آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1871118405
فارس گزارش می‌دهد گریه مادران چشم‌انتظار بدرقه راه 29 شهید در ارومیه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش می‌دهد
گریه مادران چشم‌انتظار بدرقه راه 29 شهید در ارومیه
اینجا؛ میدان انقلاب ارومیه در بین این شهدای تازه تفحص شده هر کس برای خود یعقوب است و بوی پیراهن یوسف را می‌بیند، گریه مادران چشم‌انتظار بدرقه راه 29 شهید در ارومیه است.
به گزارش خبرگزاری فارس از ارومیه، تا به ساعت مقرر نزدیک می‌شویم حال و هوای میدان انقلاب ارومیه عوض می‌شود. لحظه به لحظه بر حضور مادران، زنان و فرزندان چشم انتظار در این میدان افزوده می‌شود؛ همه به دنبال گمشده‌ای می‌گردند که سال‌های سال منتظرش بودند و امروز آمده‌اند تا شاید نشانی از گمشده خود پیدا کنند؛ اینجا در بین این شهدای تازه تفحص شده هر کس برای خود یعقوب است و بوی پیراهن یوسف را می‌بیند. همه اشک می‌ریزند و شعار "الله اکبر" و "شهیدان همیشه زنده‌اند" سر می‌دهند و بار دیگر شهادت مظلومانه دلیرمردان عملیات‌های کربلای 7 و 2، بیت‌المقدس 3 و 4، والفجر 2 و نصر 4 در ذهن تمام مردم زنده می‌شود. امروز در میدان انقلاب ارومیه هر چه پیش می‌روم دلم بیش‌تر می‌گیرد، در حالی وارد این میدان می‌شوم که حزن و اندوه خاصی در محیط حاکم است صدای ناله پیرزنی به گوشم می‌رسد که گریه‌کنان عکس فرزند شهیدش را در آغوش کشیده است و با صدای آرام و به زبان محلی برایش لالایی می‌خواند: لای لای دئدیم یاتاسان قیزیل گوله باتاسان قیزیل گولون ایچینده شیرین یوخو تاپاسان. برای لحظه‌‌ای یاد پایان جنگ می‌افتم، گویی همان دیروز بود که من کودکی چهار ساله بودم که جنگ تمام شد؛ چیزی از آن روزها به یاد ندارم جز اینکه پایان جنگ برای من لذت بخش بود چون پدرم پس از چندین سال حضور در جبهه دیگر پیش ما می‌ماند و به این فکر نمی‌کردم که دلیرمردانی که همچون پدرم در دفاع از ایران اسلامی به شهادت رسیده بودند دیگر پیش فرزندان خود نخواهند بود. ولی تمام آن شیرینی‌ها و در کنار پدر بودن، امروز با گریه جوان هم سن و سال خودم که خطاب به مادرش می‌گفت: "شاید پدر در بین این شهدای تازه تفحص شده باشد"، تمام آن شیرینی‌ها را به کامم تلخ کرد. دلم آرام نمی‌گیرد، دوست دارم گریه کنم ولی شهامت گریه کردن در میان جمع را ندارم و غرورم اجازه نمی‌دهد تا جلوی فرزندم گریه کنم؛ خدای من چقدر غرور اذیتم می‌کند؛ ناگهان اشک امانم نمی‌دهد، هق هق من شروع می‌شود، پسر یک ساله‌ام که در آغوشم هست متعجب به اشک‌هایم نگاه می‌کند و من با اینکه او چیزی از این همه ازدحام، اشک و فغان چیزی درک نمی‌کند با لحن کودکانه‌ای می‌گویم: "امروز مردانی از جنس بلور و آیینه که برای دفاع از خاک کشور عزیزمان، ایران جانانه دفاع کرده و در این راه از جان خود مایه گذاشته‌اند باز به شهر خود آمده‌اند تا به ما یادآوری کنند که ایران اسلامی همیشه پابرجاست". انتهای پیام/61008/ب۳۰
93/06/05 - 11:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-