محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830408363
کاش می‌شد رنج توسعه را کاست و این مویه‌های سوزناک را نشنید |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: کاش می‌شد رنج توسعه را کاست و این مویه‌های سوزناک را نشنید
ین مویه های غمناک می‌تواند با دلداری تسکین بیابد اما به شرطی که کسی احساس وظیفه کند؛ کسی که نگران مشکلات روستانشینان است، از مهاجرت ایشان به شهرها نگران است، عواقب کوچاندن ایشان را مورد بررسی قرار داده و نسبت به این ملت که تاوان توسعه شهرها را می‌پردازند، احساس دین دارد. کسی که ظاهرا نیست که اگر بود، وداع روستانشینان با دیارشان اینچنین غریبانه برگذار نمی‌شد.
کد خبر: ۴۳۰۶۲۸
تاریخ انتشار: ۰۹ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۶:۳۶ - 31 August 2014
پیش از این پیرمرد هم قطعا افراد زیادی از غرق شدن گذشته خود گریسته‌اند اما این یکی اقبال به تصویر کشیده شدن یافته تا مویه هایش به گوش خیلی هایمان برسد و یادمان بیاورد که توسعه بی رحم است و باید بیشتر مراقب کسانی که زیر پایش می‌مانند، بود.
به گزارش «تابناک»، سد گتوند که از ابتدای آغاز فعالیت های عمرانی تا بهره برداری و آبگیری، به واسطه حاشیه هایش حضور پر رنگی در رسانه ها داشت و به سدی شناخته شده میان مردم تبدیل شد، مدتی است که در فازهای جدید آبگیری خود، مطابق برنامه ریزی ها سرزمین های جدیدی را می‌بلعد و آه و فغان بسیاری را به آسمان بلند می‌کند.
آن گونه که اعلام شده، روستاهای متعددی در مناطق مختلف که قبلا اراضی و املاکشان تملیک شده، در محدوده آبگیر دریاچه پشت این سد قرار دارند و یکی پس از دیگری غرق خواهند شد و برای همیشه لقب «آبادی» را از دست خواهند داد؛ امثال روستای «پرنوشته» که چند روزی است همه گذشته ساکنانش را با خود به زیر آب برده و به جایش، غمی فراموش نشدنی به روستا نشینانی که می‌بایست کوچ کنند، ارزانی داشته است.
هرچند حکایت پرنوشته با حکایت روستاهای مدفون شده پیش از این یا روستاهایی که قرار است در آینده زیر چرخ های توسعه غرق شوند، تفاوت چندانی ندارد اما کافی است به روایت دوربین خبرنگار خوز نیوز سری به حال و روز پیرمردی بزنیم که کنار قبرستان ده نشسته و مویه کنان با زادگاهش وداع می‌کند تا دستمان بیاید این اتفاق به ظاهر معمولی تا چه اندازه می‌تواند رنج آور و تلخ باشد.
دانلود
پیرمرد آنچنان با نزدیکان، اقوام و قوم خویش خفته در خاک خود سخن می‌گوید و با ایشان وداع می‌کند که پس از آن دیدن مزایای توسعه سخت می‌شود؛ اما این دست گلایه ها برای ممانعت از بهره بردای کامل سد خیلی کم مایه به نظر می‌رسد و بی شک خود پیمرد هم این را می داند و با آن کنار آمده است.
این در حالی است که وقتی می‌شنویم هیچ مقام و مسئولی در روز وداع این مردم با سرزمین و زادگاهشان حضور نیافته، ماجرا فرق خواهد کرد. گویی این روز مهم برای اهالی روستا، نه برای مسئولان دولتی، نه نمایندگان مجلس و نه حتی دست اندرکاران ساخت سد روز خاصی نبوده که برایش برنامه خاصی تدارک ببیند، حال آنکه بزرگترین اتفاق تاریخ آبادی در حال رقم خوردن است و در روندی معکوس، آب به آبادانی ختم نشده و برای سیراب شدن مزارع و ساکنان پایین دست سد گتوند، امثال این پیرمرد هزینه ای سنگین پرداخت کرده‌اند.
از این تلخ تر وقتی است که می‌بینیم پرنوشته ای ها از خوش شانس ترین روستانشینان محدوده حوزه آبگیر سد بوده‌اند و پیش از ایشان، در روستاهایی مانند «چاله تاک»، روستاییان زمانی جلای وطن کردند که آب به خانه هایشان رسیده بود. زمانی که هنوز بر سر میزانمبلغ دریافتی برای واگذاری زمینهایشان توافق نکرده بودند و رسیدن آب موجب شد دست خالی از دیار خود راهی مکان جدید روستا شوند.
از این رو پرنوشته ای خوش شانس ترند که توانسته اند با دیار خود وداع کنند و چه بسا مانند این پیرمرد، پیش از رفتن دلی سبک کنند و بعد راه رتن پیش بگیرند؛ راهی که به سرزمین ایشان ختم نمی‌شود و در انتهایش شهرک هایی است که رنج و مشتقت روستانشینان در پیدایش آن نقشی نداشته و به دل خیلی هایشان نمی‌چسبد. اما چاره چیست؟
پاسخ به این سوال می‌تواند موضوع بحث های متعددی میان کارشناسان و مسئولان باشد ولی آنچه واضح است، این مویه های غمناک می‌تواند با دلداری تسکین بیابد اما به شرطی که کسی احساس وظیفه کند؛ کسی که نگران مشکلات روستانشینان است، از مهاجرت ایشان به شهرها نگران است، عواقب کوچاندن ایشان را مورد بررسی قرار داده و نسبت به این ملت که تاوان توسعه شهرها را می‌پردازند، احساس دین دارد. کسی که ظاهرا نیست که اگر بود، وداع روستانشینان با دیارشان اینچنین غریبانه برگذار نمی‌شد!
لینک
لینک را کپی کنید دانلود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها