تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805794837
اما و اگرهای عضویت ایران در سازمان شانگهای
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اما و اگرهای عضویت ایران در سازمان شانگهای تهران - ایرنا - یک تحلیل گر روابط بین الملل و کارشناس مسائل آسیا، تاکید کرد که بر اساس مقاله اخیر وزیر خارجه روسیه نمی توان چنین نتیجه گیری کرد که موضع روسیه درباره عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای تغییر کرده است.
امروز برخی خبرگزاری ها در خبری مدعی شدند که سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در یادداشتی که در یک روزنامه تاجیکستانی منتشر شد، اعلام کرده است که «ایران، پاکستان و هند ممکن است به زودی بتوانند به سازمان همکاری شانگهای بپیوندند.»
محسن شریعتی نیا در گفتگو با فرارو درباره احتمال تغییر رویکرد روسیه در خصوص عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای گفت: سخنانی که به نقل از آقای سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه در برخی خبرگزاری های کشورمان و حتی خبرگزاری ریانووستی منتشر شده است از دقت لازم برخوردار نیست.
وی افزود: آقای لاوروف مقاله ای را تهیه کرده اند که نسخه ای از آن در سایت وزارت خارجه روسیه منتشر شده است. فهم من از این مقاله این است که ایشان به نوعی به تشریح سیاست های مطلوب روسیه در سازمان همکاری شانگهای در دوره جدید که بعد از اجلاس "دوشنبه" شروع خواهد شد و روسیه ریاست دوره ای این سازمان را برعهده خواهد گرفت پرداخته است.
شریعتی نیا با بیان اینکه لاوروف در این مقاله اشاره ای مستقیم به امکان عضویت هیچ کشوری از جمله ایران در سازمان همکاری شانگهای نکرده است گفت: در این مقاله او بحثی درباره تغییر رویکرد روسیه نسبت عضویت احتمالی ایران در سازمان همکاری شانگهای مطرح نکرده بلکه تنها اعلام کرده که تصمیمات نهایی در اجلاس تاجیکستان در مورد شکل قانونی، اجرایی و مالی پیوستن اعضای جدید اتخاذ خواهد شد.
این تحلیل گر روابط بین الملل و کارشناس مسائل آسیا ادامه داد: در این مقاله لاروف بدون آنکه نامی از ایران برده باشد تنها در انتهای مقاله در یک جمله اعلام کرده است که کشورش به دنبال نهایی کردن شرایط عضویت جدید کشورهای متقاضی پیوستن به سازمان همکاری شانگهای است. از این رو برپایه این مقاله نمی توان چنین نتیجه گرفت که موضع روسیه درباره عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای تغییر کرده است.
وی تصریح کرد: در سال 1387 دولت وقت بدون تحلیل دقیق مقتضیات زمانی و تبعات درگیری ایران و غرب بر سر پرونده هسته ای اقدام به ارایه درخواست عضویت در سازمان شانگهای کرد که این درخواست با مخالفت کشورهای عضو به خصوص دو کشور محوری این سازمان یعنی روسیه و چین روبرو شد.
شریعتی نیا تاکید کرد: بر همین اساس در آن سال کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای برای آنکه با درخواست جمهوری اسلامی ایران مخالف غیر مستقیمی داشته باشند، شرطی را برای پذیرش اعضا جدید گذاشتند، بدین مضمون که کشور متقاضی عضویت نباید تحت تحریم های سازمان ملل باشد.
وی درباره اینکه آیا چون روسیه هم اکنون خود تحت تحریم های یکجانبه آمریکا و اروپا قرار گرفته است و به نوعی طعم تحریم را چشیده ممکن است به منظور متحد کردن هم پیمانان جدید در برابر غرب با درخواست عضویت ایران موافقت کند گفت: سازمان شانگهای از اهمیت ژئوپولتیک چندانی برخوردار نیست. از همین رو تاکنون هیچ یک از کشورهای عضو نتوانسته اند از این سازمان در راستای منافع ژئوپولتیک خود بهره گیری چشمگیری کنند.
این تحلیل گر روابط بین الملل و کارشناس مسائل آسیا افزود: در بحران های اصلی که روسیه در سال های اخیر درگیر آن بوده است یعنی بحران گرجستان و اوکراین سازمان شانگهای در هر دو مورد موضع منفعلانه و بی طرفانه ای اتخاذ کرده است. افزون بر این در افغانستان به عنوان مهمترین و پیچیده ترین کانون بحران در جغرافیای این سازمان، شانگهای منفعل بوده است.
شریعتی نیا ادامه داد: چین به عنوان یکی از کشورهای پایه گذار و رهبران اصلی این سازمان تاکنون سعی کرده است که سازمان شانگهای را از مناقشات روسیه با غرب و با همسایگان یا ورود به مدیریت کانون های بحران دور نگه دارد. بر این اساس در اینکه تا آینده ای کوتاه مدت سازمان همکاری شانگهای کارکردی ژئوپولتیک برای کشورهای عضو داشته باشد می توان تردید روا داشت.
وی تصریح کرد: اولویت های چینی ها با اولویت های روس ها متفاوت است از این رو چینی ها تاکنون نگذاشته اند که روسیه سازمان همکاری شانگهای را در جهت اهداف خود تعریف کند در آینده کوتاه مدت هم بعید است که اتفاقی غیر از این در رفتار ژئوپولتیک این نهاد این سازمان رخ دهد.
این تحلیل گر روابط بین الملل و کارشناس مسائل آسیا در ادامه درباره اهمیت عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای گفت: به هر حال عضویت در این سازمان اهمیت های خاص خود را دارد. چون تعدادی از کشورها همسایه ما عضو این سازمان هستند، چین مهمترین شریک اقتصادی و سیاسی ما عضو آن است. بنابراین عضویت در این نهاد ممکن است به گسترش روابط ایران با این کشورها کمک کند، گرچه در این مورد نیز نمی توان با اطمینان سخن گفت.
وی افزود: با این حال نباید درباره اهمیت عضویت در این سازمان هم اغراق کرد که گویی با پیوستن ایران به این سازمان کشورهای اصلی عضو آن یعنی روسیه و چین در برابر فشارهای غرب به ایران موضع جدید و متفاوتی را اتخاذ خواهند کرد.
شریعتی نیا ادامه داد: همانطور که اشاره شد حتی خود روسیه به عنوان عضو بنیان گذار سازمان همکاری شانگهای هم تاکنون نتوانسته است از این سازمان در جهت منافع ژئوپولتیک خود بهره لازم را ببرد.
این تحلیل گر روابط بین الملل و کارشناس مسائل آسیا گفت: بنابراین حتی اگر ایران بتواند عضو این سازمان شود خیلی در موقعیت ژئوپولتیکش تغییری ایجاد نخواهد شد و نمی تواند موقعیت جدیدی را پیدا کند منتهی عضویت در این سازمان می تواند روابط ایران با کشورهای عضو این سازمان را نهادینه تر کند و ایران شاید از این فرصت و موقعیت بتواند استفاده کند.
شریعتی نیا در خاتمه افزود: به طور تاریخی ایران تجربه خوبی از عضویت در پیمان های منطقه ای ندارد و کم بوده اند پیمانی هایی که عضویت در آن برای ایران سرانجام خیلی خوبی داشته باشد بر این اساس در مورد سازمان همکاری شانگهای هم باید توجه شود که در ازای عضویت در این سازمان کشور قرار است چه منافعی کسب کند و چه تعهداتی بپذیرد و آیا منافع بر تعهدات برتری دارد یا خیر. طبیعی است که عضویت در هر نهادی تکالیفی را به همراه خواهد داشت.
اول *1521
20/06/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
گوناگون
پربازدیدترینها