واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: سادهترين راه جلوگيري از وقوع نزاعهاي خياباني چيست؟
نویسنده : دكتر افشين طباطبايي *
«نزاعهاي خياباني» يكي از مهمترين معضلات روزانهاي است كه بعضاً منجر به وقوع فاجعه ميشود. به گونهاي كه با درنگي در تمام فجايعي كه در نزاعهاي خياباني رخ داده است در مييابيم همه اين فجايع از خشمي مديريت نشده صورت گرفتهاست؛ خشمي كه يكي از خصلتها و ويژگيهايي است كه در نهاد آدميان به خودي خود وجود دارد و حتي علم پيشرفته امروز هم به هيچ عنوان نميتواند خشم را از دايره صفات و خصلتهاي انساني حذف كند. اين كاملاً طبيعي است كه بگوييم تمام انسانها در مواقعي بحراني خشمگين ميشوند. حتي حضرت اميرالمؤمنين علي(ع) هم در مواردي خشمگين و عصباني شدهاند. اما هنر اين بزرگوار و ساير بزرگان ما اين بوده كه خشم خود را مديريت ميكردند. با اين اوصاف يكي از مواردي كه بايد براي كاهش فجايعي كه زاييده نزاعهاي خياباني يا اختلافات انساني هستند، صورت بگيرد، اين است كه بتوانيم خشمي را كه در درون ما شكل گرفته است، مديريت و كنترل كنيم. بديهي است كه مديريت خشم تنها به نزاعهاي خياباني بر نميگردد، بلكه در تمام مواردي كه خشم بر ما مستولي ميشود، بايد مديريت و مهار شود. اما ريشه عواملي كه موجب ايجاد خشم ميشود، بسيار گستردهاست و دلايل متعددي را ميتوان بر اين موضوع مرتبط دانست كه اين نوشتار ظرفيت تمامي اين عوامل را ندارد. اما با اين وجود اهم دلايلي را كه موجب ايجاد خشم ميشود، بر ميشمريم.
اول از همه استرسهايي است كه امروزه به شهروندان وارد ميشود كه اين استرسها در شهرهاي بزرگ و كلانشهرها تأثيرگذاري بيشتري دارند كه با ايجاد اين استرسها شهروندان به اصطلاح از كوره در ميروند و خشمگين ميشوند. دليل ديگر ترس دروني افراد است. يعني افرادي كه به نوعي ترس دروني دارند براي نزاعهاي خياباني مستعدترند. به اين صورت كه اين افراد براي رسيدن به آرامش و خواست خود عصبي و خشن ميشوند و بر اين باورند كه اين خشونت، آنها را به آرامش ميرساند. اما كساني كه بدون عصبانيت كارهاي خشن انجام ميدهند جزو اين دسته از افراد محسوب نميشوند؛ چرا كه آنها در رده جنايتكاران قرار ميگيرند و از بحث ما خارج هستند. اما غالب افرادي كه از يك اتفاق ساده و يك بگو مگو عصبي ميشوند و اين عصبانيت به درگيري فيزيكي ميانجامد و در نهايت اتفاق ناگواري به وقوع ميپيوندد، در زيرمجموعه نزاعها، از جمله نزاعهاي خياباني قرار ميگيرند. وقتي كه استرس و ترس دروني افراد افزايش مييابد و آنها از مهار و كنترل اين ترس و استرس ناتوان ميشوند، هورموني به اسم آدرنالين در خون ترشح ميشود و افزايش مييابد و اين اتفاق معمولاً عواقب ناخوشايندي را در پي دارد. البته عواقب ناخوشايند بيشتر براي افرادي است كه توان و مديريت مهار و كنترل خشم خود را ندارند. به طور مثال يكي از اين افراد ممكن است كه در زمان رانندگي با خودرو جلويي خود برخورد كوچكي كند. اين برخورد به اعتراض منجر و اعتراض تبديل به بالا رفتن صدا ميشود. اينجاست كه آدرنالين در خون ترشح ميشود. اين دو نفر كه توان مديريت خشم خود را ندارند، دست به يقه ميشوند و شروع به ضرب و جرح همديگر ميكنند. اينجاست كه ترشح آدرنالين سطح تعقل را پايين ميآورد و افراد بدون توجه به عواقبي كه ممكن است به قتل يا نقص عضو طرف مقابل ختم شود، سعي ميكنند ضربات سنگينتر و مهلكتر را به نقاط حساس هم وارد كنند. معمولاً اين افراد در مدت زمان كوتاهي سريعاً پشيمان ميشوند. اينجاست كه ديگر پشيماني سودي ندارد و در غالب اوقات زندگي دو نفر و دو يا چند خانواده نابود ميشود.
اما ترشح هورمون آدرنالين و بالا رفتن ميزان آن واكنش طبيعي متابوليسم بدن در قبال ترس و خشم ناگهاني است. هيچ كس نميتواند كاري در جهت متوقف كردن آن انجام دهد. مثل وقتي كه در هنگام دويدن ضربان قلب بالا ميرود و ما نميتوانيم ميزان ضربان را پايين بياوريم. بنابراين تنها راهي كه منجر به توقف ترشح هورمون آدرنالين ميشود، پايان بحث و درگيري است. از اين رو بهترين راه ترك محل درگيري است. به گونهاي كه بيشك با سكوت يكي از طرفين نزاع، نهتنها اين هورمون به خون وارد نميشود، بلكه هيچ نزاع و درگيري به وجود نخواهد آمد و هيچ فاجعهاي رقم نخواهد خورد. اينجاست كه معمولاً افرادي كه از تعقل بالايي برخوردارند، مانند افراد تحصيلكرده هيچگاه اجازه ايجاد درگيري و ايجاد مخامصه را به افراد ستيزهجو نميدهند و به اين واسطه از سلامتي بالايي برخوردارند.
* نويسنده و پژوهشگر مسائل اجتماعي
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۴ شهريور ۱۳۹۳ - ۲۰:۲۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]