوم صنعت آشنا نیستند. از استاد دانشگاه توقع تولید محصول هست در حالی که امکان ندارد با به کارگیری صرفاً یک تخصص محصولی تولید کرد. عضو هیات علمی پژوهشگاه ملی ژنتیک و زیست فناوری با تاکید بر اینکه باید بخشهای مستقل تخصصی که کار اصلی آنها تحقیق و توسعه است مورد توجه قرار بگیرند، خاطرنشان کرد: تخصص این بخشها صرفا توسعه فناوری است. صنعت نسبت به استفاده از علم و فناوری احساس نیاز نمیکند و از طرفی بیشترین فشار روی بخش دانشگاه است. وی در پایان خاطرنشان کرد: برای بسیاری از فناوریهای تولید شده در بدنه علمی کشور، تقاضایی در صنعت وجود ندارد و علت عمده این امر به نبود واحدهای توسعه فناوری در کشور برمیگردد. بخشهای صنعت کشور باید از طریق بخشهای تحقیق و توسعه نسبت به استفاده فناوری در تولید محصولاتشان ترغیب شوند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]