تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868735196
چالش‌های پیش‌روی گردشگری سلامت در ایران
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۵:۵۰
خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - یادداشت معصومه توانگر، عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی کشور ایران به دلیل برخورداری از جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و طبیعی منحصر به فرد خود در جایگاه 10 کشور نخست گردشگری جهان شناخته شده است. ساماندهی صنعت گردشگری در ایران با تشکیل اداره‌های مختلف از حدود هشت دهه پیش شروع شده و سپس به سازمان ارتقا یافته و این ترفیع تا سطح وزارت‌خانه نیز پیش رفته است. اما در پی وقوع انقلاب اسلامی ایران در سال 57 در سطح مدیریتی دچار رکود شده است و دوباره به سازمان تنزل یافته؛ اکنون نیز پس از مدتی طولانی در سطحی قابل قبول در حوزه سازمان‌های نهاد ریاست جمهوری قرار گرفته است. متولی اصلی گردشگری در ایران دولت است و سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان رکن اصلی مدیریت و سیاست‌گذاری در این خصوص ایفای نقش می کند. بر این اساس در معاونت‌های ششگانه خود به برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری در انواع گردشگری اقدام می‌کند. گردشگری سلامت در ایران سابقه چندانی ندارد و در سال ۸۲ برای اولین بار این موضوع در ایران، از سوی وزارت بهداشت و درمان مورد توجه قرار گرفت و در سال۸۳ و پس از ادغام سازمان‌های میراث فرهنگی، ایرانگردی و جهانگردی، توریسم‌درمانی به صورت مستقل در ایران ایجاد شد. در حالی که توریسم‌درمانی در بسیاری از کشورها نقش مهمی در ارزآوری دارد و هر ساله ۴۰ تا۵۰ میلیارد دلار درآمد ارزی از طریق توریسم‌درمانی عاید کشورهای اروپایی و آمریکا می‌شود، اما در ایران این صنعت جایگاه خود را باز نیافته و گام‌های نخستین را طی می‌کند. این در حالی است که دولت ایران بر اساس برنامهریزیهای خود باید تا پایان برنامه چهارم توسعه ۳۰ درصد از نیازهای بهداشتی و درمانی کشور را از طریق صدور کالا، خدمات پزشکی و توریسم‌درمانی فراهم می‌کرد. کشورمان ایران در سال 1383 توانست تقریبا ۱۲ هزار بیمار خارجی را پذیرش کند که این میزان در سال 1384 به ۱۷۵۰۰ نفر افزایش یافت. در سال 2012 بر اساس آمار جهانی، گردشگری سلامت 100 میلیارد دلار درآمدزایی داشته است، در حالی که این عدد در سال 2010 تنها 40 میلیارد دلار بوده است. البته در این بین سهم کشورهای اسلامی از درآمدهای جهانی گردشگری سلامت تنها 3 میلیارد دلار در سال 2012 بوده و در این بین سهم ایران هم از راه جذب این نوع گردشگر در همین سال تنها 350 میلیون دلار بوده است. یعنی در سال 2012 تنها 35. 0 درصد از درآمد جهانی گردشگری سلامت سهم ایران شده و ایران با این میزان درآمد از نظر جذب گردشگر سلامت در رتبه 53 جهان قرار گرفته است. هم‌چنین طبق آخرین آمارهای سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، درآمد ایران در 6 ماه ابتدایی سال 92 از راه جذب گردشگران سلامت 600 میلیون دلار بوده است که این عدد نسبت به زمان مشابه در سال قبل 135 درصد رشد داشته است. طبق آمارهای سازمان جهانی گردشگری به ازای جذب هر هفت گردشگر خارجی یک شغل در هر کشور ایجاد می‌شود که این عدد برای گردشگری سلامت به ازای هر چهار نفر یک شغل است. طبق برنامه مدون سازمان توسعه تجارت کشور و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در افق 1400 ایران باید بتواند هر سال 550 هزار نفر گردشگر سلامت در داخل کشور جذب کند که در این صورت بیش از 137 هزار شغل در کشور از این راه ایجاد خواهد شد و درآمد کشور از جذب گردشگران سلامت به عدد بیش از یک میلیارد دلار خواهد رسید. به اعتقاد کارشناسان سازمان گردشگری جهانی، هر گردشگر سلامت در طول زمان درمان خود بین 5 تا 7 هزار دلار به صورت متوسط هزینه خواهد کرد که در این بین 30 درصد آن هزینه‌های پزشکی و 70 درصد آن هزینه‌های خدماتی دیگرمانند هتل و اقامت، حمل و نقل، بلیط هواپیما و ... خواهد بود. مطالعات اسنادی و میدانی در حوزه گردشگری سلامت در ایران نشان می‌دهد که اگرچه گردشگری سلامت در ایران از دیرباز مورد توجه گردشگران و بیماران خارجی ورودی به کشور بوده است و در سال‌های اخیر نیز بسترهای مدیریت سازمانی و قانونی آن آغاز شده است ولی در حال حاضر مراحل نخستین توسعه خود را طی می‌کند و برای نیل به جایگاه شایسته خود با چالش‌هایی که به تبعیت از شرایط کلی کشور به وجود آمده، مواجه است. این چالش‌ها به شرح زیر است: الف ) فقدان استراتژی و تولیت مشخص گردشگری سلامت در سطوح بین‌المللی، ملی و منطقه‌ای؛ علی‌رغم مطرح شدن مقوله گردشگری در قوانین جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از ارکان نیل به توسعه اقتصادی، سهم و جایگاه این بخش در اقتصاد کشور به طور کامل مشخص نیست و فاقد استراتژی بلند مدت مشخص در مواجهه با متقاضیان داخلی و خارجی گردشگری است. گردشگری سلامت در ایران دارای بیش از 60 نهاد و سازمان ذی‌نفع است که تمامی آن‌ها بر اساس وظایف و اختیارات سازمانی خود در حیطه گردشگری و گردشگری سلامت، مدعی مشارکت در مدیریت بوده و در مقابل پاسخگویی مناسبی ندارند. ب) فقدان نظام جامع گردشگری سلامت، تعریف و تدوین قوانین، سیاست‌ها و برنامه‌ها ج) کمبود زیرساخت‌ها شامل؛ زیرساختهای ارتباطی، زیرساختهای آموزش کادر حرفه‌ای گردشگری سلامت، زیرساختهای تاسیسات و تجهیزات درمانی و پزشکی، زیرساختهای خدمات رفاهی و اقامتی گردشگران سلامت و همراهان آن‌ها، زیرساختهای حقوقی و قانونی د) نبود سیستم نظارتی مدون و قدرتمند؛ کیفیت متفاوت مراکز دولتی و خصوصی به ویژه در بخش کیفیت خدمتی و ضعف و نقص در سیستم اعتباربخشی. ه) ضعف در مدیریت فرایند و طراحی بسته‌های خدمتی استاندارد قابل ارائه به گردشگران سلامت از قبیل؛ قیمت نامشخص خدمات به ویژه در بخش خصوصی، عدم وجود برنامه و سیستم مدون برای پزشکی جایگزین، سنتی وگیاهی و فقدان بیمه گردشگری پزشکی، عدم پذیرش پوشش بیمه‌ای گردشگران پزشکی. و) فقدان حمایت لازم بخش خصوصی از سوی دولت؛ عدم تعریف و تبیین جایگاه بخش خصوصی و به کارگیری پتانسیل‌های فراوان آن، تمایل به دولتی کردن موضوع علی‌رغم تجارب ناموفق قبلی و ایفای نقش ضعیف بیمارستان های خصوصی و انجمن‌های صنفی. ز) فقدان سیستم‌های یکپارچه مدیریت اطلاعات (M.I.S)، فقدان و تاخیر در ایجاد نظام ثبت، کنترل و آمارگیری از گردشگران سلامت و فقدان اطلاعات زیرساختی و اولیه بیمارستان‌ها. ح) فقدان نظام بازاریابی مشخص، وجود دلال‌ها و واسطه‌ها همراه با ارائه خدمات نامناسب با قیمت‌های متفاوت، کمبود و ضعف نهادهای بازاریاب، فقدان تحقیقات بازاریابی خارجی، فقدان سیستم تبلیغات برون‌مرزی، شناخت ناکافی از بازارهای هدف و تلاش‌های بازاریابی ضعیف و سلیقه‌ای. با توجه به چالش‌های ذکر شده شناسایی این چالش‌ها و مشکلات از طریق انجام مطالعات بنیادی و با کمک بررسی اسناد موجود، مطالعات پیمایشی، برگزاری پنل‌های تخصصی و بهره‌گیری از نظرات خبرگان و کارشناسان مرتبط با موضوع در سطوح گوناگون فنی، علمی-تخصصی و اجرایی قابل حصول است. برگزاری همایش‌ها می‌تواند بستر مناسبی برای هم‌اندیشی و دستیابی به استراتژی‌ها و سیاست‌های اجرایی کارآمد را فراهم سازد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها